ตอนที่ 2 คุณกล้าทำร้ายเธอ

ต๭นที่ 2 คุณกล้าทำร้ายเธอ？ ฝนทิพย์ไม่ได้คาดเข็มขัด เพราะอุบัติเหตุเลยทำให้หน้าผากของเธอบาดเจ็บ เลือดไหลลงมาบนใบหน้าอ่อนขาวของเธอ เห็นแล้วรู้สึกน่ากลัวมาก “ฝนทิพย์ คุณกลับมาแล้ว?”นิตาตกตะลึงแล้วเอ่ยปาก เธอไม่คิดว่าคืนนี้จะได้เจอกับฝนทิพย์ ก็ดี ฝนทิพย์กลับมาแล้ว แบบนี้ณัฐพลก็จะได้ปล่อยเธอไปสักที “พอดีเธอ....”นิตาพูดไปแค่ครึ่งประโยค ฝนทิพย์ก็ขัดจังหวะขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างเจ็บปวดและน้ำเสียงของเธอก็อ่อนแรงเหมือนน้อยใจมาก “พี่นิตา ทำไมพี่ต้องทำร้ายฉันอีกแล้ว?” นิตาฟังไม่เข้าใจคำพูดของเธอ “เธอพูดอะไร?” ฝนทิพย์ร้องไห้ โทษนิตาอย่างเจ็บใจว่า“ทีแรก คุณบังคับให้ฉันต้องไป เพื่อจะได้แต่งงานกับพี่ณัฐพล ฉันอดทนและจากไปเพื่อความสุขของพี่ ตอนนี้ฉันก็แค่อยากจะกลับมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่ พี่ถึงกับต้องเอารถมาชนฉันตายเลยหรอ พี่ทำไมใจร้ายแบบนี้” “พูดเหลวไหลอะไร”นิตาขมวดคิ้ว“เมื่อก่อนคือเธอต่างหากที่อยากจะไปเอง แล้วเมื่อกี้นี้ ถ้าไม่ใช่ว่ารถของเธอจู่ๆก็วิ่งออกจากสี่แยก ฉันก็คงไม่ชนรถเธอหรอก” และถ้าฝนทิพย์คาดเข็มขัดอยู่ หน้าผากของเธอก็คงจะไม่ได้รับบาดเจ็บแน่ ฝนทิพย์ยิ้มมุมปาก แล้วใช่นิ้วมือขาวๆกดปุ่มวางสายโทรศัพท์ที่กำลังคุยอยู่กับณัฐพล จากนั้นก็เงยหน้ามองนิตา “ใช่แล้ว เมื่อก่อนฉันเป็นคนไปเองและอุบัติเหตุครั้งนี้ ฉันก็ตั้งใจชนพี่ แต่...”รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเธอชั่งดูร้ายกาจและสะใจ “เดี๋ยวณัฐพลเขาก็มาแล้ว เขาจะเชื่อพี่หรือฉัน?” ที่แท้ฝนทิพย์ก็ใส่ร้ายเธออีกครั้ง สีหน้าของนิตาเปลี่ยนไปและมองฝนทิพย์อย่างนิ่งๆ “เธอทำแบบนี้หมายความว่าอะไร? ฉันกำลังจะหย่ากับณัฐพลแล้ว ถ้าเธออยากจะคบกับเขาก็คบกันสิ ฉันจะเป็นคนไปเอง” พูดจบเธอหันหลังกำลังจะเดินไป ฝนทิพย์รีบจับแขนของเธอไว้ทันที สีหน้าของฝนทิพย์ดูโหดร้ายมาก “พี่คิดว่าพี่ถอยออกไปแล้วเรื่องมันจะจบหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้พี่กำลังท้องลูกของณัฐพลอยู่ ฉันจะไม่ยอมให้พี่เก็บเด็กคนนี้เอาไว้” นี่ก็คือจุดมุ่งหมายที่เธอทำให้เกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้หรือ ขัดขวางไม่ให้เธอไป แล้วให้ณัฐพลพาเธอไปทำแท้งอีกหรือ ไม่ เธอไม่มีทางยอม！ เด็กคนนี้เธอต้องรักษาเอาไว้ นิตาผลักฝนทิพย์ออก แล้วรีบวิ่งไปที่รถของเธอ นิ้วมือเพิ่งจะแตะถึงประตูรถ เธอได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้นอย่างชัดเจนจากด้านหลัง รถเบนท์สีดำเบรคอย่างฉุกเฉินที่ด้านหลังของเธอ ประตูรถเปิดออก ณัฐพลค่อยๆลงมาจากรถ ใบหน้าหล่อๆของเขาเต็มไปด้วยความเยือดเย็น โดยเฉพาะดวงตาลึกดำทั้งสองคู่ของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “นิตา คุณกล้ามาก”เขาเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงต่ำๆ ทุกคำที่พูดเต็มไปด้วยความแล้งน้ำใจ “ คุณกล้ามากที่ทำร้ายฝนทิพย์” หัวใจของนิตาเจ็บปวดหนัก เขาเชื่อแต่ฝนทิพย์คนเดียวจริงๆ ถึงแม้ว่าอุบัติเหตุในครั้งนี้แค่มองก็สามารถดูออกได้ว่า ใครกันแน่เป็นฝ่ายที่ต้องรับผิดชอบ นิตาไม่อยากจะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว เธอเปิดประตูรถด้วยความสงบและอยากจะรีบหนีไปจากที่นี่ แต่ประตูรถเพิ่งเปิดไปแค่ครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้นมีมือหนึ่งปรากฏออกมาจากด้านหลังของเธอแล้วปิดประตูอย่างรุนแรง ณัฐพลเดินมาจากด้านหลังของเธอ หน้าอกของเขาเกือบจะติดกับหลังของเธอ เธอรู้สึกถึงความเดือดในหัวของเขาเวลาที่เขาพูด “ทำให้ฝนทิพย์บาดเจ็บ แล้วคิดจะหนีไปเฉยๆหรอ ถ้าไม่ชดใช้อะไรก็อย่าหวังว่าจะหนีได้”ประโยคที่เขาพูดเย็นชามาก นิตาพยายามหลับตา เธอพยายามรักษาอารมณ์เศร้าของเธอทั้งหมดให้ลดลงและหันหลังกลับไปมองหน้าเขาด้วยความสงบ “ไม่งั้น คุณจะให้ฉันทำยังไง จะขับรถชนฉับกลับหรือ” ณัฐพลจ้องเธอด้วยสายตาเยือดเย็นของเขา เธอไม่ต้องคิดเลยก็รู้ว่าคำตอบของเขาคือ “ดี” แน่ๆ ต่อให้ชนเธอตายไปต่อหน้าเขา เขาก็คงไม่มีความรู้สึกใดๆ แม้แต่ขมวดคิ้ว “พี่ณัฐพล.....”ฝนทิพย์จู่ๆก็เอ่ยปากพูดขึ้น ทำท่าดึงณัฐพลไปเหมือนกำลังจะขัดขวางพวกเขาให้แยกกัน “ฉันไม่เป็นไรค่ะ พี่อย่าตำหนิพี่นิตาเลย พี่นิตากำลังตั้งท้องอยู่....” ณัฐพลดึงฝนทิพย์เข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างอ่อนโยน ดวงตามืดลึกวนกลับมาแล้วมองไปยังใบหน้าของนิตาด้วยความเหี้ยมโหด “ตั้งท้องอยู่? หลังจากคืนนี้ ก็ไม่ใช่แล้ว”