ตอนที่ 7 เขาจะทำให้เธออัปอาย

ต๭นที่ 7 เขาจะทำให้เธออับอาย พอพูดจบ เขาดึงเธอมาถึงฟลอร์เต้นรำที่มีคนเยอะมากที่สุด นิตารู้สึกด้านหลังเยือดเย็นมาก เธอรู้ว่าถ้าเขาใจร้ายขึ้นจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เลยไม่ต้องสงสัยว่า ผู้ชายคนนี้ จะทำเรื่องชั่วๆต่อหน้าคนอื่นที่นี่ได้จริงๆ “ไม่เอา ณัฐพล ปล่อยฉัน”นิตาพยายามขัดขืน “ไอ้ชั่ว ปล่อยฉัน” เธอขัดขืนและพยายามจับรอบๆมุมที่เดินผ่านด้วย ณัฐพลไม่รู้ว่าจะทำไงต่อ เขาหันมาอย่างเด็ดขาด แถมดึงนิตามาชิดผนังข้างล่างตัวของเขา “ทำไม เมื่อกี๊เต้นรำ ยังกล้ามาก กล้าโยกตัวมาก ตอนนี้กลัวอะไรอีก ”ณัฐพลกดตัวของเธอ ใช้แรงบีบคางของเธออย่างรุนแรง นิตาเปิดตากว้างแล้วจ้องมองเขา “ฉันแค่ไม่อยากให้คุณแตะต้องตัวของฉัน คุณแตะตัวฉัน ทำให้ฉันรู้สึกรังเกียจ” สีหน้าของณัฐพลรีบมืดลงทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความฆาตกรรม ทำให้รู้สึกน่ากลัวมาก “รังเกียจ?”เขาพูดสองคำนี้กกัดฟันด้วยแรง ตัวสูงๆและแข็งแรงของเขาเข้าใกล้ๆตัวของนิตา มือวางลง แล้วถกกระโปรงของเธอขึ้น.... มีความรู้สึกเย็นๆใต้กระโปรง หัวใจของเธอเต้นอย่างแรง ผู้ชายคนนี้ เขาจะทำอะไรที่นี่? ที่นี่คือทางระเบียง ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีคนอื่นเดินมา “คุณณัฐพล คุณจะทำอะไร คุณอย่าแตะต้องตัวฉัน”นิตาตีที่หน้าอกและแขนของเขาอย่างแรงแต่ไม่มีประโยชน์ ได้ยินเสียงกระโปรงถูกฉีกขาดดังขึ้น เขาฉวยโอกาสฉีกกระโปรงของเธอ ในเวลาเดียวกัน นิตาได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้าใกล้มาและเสียงพูดคุย การกระทำของณัฐพลไม่คิดว่าจะหยุดเลย เขาจะทำเรื่องนั้นต่อหน้าผู้อื่นจริงๆหรือ เธอกลัวแล้ว เพราะเธอไม่ใช่คนที่ไม่รู้สึกอับอาย “คุณ อย่าทำที่นี่ ฉันขอร้อง”เธอขอร้อง เธอยอมแพ้ ณัฐพลบีบคอของเธอ น้ำเสียงเย็นชามาก “ขอร้องตอนนี้ มันช้าไปแล้ว”ความสิ้นหวังเกิดขึ้นในใจของนิตา น้ำตาไหลลงจากมุมตา ในขนาดเดียวกัน สองคนนั้นที่กำลังคุยกันอยู่เดินใกล้มา พวกเขามองเห็นท่าทางของนิตาและณัฐพลอย่างชัด แล้วผิวปากอย่างทะลึ่ง พูดคำสกปรกออกปากแซว นิตาหลับตาแน่น เธอรู้สึกอับอายมาก ณัฐพลปล่อยขาของเธอลงมาในวินาทีต่อมา ดึงเธอเข้าอ้อมแขนอย่างโฉ่งฉ่าง เอาสูทคลุมตัวเรียวๆของเธอไว้ “หุบปากเลย รีบไป ”ณัฐพลเอ่ยปากต่อสองคนนั้น แต่ละคำเต็มไปด้วยตความเยือดเย็น ทำให้พวกเขารู้สึกกลัวโดยไม่ตั้งใจ สองคนนี้ตกใจมาก แล้วรีบเดินหนีไป นิตาอยากจะหนีไป แต่ว่าณัฐพลอุ้มเธอขึ้น ก้าวเท้าเดินไปข้างนอก “ปล่อยฉันลง ”เธอเตะด้วยขาขาวเล็กของเธอ “คุณณัฐพล ปล่อยฉัน ” ณัฐพลเดินออกร้านไม่ไกล ข้างนอกเป็นซอยเล็กๆมืดๆไม่มีคนเดินผ่าน เขาที้งเธอลงในซอยนั้น “คุณ......อ้ะ.. ”นิตาเพิ่งพูดออกปากไปคำเดียว แล้วก็ถูกณัฐพลบีบคอด้านหลัง หน้าติดบนผนังหยาบๆอย่างรุนแรง ตัวร้อนๆของเขาติดเข้ามาทันที “นิตา ซอยที่มืดๆสกปรกเหมาะกับเธอมากเลย”นิตารู้สึกถึงความเจ็บไปยังทั้งตัวจนสั่นขึ้น เหงื่อเย็นไหลออกจากหน้าผากของเธอ เธอเพิ่งทำแท้ง ตอนนี้ไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ “คุณ ตอนนี้ฝนทิพย์ก็กลับมาแล้ว คุณยังทำเรื่องนี้กับฉัน คุณไม่กลัวว่าถ้าเธอรู้แล้ว เธอจะโกรธคุณหรอ” คำตอบที่ให้เธอ มันคือการกระทำของณัฐพลที่แรงกว่าเดิมอีก ยังไม่ทันจะเสร็จ เธอก็เสียสติไป ณัฐพลปล่อยลงเธอ เธอล้มลงนั่งบนพื้น รู้สึกเหมือนหน้ามืดไป “นิตา เรื่องของวันนี้ นี่แค่เป็นคำเตือน ถ้าหากทีหลังคุณยังทำเรื่องแบบนี้อีก ผมจะจัดการคุณไม่ใช่แค่อยู่ในซอย” ที้งประโยชน์นี้แล้ว เขาก็เดินออกจากซอยไปอย่างเด็ดขาด เขาทิ้งนิตาที่ยังมึนๆอยู่ที่ซอยมืดๆนั้นตามลำพัง