ตอนที่ 8 ให้เงินฉัน ฉันหย่าร้าง

ต๭นที่ 8 ให้เงินฉัน ฉันจะหย่า นิตากัดริวฝีปากแน่น เพื่อให้เธอตั้งสติขึ้นอย่าหลับไปในซอยนี้ด้วยเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย เธอพิงผนัง นั่งบนพื้นที่ที่เหนวเย็นไปนาน ถึงจะมีแรงนิดๆ เธอกัดฟันแล้วพิงผนังค่อยๆลุกขึ้น ตัวง่อนแง่นเดินออกจากซอย ลมกลางคืนที่หนาวเย็นพัดมา เธอรู้สึกเปียกมากระหว่างขาทั้งสองของเธอ เธอก้มหน้ามองดู เห็นแต่เลือดสีแดงๆไหลลงมาและเปื้อนบนขาขาวๆของเธอ เขาทำให้เธอเจ็บอีกแล้ว นิตาหัวเลาะเยาะอย่างอนาถ ในเวลานั้น เธอรู้สึกว่าทุกอย่างสำหรับเธอมันไม่มีความหมายแล้ว เธอไม่อยากยุ่งกับณัฐพลอีกแล้ว.... เธอเรียกรถแท็กซี่ไปโรงพยาบาล ลงทะเบียนเอง ไปหาหมอเองทำการผ่าตัดเอง “คุณเพิ่งทำการผ่าตัดไป ห้ามทำเรื่องแบบนั้น แต่ทำไมยังทำอีก แผลฉีกแตกไปหมด คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรือ”คุณหมอที่ทำการผ่าตัดให้เธอโทษเธออย่างใจดี นิตายิ้มด้วยความทุกข์แล้วหันหน้าไป ณัฐพลต้องการเอาชีวิตของเธอไป ครั้งนี้เธอบาดเจ็บ นอนอยู่ที่โรงพยบาลไปสามวันจึงจะลงพี้นเดินได้ ก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาล จรณาโทรมาถามเรื่องค่ารักษาอย่างผ่อนหนักผ่อนเบา นิตากัดริมปากตอบว่า“คุณแม่ เกิดปัญหาเล็กๆ เงินต้องรอสักกี่วันค่อย.....” เพราะว่าณัฐพลดึงเธอออกจากร้านเหล้า จึงทำให้เธอไม่ได้เต้นสองเพลงที่เหลือเสร็จที่เธอสัญญากับผู้จัดการ ตอนนี้เธอเลยไม่ได้รับเงินจ้างสักบาท “ไม่เป็นไรลูก ถ้าลูกไม่มีก็ไม่เป็นไร แม่ก็แก่แล้ว ไม่มีอะไรหรอก ลูกอย่าโทษตัวเองนะไม่ต้องดันนะคะ”จรณาพูดต่อด้วยความเข้าใจ นิตารู้สึกกดดันขึ้นมาทันที คุณแม่เป็นคนเดียวที่ดีกับเธอแล้วบนโลกนี้ เธอไม่อย่าให้คุณแม่ของเธอเสียชีวิตไปด้วยความเจ็บป่วย “แม่วางใจเถอะ หนูสามารถหาเงินให้ได้” เธอวางสายแล้วหายใจเข้าลึกๆ เรียกรถแท็กซี่กลับไปบ้านเทวพรหม บ้านที่เป็นของเธอ เธอเพิ่งไม่อยู่แค่กี่วัน บ้านนี้เปลี่ยนไปมากเฟอร์นิเจอร์เปลี่ยนเป็นแบรนด์ต่างประเทศชั้นนำ ทุกอย่างแสดงออกถึงความหรูหราและความประณีต คนใช้ก็เปลี่ยนไปหมด บ้านนี้ตอนนี่เป็นบ้านของฝนทิพย์คนเดียวแล้ว “พี่นิตา พี่กลับมาทำไม?”ฝนทิพย์เดินลงจากชั้นบน แสดงออกความกระตือรือร้นบนใบหน้า “ทำไมพี่ไม่แจ้งล่วงหน้าละคะ สิ่งของของคุณพี่ ฉันให้คนใช้ทิ้งไปหมดแล้ว เพราะว่าฉันไม่ใช้ของมือสอง” นิตาไม่อยากพูดกับเธอแม้แต่คำเดียว เอ่ยปากพูดตรงๆ“ให้ฉัน20ล้าน ฉันจะรีบหย่ากับคุณณัฐพลทันที” ฝนทิพย์มองเธอแล้วพูดด้วยความจองหอง“พี่นิตาบอกว่าถึงจะยอมตายก็ไม่หย่าไม่ใช่หรอ ทำไมตอนนี้เปลี่ยนใจเร็วจัง” นิตาขมวดคิ้ว “ไม่ต้องพูดมาก จะให้หรือไม่ให้?” ฝนทิพย์หัวเลาะขึ้น เดินเข้าใกล้เธอ“ฉันรู้ว่าเธอกำลังหาเงินไปจ่ายค่ารักษาแม่ของเธอ อยากได้20ล้าน ก็ได้ คุกเข่าให้ฉันสิ เงิน ฉันจะให้เธอ” นิตามองฝนทิพย์ด้วยเหี้ยม“ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะไปหาณัฐพลเอาเอง ไม่รู้ว่าถ้าเขาได้ยินว่าฉันอยากจะหย่ากับเขาเพื่ออยากได้เงิน อาจไม่อยากหย่ากับฉันด้วยความโกรธของเขาก็ไม่แน่” สีหน้าของฝนทิพย์เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่อยากให้นิตาอยู่ด้วยกันกับณัฐพลแม้แต่หนึ่งวินาที “ก็ได้ ฉันให้เธอ20ล้าน ” เธอรับปากกับนิตแล้วพานิตาไปห้องทำงาน ดึงเอกสารมาหนึ่งใบ “รีบเซ็นชื่อให้ฉัน ฉันจะจ่ายเงินให้เธอ” นิตาลดตาลงเล็กน้อย มองเอกสารหย่าฉบับนั้น หัวใจของเธอเจ็บขึ้นอย่างแรง แต่ว่าเพื่อค่ารักษาของคุณแม่ เธอหยีบปากกาขึ้น แล้วเขียนชื่อบนเอกสาร ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับณัฐพลอีกแล้ว ฝนทิพย์เก็บเอกสารอย่างพอใจ ทิ้งเช็คบนใบหน้าของนิตาโดยตรง เช็คใบนั้นแตะถึงใบหน้าของนิตาแล้วลอยลงบนพื้น “รีบออกจากบ้านนี้ อย่ามายุ่งกับฉันและพี่ณัฐพลอีก” เธอลดตาลงเล็กน้อยและเก็บใบเช็ควิ่งออกจากบ้านเทวพรหมด้วยความอดทนและความอัปยศอดสู ฝนทิพย์มองไปที่เงาที่เหมือนกับวิ่งหนีออกไปของนิตา เธอเก็บเอกสารอย่างพอใจ เรื่องเอกสารหย่า เธอคิดว่าไม่ต้องรีบบอกให้ณัฐพล เธอจะรอถึงวันพรุ่งนี้ ให้ผู้หญิงคนนั้นมาหาเธอเพื่อเงินอีกครั้ง หลังจากนั้น...