ตอนที่ 9 ช่วยฉันหน่อย

ต๭นที่ 9 ช่วยฉันหน่อย พอขึ้นรถแท็กซี่ นิตาก็โทรไปหาแม่ บอกว่าเธอหาเงินได้แล้ว สามารถให้คุณหมอรีบจัดเตรียมทำการผ่าตัดได้เลย เธอรีบไปธนาคารเพื่อเบิกเงิน แต่ว่าวันนี้เธอโชคร้าย พอดีเจ้าหน้าที่ธนาคารกำลังเลิกงาน ต้องรอวันที่สองค่อยเบิกเงินได้ ออกกจากธนาคาร นิตาไปโรงพยาบาลอีกที เธอใช้เงินทั้งหมดของเธอจ่ายค่ามัดจำ ได้นัดทำการผ่าตัดหลังจากสองวัน แต่ว่าเธอไปถึงธนาคารเบิกเงินในวันที่สอง เจ้าหน้าที่ของธนาคารบอกเธอว่า เช็คใบนี้ มันเป็นเช็คเปล่า ไม่สามารถเบิกเงินได้ “อะไร? คุณดูผิดหรือเปล่า?”นิตาไม่เชื่อในเวลานั้น “คุณช่วยเช็คให้ละเอียดอีกทีหน่อย....” เจ้าหน้าที่เช็คให้อีกทีด้วยความอดทน ให้คำตอบเหมือนกัน “มันเป็นเช็คเปล่าจริงๆค่ะ” ตัวของนิตาสั่นขึ้น เธอกำมือแน่น ความโกรธพรั่งในใจของเธอ ฝนทิพย์กล้าโกงเธอ เธอไม่ได้ให้20ล้านจริงๆ ฝนทิพย์แกล้งเธออยู่ นิตารีบกลับบ้านเทวพรหม ด้วยความโกรธ แต่ว่าโดนผู้ชายสองคนขวางไว้ที่ประตูใหญ่ “โทษที คุณนิตา คุณฝนทิพย์บอกว่าห้ามปล่อยคุณเข้าไป” “รีบไป”นิตาอดทนความโกรธของเธอไม่ไหว ผลักกับผู้ชายสองคนนี้ เธอเป็นผู้หญิง สุดท้ายสู้กับผู้ชายสองคนนั้นไม่ได้ กำลังน้อยกว่าผู้ชายสองคนนั้น ทั้งประตูใหญ่เธอก็ไม่สามารถเข้าไปได้ เธอเถียงกับผู้ชายสองคนนั้นที่ประตู ท่าทางของเธอน่าสงสารมาก เสียงแตรรถดังขึ้นอยู่ด้านหลัง ณัฐพลกลับมาแล้ว คนใช้สองคนนั้นรีบปราบปรามนิตาลงอย่างแน่นๆ ห้ามเธอทำสิ่งบ้าๆอะไรตอนนี้อีก ในเวลานั้น พวกเขาถอยหลังไปสองฝั่งด้วยความเคารพ หลีกให้รถของณุฐพลเข้ามา “คุณณัฐพล”นิตาตะโกนต่อรถเบนท์ลีย์สีดำ “คุณจอดรถสิ ฉันมีเรื่องอยากจะบอก” หน้าต่างของรถเบนท์ลีย์สีดำปิดไว้แน่น กระจกหน้าต่างยังติดกระดาษป้องกันมองลอดสีดำ นิตามองไม่เห็นด้านในของรถ แม้แต่เส้นผมของณัฐพลก็มองไม่เห็น รถไม่วิ่นผ่านเธอเข้าไปด้านในโดยตรง “คุณณัฐพล”ทันใดนั้นนิตาใช้กำลังพยายามกำจัดจากผู้ชายสองคนนั้น วิ่งมาข้างหน้าของรถ ขวางรถไว้โดยใช้ตัวของเธอ สุดท้ายรถจุดลง เจี๊ย---ด้วยความประหลาดใจที่ที่รถจอดมันห่างกับเข่าของนิตาอีกไม่กี่เซนติเมตร นิตาเคาะหน้าต่างสีดำอย่างรีบเร่ง“คุณณัฐพล คุณออกมาเลย ฉันมีเรื่องอยากจะบอก” ด้านในรถ ณัฐพลขมวดคิ้วอย่างรุนแรง สีหน้าของเขามืดดำมาก ซักพักเขาก็เปิดหน้าต่างรถ “เรื่องอะไร ”พูดออกปากสามคำนี้ด้วยความเหิงห่างและไม่แยแส สุดท้ายก็เจอหน้าณัฐพลจนได้ เรื่องที่เธออยากพูดกำลังจะพูดออกจาดปาก แต่จู่ๆก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง เธอเซ็นชื่อบนเอกสารหย่าไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีความสัมพันธ์ใดกับณัฐพลแล้ว สำหรับเธอผู้ชายคนนี้อาจใจร้ายกว่าเดิม ฉะนั้นถ้าเขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เขาจะช่วยเธอจริงหรือ? ณุฐพลรอไปสักครู่ นิตาไม่พูดอะไรเลย เขาหมดความอดทน “ถ้าไม่มีอะไรจะพูด ก็รีบถอยไป อย่ามาที่นี่เป็นมลพิษตาของผม”พูดจบ เขาปิดหน้าต่างรถ ภายในใจของนิตาตะขิดตะขวงใจ เธอพยายามยื่นมือไปขาดขวางหน้าต่างที่กำลังปิดอยู่ แต่ว่าหน้าต่างรถก็ค่อยๆปิดขึ้น หนีบมือของเธอที่รอยแยกด้วยความเหี้ยมโหด เจ็บจนเธอทนไม่ไว้แล้วร้องขึ้น ณัฐพลขมวดคิ้ว รีบเปิดหน้าต่างลง พูดด้วยน้ำเสียงเยือดเย็น “นิตา ถ้าคุณอยากตาย คุณก็ไปตายไกลๆ อยากมาตายต่อหน้าผม” นิตารู้สึกเจ็บใจ ทันใดนั้นเธอกัดฟันแล้วพูดเรื่องทั้งหมดออกมา“คุณณัฐพล ตอนนี้ฉันรีบใช้เงิน คุณสามารถให้ฉันยืม20ล้านไหมคะ ในฐานะที่เราเป็นสามีภรรยากันมาตั้งสามปี” เธอใช้คำ ยืม แสดงว่าเธอจะคืนให้แน่น ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน เธอก็จะคืนให้เขาหมด ณัฐพลหันหน้ามองเธอ ริมฝีปากบางๆของเขาปรากฏรอยยิ้มที่เยาะเย้ย“20ล้าน ? นิตา คุณคิดว่าคุณคุ้มค่าตั้ง20ล้านเลยหรอ เพราะอะไร” ใบหน้าของนิตาซีดมาก เธอรู้สึกอับอายมมากจนตัวของเธอเย็นขึ้น ณัฐพลราวกับว่าไม่อยากปล่อยเธอ จ้องเขม็งดวงตาที่สั่นอยู่ของเธอ พูดออกแต่ละคำด้วยความเหี้ยมโหด “แค่20ล้าน มันไม่สำคัญเท่าไหร่สำหรับผม ผมยอมแจกให้ผู้หญิงที่อยู่ในร้านเหล้า แต่ผมไม่อยากให้คุณยืมแม้แต่สักบาท” ตัวของนิตาสั่นไปหนึ่งที เธอปล่อยมือที่กำลังวางบนหน้าต่างรถด้วยความสิ้นหวัง เธอควรจะเข้าใจว่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีวันจะช่วยเธอ...... เขาอยากให้เธอตาย เธอรู้สึกตัวเองโง่มาก โง่ที่เธอกลับมาหาฝนทิพย์ โง่ที่เธอไปขอความช่วยเหลือจากณัฐพล โง่ที่สุดที่เธอรักณัฐพลในตอนแรก ณัฐพลจ้องมองเธออย่างนิ่งๆ แล้วออกรถอีกที ขับเข้าบ้านไปในเวลานั้น ประตูเหล็กที่หรูหราและเย็นฉ่ำ รีบปิดขึ้นอย่างเสียงดัง นิตาถูกทิ้งไว้ข้างนอก