ตอนที่ 11 ฉันไม่คู่ควรกับคุณ

ต๭นที่ 11 ฉันไม่คู่ควรกับคุณ แม่บ้านพานิตาขึ้นบันได เคาะประตู “คุณหนู คุณนิตามาหาค่ะ” ไม่มีเสียงตอบมา จากห้องทำงาน นิตาตกตลึงภายในใจ เธอคิดค่าตัวเองมากเกินไปจริงๆ พวกเขาไม่ได้ติดต่อกันมาทตั้งสี่ปีแล้ว ธวนิตว์จะให้ความสำคัญกับเธออย่างเมื่อก่อนได้ยังไง.... ขนตาของเธอห้อยลงมาและกำลังจะเดินจากไป แล้วประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกในทันใดนั้น ตัวเล็กๆของเธอถูกกอดเข้าอ้อมแขนอบอุ่น น้ำเสียงอ่อนหวานของธวนิตว์ ดังขึ้นบนหัวของเธอ “นิตา ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” นิตารู้สึกภายในใจของเธออบอุ่นมาก ดวงตาเงาและชุ่มชื้นมาก เธอกอดเอวของธวนิตว์“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ธวนิตว์” ตั้งสี่ปีที่ไม่เจอ ธวนิตว์ไม่ได้เปลี่ยนไปเยอะ อ่อนหวาน หล่อเหมือนเดิม เท่ากับเมื่อก่อน แค่กลายเป็นผู้ใหญ่และมีเสถียรภาพมากขึ้น ธวนิตว์ปล่อยเธอ สายตาอ่อนโยนมองหน้าของนิตา “ผมคิดว่า นิตาจะไม่มาหาผมอีกแล้วในชาตินี้” นิตารู้สึกอึดอัดในใจ กัดริมฝีปากแล้วพูดเบาๆ“ธวนิตว์ ฉันมาหาคุณ มีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือค่ะ...แต่ว่าถ้าคุณไม่สะดวก คุณสามารถปฏิเสธฉันได้ ฉันก็รู้ว่าฉันมาแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ตั้งสี่ปีที่ไม่ได้ติดต่อกัน พอได้เจอ เธอก็อยากจะยืม20ล้านจากเขา ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่ดีใจมั้ง “ไม่เป็นไรนิตา ผมจะช่วย”ธวนิตว์รับปากกับนิตาด้วยไม่ได้คิดอะไรเลย “ไม่ว่านิตาต้องการให้ผมช่วยอะไร ผมก็จะช่วย” นิตาตกตลึงอย่างหนัก เธอไม่เคยคิดว่าธวนิตว์ยังดีต่อเธอเหมือนเดิม เธอลึกซึ้งมาก แต่ก็ยิ่งรู้สึกอับอาย เธอรู้สึกตัวเองเหมือนกับเป็นตัวตลกที่น่ารังเกียจ ตอนเจอเรื่องลำบากพึ่งจะนึกถึงธวนิตว์แล้วมาขอความช่วยเหลือ.... “นิตา...” ธวนิตว์ยกมือขึ้น กอดรัดใบหน้าเย็นๆ ของเธอด้วยความอ่อนโยน “หลายปีที่ผ่านมา หัวใจของผมที่มีต่อคุณไม่คอยเปลี่ยนเลย ถ้าสามารถช่วยนิตาได้ในเวลาที่นิตาต้องการ มันเป็นเกียรติของผม อย่างน้อยก็แสดงว่า นิตายังจำผมได้” ดวงตาของนิตาแดงขึ้น เกือบจะร้องไห้ “ธวนิตว์... ฉันไม่คู่ควรที่คุณจะทำแบบนี้” เธอเคยแต่งงาน แท้งลูกไปสองครั้ง เธอไม่สามารถเหมาะสมกับธวนิตว์ได้แล้ว.... ธวนิตว์กอดเธอเข้าอ้อมแขน พูดด้วยความรักลึกๆ “นิตา...ในหัวใจของผม คุณคุ้มค่า....” นิตาส่ายหัว ไม่ตอบ “นิตา...อย่าร้องไห้เลย บอกผมมา ให้ผมช่วยอะไร” ธวนิตว์จับมือนิตาพาเธอเข้ามาในห้องทำงาน นิตาพูดอย่างเกรงใจ “ฉันต้องการ20ล้าน..” ธวนิตว์เปิดลิ้นชักและเอาเช็คออกมาโดยตรง“ผมจะเขียนเช็คให้คุณเดี่ยวนี้” นิตารู้สึกแปลกใจ “ทำไมคุณถึงไม่ถามฉันว่าจะเอาไปทำอะไรหรือจะคืนเมื่อไหร่” ธวนิตว์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมเชื่อใจคุณ” เขาพูดจบ ก็เอาเช็คยื้นให้เธอ นิตารีบลุกขึ้นรับทันที แค่ยืนตัวขึ้นเท่านั้น ก็มีสีดำๆหมุนวนรอบตัว จากนั้นเธอก็หมดสติไป..... พอตื่นขึ้นมา ก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้นแล้ว ธวนิตว์นั่งเฝ้านิตาอยู่ข้างๆเตียง พอเห็นเธอลืมตาขึ้น ก็รีบพยุงตัวเธอขึ้นมา“นิตา คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง มีตรงไหนที่ไม่สบายไหม？” นิตาส่ายหัว นอกจากปวดท้องแล้ว ที่ก็เหลือสบายดี “เมื่อวานฉันเป็นอะไรหรอ？”ทำไมอยู่ดีๆเธอก็หมดสติ “คุณเป็นโรคโลหิตจางอย่างรุนแรงรวมถึงความเหนื่อยล้าและคุณมีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ...” ที่แท้เป็นแบบนี้เอง นิตามองออกไปนอกหน้าต่าง นึกขึ้นได้เรื่องการผ่าตัดของคุณแม่ “แย่แล้ว ฉันต้องรีบไปที่โรงพยาบาล” พูดจบเธอก็รีบลุกขึ้น แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วโทรหาคุณแม่ เพื่อบอกว่าเธอได้เงินแล้ว สามารถเริ่มผ่าตัดได้ หน้าจอถูกปลดล็อคและสายที่ไม่ได้รับหลายสายเด้งตามมา ผู้โทรคือสามีที่แต่งงานครั้งที่สองของแม่ พ่อเลี้ยงเงียบ ๆ ของเธอ ทำไมเขาถึงโทรหาเธอหลายสาย นิตาสงสัยแล้วกลับโทรไป “คุณลุง มีอะไรหรอคะ？” ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงพ่อเลี้ยงโศกเศร้า “นิตา เพื่อหลีกเลี่ยงการยืมเงิน แม่ของเธอฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากอาคารเมื่อเช้านี้ …” นิตา ในหัวเกิดเสียงดังขึ้น สมองว่างเปล่าไปหมด “เป็นไปได้ยังไง คุณแม่จะฆ่าตัวตายได้ยังไง…”เธอไม่อยากจะเชื่อ ก่อนหน้านี้ยังดีๆอยู่เลย พ่อเลี้ยงส่ายหัวแล้วพูดว่า“ไม่รู้สิ เมื่อเช้านี้ฝนทิพย์มาหาเธอหลังจากนั้นเธอก็กระโดดออกจากตึก ... ”