ตอนที่6 สูญเสียร่างกายดีกว่าต้องสูญเสียหัวใจ

ต๭นที่6 สูญเสียร่างกายดีกว่าต้องสูญเสียหัวใจ ผลินฟังคำพูดของปยุตแล้วนึกถึงสิ่งที่คุณแม่ของเธอเคยสั่งสอนเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน เมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงสูญสียหัวใจแทนที่จะเป็นตัวตน เมื่อนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเธอจะต้องสูญเสียหัวใจไปอีก “คุณตั้งใจเข้ามาบอกฉันเรื่องนี้เหรอคะ” ปยุตมองเธอด้วยสายตาเย็นชา“ไม่ มากับฉัน” เขาเดินนำเธอออกจากห้อง เธอแต่งตัวแล้วเดินตามเขาออกไป “ในทุกวันที่คุณเข้าและออกจากห้อง ห้องนอนของผมเป็นทางเดียวที่คุณต้องผ่าน ดังนั้นผมขอเตือนว่านอกจากเดินผ่านแล้วคุณห้ามอยู่ในห้องของผมเกินครึ่งวินาที ที่สำคัญอย่าได้มายุ่งกับเตียงของผม” ปยุตชี้ไปทางด้านหลังซึ่งเป็นเตียงสะอาดและเป็นระเบียบ และเน้นหนักมากขึ้นอีก“คุณไม่สามารถแม้แต่จะเข้าไปใกล้มัน” “คุณเกลียดผู้หญิงมากเลยเหรอคะ” ผลินเอ่ยถามอย่างยากที่จะเชื่อ “ใช่ น่ารำคาญ น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงไม่ต่างจากแมลงสาบ” “ทำไมเหรอคะ” ปยุตเลิกคิ้วแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ“นอกจากเกลียดผู้หญิงแล้วผมก็ไม่ชอบผู้หญิงที่ถามว่าทำไม ดังนั้นอย่าถามมาก” ผลินจมอยู่กับความคิดของตัวเอง คิดเกี่ยวกับสิ่งที่พอจะเป็นไปได้ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ข้อพิสูจน์ มันก็ถูกปฏิเสธขึ้นโดยคนที่มีดวงตาคม “อย่าเดาว่าผมเป็นเกย์ เพียงเพราะผมไม่ชอบผู้หญิงก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะชอบผู้ชาย” ช่างเป็นคนที่ลึกลับและเข้าใจยากเสียจริง ผลินเอ่ย “เข้าใจแล้วค่ะ”เธอหันหลังเพื่อที่จะเดินกลับ แต่โดยไม่ทันตั้งตัว เขากระชากเธอจนเสียการทรงตัวและผลักเธอลงไปบนเตียง เธออ้าปากค้างด้วยความตกใจแล้วเอ่ยถาม“นี่มันอะไรกันคะ” “หุบปาก” โอ้ เธอปิดปากฉับด้วยความไม่อยากเชื่อ ผลินยิ้มเยาะ“ไหนคุณบอกว่าตัวเองไม่ชอบผู้หญิง แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี่มันคืออะไร คุณกำลังเสแสร้งงั้นเหรอคะ” “ดูนั่นสิ” ปยุตเบนสายตาให้เธอมองตามไปที่ประตู เมื่อมองดูก็ได้เห็นว่าประตูที่ปิดอยู่นั้นมันเปิดออกเล็กน้อยเหมือนมีคนคอยจับตาดูอยู่ ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงลามไปถึงใบหู... อย่างไรก็ตาม มันยังไม่น่าแปลกใจเท่ากับเรื่องแปลกประหลาดที่กำลังเกิดขึ้น ปยุตลดใบหน้าลงโดยไม่มีสัญญาณใด ๆ และจูบริมฝีปากของเธอ ผลินตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้างดั่งระฆังทอง สติของเธอหายไปแล้ว ความนิ่งสงบที่เคยภาคภูมิใจนั้นหายไปทันที รสจูบที่ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ในขณะนั้นประตูก็ค่อย ๆ ปิดลง ปยุตยืดตัวขึ้น “การเล่นสนุกจบลงแล้ว คุณลุกขึ้นมาได้แล้ว” ผลินมองเขาเหมือนตัวประหลาด“เมื่อก่อนก็เล่นเป็นแบบนี้หรอ” “เพราะคุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเลือกเอง ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่ามีบางอย่างที่แตกต่าง” ความจริงแล้วมันไม่มีอะไรที่แตกต่างเลย ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่เขาเลือกก็ตาม แต่ถึงกระนั้น ผลินก็ยังจะอยู่ที่นี่ต่อไป ก่อนที่เธอจะยกภาพขึ้นเธอก็หันกลับมาเตือนเขาอย่างจริงใจ“เอ๋อ.... ฉันว่าฉันได้สัมผัสเตียงของคุณแล้วนะ” “ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้ก็แค่โยนมันทิ้งไป” “.......” ผลินเห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่ใช่คนที่ชอบล้อเล่น แต่เพราะคำพูดที่รุนแรงร้ายกาจของเขาจึงเป็นข้อยกเว้น “คุณจะโยนเตียงหรือโยนปากของคุณดีคะ” ปยุตกดหน้าลงต่ำ“โยนคุณ”