ตอนที่10 อย่าพยายามยั่วยวนผม

ต๭นที่10 อย่าพยายามยั่วยวนผม บรรยากาศแปลกประหลาดด้านหลังทำให้ผลินไม่กล้าที่จะหันหลังกลับไป ผ่านไปนานกว่าที่เขาจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น“ตามผมมา” เธอตามเขาขึ้นไปข้างบน เขากระชากสูทออกอย่างหงุดหงิดแล้วเหวี่ยงมันลงไปบนเตียงและหันกลับมา“คุณมีเรื่องสงสัยอะไรในตัวผม” ผลินหายใจเข้าลึก ๆ และเอ่ยบอกอย่างจริงใจ“ก็นิดหน่อยค่ะ” "ทำไมถึงอยากรู้อะไรเกี่ยวกับผม" เขาเลิกคิ้ว "คุณตกหลุมรักผมงั้นเหรอ" “ไม่ค่ะ” ปยุตยิ้มเย็น "ตอบได้ดี แต่ผมขอเตือน การตกหลุมรักผมก็เหมือนกับการตกหลุมรักปีศาจ หากคุณสามารถทนต่อความเจ็บปวดจากนรกมืดได้คุณก็จงอยากรู้ต่อไป" “มันเป็นเรื่องปกตินะคะที่จะมีความอยากรู้อยากเห็น การอยากรู้อยากเห็นเรื่องของใครไม่ได้หมายความว่าจะต้องตกหลุมรักคนคนนั้น อีกอย่าง ไม่มีใครสามารถคาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้หรอกค่ะ ไม่แน่ว่าคุณอาจจะตกหลุมรักฉันก็ได้” “ตกหลุมรักคุณ?”ปยุตรู้สึกเหมือนได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก เขาหัวเราะออกมาอย่างขบขัน“ถึงครั้งแรกที่ผมเจอคุณผมจะรู้ว่าคุณเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองมาก แต่คุณไม่คิดว่าตัวเองมั่นใจเกินไปงั้นเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้าหรือไง” ผลินเอ่ยตอบอย่างถ่อมตน“ฉันไม่ใช่นางฟ้าหรอกค่ะ แต่ไม่มีใครกำหนดนี่คะว่าปีศาจต้องหลงรักนางฟ้า อาจเป็นไปได้ว่าปีศาจจะหลงรักปีศาจด้วยกันเอง” หาใช่นางฟ้า แต่เธอคือผลิน ผู้หญิงที่มีสายเลือดของปีศาจไหลเวียนอยู่ ปยุตมีร่องรอยความสงสัยกับคำพูดนั้น พลันโทรศัพท์มือถือของผลินก็ดังขึ้น เธอก้มลงมองที่หมายเลขโทรเข้า จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องลับของเธอ “สวัสดีค่ะ” “ผลิน ทำไมวันนี้เธอถึงไม่กลับมาที่บ้าน รู้ไหมว่าทั้งพ่อของเธอและฉันต่างรอเธอมาตลอดทั้งวัน” เสียงที่ฟังดูมีความสุขของธินิดาทำให้ใจของเธอหดหู่ “เพราะต้องแต่งงานกะทันหันฉันจึงไม่ได้ลากับทางโรงเรียนไว้ก่อน วันนี้ฉันจึงต้องไปสอนค่ะ” “อ้อ อย่างนั้นหรอกหรือ ไม่ใช่ว่าเธอต้องการถ่วงเวลาเพื่อที่จะไม่กลับมาที่นี่ใช่ไหม” เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการยั่วโมโห ธินิดาจงใจทำให้เธอต้องอับอาย เพราะมั่นใจว่าเธอไม่ได้มีชีวิตแต่งงานที่ดี “ไม่ใช่แน่นอนค่ะ ฉันจะกลับไปที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ พร้อมกันกับเขา” เธอเน้นย้ำประโยคสุดท้ายที่ว่าเธอและเขาจะไปด้วยกัน ธินิดาต้องการดูเรื่องตลกของเธอ เพราะฉะนั้นเธอก็จะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงคนนั้นได้ในสิ่งที่ปรารถนา ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเธอจะไม่แสดงความต่ำต้อยต่อหน้าผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้นอีก! หลังจากวางสายโทรศัพท์เธอสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดประตูห้องลับและเดินออกไป “เรามาพนันกันเถอะค่ะ” ปยุตที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างทรงฝรั่งเศสบานใหญ่หันมาและเอ่ยถามอย่างแปลกใจ“พนัน? พนันอะไร?” “คุณไม่ชอบผู้หญิงใช่ไหมคะ” “ใช่” “เพราะคุณไม่ชอบผู้หญิงก็เลยไม่รู้สึกอะไรกับผู้หญิงเลยใช่ไหมคะ” “ใช่ แล้วยังไง” “เรามาพนันกันค่ะ”ผลินขยับเข้าไปใกล้เขา“พนันได้เลยว่าฉันสามารถกระตุ้นความรู้สึกของคุณได้” หึ ปยุตยกยิ้มมุมปากขึ้น“คุณจะเปลี้องผ้าเพื่อยั่วยวนผมงั้นเหรอ” “ฉันไม่ได้มีความต่ำช้าขนาดนั้นหรอกค่ะ” “แล้วคุณจะทำยังไง” “คุณไม่ต้องสนใจหรอกค่ะว่าฉันจะทำยังไง คุณแค่ตกลงว่าจะพนันก็พอ” “คุณแน่ใจเหรอว่าตัวเองจะชนะ” “ใช่ค่ะ ฉันมั่นใจว่าตัวเองจะชนะ” ปยุตหันไปให้ความสนใจกับแหวนแล้วเดาะลิ้น“ทำไมถึงมั่นใจขนาดนั้น” ผลินยังคงเงียบ “พนันก็ได้ แต่คุณรู้เอาไว้ด้วยว่าผมจะไม่เล่นเกมที่น่าเบื่อกับคุณ ถ้าหากแพ้...” “ถ้าแพ้ ฉันจะไป” ผลินพูดออกมาราบเรียบในสิ่งที่เขาต้องการจะพูด “แล้วถ้าชนะ คุณจะได้อะไร” ปยุตรู้ดี เธอจะไม่ทำธุรกิจโดยที่ไม่มีต้นทุน ทุกอย่างมีเหตุและผลของมัน “ถ้าฉันชนะ...”เธอเว้นระยะ“สุดสัปดาห์นี้พาฉันกลับไปที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของฉัน”