ตอนที่19 หายไปก็ดี

ต๭นที่19 หายไปก็ดี “ผมไม่รู้!”ปยุตตอบอย่างหงุดหงิด นั่งลงบนโซฟาและหันไปสั่งคนรับใช้ “น้ำ” “ไม่รู้? แกกลับบ้านไปกับเธอ แกจะตอบว่าไม่รู้ได้ยังไง” คุณนายท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ ลูกชายคนนี้นี่ ช่วยอะไรไม่ได้เลย ปยุตดื่มน้ำ เห็นได้ชัดว่าขี้เกียจที่จะตอบ คุณนายท่านร้อนใจ รีบโทรกลับไปที่บ้านของลูกสะไภ้ หลังจากวางสายไปใบหน้าของเธอย่ำแย่มาก“แม่ยายแกบอกว่าพวกแกกลับมาด้วยกัน แล้วตอนนี้หนูลินแกไปอยู่ที่ไหนกันเล่า” “หายไปก็ดี” “นี่มันอะไร มีสามีที่ไหนบ้างที่จะบอกว่าก็ดีที่ภรรยาหายไป” “ก็ระหว่างทางผู้หญิงคนนั้นลงจากรถไปเอง ช่วยไม่ได้” “ดังนั้นแกก็เลยกลับมาคนเดียวน่ะเหรอ” “ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วยังไงครับ ผมจำเป็นต้องขอร้องไห้เธอกลับมาด้วยเหรอ” ปยุตเอ่ยถามอย่างดูแคลน ผู้หญิงสำหรับเขา มันก็เป็นแค่เครื่องประดับ ไม่มีความจำเป็นต้องแคร์หรือต้องไปแยแสอะไรให้มาก “แต่แกก็ทิ้งเธอเอาไว้ข้างถนนตามลำพังแบบนั้นไม่ได้ ผู้หญิงน่ะเกลี้ยกล่อมง่าย แกจะตายเหรอกับแค่พูดไม่กี่คำ รีบไปพาเธอกลับมาเดี๋ยวนี้!” “คุณแม่เห็นผมเป็นคนประเภทที่จะไปเกลี้ยกล่อมใครงั้นเหรอ เคยเห็นผมเกลี้ยกล่อมใครบ้างครับ” ปยุตพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมยแล้วลุกขึ้นเตรียมที่จะเดินไปที่ห้องของเขา ลูกชายของเธอเป็นคนยังไง คนเป็นแม่รู้ดีที่สุด คุณนายท่านกลัวที่จะทำให้ลูกชายของเธอโกรธ จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง“เอาล่ะ ถ้าแกปฏิเสธที่จะออกไปหา งั้นก็โทรหาเธอแล้วถามว่าเธออยู่ที่ไหน เดี๋ยวแม่จะส่งคนไปรับเธอเอง” “ไม่มีเบอร์” “แก...” คุณนายท่านอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด เธอชี้ไปที่ลูกชายของเธอ“แกต้องการที่จะให้แม่โกรธใช่ไหม พวกแกแต่งงานกันมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว แต่แกไม่มีเบอร์ภรรยาของแกงั้นเหรอ” “มันก็เป็นแบบนี้มาตลอด จะเอะอะอะไรครับ” ทัศนคติของปยุตกระตุ้นให้คุณนายท่านหันมาจ้องและเอ่ยขึ้นทันที“แม่ไม่สนใจสิ่งที่แกทำกับภรรยาคนก่อน ๆ แต่กับหนูลินแกต้องทำดีกับเธอ เพราะเธอเป็นคนเดียวที่แม่เห็นว่าเป็นลูกสะไภ้” “มันไม่สำคัญว่าแม่จะเห็นเป็นอะไร อีกไม่นานผมจะหย่ากับเธอ” “อะไร หย่า...หย่า...หย่าอีกแล้วเหรอ” คุณนายท่านแทบจะล้มทั้งยืน ดีที่เธอได้ลูกสาวของเธอที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกเข้ามาพยุงไว้“แม่คะ เกิดอะไรขึ้น” “ยายณี แม่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว พี่ชายของแกกำลังจะหย่า!” “หย่าอีกแล้วเหรอคะ เร็วจัง” ปาณีกลั้นหายใจแล้วบ่นออกมาเสียงดัง“พี่ชายคะ ถ้าพี่ยังคงไม่มีใครอยู่แบบนี้อย่าว่าแต่คุณแม่ไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย ฉันก็ไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน...” แล้วคุณท่านเวทนก็กลับมาจากข้างนอก หลังจากได้ยินสิ่งที่ภรรยาและลูกสาวของเขาพูดเขาก็ตะโกนใส่ลูกชายของเขาว่า “ถ้าแกกล้าหย่ากับหนูลิน ฉันจะเป็นคนแรกเลยที่ตายต่อหน้าแก!” “โอ้ บ้าไปแล้ว”ปยุตพึมพำออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพียงแค่เจ็ดวันจะ ทำให้ครอบครัวของเขาเป็นเอามากถึงระดับนี้ได้ เดินหันหลังเดินขึ้นบันไดไปด้วยความรู้สึกหดหู่ เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ยึดมั่นกับหลักการณ์ของตัวเอง มันเริ่มมืดแล้ว ผลินยังคงไม่กลับมา คุณนายท่านส่งคนขับรถสามคนออกไปตามหาแต่ก็ยังไม่มีใครพบ ทันใดนั้นทั้งครอบครัวก็เป็นกังวล ในที่สุดปยุตก็ลงมาข้างล่างพร้อมกับกุญแจรถในมือ เดินตรงไปยังประตูด้วยใบหน้าที่เย็นชาและเงียบขรึม “แกกำลังจะไปไหน” “ไปหาผู้หญิงโง่ ๆ คนนั้น เพื่อที่ช่วยชีวิตพวกคุณให้ไม่ตาย... "