已经是第一章了
ตอนที่21 ไม่สามารถควบคุมปากได้
ตนที่21 ไม่สามารถควบคุมปากได้
ผลินกำลังจัดคัดแยกหนังสือที่เธอนำกลับมาจากที่บ้านพ่อแม่ของเธอ ประตูที่อยู่ด้านหลังของเธอถูกเปิดออกอย่างแรง
ปยุตก้าวเข้ามาคว้าแขนเธอและตั้งคำถามด้วยความโกรธ“ไม่ได้ปีกกล้าขาแข็งแล้วเหรอ ยังกลับมาที่นี่อีกทำไม”
เธออึ้งแล้วตอบกลับไปแผ่วเบา“ฉันแค่ไม่อยากกลับมาด้วยรถของคุณ แต่ไม่ได้บอกว่าฉันจะไม่กลับมา”
“คุณคิดว่าภรรยาที่เล่นหายไปแบบนั้นน่ะ ผมจะยังต้องการอยู่อีกเหรอ”
“ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องการ คุณก็ไม่สามารถหย่าขาดจากฉันได้หรอกค่ะ”
“อะไรนะ ผมไม่สามารถหย่าขาดจากคุณได้งั้นเหรอ”
หลังจากกินหัวใจเสือแล้วเธอก็พยักหน้าอย่างกล้าหาญ“ใช่ค่ะ คุณหย่าขาดจากฉันไม่ได้”
หึ ปยุตยิ้มเยาะ“ถ้าผมจะเลิกกับคุณน่ะมันผิดกฎหมายรึไง”
“มันไม่ผิดกฎหมายหรอกค่ะ เพียงแต่...”เธอหยุดชั่วครู่“ฉันคงไม่สามารถควบคุมปากของฉันได้”
“หมายความว่ายังไง”
ผลินไม่ตอบ แต่สายตาของเธอลดลงต่ำช้า ๆ เลื่อนไปยังที่ไหนสักแห่ง ทันใดนั้นอีกฝ่ายก็รู้แก่ใจขึ้นมาทันที แล้วกดใบหน้าลงต่ำ“ถ้าคุณกล้าพูดไร้สาระ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่”
“ตราบใดที่ฉันยังเป็นภรรยาของคุณ ฉันจะไม่พูดอะไรที่ไม่ควรพูด ดังนั้นเพื่อรักษาหน้าของคุณ อย่าได้คิดจะหย่าขาดจากฉันอีกนะคะ”
“นี่คุณอยากจะเป็นภรรยาของ ปยุต ทรัพยสาน มากเลยอย่างนั้นเหรอ”ปยุตพยักหน้า“ดี ถึง ผมจะหย่าขาดจากคุณไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ผมจะค่อย ๆ ทรมานคุณ ผมจะทำให้คุณยินดีที่จะเดินออกไปจากที่นี่ด้วยตัวของคุณเอง”
เมื่อเขาพูดจบก็พลันหัวเราะอย่างเย้ยหยัน จากนั้นจึงหันหลังแล้วเดินออกจากห้องไป ปิดประตูอย่างหยาบคายดังเช่นที่เขาเปิดเข้ามา
ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง คนรับใช้เตรียมพร้อมสรรพสำหรับอาหารค่ำ มันล่าช้ากว่าปกติไปถึงสามชั่วโมง ปยุตดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง คุณนายท่านจ้องมองไปที่ลูกชายของเธอ แล้วหันไปสั่งคนรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ“ไปเรียกคุณนายน้อยมาทานอาหารเย็น”
“ได้ค่ะ คุณผู้หญิง”
คนรับใช้ทำตามคำสั่งแล้วกลับมารายงานด้วยความเคารพ“คุณนายน้อยบอกว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงขอนอนพัก บอกให้ทุกคนทานเลยไม่ต้องรอเธอค่ะ”
ปาณีอดที่จะส่งเสียงออกมาอย่างช่วยไม่ได้“ต้องเป็นเพราะพี่ชายไปพูดอะไรบางอย่างกับเธอแน่ ๆ ตอนที่เธอกลับมาก็ยังดี ๆ อยู่เลย”
ปยุตเลิกคิ้ว“เธอแน่ใจนะว่าจะต่อสู้เพื่อผู้หญิงคนนั้น”
“ฟังซิฟัง ผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงคนโน้นอะไร ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ภรรยาของแกเหรอ”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของผู้เป็นพ่อ เขาก็ตอบกลับมาอย่างไม่ยี่หระว่า“ภรรยาแล้วยังไงครับ ถึงเป็นภรรยาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเรียกว่าภรรยาสักหน่อยนี่”
“หยุดพูดแล้วไปพาเธอลงมาทานข้าว”
“ไม่ไป”
คุณนายท่านลุกขึ้นยืนพร้อมกลับเปล่งเสียงดังก้อง“ไม่ไปเหรอ ได้ งั้นฉันจะไม่ทานข้าว”
ลูกสาวก็สำทับขึ้นอีกคนทันที“หนูก็ไม่ทานเหมือนกันค่ะ”
ส่วนฝ่ายสามีก็ลุกขึ้นโดยที่ไม่พูดอะไรแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือ
การร่วมมือกันอย่างดีของครอบครัวเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อใดคุณนายท่านก็มิอาจทราบได้
ไม่ว่าปยุตจะดื้อรั้นไม่เชื่อฟัง หรือเลือดเย็นไร้ความปราณี เขาปฏิบัติมันต่อทุกคนแต่ยกเว้นกับครอบครัวของเขา เห็นคุณพ่อคุณแม่และน้องสาวอดอาหารประท้วง เขาก็พลันขมวดคิ้ว ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า“คนในบ้านนี้นี่ไม่ไหวจริง ๆ”
ผลินไม่ได้นอน หลังจากทบทวนบทเรียนที่ต้องสอนในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร เสียงฝีเท้าซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ ใกล้เข้ามาหาเธอเหมือนพายุ โดยไม่พูดอะไรเธอแค่ปิดหนังสือในมือ “คุณมีเวลาหนึ่งนาทีตามผมลงไปทานข้าว”
已经是最新一章了
加载中
