已经是第一章了
ตอนที่23 ร่างกายของผู้ชาย
ตนที่23 ร่างกายของผู้ชาย
นั่นมันแย่มาก ทั้งร้อยหัวใจของผลินนั้นแน่ชัดว่าไม่เต็มใจ ทว่าริมฝีปากก็ยังคงเห็นด้วย“โอเคค่ะ ไม่มีปัญหา”
พวกเขาทั้งสองลงไปข้างล่างด้วยกัน ปาณีกระซิบกับแม่ของเธอ“แม่คะ วิธีนี้ดีจริง ๆ”
“นั่นสิ ถ้ารู้ว่าจะได้ผลอย่างนี้ ก่อนหน้านี้แม่ใช้วิธีนี้ไปตั้งนานแล้ว”
“ถ้าใช้ก่อนหน้านี้มันก็ไม่ได้ผลสิคะ ทุกวิธีมันแตกต่างกันออกไปในแต่ละบุคคล หนูคิดว่ามีเพียงพี่ลินเท่านั้นที่ปราบพี่ชายได้”
“ไม่แน่ว่าหนูลินอาจจะเป็นกรรมตามสนองพี่ชายของแกไปทั้งชีวิตก็ได้...”
แคก ๆ เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา ทั้งสองคนก็ปิดปากฉับลงทันที คุณนายท่านจับมือลูกสะไภ้อย่างอ่อนโยนและเอ่ยถามคำถามที่กังวล“ป้าเอี่ยมบอกว่าเธอไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษที่ทำให้คุณแม่เป็นห่วงนะคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ดีแล้วนะ พวกเราไปทานข้าวกันเถอะ”
เธอขยิบตา ป้าเอี่ยมรีบเข้าไปในครัวทันที และนำซุปชามหนึ่งออกมาเสิร์ฟวางไว้ตรงหน้าของผลิน
ในทุก ๆ วัน ทุกมื้ออาหารจะมีชามซุปแบบนี้ ผลินคุ้นเคยกับมัน เธอตักข้าวทาน แม่สามีเอ่ยเตือน “ทานซุปในขณะที่มันยังร้อนสิจ๊ะ”
“ได้ค่ะ”
เธอยกชามซุปขึ้นมา เงยหน้าขึ้นดื่มมันลงไปช้า ๆ แม่สามีพูดขึ้นมาอีกครั้ง“ดื่มให้หมด มื่อคืนเพียงดื่มไปหนึ่งในสาม ถ้าอย่างนี้ต่อ เมื่อไรฉันก็จะได้อุ้มหลานสักที”
“แคก ๆ...”ทันทีที่ผลินได้ยินคำพูดนั้น เธอแทบจะเกือบพ่นน้ำซุปออกมาจากปาก เธอไอจนหายใจไม่ทัน น้องสะไภ้และแม่สามีของเธอตกใจมากจนต่างเข้ามาลูบหลังให้“ไม่เป็นไรใช่ไหม โอเคหรือยัง”
ปยุตที่อยู่ใกล้กับเธอมากที่สุด กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าถ้าหากเธอสำลักจนตายแล้วเขาก็จะสบายใจ
“คุณแม่ให้ฉันดื่มอะไรเหรอคะ”
ผลินรอชั่วครู่จนเริ่มหายใจสะดวกขึ้น เธอมองมาที่แม่สามีด้วยความกลัว
“ซุปที่ช่วยเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์น่ะจ้ะ เธอต้องดื่มเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือน หลังจากนั้นเดือนถัดไปก็จะมีความสุขแล้ว”
คุณนายท่านยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส ซึ่งไม่รู้เลยว่าลูกสะไภ้กำลังน้ำตาตก
คนสองคนที่ไม่เคยนอนด้วยกันเลย จะสามารถตั้งครรภ์ด้วยน้ำซุปได้อย่างไรกัน นั่นมันบ้าชัด ๆ ผลินเอื้อมมือไปใต้โต๊ะแล้วหยิกที่ขาของปยุต เธอต้องการให้เขาพูดบางอย่างเพื่อช่วยเธอ แต่เขาวางตะเกียบลงแล้วพูดว่า“ผมอิ่มแล้ว”จากนั้นเขาก็หันหลังแล้วเดินจากไป
ผลินรู้สึกสะเทือนใจ เธออยากจะสารภาพว่าพวกเธอไม่ได้แต่งงานกัน แต่เมื่อเห็นสายตาที่คาดหวังของพ่อแม่สามี ก็จำต้องเก็บงำคำนั้นไว้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เธอไม่ได้อยากให้คนแก่สองคนต้องรู้สึกผิดหวัง
“คุณพ่อคุณแม่ น้องณี ทานให้อร่อยนะคะ ฉันอิ่มแล้วค่ะ”
เธอก้มศีรษะอย่างสุภาพ และได้รับอนุญาตจากพ่อแม่สามี ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและจากไป เธอสูดอากาศหายใจกรีดร้องแล้วหันหลังกลับ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย ปยุตสวมเพียงกางเกงชั้นในสีดำและมีผ้าขนหนูอยู่ที่ไหล่เหมือนกับว่ากำลังเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ
“ไม่ใช่คนที่กล้ายั่วยวนผมเหรอ แค่นี้คุณก็กลัวแล้วหรือไง”
เดินไปด้านหลังเธอแล้วกล่าวอย่างขบขัน
“ฉันไม่ได้กลัว ถ้าคุณจะอาบน้ำก็เข้าไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำสิคะ คุณทำตัวสบายเกินไปแล้ว ถ้าคนที่เข้ามาไม่ใช่ฉัน เป็นคุณแม่ น้องสาวหรือแม่บ้าน มันไม่ค่อยดี...”
“นอกจากคุณก็ไม่มีใครกล้าพอจะเข้ามาในห้องของผมหรอก”
“ฉันคิดว่าเราควรจะหลีกเลี่ยงมัน เพราะเราไม่ใช่คู่รักกันจริง ๆ”
“นี่คุณกำลังบ่นว่าผมไม่ได้แต่งงานกับคุณงั้นเหรอ”
ผลินถอนหายใจเงียบเชียบ ปิดตาด้วยมือข้างหนึ่งแล้วหันกลับไปพลางพูดว่า“หากคุณต้องการเป็นคนแบบที่คุณต้องการ คุณต้องอยู่กับคนแบบที่คุณต้องการ ถึงระยะเวลาที่เรารู้จักกันมันสั้น แต่ก็น่าจะเรียนรู้กันและกันได้ และฉันเรียนรู้จากคุณเรื่องนิสัยที่เข้าห้องโดยไม่เคาะประตู”
เธอยิ้มจนเห็นฟันแล้วรีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง
ปยุตพึมพำอย่างอารมณ์เสีย“ผู้หญิงอะไร”โดยไม่รู้ตัว มุมปากของเขาเกิดรอยยิ้มขึ้นจาง ๆ
เมื่ออาบน้ำเสร็จออกมา เขายังสวมกางเกงขาสั้น นอนขี้เกียจบนโซฟาอ่านนิตยสารการเงิน ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกแล้วมีเสียงกล่าวว่า“จะให้ฉันให้เบอร์คุณ หรือคุณจะให้เบอร์ฉัน”
เธอยังคงใช้มือข้างหนึ่งปิดตาไว้ ในความเป็นจริงแล้วในช่องระหว่างนิ้วของเธอ เธอเห็นร่างกายที่แข็งแรงและสมบูรณ์แบบของผู้ชายที่อยู่ระยะไกล ถ้าแค่นั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย
已经是最新一章了
加载中
