已经是第一章了
ตอนที่24 หัวใจของซือหม่าเจา
ตนที่24 หัวใจของซือหม่าเจา
“ไม่ต้อง”
ปยุตปฏิเสธอย่างไม่แยแสโดยที่ไม่หันไปมอง
“ทำไมถึงไม่ต้องคะ มันง่ายถ้าจะติดต่อหากว่าคุณต้องการอะไร”
“ฉันไม่คิดว่าเราต้องติดต่อกันอีก”
“….”โอเค ไม่ต้องก็ไม่ต้อง
เย็นวันต่อมา ผลินเลิกงาน เมื่อกลับมาจากโรงเรียน เธอตรงขึ้นไปชั้นบน รีบเปลี่ยนชุดทำงาน หยิบชุดเดรสสีม่วงอ่อนออกจากตู้เสื้อผ้าแล้วสวมใส่มัน
หยิบแป้งฝุ่นมาทาหน้า ผมยาวมัดไว้ด้านหลังซึ่งมีผ้าคลุมไหล่ ใส่ต่างหูบอบบางคู่เล็ก ๆ ที่ดูประณีตถึงแม้ว่าการแต่งตัวจะไม่หรูหรา แต่ก็ดูสวยสง่างามเพราะรูปร่างที่สูงเพรียว
เมื่อมองดูเวลาเธอก็รีบลงไปข้างล่าง พบกับน้องสามีที่เพิ่งเข้ามาในบ้าน มองเธอด้วยความประหลาดใจ“ว้าว วันนี้พี่สะไภ้ของฉันสวยจังเลยค่ะ จะไปเดตกันเหรอคะ”
“ไม่ใช่เดตหรอกค่ะ มันเป็นงานเลี้ยงน่ะ”เธอยิ้มและอธิบาย
“ไปคนเดียวหรือไปกับพี่ชายของฉันคะ”
“ไปกับเขาค่ะ แต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่กลับมาเลย”
มองออกไปทางประตู เริ่มกังวลว่าปยุตจะเปลี่ยนใจหรือลืมนัดวันนี้ หรือมีบางอย่างทำให้เขาช้า
ใบหน้าของเธอดูกังวล น้องสามีไม่สามารถช่วยได้ แต่เธอก็ยิ้มและปลอบให้สงบลง“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถึงพี่ชายฉันจะแย่มาก แต่เขาก็เป็นคนที่ยึดถือหลักการอย่างแข็งขันมาก ถ้าเขาสัญญาอะไรไปแล้ว เขาจะทำมัน”
เมื่อพูดจบก็มีเสียงผิวปากดังมาจากข้างนอก พวกเธอจึงเดินออกไป เห็นเป็นรถยนต์ของปยุต หัวใจที่แขวนอยู่ของผลินผ่อนคลายลง น้องสามีใช้โอกาสนี้ทำให้สถานการณ์มันสนุกยิ่งขึ้น “เห็นไหม ต่อไปพี่สะใภ้จะมีความมั่นใจในตัวพีฉันมากขึ้นใช่ไหมล่ะ”
“ฉันจะพยายาม”
ผลินเผยรอยยิ้มกว้าง ชายที่มองเธอจากหน้าต่างรถในระยะไกล ร่องรอยของความเปลี่ยนแปลงพลันเกิดขึ้นในหัวใจ แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วด้วยเหตุผลที่ว่า ผู้ชายที่เกลียดผู้หญิงคงเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกครอบงำด้วยรูปร่างหน้าตาของผู้หญิง ที่มีความรู้สึกแปลก ๆ คงเป็นเพราะได้เห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่เคยเห็นมานาน“ไม่เห็นเหรอว่าผมรอ ยังจะชักช้าอยู่อีก”
เขากลับเข้าสู้ความเฉยชาและความใจร้อนดั่งที่เคยเป็นมา ผลินเปิดประตูเข้าไปนั่ง ถามคำถามด้วยความไร้เดียงสา“ไม่ใช่ว่าคนที่รอคือฉันเหรอคะ”
“คุณอยากจะปะทะคารมกันอีกงั้นเหรอ”
อา...คนที่อยู่ใต้ชายคาบ้านจำต้องก้มศีรษะลง เห็นได้ชัดว่าเธอรอเขาก่อน แต่เขาก็เจ้าเล่ห์พอที่จะฉกฉวยโอกาสเหล่านั้นไป
มาถึงสถานที่จัดเลี้ยง ครูเกือบทั้งโรงเรียนมาถึงแล้ว ชื่นใจที่ยืนอยู่หน้าประตูมองไปรอบ ๆ เมื่อปีที่แล้วผลินมากับเธอ แต่ในปีนี้ช่วยไม่ได้ที่เธอต้องโดดเดี่ยว
“ลิน เธอมาถึงแล้ว”
ทันทีที่ชื่นใจเห็นเธอจึงทักทาย อยากพูดในสิ่งที่เธอต้องการแต่ก็จำต้องหยุด เป็นเพราะมีปยุตอยู่ข้าง ๆ จึงเงียบลง
“สวัสดีค่ะคุณปยุต”เธอก้มหัวทักทายอย่างสุภาพ เธอเจอหน้ากับปยุตครั้งล่าสุดคือในงานแต่งงานของพวกเขา เธอไม่มีปัญหากับการปรากฏตัวของปยุต แต่ความถี่ในการหย่าร้างของเขาค่อนข้างที่จะทำให้เธอไม่พอใจ
ไม่พอใจก็แค่ไม่พอใจ แต่เธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับทางเลือกของคนอื่น ทุกคนมีเส้นทางของตัวเอง
“สวัสดีครับ”
ปยุตทักตอบ กวาดสายตามองฝูงชนภายในห้องโถงแล้วพูดอย่างเฉยชา“ผมจะเดินไปรอบ ๆ งานกับคุณและจะอยู่ไม่นาน”
“โอเคค่ะ”
เธอไม่ได้แปลกใจ ยอมให้ปยุตอยู่ทานอาหารค่ำ แต่ก็ไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน
พวกเขาเดินต่อ จู่ ๆ ชื่นใจก็คว้าแขนเพื่อน แล้วเอ่ยเตือนอย่างรวดเร็ว“ไวภพกลับมาแล้ว”
โอ้
ผลินตกใจ เมื่อช่วงบ่ายยังไม่ได้ยินว่าเขากลับมาแล้ว เพราะพอเลิกงานเธอก็รีบกลับไปที่บ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า แม้ว่าระหว่างพวกเขาจะไม่มีเรื่องอะไรต่อกันที่เป็นความลับ อย่างไรก็ตามความรู้สึกของไวภพที่มีต่อเธอ ทุกคนต่างก็รู้ว่าเขามีหัวใจของซือหม่าเจา เขาไม่เคยหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่มีต่อเธอ เขาไปเยอรมันเพื่อแลกเปลี่ยนงานวิชาการเมื่อเดือนก่อน โดยที่ไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว ถ้ารู้เรื่องนั้น อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น...
เหลือบมองผู้คนโดยรอบ ทันใดนั้น เธอก็หมดซึ่งความกล้าที่จะก้าวเดิน
已经是最新一章了
加载中
