已经是第一章了
ตอนที่ 28 ยกธงขาวยอมแพ้
ตนที่28 ยกธงขาวยอมแพ้
หลังจากนั้นผลินก็เดินกลับเข้าไปยังห้องลับของตัวเอง ปยุตกระชากเธออย่างหยาบคาย“ใครบอกว่าคุณสามารถเข้าไปในนั้นได้”
“ฉันจะไปเก็บของ คุณไม่ใช่จะไล่ฉันไปหรอ”
“โอ้ ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้เลย? เมื่อสองวันก่อนคุณไม่ได้ต่อต้านผมด้วยความมุ่งมั่นอย่างคนที่ต้องการตายอยู่ที่นี่งั้นเหรอ ที่คืนนี้ยอมแพ้ง่าย ๆ หรือเพราะผู้ชายคนนั้นให้สัญญากับคุณจนมันทำให้คุณคิดที่จะถอยถูกไหม”
“ฉันต้องพูดอีกกี่ครั้งคุณถึงจะเชื่อว่าฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเขาอย่างที่คุณคิด”
“ผมเชื่อในสิ่งที่ตาของผมเห็น”
ผลินเผชิญหน้ากับความก้าวร้าวของเขาแล้วหยุดคิดชั่วครู่ ทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า“คุณหึงเหรอคะ”
“ฮะ? หึง?”ปยุตชี้ไปทางห้องน้ำแล้วพูดอย่างเหน็บแนม“เข้าไปในนั้นแล้วส่องกระจกก่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ในห้องของฉันก็มีกระจก”
เธอจ้องเขา แล้วเดินเข้าไปในห้องลับ ปยุตเดินตามเข้าไป เธอเตือนด้วยความไม่พอใจ“ฉันต้องการพักผ่อนค่ะ มันดึกแล้ว”
“คุณก็รู้ว่ามันดึกแล้ว ผมคิดว่าคุณไม่มีความคิดเรื่องเวลาเลยเสียอีก ทำให้ผมเป็นตัวตลกแล้วคุณยังจะไม่ละอายใจคิดจะนอนที่นี่อีกงั้นเหรอ”
ผลินสูดลมหายใจเข้าลึก“ฉันก็บอกว่าจะไปเก็บของแล้วไป คุณก็บอกว่านั่นเพราะฉันมีความสัมพันธ์กับคนอื่น พอฉันจะไม่ออกไปตอนนี้ คุณก็บอกว่าฉันไม่ละอายใจหรือไงถึงจะนอนที่นี่ คุณปยุตคะ คุณต้องการอะไรกันแน่”
ปยุตเอียงศีรษะ“อะไร โกรธเหรอ คุณมีสิทธิ์โกรธด้วยงั้นเหรอ”
“ฉันจะไม่โกรธได้ยังไงคะ เป็นใครใครก็โกรธ ปัญหาแบบนี้ใครก็ทนไม่ได้ทั้งนั้น!”
“งั้นคุณก็อดทนซะ คุณเป็นคนมีความอดทนมากไม่ใช่หรอ”
“ถ้ามันเป็นเรื่องอื่นฉันก็ทนได้ค่ะ คุณให้ฉันอาศัยอยู่ในสถานที่ของผีแบบนี้ฉันก็ยังไม่พูดอะไรเลย แต่คุณใส่ร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันทนไม่ไหวแล้ว”
“สถานที่ของผี?”ปยุตเลิกคิ้วอย่างเหลือเชื่อ“คุณต่อว่าต่อขานผมเพราะคุณไม่พอใจเรื่องสภาพแวดล้อมที่คุณอาศัยอยู่งั้นเหรอ”
“คุณคิดว่าฉันควรจะพอใจงั้นเหรอคะ ภรรยาคนก่อน ๆ ของคุณพอใจเหรอ”
เขามองไปรอบ ๆ แล้วพยักหน้า“พอใจสิ ห้องนี้ออกแบบมาเป็นพิเศษ แสงก็ส่องสว่างดี มีอะไรที่ไม่น่าพอใจ”
ผลินยิ้ม“ถ้าคุณรู้สึกดี งั้นเราควรเปลี่ยนกัน ฉันอยู่ข้างนอก ส่วนคุณก็อาศัยอยู่ในนี้”
“พูดไปพูดมา คุณก็แค่อยากจะมานอบกับผม งั้นผมไม่ให้เธอสมหวังแน่ ”
“ใครอยากนอนกับคุณกัน คุณบอกว่าฉันอวดดี ฉันว่าคุณอวดดีมากกว่าฉันอีก”
“ถ้าคุณไม่อยากนอนกับผม แล้วมาบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำไม โวยวายที่จะอยู่ข้างนอก รู้ว่าผมชอบความสะอาด เกลียดสิ่งที่ผู้หญิงสัมผัส ยังจะมาทำให้ผมโมโห หัวใจของซือหม่าเจา หึ”
ผลินไม่มีอะไรจะพูด เธอลูบหน้าผากของเธอ“แล้วคุณจะเอายังไงถึงจะปล่อยฉัน คุณว่ามา ฉันยอมแล้วโอเคไหม”
เธอรู้สึกเหนื่อยกับเขาเสียจริง ๆ ไม่สามารถสู้รบปรบมือกับเขาได้อีกต่อไปแล้ว ขอยกธงขาวยอมแพ้
“ถ้าผมไล่คุณออกไปแบบนี้ พ่อแม่และน้องสาวของผมที่ถูกคุณโบกสะบัดจะต้องเอาเป็นเอาตายอีก ดังนั้นเพื่อความสงบสุขของบ้านหลังนี้ ผมจะปล่อยคุณไปสักพัก คราวหน้าถ้าคุณหนีไปกับผู้ชายคนอื่นหรือเล่นหูเล่นตาต่อหน้าผมอีก ผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆแน่นอน รวมทั้งครอบครัวของคุณด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
ผลินกลืนความโกรธลงท้อง และเพื่อที่จะให้ปยุตยุติความทรมานของเธอโดยเร็วที่สุด เธอเลยอดทนไว้
已经是最新一章了
加载中
