ตอนที่ 54 ปลื้ม

ต๭นที่ 54 ปลื้ม ผลินหาที่เงียบ ๆ และกดรับสาย “ค่ะ” “บ้านของเพื่อนร่วมชั้นอยู่ที่ไหน” อยู่ ๆ ปยุตก็ถามแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่สบายใจ “ทำไมคุณถึงถามแบบนี้” “ผมมาเรื่องงานแล้วผ่านมาที่เมือง T ถ้าคุณได้ร่วมงานแต่งไปแล้ว ผมก็จะพาคุณกลับบ้าน” ทันใดนั้นก็โล่งอก เธอปฏิเสธอย่างสุภาพ “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสองวัน คุณกลับไปก่อนเถอะ” “อืม งั้นช่างเถอะ” เขาวางสายใส่ทันที ไม่ทักทายอะไรต่อแม้แต่คำเดียว ผลินไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก มันคงเป็นปาฏิหาริย์ที่เขาโทรมาหาเธอก่อน กลับไปที่ร้านกาแฟ อารมณ์ของเธอแจ่มใสขึ้น เหลือบมองทาตฤที่ทะเลาะกับลูกชายของเขา แล้วรีบถาม “เกิดอะไรขึ้น” “ลินลิน ฉันไม่อยากกลับบ้านกับคุณพ่อ ฉันอยากอยู่กับเธอ” ทุกอย่างของธาตรีนั้นมีค่า แม้แต่น้ำตาที่ไร้ค่าก็ตาม ในวัยยี่สิบจะขยับหรือไม่ขยับก็ร้องไห้ “จะไปหรือไม่ไป ถ้ายังไม่เดินอีกฉันหักขาแกแน่” ธาตรีกำลังจะเริ่มพูด ผลินจึงรีบหยุดไว้ “เอาล่ะพ่อบุญธรรม คุณยังมีงานต้องไปทำอีก คุณไปทำธุระของคุณเถอะค่ะ มอบธาตรีให้ฉัน ฉันจะพาเขากลับเอง” “มันจะดีเหรอ จะไม่รบกวนเธอเหรอ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วง” “งั้นก็ดีแล้ว ฉันไปก่อนนะ ถึงอย่างปลอดภัยแล้วก็โทรบอกฉันด้วยล่ะ” ทาตฤพยักหน้าเล็กน้อยให้ชุดา หลังจากบอกลาแล้วก็หันหลังเดินจากไป สีหน้าของชุดาดูไม่ดีตั้งแต่ทาตฤปรากฏตัวขึ้น ยิ่งเห็นผลินสงบนิ่งเธอก็ยิ่งโกรธ “อย่าคิดนะว่าที่พวกเธอรวมหัวกันมาแสดงต่อหน้าฉันแล้วฉันจะเชื่อ ฟังให้ดีนะ สักวันฉันจะฉีกหน้ากากของเธอออก เธอต้องไม่มีหน้าอยู่บนโลกใบนี้” “งั้นเธอฟังฉันให้ชัด คนที่อยู่ในนรกสิบแปดชั้น ไม่ใช่ฉันแน่นอน” เมื่อผลินพูดจบก็จูงมือธาตรี ก้าวออกจากร้านกาแฟไป “ลินลิน เธอจะพาฉันไปไหน” “กลับบ้าน” “ฉันจะไม่กลับบ้าน นากจากว่าเธอกับฉันจะกลับบ้านไปด้วยกัน...” “ใช่ ฉันกับเธอกลับบ้านด้วยกัน” เธอถอนหายใจและจับโทรศัพท์มือถือ เมื่อเห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านก็ไม่นึกแปลกใจ “ฉันช่วยให้ความร่วมมือแล้ว หวังว่าเธอจะรีบทำตามสัญญาให้เร็วที่สุด” จาก ทาตฤ เพิ่งจะรู้สึกดีขึ้น หยาดเม็ดฝนก็พลันเริ่มตกลงมาอีกครั้ง ระหว่างทางที่ไปสนามบิน เธอเกิดความลังเลอยู่นาน ก่อนที่จะพูดกับธาตรีที่อยู่ข้าง ๆ ว่า “ธาตรี กลับบ้านไปบอกคุณพ่อนะว่าไม่ชอบฉัน เธอจะไม่แต่งฉันเป็นภรรยาตกลงไหม” ธาตรีตกใจมาก ตอบตามตรง “แต่ฉันชอบเธอ ฉันอยากให้เธอเป็นภรรยาของฉัน” “มันไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นภรรยาของเธอ และนากจากนี้เธอน่ะไม่เข้าใจความหมายของความรักหรอก” “ฉันเข้าใจ คุณแม่บอกว่าการคิดถึงใครสักคนก็คือการชอบคนคนนั้น และคนที่ฉันคิดถึงมากที่สุดก็คือเธอนะลินลิน” “มันไม่เหมือนกัน มันก็แค่การพึ่งพา” “ฉันไม่สนว่ามันจะเป็นอะไร ยังไงฉันก็ชอบเธออยู่ดี” “.....” เมื่อต้องเผชิญกับความไร้เดียงสาของเขา ผลินก็รู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางจริง ๆ หลังจากสามชั่วโมงของเที่ยวบิน ในที่สุดก็พาธาตรีกลับมาที่บ้านอย่างปลอดภัยตอนสี่ทุ่ม แม่ของธาตรีดีใจที่ได้เห็นลูกชายของเธอกลับมา ไม่ตำหนิผลินอีก กอดลูกชายตัวเองยิ้มทั้งน้ำตา จนกระทั่งลูกชายหลับไปบนไหล่ของเธอ เมื่อผลินเห็นธาตรีหลับไปแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป แม้ว่าแม่ของธาตรีจะไม่พอใจ แต่ก็ไม่ดีที่จะกักตัวไว้ เพียงแต่เตือนสติเธอ ให้แก้ไขปัญหาที่เมือง B ให้เร็วที่สุด แล้วกลับมาหาธาตรี รักษาสัญญาด้วยการดูแลเขาไปชั่วชีวิต เมื่อออกจากบ้านทาตฤ ผลินก็ให้รู้สึกเหน็ดเหนื่อย สองวันเดินทางกลับไปกลับมาระหว่างเมือง B กับเมือง T ไม่ต้องพูดถึงการสูญเสียพลังงานทางกาย ทางใจยังต้องทนทุกข์ทรมานกับความโหดร้ายของคน มีชีวิตอยู่ทุกวันด้วยการโกหก โกหกเรื่อยไปเพื่อที่จะได้อยู่ในโลกที่สับสนวุ่นวายนี้ เธอเหนื่อยจริง ๆ แต่เธอจะทำอย่างไรได้ มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่มีทางหันหลังกลับไปได้อีก... ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี เธอเดินไปตามถนนว่างเปล่า ที่จริงแล้วในคืนนี้สามารถพักที่บ้านของทาตฤ แต่เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ เพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่ธาตรีตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ มันคงยากสำหรับเธอที่จะออกมาจากที่นั่น ในเวลาที่กำลังมึนงงก็นึกถึงปยุต เขาบอกว่าเขามาเรื่องงานแล้วผ่านมาที่เมือง T ในเวลาแบบนี้คนคนนั้นจะอยู่ส่วนไหนของเมือง T กันนะ ด้วยเซนส์จึงลองเสี่ยง เธอโทรไปหาเขา รออยู่นานก็ไม่มีใครรับสาย ดังนั้นจึงโทรออกซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกระทั่งมีเสียงผู้หญิงตอบกลับมา “สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครคะ” ผลินคิดว่าตัวเองโทรผิด จึงเอาโทรศัพท์มาดูเพื่อยืนยันอีกครั้ง แต่ปรากฏว่ามันถูกต้องแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันเป็นชื่อของปยุต แล้วมีผู้หญิงมารับสายได้อย่างไร และนี่มันก็เที่ยงคืนแล้ว เวลาเที่ยงคืนอย่างนี้มันไม่ได้ดึกเกินไปหรอกเหรอ “ฉันเป็นภรรยาของคุณปยุต แล้วคุณล่ะเป็นใคร” มีความเงียบเกิดขึ้นในสาย แล้วก็เป็นเสียงของปยุต “มีอะไร” “ชู้เหรอ” “...ทำไมคุณไม่ถามแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้นไปตรง ๆ ล่ะ” “ทำไม มันเป็นความลับอีกเหรอ” “ก็แค่เพื่อนผม...” “โอ้ คุณมีเพื่อนต่างเพศด้วยงั้นเหรอ ฉันคิดว่าฉันเป็นเพื่อนต่างเพศของคุณแค่คนเดียวเท่านั้นเสียอีก” “ผมยังพูดไม่ทันจบ มาแย่งพูดอะไร” “อ่า.. งั้นคุณก็พูดต่อเถอะ” “เป็นภรรยาของเพื่อนผม” ผลินไม่เชื่อ “แล้วทำไมภรรยาของเพื่อนคุณต้องมารับโทรศัพท์คุณด้วย” “ผมไปเข้าห้องน้ำ คนอื่นคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณจึงรับสายให้ผม” “แล้วเพื่อนของคุณล่ะ ทำไมเขาไม่มารับให้” “เขาก็ไปเข้าห้องน้ำด้วย” “คุณกำลังหลอกใคร คุณกับเพื่อนของคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีถึงขนาดไปเข้าห้องน้ำด้วยกันเลยเหรอ” ปยุตพูดอย่างไร้อารมณ์ “แล้วผมมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณแล้วเหรอ ถึงต้องมาอธิบายให้คุณฟังว่าผมอยู่กับใครหรือไปเข้าห้องน้ำกับใคร” “คุณพูดเอง ตราบใดที่ยังแต่งงานกันอยู่ จะซื่อสัตย์ในชีวิตคู่ เร็ว ขอที่อยู่ของคุณให้ฉัน” “ทำไม” “ฉันไม่เชื่อที่คุณพูด ตอนนี้ฉันจะใช้สิทธิ์ของความเป็นภรรยาตรวจสอบ” คราแรกยุ่งเหยิงไปหมดว่าจะใช้เหตุผลใดเพื่อไปหาเขา จนเมื่อได้เหตุผลนี้ที่ดีเพียงพอ “คุณจะมาจริงเหรอ” “ใช่” “งั้นก็ดี จินปี้บิซซิเนสโฮเทลชั้นสองโซนเอนเตอร์เทนเมนต์” ปยุตให้ที่อยู่อย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะล้อเล่นก่อนวางสาย “รีบมาเร็วเข้าล่ะ ถ้าช้า ระวังจะจับชู้ไม่ได้แล้วยังเสียข้าวสารอีกกำมือนะ” ผลินคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจคำว่าจับชู้ไม่ได้แล้วยังเสียข้าวสารอีกกำมือ จนกระทั่งเธอมาถึงยังโรงแรมที่ปยุตอยู่ จนถึงในวินาทีที่ได้เห็นนั้น ก็เข้าใจความหมายในคำพูดของเขา โรงแรมธุรกิจขนาดใหญ่แห่งนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อความบันเทิงที่สมบูรณ์แบบ ชั้นสองทั้งหมดเต็มไปด้วยสถานที่สำหรับลูกค้าที่จะมาหาความสำราญ อาทิเช่น ห้องบิลเลียด คาราโอเกะ บาร์ สปา ร้านอาหาร สระว่ายน้ำ เป็นต้น เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหน เตรียมที่จะโทรสอบถาม บริกรก็เข้ามาอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ ขอโทษนะครับ คุณคือคุณนายทรัพยสานใช่ไหมครับ” ผลินมึนงง พยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึก “ใช่ค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นกรุณาตามผมมาครับ” เดินตามบริกรไปยังโซนของสระว่ายน้ำ เห็นร่างกายของปยุตอยู่ในสระ เธอกำลังจะตะโกนเรียกเขา แต่มีใครบางคนก้าวเข้ามาทางด้านหลังเสียก่อน “สวัสดีครับ คุณหนูผลิน เราเจอกันอีกแล้วนะ” เธอหันมาด้วยความตกใจ จนกระทั่งได้เห็นคนที่เรียกเธอ ใบหน้าก็บึ้งตึงทันที ศัตรูบนเส้นทางแคบเสียจริง ในสถานที่เช่นนี้ต้องมาพบกับเพื่อนที่น่ารังเกียจของปยุตอีกครั้ง คนสามคนนอนบนเก้าอี้สามตัวสวมใส่เพียงกางเกงขาสั้น แต่ละคนล้อมรอบด้วยหญิงสาวสวย ทุกคนล้วนหน้าอกอวบอั๋นและสะโพกกลมกลึง สิบนิ้วนวดร่างกายที่แข็งแรงของผู้ชาย ใบหน้าของผู้ชายดูมีความสุขเสียจนไม่อาจจะบรรยายได้ “มานั่งตรงนี้สิครับ” ณัฏฐ์โบกมือให้ ถึงไม่เต็มใจแต่ก็จำต้องนั่ง แล้วยิ้มแห้ง “พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่เหรอคะ” “เดินทางมาติดต่อธุรกิจน่ะครับ” “พวกคุณทุกคนมาติดต่อธุรกิจกันทั้งหมดเลยเหรอคะ” ตฤณส่ายหน้า “ไม่ทั้งหมดหรอกครับ หายไปหนึ่งคุณไม่เห็นเหรอ” “สี่มาสาม ปัดเศษไปหนึ่ง ไม่เท่ากับว่าทั้งหมดมาเหรอคะ” บริภุตหัวเราะเสียงดัง “คุณหนูผลินคำนวนได้ชัดเจน เห็นปกติเป็นคนสงบเงียบความจริงแล้วเจ๋งมาก” “คุณปยุตไม่ได้บอกเหรอคะ ว่าอย่าให้ดวงตาของคุณถูกบดบังด้วยความเรียบง่าย ที่จริงแล้วฉันเป็นคนที่ควรระวัง” “ไม่หรอกครับ มันเป็นด้านที่ดีของคุณหนูผลินที่ได้เห็นมากกว่า ได้ยินว่าครอบครัวของคุณก็ทำธุรกิจด้วย” “ค่ะ” “แล้วคุณพ่อของคุณชื่ออะไรเหรอครับ” “ธนวันค่ะ” ณัฏฐ์ค่อนข้างแปลกใจ “ไม่ได้หมายถึงช่างก่อสร้างขี้ประจบสอพลอธนวันนั่นหรอกใช่ไหม” บริภุตจ้องเขา “พูดอะไรน่ะ ไว้หน้าคุณหนูผลินบ้าง” มันเป็นที่รู้จักกันดีที่พ่อชอบประจบสอพลอ ผลินไม่ได้คิดว่าขายหน้า เพราะการที่เธอเป็นลูกสาวของธนวัน แต่เดิมก็เป็นเรื่องที่น่าอัปยศอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงยอมรับ “ใช่ค่ะ นั่นคือพ่อของฉัน” เธอยอมรับมันด้วยใจเย็น ณัฏฐ์เกิดความอายเล็กน้อย เขาตบหน้าอกและสัญญาว่า “เพราะว่าเป็นคุณพ่อของคุณหนูผลิน จากนี้เราจะดูแลเท่าที่สามารถดูแลได้” “ขอบคุณค่ะ” “เออใช่ คุณมาทำอะไรที่เมือง T นี่เหรอ” ตฤณถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “เพื่อนร่วมชั้นของฉันแต่งงาน ก็เลยมาร่วมงานน่ะ” “อ้อ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณชายปยุตต้องมาที่นี่ มันสะดวกที่จะพาคุณกลับบ้านนี่เอง” ผลินเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “พวกคุณไม่ได้บังเอิญผ่านมาที่นี่หรอกเหรอคะ” “แน่นอนว่าไม่ผ่าน พวกเราสามารถกลับไปที่เมือง B ได้โดยตรง แต่คุณชายปยุตพูดบางอย่างเกี่ยวกับว่าต้องมาทำอะไรที่เมือง T พวกเราถึงได้มาที่นี่กับเขาน่ะครับ” ในตอนนั้นเอง ผลินก็รู้สึกปลื้ม เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปที่สระว่ายน้ำ โบกมือไปมาให้ปยุต “นี่ คุณขึ้นมาได้แล้ว” ปยุตเหลือบมองเธอเชื่องช้า ไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอยังคงโบกมือให้ “นี่ คุณมานี่สิ ขึ้นมาเร็ว ๆ”