ตอนที่ 56 ผู้ชายคิดเกี่ยวกับร่างกายส่วนล่าง

ต๭นที่ 56 ผู้ชายคิดเกี่ยวกับร่างกายส่วนล่าง ในเวลานี้ ผลินเข้าใจอย่างถ้วนถี่แล้วถึงความหมายจับชู้ไม่ได้แล้วยังเสียข้าวสารอีกกำมือ ที่เธอถูกปยุตจับได้นั้นช่างเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากและอับอายเกินทน “ฉันขอร้องคุณ ได้โปรดพาฉันขึ้นไปได้ไหม” ริมฝีปากของปยุตระบายยิ้มอย่างผู้มีชัยแล้วพยักหน้า “OK ที่จริงแล้วผมก็ทนไม่ได้ที่ต้องมารังแกเป็ดโง่ที่ว่ายน้ำไม่เป็น” เขาพาเธอไปที่ราวจับของสระว่ายน้ำและเตือนเธอ “ผมจะขึ้นไปก่อน คุณอยู่ที่นี่อย่าขยับ” ผลินกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำจึงหลี่ตามอง “คุณอย่าหวังเลยว่าฉันจะทนให้คุณมาจับฉันวางไว้ตรงไหนก็ได้อีกน่ะ” “คุณลองขยับดูไหมล่ะ เชื่อไหมว่าผมจะจับคุณลงไปอีกครั้ง” ช่างเป็นความชั่วร้ายที่สั่งสมมาเป็นระยะเวลานาน ทำไมผู้หญิงที่สง่างามเช่นเธอต้องได้มาพบกับผู้ชายป่าเถื่อนเช่นเขา “ก็ได้ คุณก็เร็วเข้าสิ” คนที่อยู่ในสระไม่ก้มหัวไม่ได้ ปยุตรับผ้าขนหนูจากบริกร เช็ดน้ำบนร่างกายจนแห้ง แล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว ทันทีที่ผลินเห็นเขาเดินจากไป ก็ไปที่ราวจับ แต่ก็พบว่าตัวเองใส่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างโปร่งใส หลังจากแช่ในน้ำชุดชั้นในเกือบจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทันใดนั้นจึงจมลงไปในน้ำ ไม่กล้าบุ่มบ่ามขึ้นไปอีก รออยู่ประมาณสิบนาที ปยุตก็แต่งตัวกลับมา และมีเสื้อคลุมอยู่ในอ้อมแขนของเขา ไปถึงตรงหน้าผลินก็ยื่นมือออกมา “ขึ้นมาเถอะ” ผลินจับมือเขาไว้ ใช้ฝ่าเท้าช่วยยันตัวขึ้น เขาดึงขึ้นรวดเร็วดั่งเสียงฟ้าร้องที่ไม่สามารถปิดหูได้ทัน ปยุตสวมเสื้อคลุมให้เธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ สับสนกับการกระทำอันเอื้อเฟื้อของเขา ในการรับรู้ของผลิน ปยุตไม่ใช่คนที่จะนึกถึงเธออย่างแน่นอน “พวกนายตามสบายนะ ฉันไปล่ะ” ปยุตโบกมือให้เพื่อน โอบไหล่ผลินแล้วพาเดินออกจากสระว่ายน้ำ ณัฏฐ์ประท้วงขึ้นทางด้านหลังด้วยความไม่พอใจ “เฮ้ คุณชายปยุต นายมันไม่ใช่เพื่อนที่ดีนี่ ไหนสัญญาว่าจะไปผับด้วยกัน...” เสียงประท้วงหายไป ผลินถูกปยุตพาขึ้นไปที่ห้อง VIP ชั้นสาม นั่งบนโซฟา เธอไม่กล้าขยับ เสื้อผ้าที่ทั้งเปียกชื้นและเหนียว ยึดติดกับผิวขาวของเธอ แม้แต่ลายเส้นก็สามารถมองเห็นได้ “ใส่นี่ก่อน แล้วจะพาคุณไปซื้อเสื้อผ้า” ปยุตโยนเชิ้ตขาวให้เธอ เป็นผ้าเนื้อดีที่ทั้งนุ่มและลื่นมือ ผลินไปห้องน้ำและอาบน้ำร้อน แล้วมายืนอยู่หน้ากระจก มองไปที่ร่างกายของตัวเอง รูปร่างที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้กลับถูกอุปมาว่าถั่วแห้ง ถ้าไม่ใช่ว่าคน ๆ นั้นไม่รู้จักชื่นชม ก็ต้องเป็นผู้ชายที่ตาบอด ผลินปลอบใจตัวเอง ตัวของปยุตค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นเสื้อจึงค่อนข้างโคล่งเล็กน้อย ในขณะที่รูปร่างของผลินไม่ได้บอบบางหรือเต็มไปด้วยเนื้อ แต่เป็นส่วนสูงที่สมส่วน ดังนั้นมันจึงพอดีกับตัว เหมือนชุดนอนหลวม ๆ เพียงแค่ความยาวครอบคลุมลงต้นขา คอลึกเล็กน้อย เรียกได้ว่าทั้งเซ็กซี่และมีเสน่ห์ ตอนที่เธอออกไปปยุตนั่งบนโซฟาดูหนังฝรั่งสยองขวัญเรื่อง Dawn of the Dead อย่างผู้ชายที่เป็น BT หรือไม่ก็ไม่ได้ดูทีวี ก็แค่ดูความน่ากลัวและน่ารังเกียจของสงครามซอมบี้เฉย ๆ “ที่นี่มีน้ำดื่มไหม ฉันหิวน้ำ” เมื่อปยุตได้ยินเสียงก็เปลี่ยนสายตามายังเธอ มีความสับสนในสายตา เขาไม่เคยรู้ว่าผู้หญิงจะเซ็กซี่ในเสื้อของผู้ชาย อยากจะเชื่อว่านี่คือการรับรู้ภาพปกติ และปฏิเสธที่จะยอมรับว่าผลินนั้นมีรูปร่างที่ดีเสียจริง “ในตู้เย็น หยิบเอาเอง” ผลินเดินผ่านไปด้วยย่างก้าวที่สง่างาม หยิบขวดชาเย็นมาสองขวด แล้วก็เดินกลับมาอย่างสง่างามอีกครั้ง “นี่ค่ะ” ปยุตจ้องช่วงขายาวที่ขาวเนียนของเธอ ขยับมองขึ้นลง แล้วย้ายไปที่คอเสื้อลึกของเธอ กล่องเสียงสั่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวในขณะที่เอื้อมไปหยิบเครื่องดื่มจากมือของเธอ “ขอบใจ” ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดเกี่ยวกับร่างกายส่วนล่าง แม้แต่คนที่เกลียดผู้หญิงอย่างปยุตก็ไม่มีข้อยกเว้น แม้ปกติจะหยาบคาย แต่เมื่อได้เห็นร่างกายอันเซ็กซี่ของผู้หญิงก็จะกลายเป็นสุภาพ มันเป็นเวลาตีสองแล้ว แต่ผลินก็ยังไม่ง่วง อยู่กับปยุตแบบนี้ทำให้เวลาการพักผ่อนเปลี่ยนแปลงไปช้า ๆ เธอไม่เคยต้องทนอยู่ดึกมาก่อน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นนกฮูกกลางคืน ถือชาสมุนไพรในมือ เดินไปเดินมาในห้องนั่งเล่น เพลิดเพลินกับภาพสถานที่น่าสนใจของประเทศที่แขวนอยู่บนผนัง ที่ผลินชื่นชอบคือปารีสฝรั่งเศส เมืองที่ให้ความปรารถนาอย่างมากแก่ผู้คน ถึงแม้ว่าจะไม่เชื่อในความรัก และไม่ต้องการที่จะมีความรักแสนโรแมนติก แต่บางครั้งยังคงจินตนาการถึงเมืองที่สวยงามย่างปารีส เดินจับมือกับคนที่รักตามท้องถนน ที่ล้อมรอบด้วยต้นเมเปิล เดินเรื่อยไป ไปจนถึงในที่ที่เรียกว่าตลอดกาล... “อย่ามายุกยิกอยู่ตรงหน้าผมจะได้ไหม” ในที่สุดก็ทนไม่ได้กับการได้รับผลกระทบ จึงส่งเสียงประท้วงออกมา ผลินกระพริบตาไร้เดียงสา “ฉันไม่ได้ยุกยิกตรงหน้าของคุณนะ ทีวีอยู่ทางนั้น ฉันอยู่ทางนี้ คุณจะได้รับผลกระทบได้ยังไง” เขากระอักกระอ่วนนิดหน่อย “ผมชอบความเงียบ แต่คุณเอาแต่เดินไปรอบ ๆ แบบนี้ ผมจะมีสมาธิดูหนังได้ยังไง” “เป็นเสียงฝีเท้าของฉันที่รบกวนคุณ หรือถั่วแห้งของฉันกันแน่ที่รบกวนคุณ” ผลินไปนั่งข้าง ๆ เขาและใช้เวลาว่างสอบสวน ปยุตตอบกลับมาชั่วพริบตา “แน่นอนว่ามันคือการก้าวเดิน รูปร่างถั่วแห้งของคุณผมไม่อยากแม้แต่จะมอง” “จริงน่ะเหรอ” เธอขยับเข้าไปใกล้เขาอีกนิด “จริง ๆ แล้วคุณไม่มองเลย หรือคุณมองมันไปเยอะแล้วกันแน่” “เป็นครู ทำไมฉลาดน้อย เที่ยงคืนมายุกยิกต่อหน้าผู้ชาย คุณไปเรียนสิ่งนี้มาจากใคร” “ไม่มีใครสอน” ผลินยิ้มกว้างสดใสจนเห็นซี่ฟันขาว นั่นทำให้ปยุตเกิดความสับสนอีกครั้ง เขาลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิด เอาเบียร์ออกมาจากตู้เย็น และดื่มมันดับกระหาย “รู้ไหมว่าคุณน่ะมันเป็นคนที่ชอบฆ่าตัวตายแบบเรื้อรัง” ผลินนอนบนโซฟาและเอ่ยเตือนอย่างหวังดี “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ” ปยุตจ้องมองเธออย่างไร้อารมณ์และยังคงดื่มต่อไป “ก็ได้ แทนที่จะดูคุณฆ่าตัวตาย มันจะไม่ดีกว่าเหรอที่จะตายกับคุณ” เธอหยิบขวดเบียร์แล้วก็ดื่มด้วย ไม่รู้ว่าดื่มไปนานขนาดไหน จนกระทั่งตระหนักว่าจิตสำนึกเริ่มพร่าเลือน ต่างคนต่างไม่พูดอะไร อยู่ในความคิดของตัวเอง ผลินเอนลงในอ้อมแขนของปยุต พึมพำออกมา “ฉันนอนแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์” ปยุตจ้องมองใบหน้าที่งดงามของเธอ รู้สึกว่าลำคอแห้งผากเหมือนสูบบุหรี่ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทันใดนั้นก็สูญเสียการควบคุมจนก้มลงไปกดจูบ ผลินที่กำลังสับสนพึมพำออกมา “ร้อนจัง” ดวงตาของเธอปิดสนิท แต่ร่างกายกลับมีสติ ปยุตหายใจหนักขึ้นเรื่อย ๆ ในอากาศเต็มไปด้วยความรู้สึกปรารถนาที่อาจจะปะทุได้ตลอดเวลา แต่ในช่วงเวลาที่สำคัญนั้น... ตุ้บ! ปยุตที่ดื่มหนักก็พลันล้มลงไปกับพื้น เช้าตรู่ ผลินตื่นขึ้นมา ภาพที่เห็นคือเธอนอนอยู่บนพื้น ปยุตนอนอยู่ข้าง ๆ เธอ มือของเขากอดรัดรอบเอวเธอเอาไว้แน่น เธอตกตะลึงอยู่นาน ไม่มีเสียงกรีดร้อง ปลุกคนข้างกายด้วยอาการสงบ ถามเขาอย่างใจเย็น “คุณจะบีบคอฉันเหรอ” ผ่านไปนานปยุตก็ยังไม่มีปฏิกิริยา จนกระทั่งมีสติ ถึงดึงมือกลับ คำพูดที่น่าอายไม่สามารถเอ่ยออกมาได้ “เมื่อคืนนี้คุณทำอะไรกับฉันหรือเปล่า” ผลินลุกขึ้นนั่งและเอ่ยถามด้วยหน้าตาสงสัย “ไม่ได้ทำอะไร” ในความเป็นจริง ปยุตรู้สึกประทับใจ เขาจำได้ว่าเขาจูบเธอ และต้องการที่จะทำสเตปต่อไป หลังจากนั้นมันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่นั่นก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน “ไม่ได้ทำอะไร แล้วมือคุณล่ะ” ผลินตั้งใจมองไปที่มือของเขา “มันอาจจะวางไว้ผิดที่” หึ ผลินเอ่ยขึ้นอย่างไร้อารมณ์ “วางผิดที่...” เธออายเกินกว่าที่จะพูดต่อ เมื่อปยุตถูกเธอกดดันก็บอกว่า “คุณคิดว่าผมอยากจะวางไว้แบบนั้นงั้นเหรอ คุณจับมือของผมไปวางไว้ตรงนั้นเอง ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ปกติแล้วเป็นคนเคร่งขรึม หลังจากดื่มแอลกอฮอล์แล้วจะเปิดออกมาแบบนั้น คุณต้องการมันจากผม ผมเป็นผู้ชาย ถึงจะเกลียดผู้หญิง แต่ก็ยังคงมีสัญชาตญาณ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน” ผลินไม่คิดว่าเขาจะไม่เพียงแต่ปฏิเสธการกระทำผิดของเขา ยังกลับผิดเป็นถูก โยนความผิดมาให้เธอ และอธิบายเธอด้วยคำพูดที่น่ารังเกียจแบบนี้ได้ยังไง ไม่สามาถทนได้อีกต่อไป เธอเอื้อมมือไปคว้าคอของเขาจากทางด้านหลัง แล้วขึ้นขี่บนตัวเขา จับบีบคอของเขาด้วยความโกรธ “ฉันจะบีบคอคุณ!” ปยุตเหวี่ยงเธอลงอย่างง่ายดาย พูดอย่างอารมณ์ไม่ดี “คุณคิดว่าผมทำผิดต่อคุณหรือไง” แล้วเขาก็เอาโทรศัพท์มือถือของเขามาเปิดฟังก์ชันการบันทึกอย่างรวดเร็ว มีเสียงหวานดังออกมา “ให้ฉัน ให้ฉัน ให้ฉันนะ...” ผลินเกือบจะเอาหัวโขกกำแพง เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง ตายแล้ว ตายแน่ ๆ เธอลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในห้องนอน กระแทกประตูปิดและล้มลงบนเตียง... ทางด้านปยุตก็หัวเราะออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ความจริงแล้วมันมีอีกประโยคหลังจากนั้น แต่ถูกเขาปิดก่อน เมื่อผู้หญิงโง่คนนั้นไม่อยู่เขาก็กดปุ่มเล่นอีกครั้ง “ให้ฉัน เอาเบียร์มาให้ฉัน” มันกลับกลายเป็นว่าเธอถูกหลอกอีกแล้ว เมื่อคืนผลินเมามาก และร้องตะโกนว่าอยากดื่ม ปยุตเห็นเธอเมามากแล้ว จึงปฏิเสธที่จะให้มันกับเธอ ดังนั้นเขาจึงดื่มไวน์ที่เหลือทั้งหมดคนเดียว เหตุผลที่บันทึกไว้ ก็แค่อยากจะทำให้เธอรู้สึกแย่ แต่จากปฏิกิริยาของเธอ การกระทำของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างประสบความสำเร็จ