ตอนที่84 ความลับไม่มีในโลก（3）

ต๭นที่84 ความลับไม่มีในโลก（3） เธอนั่งตรงนั้นอย่างมึนงงไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นพ่อเธอกลับมาถึงบ้าน เดินมาหยุดตรงหน้าเธอ แต่เธอกลับไม่รู้สึกตัว จากนั้นธามันก็ถามเธออย่างแปลกใจว่า “ ตกตะลึงเรื่องอะไร มองไม่เห็นพ่อกลับเข้ามาหรือไง ไม่รีบยกน้ำชามาให้พ่อล่ะ” สติของเธอเริ่มกลับคืนมา และพยักหน้าตอบรับ “อ่อ พ่อกลับมาแล้วหรือค่ะ” “ไปชงน้ำชามาให้หน่อยซิ” “อ๋อ ได้ค่ะ” เธอลุกขึ้นยืนตัวแข็งทื่อ เดินเข้าไปห้องครัวชงน้ำชา แก้วหนึ่งยื่นให้พ่อเธอ ธามันดื่มน้ำชาเข้าไปเพียงอึกเดียวก็บ้วนทิ้งทันที พูดว่า “ลูกคิดจะลวกปากพ่องั้นรึ” เธอแสดงความขอโทษอย่างสำนึกผิด “ขอโทษคะ ขอโทษคะ ลูกจะไปชงมาใหม่อีกครั้ง” “ไม่ต้องแล้ว” เขาถลึงตาใส่บุตรสาวอย่างไม่พอใจ เดินไปนอกห้องเรียกป้าเอี่ยม “ ป้าเอี่ยม มาชงให้ผมหน่อยซิ” เดินกลับมานั่งลงที่โซฟา มองเห็นบุตรสาวตาจ้องมองแผ่นซีดีที่วางอยู่บนโต๊ะ ก็ยื่นมือไปหยิบแล้วพูดว่า “ นี้เป็นของอะไร ทำให้ลูกนั่งนิ่งเหมือนกับคนไร้วิญญาณ” “ไม่มีอะไรค่ะ” ปาณีตกใจมากรีบแย่งแผ่นซีดีกลับมา ท่าทางของเธอยิ่งเป็นอย่างนี้ ธารินก็ยิ่งสงสัยมากยิ่งขึ้น “เป็นสิ่งของอะไรกันแน่ ล้ำค่าขนาดนั้นเชียวเรอะ” มองเห็นพ่อของจะเธอเดินเข้ามา ด้วยความหวาดกลัวของเธอ จึงไม่ลังเลที่จะหักแผ่นซีดีนั้นออกเป็น2ท่อนแล้วพูดว่า “พังหมดแล้ว ไม่ต้องดูแล้ว” “เจ้า.......” ธารินโกรธจนควันออกหัว กระทืบเท้าพูดว่า “เงินใช้จ่ายเดือนนี้หักครึ่งหนึ่ง” ช่วงหัวค่ำทุกคนกลับมาถึงบ้าน คนในครอบครัวทุกคนนั่งรับประทานอาหารค่ำอยู่ในห้องอาหาร ปาณีมองไปที่สีหน้าของพี่สะใภ้ด้วยจิตใจที่สับสน ผลินเดิมก็เป็นคนพูดน้อย ปยุตก็เช่นเดียวกัน ไม่มีใครอื่นที่พูดมากกว่าปาณีไปได้อีกแล้ว แต่ว่าค่ำนี้เธอไม่พูดไม่จาสักคำ นายหญิงใหญ่อดไม่ได้ที่จะแปลกใจแซวไปว่า “วันนี้ลูกสาวของเรา เป็นใบ้แล้วใช่มั๊ย” ทุกคนหันไปมองปาณีด้วยสายตาเดียวกัน เธอถลึงตาพูดว่า “ทุกคนมองหนุเรื่องอะไรคะ หนูก็มีช่วงเวลาที่จะไม่พูดไม่จาบ้างได้หรือไม่” “เหอะ อย่างนั้นพระอาทิตต้องขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วล่ะ” คุณท่านเวทน เลิกคิ้ว พูดขึ้นว่า “แต่ว่าเมื่อช่วงบ่ายแผ่นซีดีที่ลูกหักทิ้งไปเป็นอะไรกันแน่ ดูท่าทางลูกทั้งตกใจทั้งลุกลี้ลุกลน” ผลินฟังแล้วถึงกับสะดุ้ง เหมือนกับว่าคำพูดนี้ได้ย้อนถามเธอ เธอมองไปที่น้องสะใภ้ที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างตรึงเครียด รอคำตอบของเธออย่างอึดอัด “พูดออกไปหมดแล้วว่าไม่มีอะไร ยังจะถามอะไรอีกน่าหงุดหงิดมั๊ยเนี่ย” เธอวางชามข้าวในมือลงบนโต๊ะ เดินขึ้นห้องไปอย่างเสียอารมณ์ หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว ผลินเคาะประตูห้องพักของปยุต รอจนกว่าเขาตอบรับก็ผลักประตูเดินเข้าไป ขว้ามือซ้ายของเขาถามเสียงเบาๆว่า “บาดแผลดีขึ้นหรือยังคะ” ปยุตยิ้มตอบอย่างอ่อนโยนว่า “บอกเธอแล้วว่าไม่เป็นไร ทำไมถึงยังไม่สบายใจอีกล่ะ” เธอจุมพิตไปยังหลังมือของเขา “ฉันจะสบายใจได้อย่างไร ฉันรักปยุตด้วยหัวใจ ซึ่งมีความสำคัญมากกว่าตนเองเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือว่าหัวใจ ฉันไม่ต้องการให้คุณได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว” นิ้วมือของปยุตสั่นเล้กน้อย โอบตัวเธอมานั่งบนตัก ก้มตัวลงจูบลงไปบนริมฝีปากของเธออย่างป่าเถือน เทียบกับการจูบอย่างรักใคร่ที่ผ่านมา ผลินไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกจริงๆว่าเป็นการจูบที่แฝงไว้ด้วยการลงทัณฑ์ “พี่ปยุต พวกเราไปที่ห้องนอนดีกว่ามั๊ยคะ” เธอจับไปที่ลำคอของเขา พูดเชื้อเชิญด้วยเสียงแผ่วเบา ขณะที่เขากำลังรุกเร้าคลอเคลีย ปยุตทำเป็นไม่ได้ยินในคำเขื้อเชิญของเธอ สุดท้ายเขากลับใช้ฟันกัดไปที่ริมฝีปากของเธออย่างดุดัน ผลินกรีดร้องออกมาเสียงดัง เธอขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจถามว่า “พี่ปยุต คุณทำไมถึงทำรุนแรงอย่างนี้” “ขอโทษ ทำคุณเจ็บใช่มั๊ย” “อืม” “ฉันคิดว่าเธอไม่เคยรู้สึกคำว่าเจ็บปวด ดังนั้นก็ปล่อยใจเผลอเรอไปหน่อยครับ” เธอมองไปที่เขาด้วยความแปลกใจ รู้สึกว่าคำพูดของเขามีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่กลับคิดไม่ออกว่ามีความผิดปกติตรงไหนกันแน่” “โอเค ผมทำงานต่ออีกหน่อย คุณกลับห้องไปก่อนเถอะ” “คืนนี้ยังต้องทำงานจนดึกมั๊ยคะ” ปยุตสายตายังคงมองหน้าจอคอมพิวเตอร์พูดว่า “ยังไม่แน่ใจ เธอไม่ต้องรอผม เข้านอนก่อนก็ได้ครับ” “โอเคคะ” ผลินผงกศรีษะรับอย่างเสียใจ เปลี่ยนความตั้งใจเดินกลับไป เดินไปแค่สองก้าวหันหลังกลับมาจูบหน้าผากปยุตและพูดอย่างมุ่งมั่นว่า “ทุกวันเรื่องที่ฉันต้องการทำมากที่สุด ก็คือบอกกับคุณว่า ฉันรักคุณ” รัก ในใจของปยุตยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ถ้าหากว่าเขาเชื่อว่ารักอีกครั้ง เขาก็คงเป็นเจ้าหน้าโง่ที่โง่เง่าที่สุดในโลก นี้แล้วล่ะ ชุดาส่งพัสดุEMS เป็นเวลาสามวันแล้ว กลับไม่มีปฏิกริยาตอบสนองอะไร เธอรู้สึกแปลกใจมาก ตามเหตุผลแล้ว เมื่อปยุตเห็นคลิปวีดิโอนั้นแล้ว ไม่สมควรที่จะนิ่งเหมือนกับไม่รู้สึกอะไร เธอคิดทบทวนมีความเป็นไปได้แค่เพียงอย่างเดียวคือแผ่นซีดีนั้นถูกผลินพบเจอเสียก่อนและทำลายทิ้งเสียแล้ว เธอแผดเสียงอย่างโกรธเคือง ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดไปคฤหาสน์นภา ถึงยังไงเธอสำรองข้อมูลไว้แล้ว ครั้งแรกไม่สำเร็จลองอีกสักครั้ง เธอไม่เชื่อว่าไม่มีสักครั้งจะไม่สำเร็จ รปภ.ของคฤหาสน์นภาน้องสาวของนายน้อยหญิงเป็นอย่างดี ก็ปล่อยให้เธอเดินเข้ามา เธอเดินเข้ามาถึงห้องรับแขกอย่างหยิ่งยโส มองเห็นนายหญิงใหญ่นั่งอยู่บนโซฟา ทักทายว่า “คุณป้า สวัสดีคะ” จู่ๆดนุชาได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง หันหลังกลับไปมองอย่างแปลกใจ เห็นคนที่เดินเข้ามาเป็นชุดา เธอตกตะลึงขึ้นชั่ว ขณะ แย้มยิ้มออกมาอย่างเปิดเผยว่า “โอ้ ที่แท้เป็นน้องสาวของผลินนี่เอง มานั่งลง” ชุดานั่งลงตรงข้ามเธอ พูดอย่างรวบรัดตัดความว่า “คุณป้า ครั้งนี้ที่หนูมานั้นต้องการจะให้คุณดูของสิ่งหนึ่ง” “เป็นของอะไร” เธอหยิบแผ่นซีดีออกจากกระเป๋าพูดว่า “ของชิ้นนี้ หลังจากดูเสร็จแล้ว คุณก็จะเข้าใจคนที่คุณคิดว่าเข้าใจมากที่สุด” เธอนำแผ่นซีดีใส่เข้าไปในเครื่องเล่น DVD ครู่เดียวคลิปวีดิโอก็เปิดออกมา ภาพของผลินขึ้นมาในทันที แววตาของนายหญิงใหญ่ถึงตกตะลึง แต่ว่าประเดี๋ยวเดียวก็นิ่งสงบลง ดูคลิปวีดิโอตั้งแต่ต้นจนจบอย่างเงียบๆ “เป็นยังไงบ้างคะคุณป้า เซอร์ไพรส์มากใช่มั๊ยคะ” นายหญิงใหญ่สงบนิ่งยังไม่เอ่ยปากออกมา และลุกขึ้นมาหยิบแผ่นซีดี ถามกลับโดยแสดงสีหน้าเรียบเฉยว่า “ แผ่นต้นฉบับอยู่ที่ไหน” “อืม แผ่นต้นฉบับอะไรหรือคะ” “แผ่นต้นฉบับดั้งเดิม บอกราคามาเถอะ ต้องการขายในราคาเท่าไหร่ว่ามา” ทันทีที่ชุดาได้ยินคำพูดนั้นก็มีบางอย่างรับไม่ได้จึงพูดต่อว่า “ท่านป้าเข้าใจผิดแล้วค่ะ สะใภ้ของคุณป้าเป็นคนหลอกลวง เขาหลอกลวงลูกชายของท่านป้า ท่านไม่โกรธเคืองยังช่วยเหลือเธอทำลายหลักฐานอีกอย่างนั้นหรือคะ” “เรื่องนั้นเป็นเรื่องของครอบครัวฉัน เธอไม่ควรสอด บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ เธอต้องการเงินเท่าไหร่” “ท่านป้าคิดว่าหนูจะมาแบล๊กเมล์ป้าหรือคะ หนูไม่ต้องการเงินทอง หนูต้องการก็คือให้พวกท่านลงโทษคนหลอกลวงคนนั้น” “ไม่ต้องการเงินนั้นก็ไสหัวไปให้พ้นเดี๋ยวนี้ จากนั้นจำไว้เลยนะว่า หากกล้านำคลิปนี้กระจายออกไปแล้วล่ะก็ ฉันจะให้เธอได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม” ชุดาโมโหอย่างมาก ลุกขึ้นยืนแผดเสียงดัง ภาพพจน์แสร้งเป็นสุภาพสตรีจอมปลอมก็ได้เผยออกมา “ ไม่เคยเห็นหญิงสูงวัยที่แปลกประหลาดอย่างคุณจริงๆ” เดินออกไปจากตฤหาสน์นภาอย่างโกรธเคือง ยังไม่ลดละความพยายามขับรถไปตรงไปยังบริษัทเจ.เอส.ทรัพสถาน เธอไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครเลยที่จะไม่แยแสกับเนื้อหาในคลิปวีดิโอนี้” ปยุตพบเธออีกครั้ง ท่าทางไม่เป็นมิตรมากพูดว่า “เธอมาทำบ้าอะไรอีก” “พี่เขย ฉันมีของบางอย่างให้พี่ดู” เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ในมือถือนั้นก็คือต้นฉบับดั้งเดิมของคลิปวีดิโอ ปยุตชายตามองด้วยสายตาอันดุดัน ครู่เดียวในคลิปก็มีเสียงสนทนากันระหว่างผลินกับชื่นใจ ชุดาอดทนอย่างใจเย็นรอให้เขาระเบิดอารมณ์ออกมา ในที่สุดเขาก็ระเบิดอารมณ์ออกมาจริงๆ แต่กลับระเบิดอารมณ์ใส่เธอเข้าอย่างจังว่า “วุ่นวายมากพอหรือยัง เธอนี่มันเจ้าคิดเจ้าแค้นจงใจจะจัดการกับพี่สาวของเธอให้ได้ เธอต้องการทำอะไรกันแน่” “ฉันเพียงแค่ไม่ต้องการให้พี่เขยกลายเป็นเจ้าหน้าโง่ให้เขาหลอกอยู่ได้” “ฉันจะเป็นเจ้าหน้าโง่ก็เป็นเรื่องของฉัน เธอจะมาแส่เรื่องคนอื่นทำไม” ชุดาเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรมพูดว่า “แม้นว่าจะถูกหลอกอย่างนั้นรึ คุณเห็นอยู่ทนโท่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ พี่สาวของฉันเพียงแค่หลอกใช้คุณเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นครอบครัวฉันเท่านั้น การกระทำอย่างนี้คุณจะให้อภัยไม่ได้” ”พอได้แล้ว” ปยุตเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งลงบนพื้น โทรศัพท์มือถือที่เคยสวยงามก็แตกกระจายไม่เป็นชิ้นดี “ รีบไปให้พ้นจากสายตาฉันเดี๋ยวนี้ ไป ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้” ชุดาตกใจกลัวในท่าทางอารมณ์ฉุนเฉียวของเขามาก เธอทั้งโกรธทั้งหงุดหงิดหยิบโทรศัพท์ที่แตกหักบนพื้น ร้องไห้วิ่งออกไปจากสำนักงาน” ปยุตกำมือทั้งสองจนแน่น บาดแผลเดิมที่พันผ้าก๊อซไว้ใกล้จะประสานกันดีกลับปริแตกอีกครั้ง เลือดไหลซิบออกมา แต่ว่าจุดที่เจ็บปวดนั้น กลับไม่ใช่แผลนั้น เขามือแตะไปที่หน้าอก ความโศรกเศร้าเริ่มปรากฏออกมา เวลาผ่านล่วงเลยมาสามปีแล้วเขายังเสียใจอีกเพียงแต่ครั้งนี้เกิดขึ้นกับอีกคนนึง ค่ำนี้เขาไม่กลับบ้าน ผลินเฝ้ารอเขาทั้งคืน โทรศัพท์ก็ไม่ติด รอจนฟ้าสางเขาเพิ่งจะโทรศัพท์กลับมาหาเธอ พูดประโยคสั้นๆว่า “เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย เผลอหลับไปที่บ้านของชนัยครับ” เธอตอบรับเสียงเบาๆ ไม่ได้ต่อว่าอะไร ไม่ได้สอบถาม น้ำเสียงราบเรียบ ไม่ใช่ไม่เสียใจ เพียงแต่คิดทันทีว่าตนเองนั้นไม่มีคุณสมบัติอะไรที่ต้องมาเสียใจ” ขณะที่ลงมาด้านบน แม่สามีเดินเข้ามาถามอย่างเป็นกันเองเหมือนเดิมว่า “วันนี้ว่างมั๊ย” “ว่างคะท่านแม่” “ดีมาก ช่วยพาแม่ไปไหว้พระบนเขา นานแล้วไม่ได้ไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมเลย” เธอพยักหน้ารับคำ เดินตามแม่สามีไปภูเขาหลวง เสียงเคาะระฆังที่หนักแน่นดังขึ้นในวัดบนเขา กลิ่นธูปไม้จันทร์ตลบอบอวล เนื่องจากนายหญิงใหญ่ใจคอกว้างขวางมีจิตศรัทธา ทุกครั้งที่มาที่นี่จะนำสิ่งของมีค่ามามากมาย หลวงจีนทั้งหลายในวัดก็ต้อนรับขับสู้เธอเป็นอย่างดี เธอคุกเข่าอยู่หน้าพระประธาน คำนับศรีษะสามครั้งอย่างนอบน้อม พนมมือทั้งสองข้างอธิฐานด้วยใจบริสุทธ์ว่า “ขอบคุณเทพเจ้า มอบสะใภ้ที่ดีงามให้กับลูกช้าง เธอได้ชุบชีวิตใหม่ให้กับลูกชายของลูกช้าง เทียบได้ว่าเธอได้ช่วยเหลือครอบครัวทรัพสถาน ลูกช้างของสาบานกับเทพเจ้าว่า ในชีวิตนี้จะทำดีและให้เกียรติต่อลูกสะใภ้ของลูกช้างอย่างแน่นอน” ผลินอยู่ข้างๆได้ยินคำพูดของแม่สามี รู้สึกเสียใจเป็นยิ่งนัก คิดว่าตนเองได้ทรยศต่อความรักและเอ็นดูที่แม่สามีมอบให้ “ลูกผลิน เธอจะอยู่เคียงข้างลูกปยุตของพวกเราไปจนวันตายใช่มั๊ย” “ค่ะท่านแม่” ” จะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจใช่มั๊ย” “ค่ะท่านแม่” “ดีแล้ว เธอคุกเข่าลงมาสาบานต่อหน้าเทพเจ้าว่า เธอจะไม่แยกทางกับสามีของเธอ และจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ” แววตาของผลินเต็มไปด้วยความแปลกใจ เธอไม่รู้ว่าแม่สามีทำอย่างนี้มีเจตนาอย่างไร แต่ก็ยังคงนั่งคุกเข่าลง สาบานตามคำพูดของแม่สามีทุกคำอีกครั้งหนึ่ง ออกมาจากศาลาพระประธาน หลังจากที่ทั้งสองเดินไปจนถึงสวนดอกไม้ แม่สามีเดินรุดมาข้างเธอตามมาด้านหลัง แม่สามีพูดว่า “เธอได้สาบานต่อหน้าเทพเจ้าแล้ว ฉันหวังว่าเธอจะยึดมั่นคำสาบานทำให้ได้ ตลอดชีวิตจะไม่แยกทางไม่ทิ้งขว้างลูกชายของฉัน และจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ ไม่ว่าเธอ...ต้องการแต่งงานกับเขาเพราะเป้าหมายอย่างไรในครั้งแรก” ผลินตกตะลึงหยุดเดิน สีหน้าตกใจกลัวจนขาวซีดพูดว่า “ท่านแม่.....” “นายหญิงใหญ่หันหลังกลับมาพูดต่อว่า “ แม้ว่าเหตุผลของเธอจะเป็นอย่างไร ฉันก็จะลืมมันให้หมด เพียงหวังว่าจากนี้ต่อไปเธอต้องดูแลลูกชายของฉันให้เป็นอย่างดี ไม่ต้องคิดเรื่องที่ไม่สมควรคิดอีกต่อไป” น้ำตาของผลินพรั่งพรูออกมาทันที พูดว่า “ขอโทษคะท่านแม่ ทำให้ท่านแม่ต้องผิดหวัง” ฉันไม่ผิดหวังเลย ฉันกังวลเพียงอย่างเดียวก็คือ เธอจะทอดทิ้งลูกชายของฉันไป ทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่กระทำสิ่งที่ผิด ฉันก็เชื่อมั่นเหลือเกินว่า เธอเลือกกระทำในครั้งนั้น ต้องมีเหตุผลจำเป็นของเธอ ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ขณะนี้ สิ่งที่เธอต้องทำก็คือรักษาคำสัญญาที่ให้ไว้ในเวลานี้ จะต้องไม่ให้ลูกชายของฉันรู้ความลับเรื่องนี้เป็นอันขาด” “ท่านแม่ ท่านเองก็คิดว่าลูกควรที่จะปกปิดเรื่องนี้หรือคะ “ ผลินสะอึกสะอื้นย้อนถาม “ใช่แล้ว ไม่ใช่แค่สมควรเท่านั้น แต่จำเป็นต้องทำ” “เพราะเหตุใดหรือคะ เพราะอะไรถึงจำเป็นต้องทำอย่างนี้ ลูกขณะนี้แทบจะทนไม่ไหวแล้วคะ.....” นายหญิงใหญ่จับหัวไหล่ของเธอด้วยความเจ็บปวดพูดว่า “ทนไม่ได้ก็ต้องทน เธอรู้มั๊ยว่าหากเขารู้เรื่องนี้แล้วผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ฉันเข้าใจลูกชายของฉันมากกว่าเธอ เขาจะเจ็บปวดทุกข์ทรมานจนไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ จากนี้ไปจะไม่สามารถมีความรักได้อีกแล้ว สามปีที่แล้ว ฉันสัมผัสกับตัวเองว่าเขาใช้ชีวิตอย่างกับคนหมดอาลัยตายอยากเป็นอย่างไร เวลานี้เขายากที่จะสามารถผ่านความเจ็บปวดอย่างนี้ไปอีกได้ หรือว่าฉันอายุเข้าปูนนี้แล้ว จะต้องเห็นเขาเป็นแบบนั้นอีกครั้งเลยหรือ” ดนุชาร้องไห้ออกมา มองเห็นหญิงสูงวัยร้องห่มร้องไห้เสียใจเพียงเพราะบุตรชาย ในใจของผลินเหมือนโดนมีดกรีด เธอโอบกอดแม่สามีไว้พูดว่า “ ท่านแม่ หนูควรทำอย่างไร หนูควรทำอย่างไรดีคะ ......” แม่สามีลูกสะใภ้โอบกอดกันร่ำไห้ เศร้าโศรกเสียใจจนแทบจะขาดใจ ผลินไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เรื่องอื่นใดที่นอกจากเรื่องของมารดาแล้วทำให้เสียใจได้มากอย่างนี้ ชีวิตคนเป็นดั่งละคร เหมือนว่าทุกอย่างได้ถูกลิขิตไว้หมดแล้วทั้งสิ้น กลับมาถึงบ้านก็จวนจะค่ำแล้ว ปยุตก็ยังไม่กลับมา ผลินไม่ได้พบเขามาหนึ่งวันกันหนึ่งคืนแล้ว หลังจากกินอาหารค่ำ เธอโทรศัพท์ไปหาเขาถามว่า “ ยังไม่เลิกงานอีกหรือค่ะ” “มีงานเลี้ยงสังสรรค์ มีอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงของปยุตยังเป็นปกติ เธอนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่งพูดต่อว่า “ไม่มีอะไรคะ คิดถึงคุณนิดหน่อย” “ประมาณสามทุ่มกลับถึงบ้าน รอผมด้วยล่ะ” “โอเค ดื่มสุราน้อยหน่อยนะคะ” แม้ว่าผลินได้เตือนเขาแล้ว ปยุตกลับดื่มสุราไปจนเมามาย อีกทั้งเวลาเลยมาจนถึงสี่ทุ่มถึงจะกลับมา ผลินมองเห็นไฟหน้ารถยนต์ที่คุ้นเคยมาแต่ไกล เธอรีบวิ่งออกไป แต่กลับเป็นชนัยเป็นคนขัยรถยนต์มา “คุณปยุตดื่มจนเมามาย” “ชนัยเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ คล้องแขนข้างหนึ่งของปยุตไว้จะพยุงตัวปยุตออกจากรถ หลังจากที่ผลินตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก็รีบวิ่งเข้าไปพูดว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเองคะ” เธอหามปยุตขึ้นไปชั้นบนอย่างเหน็ดเหนื่อย หลังจากถึงห้องพัก ปยุตมองไปที่ผลินด้วยภาพเบลอๆพูดขึ้นว่า “ น้องผลิน เธอร้องไห้มาหรือ ทำไมตาถึงบวมอย่างนั้น” “ทำไมคุณถึงดื่มสุราจนเมามายขนาดนี้คะ” เขาก้มหน้าสอบถามเสียงเบาๆ “ผมดื่มสุราก็เพราะว่าอยากดื่ม เธอร้องไห้นั้นเพราะอะไรล่ะ ก็เพราะว่าอยากร้องไห้ใช่มั๊ย” “ใช่คะ ฉันอยากร้องไห้” “เพราะอะไรถึงอยากร้องไห้ คุณขโมยหัวใจของผมไปสำเร็จแล้ว ยังจะอยากร้องไห้เรื่องอะไรอีกล่ะ” ผลินไม่ต้องการที่จะเถียงกับเขาเรื่องนี้ พูดไปว่า ”ฉันไปเตรียมน้ำให้คุณอาบก่อนคะ” เธอรีบเดินไปยังห้องอาบน้ำ ปิดประตู น้ำตากลั้นไว้ไม่อยู่ไหลออกมา รู้สึกลางๆว่าปยุตเหมือนกับรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว แต่ว่าไม่กล้าที่จะคาดเดาไป ลุกขึ้นมายืนหน้ากระจก พูดตำหนิตนเองในกระจกว่า “รู้มั๊ย เธอเวลานี้อ่อนแอขึ้นทุกวัน ก่อนหน้านี้เธอไม่มีความกล้าหาญพอที่จะบอกความจริง แต่ว่าเวลานี้ ความกล้าหาญที่จะคิดกลับไม่มีแม้แต่นิดเดียว ผลินเธอเอง ช่างไร้ค่าสิ้นดี” เสียงดังกึ๊ก ประตูห้องน้ำเปิดออก ปยุตถามด้วยท่าทางเมามาย “ น้ำเตรียมเสร็จหรือยัง” เธอรีบเช็ดคราบน้ำตาบริเวณหางตาตอบกลับไปทันที ว่า “อืม เสร็จแล้วคะ” ปยุตเดินเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าเธอถอดเสื้อผ้าออกจนหมด จากนั้นนอนลงในอ่างอาบน้ำ ผลินไม่คิดที่จะดูเขา ขณะที่ต้องการที่จะเดินออกไปนั้น เขายื่นแขนออกมาฉุดเธอลงไปในอ่างอาบน้ำทั้งตัว ผลินกรีดร้องด้วยเสียงตกใจ อยู่ในอ่างอาบน้ำถามเขาว่า “คุณจะทำอะไรคะ” เสื้อผ้าของเธอเปียกจนหมด คนก็นอนในอ้อมกอดของเขา ถูกเขากอดรัดไว้จนแน่นด้วยท่าทางมีเลศนัย ดิ้นก็ดิ้นไม่ได้ ปยุตหัวเราะอย่างผิดแปลกไปพูดว่า “ที่นี่ไม่ใช่สระว่ายน้ำ ไม่ต้องกลัว” “คุณปล่อยฉันก่อนเถอะ ฉันยังสวมเสื้อผ้าอยู่เลย” “ ผมจะถอดให้คุณเอง” “ไม่เอาคะ” ผลินใช้แรงขัดขืน ต้องการสลัดให้หลุดจากการกอดรัดของเขา เขากลับพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ร่างกายของเธอผมเห็นทุกซอกทุกมุมแล้ว หรือว่ามีอะไรบางอย่างทีจะต้องกลัวอีก” “ไม่ใช่คะ ฉัน......” เธอถอนหายใจ คิดจะพูดออกไปแต่กลับไม่สามารถพูดออกมา เพียงแค่พูดปลอบใจไปว่า “ได้คะ คุณชอบแบบนี้ก็เอาแบบนี้ก็แล้วกัน” ปยุตพลิกตัวเธออรีบรุดถอดเสื้อผ้าของเธออย่างรวดเร็ว เขาถามย้ำอีกครั้งว่า “ผลิน คุณมีเรื่องอะไรที่จะต้องการจะบอกผมหรือไม่”