ตอนที่ 9 สอนให้เธอเป็นลูกผู้ชาย

ต๭นที่ 9 สอนให้เธอเป็นลูกผู้ชาย พูดจบ ทุกคนตกตะลึงหมด โดยเฉพาะครองขวัญ ใบหน้าที่ย่ามอกย่ามใจนั้น รีบแข็งทื่อทันที เธอหันหน้ามองไปยังทาวัต ใบหน้าของทาวัตมีความเหยาะเย้ยนิดหนึ่ง พูดต่อว่า “แต่ที่ฉันเห็นคือ คุณชายวรินทรถูกผู้หญิงหลายคนล้อมไว้ แล้วถูกพวกเขารังแกโดยไม่ตอบโต้ เหมือนกับตอนนี้ ที่ทำได้แค่เพียงก้มหัว...” เขาหันไปมองชยุต พูดต่อ“ถ้าลุงชยุตเป็นห่วงลูกชาย ไม่แข็งใจที่จะฝึกฝนเขา งั้นส่งมาให้ผม ผมจะช่วยสอนให้ รับรองว่าจะสอนให้เขากลายเป็นลูกผู้ชาย” พอวรินทรได้ยิน หน้าซีดขาวทันที ถ้าเธอถูกส่งไปที่ทาวัตนั้น ไม่ใช่จะส่งแกะเข้าถ้ำเสือเหรอ ? “ฉันก็อายเหมือนกัน แต่ลูกชายฉันคนนี้ ร่างกายมันอ่อนแอไม่สบาบ่อยๆตั้งแต่เด็ก ยังไงก็ไปเทียบไม่ได้กับท่านประธานทาวัตได้หรอก” ชยุดพูดแล้วก็เหลือบตาไปมองวรินทร ตาคู่นั้นเหมือนมีดวงไฟซ่อนอยู่ อยากจะเผาวรินทรให้หมด ครองขวัญมองเห็นชยุตโกรธยิ่งกว่าเดิม เธอก็แอบดีใจในใจ และพูดประจบทาวัตว่า “คุณชายทาวัตเป็นเป็นเอกลักษณ์ในโลก น้องชายของฉันเทียวกับคุรไม่ได้หรอกแม่แต่สักนิด ” ทาวัตยิ้ม เมือได้เห็นทุกสิ่งกับตา เขาก็ได้รู้คร่าวๆว่าสภาพของบ้านพูลสวัสดิ์เป็นอย่างไร วรินทรแค่เป็นหุ่นเชิดของบ้านพูลสวัสดิ์ มองไปยังวรินทรที่สั่นตัวอยุ่ ทาวัตขมวดคิ้ว ในใจเกิดความสงสารขึ้นมา “โอ้ คุณชายควรจะเอาเสื้อโค้ทของผมคืนมาแล้วนะ” “อ่า ?” วรินทรตกใจ เธอตกอยาในอารมณ์ที่โดนด่า สักพักถึงจะรู้ตัว เสื้อโค้ทที่ทาวัตพูดถึงคือเสื้อที่พนักงานเอามาให้ เธอ ตอนที่เธอออกมาจากบาร์ เมื่อคืนหลังกลับมา เธอก็เอาเสื้อโค้ทนั้นแขวนไว้ที่ห้องของตัวเอง เมื่อเห็นวรินทรไม่ตอบ ทาวัตพูดเสริมขึ้นมาอีก “ถ้าคุณชายคิดจะเก็บไว้ ผมให้คุณเลยก็ได้นะ” พูดจบ คนเชื่องช้าอย่างวรินทรก็ได้รู้ว่า นี่ทาวัตกำลังกู้หน้าให้เธออยู่ ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทาวัตต้องทำแบบนี้ ? วรินทรไม่กล้าที่จะคิดลึกต่อไป จึงก้มหน้าพูด “ผมจะไปเอามาให้คุณตอนนี้ครับ” เมื่อพูดจบก็หันหลังขึ้นไปหยิบเสื้อโค้ท ชยุตที่อยู่ข้างๆมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เลยเกิดความสงสัยในใจ เขาไม่นึกเลยว่า ลูกชายที่ไม่เอาไหนของเขา กลับได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากทาวัต ใครๆก็รู้ว่า ทาวัติมีนิสัยสะอาดมากแค่ไหน ไม่เคยให้ใครแตะต้องของของเขา แต่เขากลับเอาเสือโค้ทตนเองให้วรินทร ช่วยเขากู้หน้า แววตาชยุตเป็นประกายขึ้นมา วรินทรนี่ก้ไม่เอาไหนอย่างที่คิดเอาไว้ “ทาวัต” ชยุตยิ้มเหอะๆ “ลูกชายของผมนิสัยบุ่มบ่าม ถ้าทำอะไรผิดไป ทาวัตอย่าไปโกรธเขาเลยนะ” “ลุงชยุตเกรงใจเกินไปแล้ว” ทาวัตไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่มองไปยังครองขวัญด้วยสายตา สายตาเมินเฉย นั้นทำให้ครองขวัญใจสั่น เธอคิดไม่ถึงเลย ทาวัตจะปกป้องน้องชายขี้เขลาของเธอ เธอน่าจะประมาทวรินทรเกินไปจริงๆ