ตอนที่ 11หนีไปให้ใกล้

ต๭นที่ 11หนีไปให้ใกล้? ทาวัตก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เห็นท่าทางอ้อนวอนของวรินทร เขากลับไม่แข็งใจที่จะแกล้งเขาต่อ ในใจรู้สึกวุ่นวาย เขาปล่อยมือที่โอมเอววรินทร แล้วยื่นมือไปลากเน็คไท“ฉันให้เวลานายสามวัน เอาผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน” พูดจบก็หันตัวกลับขึ้นรถไป ปล่อยให้วรินทรกอดเสื้อโค็ทยืนงุนงงอยู่ มองรถแล่นผ่านไปอย่างไว เธอไม่ได้สังเกตว่าข้างหลังเธอนั้น ครองขวัญเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดไปแล้ว เดิมทีครองขวัญแทบจะไม่ใส่ใจลูกนอกสมรสอย่างวรินทร ดังนั้น แม้วรินทรจะเห็นเธอมีอะไรกับคนอื่น แต่เธอก็ไม่ใส่ใจ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ กลับทำให้เธอต้องให้ความสำคัญกับวรินทรมากขึ้น นึกไม่ถึงว่าวรินทรกับทาวัตสนิทกันขนาดนี้ ถึงแม้วรินทรรับปากกับเธอแล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนั้นออกไป แต่ก็ไม่แน่ว่าเรื่องนี้จะถูกสื่อไปถึงทาวัตรึเปล่า ถ้าทาวัตรู้เข้า งานแต่งของพวกเขาต้องพังแน่! พ่อต้องตีเธอให้ตาย! ไม่ได้ เธอจะปล่อยให้เรื่องให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้.... เมื่อกลับมาถึงบ้าน ครองขวัญเรียกคุณนายอรัญญาให้มาหาที่ห้องนอน บอกเรื่องที่เกิดขึ้นที่ประตูลานหลังในวันนั้นออกมาอย่างละเอียด คุณนายอรัญญาได้ยิน ก็โกรธจนแทบจะเป็นลม “บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าตอนออกไปเที่ยวให้ระวังตัว เธอนะ ยังจะพามาถึงหน้าบ้าน แถมยังให้ไอ้เด็กนั้นเห็นอีก ถ้าพ่อเธอรู้เข้า เรื่องมันจะจบลงยังไงล่ะ !” “แม่... ฉันผิดแล้ว แล้วตอนนี้จะให้ฉันทำยังไงล่ะ ? วรินทรกับทาวัตสนิทกันขนาดนั้น ถ้าเกิดเขาบอกเรื่องนี้กับทาวัต...” คุณนายอรัญญารู้ตอนี้ไม่ใช่เวลามากล่าวโทษลูกสาว เธอตัดคำของครองขวัญ ยื่นมือชี้ไปที่ห้องนอนของวรินทร“เราต้องชิงลงมือก่อน” “แม่หมายถึง...” ครองขวัญกับแม่สบตากัน นัตย์ตาก็เปล่งประกายแสงชั่วร้ายออกมา วรินทรหอบเสื้อโค้ทของทาวัตเดินกลับห้องนอนตนเองอย่างงุนงง นั่งอยุ่บนเตียง เธอคิดถึงคำพูดที่ทาวัตพูดกับเธอเมื่อกี้ เวลาแค่สามวัน เธอจะไปหาผู้หญิงคนนั้นได้ที่ไหน ? คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้ หรือไม่ก็พาแม่หนีไปไกลๆซะเลยนิ ? แต่ถ้าหนีออกไปจากที่นี่ เธอก็ยังต้องรักษาแม่ ! เธอจะไปเอาเงินที่ไหน... ใช่ซิ ไปยืมเงินจากคนนั้นลองดู ถ้าเป็นเขา... ยังไงก็ต้องให้เธอยืมเงินแน่ๆ....คิดอยู่ วรินทรก็เอนตัวลงบนเตียง หลับสนิทไป ทั้งๆที่ยังกอดเสื้อโค้ทนั้นอยู่