ตอนที่ 28 ไม่อภัยให้แน่นอน

ต๭นที่ 28 ไม่อภัยให้แน่นอน รอยยิ้มของทาวัตค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันเข้ามาแทนที่ เวลานี้วาดฝันกำลังตัวลอยดวยความดีใจเสียจนมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่ม เธอเดินเฉิดฉายมาตรงหน้าวรินทร ก่อนส่งรอยยิ้มดูถูก“พี่ชาย อุ้ย ไม่ใช่สิ พี่สาว ไม่เจอกันนานเลยนะคะ พี่ยังเหมือนเดิมกับเมื่อก่อนเลยนะคะ นอกจากเพศที่เปลี่ยนไปแล้วอย่างอื่นก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยเลยนะคะ” “เผอิญว่าฉันไม่เหมือนคนบางคนที่ต่อให้พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิม”วรินทรกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ สายตาที่เธอใช้จ้องมองทำให้วาดฝันรู้สึกอับอายขึ้นมา เมื่อของวาดฝันที่ถือแก้วไวน์อยู่ถึงกับสั่น นัยน์ตาฉายแววเกลียดชัง หากว่าทาวัตไม่อยู่ที่นี่เธอคงอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือกับวรินทรไปแล้ว ริมฝีปากแดงผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้วรินทร ก่อนจะแกล้งขำเป็นสะดุดและถลามาข้างหน้าทำให้ไวน์หกรดวรินทรและแน่นอนว่าต้องรวมถึงทาวัตที่อยู่ข้างเธอด้วย วรินทรยิ้มเย็น นี่สิถึงสมกับเป็นนิสัยที่แท้จริงจองวาดฝัน เพียงแค่เธอออกปากกระตุ้นนิดหน่อยก็แสดงธาตุแท้ออกมาได้เร็วดีจริง ยังไม่ทันที่เจอจะหลบ ทาวัตกลับดึงเธอเข้ามาปกป้องในอ้อมแขนของเขาเสียก่อน เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นเพียงคางของชายหนุ่มเท่านั้น หัวใจของเธอถึงกับเต้นผิดจังหวะ วาดฝันที่ทำแผนของตนเองพลาดตอนนี้ล้มลงไปกองกับพื้นหินอ่อนอย่างแรง ดูสภาพของเธอตอนนี้ช่างน่าสงสารปนน่าอนาถใจ แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาช่วยพยุงเพราะทุกคนต่างก็เห็นว่าเธอเป็นฝ่ายเข้าไปหาเรื่องกับผู้หญิงของทาวัตก่อน แต่ทาวัตหลบได้ทัน หากเข้าไปช่วยเธอก็เหมือนตั้งตนเป็นศัตรูกับทาวัต มีเพียงแต่ชยุตและณัฐพิชาไม่รู้เรื่องราวใดๆรีบร้อนเดินเข้ามาพยุงร่างของวาดฝันขึ้นจากพื้น เมื่อครู่เธอล้มลงหน้าผากกระแทกกับพื้น สภาพยามนี้น่าอนาถมากเลยทีเดียว ณัฐพิชาเห็นว่าวรินทรไม่อะไรเลยแม้แต่น้อยแต่ลูกสาวของเธอกลับมีสภาพน่าเวทนาก็โมโหยกนิ้วขึ้นชี้หน้าวรินทรก่อนจะก่นด่าออกมาเสียงดัง“ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าที่เธอกลับมาต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ตอนนี้ถึงกับกล้ามาลงมือกับน้องสาวของตัวเอง ทำไมถึงได้เป็นคนใจไม่ไส้ระกำขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นลูกที่ไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอนถึงได้มีนิสัยทุเรศแบบนี้!” ทุกคนในงานพร้อมใจกันเงียบไปหมด สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ฉากสำคัญตรงหน้า วรินทรใบหน้าซีดเผือด หญิงสาวหลุบตาหลงอย่างสะเทือนใจ ทาวัตปัดนิ้วของณัฐพิชาที่ยกมือขึ้นชี้หน้าหญิงสาวในอ้อมกอดของเขาออก“ช่วยระวังคำพูดด้วยครับ วรินทรจะเป็นคนแบบไหนคุณก็ไม่มีสิทธิมาวิจารย์เธอ ถ้าหากว่าลูกสาวของคุณมีแม่ที่สั่งสอนแบบคุณ ผมว่าเธอก็คงไม่อยู่บนโลกนี้แล้วมั้งครับ” ณัฐพิชาโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง เธอไม่กล้าลงไม้ลงมือกับทาวัตจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปลงมือกับวรินทรแทน เมื่อวาดฝันเห็นว่าแม่ตัวเองกำลังจะลงมือกับวรินทรในใจก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง “หยุดนะ!”ชยุตเป็นฝ่ายร้องห้าม วันนี้วรินทรมางานในฐานะคู่ควงของทาวัต หากว่าถูกตบขึ้นมา ไม่ใช่เพียงหน้าของวรินทรที่ถูกตบแต่นี่มันจะกลายเป็นว่าทาวัตโดนตบหน้าไปด้วย แต่ณัฐพิชาที่โกรธจนไม่ลืมหูลืมตามีหรือจะยอมฟัง เธอตวัดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของวรินทรทันที ดวงตาของทาวัตฉายแววโมโหและอันตรายขึ้นมา เขายกขาขึ้นเตะร่างที่พุ่งมาทันที ทำให้ร่างของณัฐพิชากระเด็นไปเกือบหนึ่งเมตร เจ็บเสียจนลุกก็ลุกไม่ขึ้น วรินทรนึกไม่ถึงว่าเพียงเพราะช่วยเธอเขาถึงกับกล้าลงไม้ลงมือกับคนของบ้านพูลสวัสดิ์ วาดฝันยิ่งนึกไม่ถึงเข้าไปใหญ่ว่าทาวัตจะกล้าทำแบบนี้ แม้ว่าแม่ของเธอทำเกินกว่าเหตุไปบ้างแต่เขาก็ไม่สมควรลงไม้ลงมือกับแม่ของเธอเพียงเพราะช่วยนังวรินทรนั่น! ทาวัตไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะคิดเห็นอย่างไร“บ้านพูลสวัสดิ์งั้นหรือ ดีนี่”สายตาน่ากลัวของทาวัตกวาดตามองไปรอบๆคนทั้งสามในตระกูลบ้านพูลสวัสดิ์ ในใจของชยุตส่งเสียงร้องเตือนทันที หรือว่าเขาต้องการที่จะ!? เขาไม่มีเวลาคิดอีกแล้ว ชายวัยกลางคนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าณัฐพิชา ฝ่ามือใหญ่กระชากเสื้อภรรยาขึ้นมาจากพื้นก่อนจะตวัดฝ่ามือตบหน้าอย่างแรง“รินเป็นสายเลือดของบ้านพูลสวัสดิ์ เธอเป็นถึงคุณผู้หญิงของบ้าน แต่กลับไปรู้จักไตร่ตรองให้ดี! รีบขอโทษริน เดี๋ยวนี้” เขาทำแบบนี้เพราะต้องการคลายอารมณ์ขุ่นมัวของทาวัตลง และที่ต้องแนะนำว่าวรินทรเป็นคนของบ้านพูลสวัสดิ์ก็เพื่อจะทำให้ ทาวัตเห็นว่าเป็นศัตรูกับบ้านพูลสวัสดิ์เท่ากับเขาตั้งตัวเป็นศัตรูกับวรินทรอีกด้วย สีหน้าของวาดฝันย่ำแย่ลงกว่าเดิม เธอนึกไม่ถึงว่าชยุตจะกล้าลงมือตบตีแม่ของเธอ คนที่เป็นฝ่ายถูกตบควรจะเป็นวรินทรไม่ใช่หรือไง?! “กรี้ดด ต่อให้ต้องตายฉันก็ไม่ยอมขอโทษนังสารเลวคนนี้เด็ดขาด!”ณัฐพิชาถูกตบหน้าฉาดที่สองต่อหน้าฝูงชนมากมายที่เริ่มเข้ามามุง ในใจรู้สึกอับอายขายหน้ามาก เรื่องอะไรที่เธอต้องเป็นฝ่ายขอโทษ เดิมทีชยุตเพียงแค่ต้องการแสดงละครเท่านั้นแต่เมื่อเห็นท่าทีดื้อด้านของณัฐพิชาแล้วเขาก็อยากจะฆ่าให้ตายนัก วรินทรไม่สนใจการตบตีของคู่สามีภรรยาตรงหน้าแม้แต่น้อย เธอดึงชายเสื้อของทาวัตเบาๆ“ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะคะ” “ผมจะไปเป็นเพื่อน”ทาวัตเอ่ยออกมาโดยไม่ทันคิด ใบหน้าซีดเผือดของวรินทรแปรเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อทันที เธอเอ่ยตอบเขาอย่างหงุดหงิด“คุณเป็นผู้ชายนะคะจะไปเป็นเพื่อนได้อย่างไรกันเล่า!? เดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้วค่ะ!”พูดจบเธอก็หันกายเดินไปห้องน้ำทันทีโดยไม่เหลือตามองใบหน้าของทาวัตที่กลายเป็นดำคล้ำแม้แต่น้อย ภายในห้องน้ำ วรินทรกำลังยืนแต่งอยู่หน้ากระจก ในตอนนั้นเองวาดฝันก็ปรากฎตัวขึ้นด้านหลังของเธอ “เรื่องงามหน้าที่เธอทำไว้สมัยก่อนคนเค้าก็รู้ไปทั่วแล้ว ตอนนี้ยังกล้ากลับมาอีกหรือ?” สองมือของเธอวางทาบลงบนอกมือบางลูบไล้ใบหน้าอย่างภาคภูมิใจนิดๆ วรินทรเลิกคิ้ว“เธอพูดอะไรของเธอน่ะ?” “หืม?”วาดฝันเดินเข้าไปไกล้เธออีกนิด“แค่พี่ทาวัตดีกับเธอแค่นิดหน่อย เธอก็คิดว่าเขามีใจให้เธอแล้วอย่างนั้นหรือ เมื่อหลายปี ก่อนความสัมพันธ์ของฉันและพี่ทาวัตก็ดีแบบนี้เหมือนกันนั่นล่ะ” “พี่ทาวัตงั้นหรือ”วรินทรเชิดหน้าขึ้นไม่ได้แสดงท่าทีอ่อนแอออกมาแม้แต่น้อย“เรียกเสียสนิทเลยนะแล้วทำไมเมื่อครู่ไม่กล้าเรียกเขาแบบนี้ต่อหน้าเจ้าตัวเลยล่ะ คงไม่กล้าสินะ คงเพราะว่าสำหรับเขาแล้วเธอก็คงไม่ได้พิเศษอะไรนักหรอก” เมื่อวาดฝันถูกจี้ใจดำ ความภาคภูมิบนใบหน้าทูกทำลายโดยสมบูรณ์กลับกลายเป็นบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด “เธอมันก็เหมือนกับแม่ของเธอนั่นล่ะชอบแย่งผู้ชายของคนอื่น! เธอคิดว่าเมื่อหลายปีก่อนที่แม่ของเธอโดดตึกตายไม่ใช่เป็นเพราะ หนีอายหรือไง! ครองขวัญเพียงแค่คุยกับแม่ของเธอไม่กี่คำ แม่เธอก็ถึงกับรับไม่ได้โดดตึกตาเสียอย่างนั้น น่าขำสิ้นดี!” “เธอพูดว่าอย่างไรนะ!” ครองขวัญมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของแม่งั้นหรือ วรินทรไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เธอจับแขนของวาดฟันไว้แน่น“เธอเล่าเรื่องราวมาให้ละเอียดเดี๋ยวนี้!” วาดฝันยิ้มเย็น“แม่เธอตอนนี้ก็ถูกเผากลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว ทำไมหรือ ยังคิดจะแก้แค้นให้หรือไง?!” หัวใจของวรินทรรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส ไม่ว่าเมื่อไหร่การตาของแม่ก็เป็นความเจ็บของเธออยู่เสมอ เธอจะทนได้อย่างไรกันหากการตายของแม่เธอมีคนพยายามรื้อฟื้นมันขึ้นมาพูดเล่นแบบนี้ เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังขึ้นพร้อมใบหน้าของวาดฝันที่ชาไปแถบหนึ่ง “ตบครั้งแรกสำหรับเธอที่ไม่รู้จักใช้สมองคิดก่อนพูด ใบหน้าของวรินทรเย็นเยียบก่อนจะยกฝ่ามือตวัดอีกครั้ง“ตบครั้งที่สอง สำหรับเธอที่พูดจาก้าวร้าวถึงแม่ฉันแบบนั้น! ถ้ายังกล้าท้าทายฉันอีกล่ะก็คอยดูเถอะว่าฉันจะทำอะไรกับเธอบ้าง” เธอเลิกคิ้วเอามือกอดอกก่อนวางท่าเป็นนางพญา กวินเองก็กำลังมองภาพตรงหน้าผ่านกล้องจิ๋วที่อยู่ที่สร้อยคอของมามี้อย่างตื่นเต้น มามี้เท่ห์มากเลย! จากนั้นนิ้วป้อมๆก็กดลงไปที่แป้นพิมพ์พร้อมลอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดพรายอยู่เต็มใบหน้าเล็กๆนั่น ของเหลวหลากหลายสีสันที่อยู่ที่จี้ตรงสร้อยคอของวรินทรก็พ่นออกมาใส่หน้าของวาดฝันจนเลอะไปหมด วรินทรมองสร้อยที่ประดับอยู่ที่คอของตัวเองอย่างงุนงงว่าทำไมจู่ๆสร้อยของเธอจึงมีน้ำพ่นออกมาได้กัน