ตอนที่ 39 ไม่พบกันนาน

ต๭นที่ 39 ไม่พบกันนาน หญิงสาวคิดดูสักพักก็ตัดสินใจโทรออกไป รอสายอยู่ไม่นานก็มีคนรับสาย ในยามค่ำคืนของสวนดอกไม้ทาวเวอร์บันเทิงที่ตั้งอยู่ในเมือง A สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนกับสถานที่ท่องราตรีของเหล่าไฮโวและเซเลปที่มีชื่อเสียง มีแต่พวกบ้านรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดจึงจะมีสิทธิ์มาเที่ยวที่แห่งนี้ได้ วรินทรเลือกที่จะนัดที่นี่เพื่อให้คนสองคนได้พบเจอกัน โชคดีหน่อยที่เธอไม่ใช่เจ้ามือ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมนัดสถานที่แพงหูฉี่แบบนี้แน่ “ฉันว่าพวกเรากลับบ้านกันเถอะนะริน” คาร่ากอดแขนของวรินทรไว้แน่น ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมดแล้ว วรินทรรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเขิน เธอจึงลูบหัวคาร่าเพื่อปลอบ “ไม่มีอะไรหรอกน่า มีฉันอยู่ทั้งคน! หรือว่าเธอไม่อยากจะเจอหน้าเขากันล่ะ?” คนที่สามารถทำให้เพื่อนสาวคนนี้ของเธอเปลี่ยนจากผู้หญิงขี้โวยวายเป็นผู้หญิงน่ารักไดขนาดนี้ก็คงจะมีแต่คนคนนั้นเท่านั้น “แต่ว่า...” คาร่ารู้สึกกลัวอยู่บ้าง เวลานี้หญิงสาวแตกต่างไปจากผู้หญิงที่ชอบส่งเสียงดังโวยวายกลายเป็นผู้หญิงที่มีความผู้หญิ้งผู้หญิง วรินทรไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายหันหลังหนี เธอฉุดมือเพื่อนรักลากไปยังสถานที่ที่นัดหมายทันที วรินทรเปิดประตูห้องเล็กๆห้องหนึ่งพลางกึ่งลากกึ่งจูงคาร่าเข้าไปด้วย แต่เธอกลับเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยของใครบางคนนั่งบนโซฟาถือแก้วไวน์ในมือแก้วหนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งค้างทันที “อ๊ะ หนูรินมาแล้ว” เมื่อธรรศหันมาเห็นวรินทรที่ยืนอึ้งๆอยู่หน้าประตูเขาก็วางไมโครโฟนลงทันทีก่อนจะฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้ ทาวัตมองตามสายตาของเขาไปก็พบกับวรินทรที่ยืนสีหน้าแข็งค้างอยู่ตรงนั้นโดยที่มีคาร่ายืนอยู่ข้างๆร่างเล็กๆของเธอด้วยอีกคน คาร่ากวาดตามองไปรอบๆจนได้พบกับร่างสูงของคนที่เธออยากพบมาโดยตลอดนั่งอยู่บนโซฟาในห้องผู้ชายคนนั้นคือนรชัย คนเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเรียบเฉยอยู่ตลอด เวลาก็ตาม เพียงแค่เห็นเสี้ยวหน้าของเขาก็ทำให้คาร่ารู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมา เขาคือคนที่เธอแอบรักมาตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงตอนนี้ ทั้งธรรศ นรชัย ต่างก็เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของวรินทร และคาร่า เพราะว่าคาร่าแอบชอบนรชัยจึงได้ลากวรินทรมาทำความรู้จักกับรุ่นพี่สองคนนี้ “พี่ธรรศ ไม่พบกันนานเลยนะคะ” วรินทรยิ้มหวานให้ธรรศ “พี่ชัยด้วยค่ะ” เว้นแต่ทาวัต หลังจากที่เธอกลับมาจากต่างประเทศเธอก็เพิ่งจะรู้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกันทั้งยังเรียนด้วยกันด้วย แต่เพราะตอนนั้นทาวัตมัวแต่ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับบริษัทของตัวเองเลยมีโอกาศ มาเรียนน้อยมาก ดังนั้นไม่แปลกใจที่วรินทรจะไม่รู้จักเขา วรินทรลอบมองทาวัตที่นั่งอยู่ข้างๆนรชัย ในใจก็ร้อนรน ทำไมเพื่อนรักของเธอถึงได้มาตกหลุมรักก้อนน้ำแข็งก้อนนี้ได้นะ ถ้าคนคนนั้นเป็นธรรศ เรื่องมันคงจะง่ายกว่านี้เยอะ ธรรศกำลังจะเดินไปกอกวรินทรรุ่นน้องสุดที่รักแต่ทาวัตก็ดันกระแอมไอขึ้นมาเสียก่อนทำให้ร่างเล็กๆของวรินทรหยุดชะงัก คุณพระคุณเจ้า เธอเกือบหาเรื่องใส่ตัวแล้วไหมล่ะ “ไม่เจอกันนานเลยนะคาร่า” ธรรศดึงคาร่าเข้ามาใกล้ก่อนจะลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู ในเมื่อแตะต้องวรินทรไม่ได้ เขาคงแตะตัวคาร่าได้ใช่ไหม? ทำตัวเป็นไม่สนใจอะไร แต่สายตาที่มองมาที่เขาแทบจะทิ่มแทงตัวเขาจนเป็นพรุนไปหมดแล้ว “ไม่พบกันนานเลยนะคะพี่ธรรศ” คาร่ารู้จักกับวรินทรมานานแค่ไหน เธอก็รู้จักกับรุ่นพี่ทั้งสองคนนี้มานานเท่านั้น ดังนั้นระหว่างพวกเขาจึงสนิทสนมคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี “ชัย พี่ทาวัตด้วยค่ะ ไม่พบกันนานเลยนะคะ” คาร่าทักทายนรชัยและทาวัตก่อนจะลอบมองหน้านรชัยเสียหลายครั้งก่อนจะยอมถอนสายตาในที่สุด ทาวัตพยักหน้าอย่างเกียจคร้าน ดวงตาของเขามองนิ่งอยู่ที่วรินทรพร้อมรอยยิ้มที่มีเลศนัย ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่นะ? วรินทรมองใบหน้าธรรศอย่างอัดอั้นตัดใจ แค่พานรชัยมาก็พอแล้วจะลากทาวัตมาด้วยทำไมเนี่ย แต่คิดดูอีกทีก็ถอนหายใจออกมา ปกติพวกเขาก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นปกติอยู่แล้ว เพียงแต่เธอลืมคิดถึงจุดนี้ไปเท่านั้นเอง วรินทรแกล้งทำเป็นผลักร่างของคาร่าให้ล้มลงไปนั่งข้างนรชัยก่อนที่ร่างบอบบางของเธอจะนั่งลงข้างคาร่าอีกทีหนึ่ง ธรรศชำเลืองมองทาวัตที่ตอนนี้ดวงตาคมเริ่มนิ่งสนิทเหมือนกำลังจะเกิดพายุก็รีบวิ่งไปดึงร่างของวรินทรให้ลุกขึ้น “หนูรินตรงนี้มันที่ของพี่นะ ที่ของเธออยู่ตรงนั้น” เขาชี้ไปที่ว่างข้างทาวัต ธรรศปั้นสีหน้าลำบากแต่เมื่อสังเกตดีๆกลับเห็นว่าแววตาของเขามีความสนุกสนานอยู่ในนั้น วรินทรเม้มริมฝีปาก เธอจำได้แม่นว่าตอนเดินเข้ามาธรรศเป็นคนนั่งอยู่ข้างทาวัตชัดๆ หึ อยากแกล้งเธองั้นหรือ? เดี๋ยวเธอจะเอาคืนให้หาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยทีเดียว คอยดูเถอะ วรินทรยกยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆทาวัตแต่โดยดี เมื่อชายหนุ่มสัมผัสถึงสายตาที่จ้องมองมา ธรรศก็รู้สึกสนุกแล้วล่ะ ในห้องคาราโอเกะค่อนข้างเงียบเพราะไม่มีใครพูดคุยกันเลย บรรยากาศจึงอึดอัดเล็กน้อย จนในที่สุดธรรศก็ทนไม่ไหวเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา “ไหนๆก็ไม่ได้รวมตัวกันมานานแล้ว พวกเรามาหาอะไรเล่นสนุกๆกันดีกว่า” พูดจบเขาก็หยิบไพ่ออกมาหนึ่งสำรับก่อนจะเริ่มแจกลงบนโต๊ะ “กติกาเหมือนเดิม ใครที่มีสีไพ่หรือลายเหมือนกันต้องทำตามคำสั่งของคิง ห้ามปฎิเสธ ถ้าปฎิเสธต้องถูกปรับด้วยเหล้าสามแก้ว” เกมส์นี้ธรรศเล่นเพื่อจะแกล้งทาวัตและวรินทรสองคนนี้เท่านั้น ส่วนเรื่องที่คาร่าแอบชอบนรชัยเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน คาร่าลอบมองนรชัยที่นั่งอยู่ข้างๆ ลมหายใจของหญิงสาวเริ่มติดขัดหัวใจก็เต้นแรงไปหมด “งั้นฉันเริ่มก่อนละกัน” ธรรศเลือกไพ่ขึ้นมาก่อนหนึ่งใบก่อนจะหันมามองพวกเขา ทาวัตเองก็เอื้อมมือไปหยิบมาหนึ่งใบด้วยสีหน้านิ่งสงบ นรชัยก็ไม่ได้เหลือบมองไพ่บนโต๊ะแม้แต่น้อยก็หยิบขึ้นมาใบหนึ่ง ธรรศถึงกับเหงื่อแตก ช่วยให้ความสนใจกับเกมส์มากกว่านี้ไม่ได้หรือไงเจ้าพวกนี้! คาร่าใช้เวลาเลือกอยู่หลายสิบวิก่อนจะค่อยๆหยิบขึ้นมาใบหนึ่ง เธอไม่กล้าประมาท ถ้าขืนเลือกใบที่มีสีหรือลายเหมือนกับใครสักคนขึ้นมาต้องโดนธรรศแกล้งหนักมากแน่นอน “โชคดีที่ฉันเป็นคิง พวกเธอก็รีบๆหงายการ์ดเร็วเข้า” ดวงตาของธรรศเป็นประกายวาบ ทาวัตและนรชัยเปิดไพ่ เป็นไพ่ห้าโพดำและสิบดอกจิก เมื่อหันกลับมามองไพ่ของสองสาวก็พบว่าเป็น หนึ่งข้าวหลามตัดและห้าดอกจิก ผู้ที่โดนคือนรชัยและคาร่า! มือของคาร่าที่ถือไพ่สั่นอย่างห้ามไม่อยู่ เธอไม่รู้จะมองไปทางไหนดี ตอนนี้ไพ่ที่อยู่ในมือของเธอเหมือนของร้อนที่เธออยากจะโยนทิ้งไปให้ไกลๆ ธรรศมองทั้งสองคนอย่างพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะชี้นิ้วไปที่ทั้งคู่ “ไหนๆก็สนิทกันขนาดนี้แล้ว ชัยนายต้องจูบคาร่าร้อนแรงด้วย!” โอ้ะ! วรินทรเกือบหลุดยิ้มออกมา ยิ่งเมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของทั้งสองคนนั้นแล้วเธอยิ่งอยากจะมองรางวัลให้ธรรศมาก “ทุกวันนี้นายยังทำตัววุ่นวายไม่พอหรือไงกัน”นรชัยเปิดปากด่าเพื่อนสนิทของตนเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นเป็นกลองรัวจากคาร่า “แค่นี้ก็ไม่กล้าหรือไง คาร่ายังไม่เห็นว่าอะไรเลยนะ นายเป็นผู้ชายอกสามศอกแท้ๆนะเพื่อน” ธรรศแสร้งทำสีหน้ารังเกียจและดูหมิ่นนรชัย นรชัยปรายตามองคาร่าแวบหนึ่งก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบ รสจูบของเขาต่างจากบุคลิกภายนอกของเขาอย่างมาก มันช่างโอนโยน นุ่มนวล และเร้าร้อนผิดกับการวางท่าเป็นก้อนน้ำแข็งเดินได้ของเขายามปกติ “อ้ะ อ้ะ อ้ะ นายคิดว่าฮันไม่เคยจูบมาก่อนหรือไง จูบแบบนี้ถือว่าเป็นจูบแบบร้อนแรงงั้นหรือ?” “ถ้านายมีประสบการณ์มากนักก็มาจูบเอง”นรชัยไม่แยแส เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมายกจิบ ประโยคนี้ทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจและใบหน้าสีชมพูระเรื่อของคาร่าที่กำลังลอยอยู่บนของท้องฟ้าดำดิ่งตกลงมาสู่นรกทันที มันก็เป็นแค่การเล่นเกมส์ เธอจะคิดมากมายทำไมกัน วรินทรเห็นว่าคาร่ากำลังคิดมากเธอก็สงสารอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ การแอบรักเป็นสิ่งที่ทำให้คนเรารู้สึกเจ็บปวดได้เสมอ “ไม่ต้องคิดมากนะคาร่า มันก็แค่เกมส์” นรชัยรีบร้อนเอ่ยกับคาร่า แต่เขาไม่มีทางได้รู้ว่าคำพูดของเขายิ่งตอกย้ำเธอราวกับมีดแทงเข้ามาในหัวใจดวงน้อยๆ