ตอนที่ 51 ถ้าผมจะจีบคุณวรินทรคุณคงไม่ถือสาใช่ไหม

ต๭นที่ 51 ถ้าผมจะจีบคุณวรินทรคุณคงไม่ถือสาใช่ไหม？ วรินทรที่ก้มหน้ากำลังเล่นโทรศัพท์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆก็ถามถึงตนขึ้นมา เผชิญหน้ากับชนุตร์แล้วยิ้มอย่างเป็นทางการโดยรวดเร็ว มุมที่นั่งของชนุตร์สามารถมองเห็นบรรยากาศนอกกระจกกำแพงได้พอดี ทำให้วรินทรมองจนตาลายไปพักๆ สะบัดศีรษะให้ตนเองมีสติขึ้นมาหน่อย แล้วพูด “ฉันกับประธานทาวัตเป็นแค่ความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้ากับผู้ใต้บังคับบัญชา” ทาวัตกำลังอยากจะเสริมคำ ทันใดนั้นรู้สึกเจ็บเท้าสักพัก หันหน้าก็เห็น วรินทรเขม็งเขาด้วยสายตาที่โหดร้าย เหมือนกำลังบ่งบอกว่า ถ้าคุณกล้าพูดเหลวไหล ฉันจะทิ้งคุณลงไปจากตรงนี้ เขากระพริบๆตา สายตากวาดผ่านชนุตร์แล้วกลับมามองที่วรินทร มองไม่ออกว่าสิ่งที่รองรับอยู่ในตาหมายความว่าอะไร ชนุตร์พยักหน้า รอยยิ้มที่สดใสตรงมุมปากยิ่งกว้างขึ้น “ถ้าเป็นอย่างนั้น ประธานทาวัตไม่ถือสาใช่ไหมถ้าผมจะจีบคุณวรินทร？” อะไรนะ？ วรินทรตะลึง เมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม？นี้หมายความว่าจะแย่งงั้นหรอ？ ไม่พูดคงไม่ได้ วรินทร คุณคงต้องเพิ่มไอคิวจริงๆแล้ว ทันใดนั้นอุณหภูมิบนร่างกายของทาวัตเย็นลง แพร่กระจายออกข้างนอก ระบายความเย็นออกเป็นพักๆ ดวงตาที่ดำเข้มเสมือนน้ำแข็งที่เยือกเย็น ในมือเล่นกระดุมคริสตัลที่ปลายแขนเสื้อ มองชนุตร์ผ่านๆโดยไม่ได้ใส่ใจ “ประธานชนุตร์ชอบหยอกเล่นจริงๆเลย” ชนุตร์ทำสีหน้าในเชิงบวก รอยยิ้มที่มุมปากยังคงสง่า แต่สายตากลับมองที่วรินทร “นี้ไม่ใช่การหยอกเล่น คุณวรินทรมีเสน่ห์จริงๆเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร ดึงดูดผมไว้ ถ้าประธานทาตกลงเป็นสื่อกลางให้เนี่ย ชนุตร์ยอมให้ดอกเบี้ยทั้งหมดกับประธานทา” วรินทรสั่นไปทั้งตัวสั่นแล้วสั่นอีก รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอุณหภูมิร่างกายของทาวัตเย็นกว่าเดิม สภาพความเยือกเย็นทำให้คนต้องยอมจำนนตั้งแต่ในใจเลย แต่เขาก็ยังหัวเราะอยู่ หัวเราะอย่างไม่แยแส ไม่ได้เก็บชนุตร์ไว้ในสายตาเลยแม้แต่น้อย “ขอโทษนะครับ ถ้าประธานชนุตร์รู้สึกเหงาและว่างเปล่าขนาดนี้ทาวัตแนะนำหนุ่มหล่อให้คุณได้นะ แต่คนของผม ประธานชนุตร์เก็บความคิดไว้เถอะครับ การร่วมมือครั้งนี้ยกเลิกละกันครับ ”ทาวัตยืนขึ้น พูดจบอย่างเย็นชา ลากแขนของวรินทรแล้วเดินไปข้างหน้า ชนุตร์ตะลึงเล็กน้อย ใบหน้าที่สง่าสดใสแฝงไปด้วยความเยือกเย็น “ประธานทา คุณค่าของการร่วมมือครั้งนี้คุณรู้ดีที่สุด ไม่พิจารณาหน่อยหรอ？” “เงินแค่นี้ ผมทาวัตไม่เห็นในสายตาด้วยซ้ำ ผู้หญิงของผม กับแค่โปรเจคเน่าๆของคุณก็อยากได้ไป?” ทาวัตเยาะเย้ยแล้วมองชนุตร์ไปแวบเดียว ลากวรินทรไปจากร้านอาหารที่เปิดโล่งเห็นท้องฟ้า โปรเจคเน่าๆ? โปรเจคนี้มันมีค่ามากกว่าห้าร้อยล้านอีกนะ เขาเอาแต่ใจเกินไป！ แต่ว่า นี้น่าจะสนุกไปอีก อยู่ๆชนุตร์ก็เผยรอยยิ้มที่เหลือเชื่อออกมา ทำให้คนมองยังไงก็มองไม่ออก หลังจากที่ทาวัตพาวรินทรเดินออกจากลิฟท์ไม่ได้กลับไปในรถ แต่กลับเดินจับมือวรินทรด้วยอารมณ์ที่แย่อยู่บนท้องถนนตลาด ณ ตอนนั้นเวลานั้นก็ยังแค่แปดโมงกว่า ตลาดก็ยังมีคนไม่น้อย คู่รักค่อนข้างเยอะ มีคู่รักหลายรูปแบบ หวานกันจนเลี่ยนก้มี นี้มันเป็นการฆ่าคนโสดชัดๆ ใบหน้าทรงไข่ของวรินทรยังคงเพราะทาวัตพูดเมื่อกี้ว่า “ ผู้หญิงของผม ” อุณหภูมิไม่ลดลง ใบหน้าแดงๆเปรียบเสมือนลูกพีชที่สุกดึงดูดผู้คน ใจเต้นแรงเหมือนกับยัดกระต่ายไว้ในใจ กระโดดไม่หยุด เมื่อกี้เธอยังกังวลใจว่าทาวัตจะตกลง เหมือนกับให้เธอเป็นแค่สิ่งของอย่างหนึ่งแล้วให้ออกไป แต่ว่าหลังจากที่ได้ยินทาวัตพูดคำพวกนั้นออกมาก็ทำให้เธอค่อยๆวางใจลง ซือ วรินทรสูบลมหายใจเย็นเข้าหนึ่งที ทาวัตออกแรงจับมือของเธอแน่นไป เจ็บจนเขาขมวดคิ้วไม่หยุด มองดูฝ่ามือตัวเอง คงแดงแล้วแหละ “ทาวัต คุณทำฉันเจ็บแล้ว” วรินทรพูดอย่างเบาๆ เธอรู้สึกได้ว่าอารมณ์ของเขาไม่ดีและโกรธอยู่ เพราะฉะนั้น น้ำเสียงนุ่มนวลมาก ไม่ได้โวยวายเพราะเจ็บ ทาวัตได้ยินคำที่เธอพูดหยุดเท้าเดินอย่างแรง วรินทรโดนดึงมาอยู่ตรงหน้า โดนบังคับสบตากับดวงตาที่ดำมืดเสมือนหมึกดำ “ทำไม เสียใจใช่ไหมที่ไม่ได้ตกลงให้เขาจีบ แล้วออกมากับผม? วรินทรหายใจอย่างล้าช้า สายตาแวบวับ แล้วส่ายหัว “คุณโง่หรือไง เมื่อกี้เขาทำเหมือนคุณเป็นสิ่งของคุณไม่โมโหหรือไง?” ทาวัตมองเธออย่างเย็นชา ปล่อยมือลงจากไหล่ของเธอที่จับไว้ มองเธอไปแวบเดียวแล้วหันหลังจากไป ความเร็วของเขาเร็วมาก แม้แต่เวลาที่วรินทรจะเรียกเขาไว้ยังไม่มี ได้แต่มองร่างที่สูงใหญ่ของเขาจากข้างหลังที่ค่อยๆห่างไกลออกไปจากตน ความโศกเศร้าเกิดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ อีกครั้งที่โดนทิ้งไว้ วรินทรเกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆ เหมือนกับตอนนั้นที่แม่จากไป เช่นกันก็ไม่ได้หันกลับมามอง ไกลออกจากสายตาของเธอ แล้วไม่ปรากฎอีก เธอสูดจมูก ก้มหน้าก้มตาเดินไปข้างหน้าอย่างหงอยๆ เสมือนแมวเร่ร่อนที่โดนเจ้าของทิ้งไว้เดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ลมกลางคืนจะเย็นหน่อย วรินทรคิดแล้วกอดอกไว้อย่างแน่น นวดจมูกที่คัด กระทันหันมีเสื้อสูทกันหนาวเพิ่มมาบนไหล่ เธอหันหน้าไปดู ขณะที่เห็นใบหน้าของชนุตร์ความตกใจจากก้นบึ้งของหัวใจก็ได้สลายความเพ้อฝัน “เป็นคุณหรอ” วริทรขยับมุมปาก คือว่า ตอนนี้ กระทั่งรอยยิ้มที่ยิ้มอย่างทางการที่ตนถนัดยังยิ้มไม่ออก ชนุตร์นำเสื้อกันหนาวคุมให้กับวรินทร ตนกลับใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวไว้ข้างใน สะอาดอบอุ่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น “เมื่อกี้ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้หมายความว่าเห็นคุณเป็นสิ่งของจริงๆ “ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ไม่ได้สนิทกัน คุณพูดอะไรฉันไม่ใส่ใจหรอกค่ะ” วรินทรส่ายหน้า เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจริงๆ เพราะไม่ได้สนิทกับชนุตร์ ชนุตร์ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดไปคำหนึ่งคุณก็ยังเหมือนเมื่อก่อน “คุณว่าไงนะ?” วรินทรฟังไม่ชัดเจนมองเขาด้วยความสงสัย ชนุตร์ส่ายหัว “ไม่ คือว่า ผมอยากจะจีบคุณจริงๆ ไม่พิจารณาหน่อยหรอ?ผู้ชายดีๆอย่างผมเนี่ย เปิดไฟฉายนักสืบยังไม่แน่ที่จะหาเจอนะ” “ขอโทษนะคะ ฉันไม่สนใจเกย์”วรินทรรีบถอดเสื้อกันหนาวออกแล้วโยนให้เขา หลีกเขาให้ไกล “ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่เก……ย์” ชนุตร์รับเสื้อกันหนาวไว้ ส่ายหัวอย่างหมดคำพูด เดินไปทางวรินทรไม่กี่ก้าว แต่กลับโดนวรินทรเดินหลบ วรินทรเดินจนถึงใจกลางตลาดพอเหมาะ ไม่ได้ตั้งใจสังเกตอะไร ก้าวเท้าเดินพลาดจากบนบันได ชนุตร์สะดุ้ง กำลังจะยื่นมือไปดึง มีมืออีกข้างที่เร็วกว่าเขา ดึงมือของวรินทรไว้แล้วพาเข้ามาในอ้อมกอดของตน พลังเย็นที่กว้างขวาง ให้คนละเลยยังไงก็ไม่ได้ “ประธานทา บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้ว” ชนุตร์กระพริบกระพริบดวงตาที่เป็นสีเหลืองอำพัน ปกติดู ดูไม่ออก แต่ตอนนี้แสงไฟที่อยู่บนถนนส่องให้เห็นดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาได้ชัดมาก อยากมองไม่ออกก็ไม่ได้ ทาวัตไม่ได้ตอบ โอบกอดเอววรินทรแล้วเดินก้าวใหญ่จากไป กับเรื่องที่ผ่านมาครั้งก่อนเขาจะทิ้งให้วรินทรอยู่คนเดียวอีกได้อย่างไร เดินถึงครึ่งทางเขาก็ได้ย้อนกลับมา ก็ได้เห็นภาพเมื่อกี้ที่อันตราย ผู้หญิงหน้าโง่ แค่ห่างจากเขาก็จะเกิดเรื่องเลยใช่ไหม? อะไรก็ไม่ได้จริงๆ แต่ซือบือเนี่ยได้! “คุณไปแล้วไม่ใช่หรอ?”วรินทรโดนทาวัตโอบกอดไว้ทั้งทางจนถึงลานจอดรถ โดนเขาผลักเข้าไปในรถที่นั่งข้างคนขับ สีหน้าของเขาเหมือนเมื่อกี้เลยไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย ตอนที่เธอถามคำถามนี้น้ำเสียงของเธอเกรงๆ เหมือนกลัวเขาจะโกรธอีก