ตอนที่ 92 ข้อตกลงสามข้อ

ต๭นที่ 92 ข้อตกลงสามข้อ กวินได้แต่เงยหน้ามองเขา รู้สึกได้ลึกๆกับความสูงของเขา เหมือนรู้ความคิดของกวิน เอฟรีบนั่งลงทันที สบตาเขา “คุณชายน้อย ผู้หญิงคนนั้นหายไปครับ” วาดฝันหายไป？ กวินหรี่ตา ขนาดนี้เธอยังหนีไปได้ แบล็คหลังผู้หญิงคนนี้ต้องมีคนคอยช่วยแน่ๆ “หาเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอ” น้ำเสียงของกวินที่อ่อนผสมผสานด้วยความเย็นชา ขอแค่เป็นคนที่ทำร้ายม๋ามี๊ เขาจะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด “ครับ”เอฟตอบ แล้วก็หายไปจากห้อง อีกฝั่ง ทาวัตดึงวรินทรเข้าไปในห้องนอนของตนเอง วรินทรเคยมากี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยสังเกตดีๆ ห้องนอนของเขามีสีดำกับสีขาวเป็นหลัก เยือกเย็นไม่แยแส เหมือนตัวตนเขา แต่นี้ก็ไม่ใช่ประเด็นหลัก！ “คุณคงไม่ฟังลูกใช่ไหม อย่าคิดสั้นนะ......”วรินทรกลืนน้ำลาย อยู่บ้านเดียวกันก็ไม่ง่ายแล้ว ถ้าอยู่ห้องเดียวกันอีกนิไม่เอาชีวิตตัวเองเลยหรือไง “คุณคิดว่าไงหล่ะ” ทาวัตสองมือเสียบกระเป๋ากางเกง ปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตออกอย่างสบายๆ แสดงสีผิวสีธัญพืชที่แข็งแรงออกมา ดุร้ายและน่าดึงดูด ทำให้หันมองอย่างอื่นไม่ได้อีก “ไหนๆเราก็ไม่อยากให้ลูกเสียใจเหมือนกัน งั้นก็ข้อตกลงสามข้อละกัน”วรินทรคิดแล้วคิดอีก แล้วพูด ทาวัตยักคิ้วมองเธอ “อืม？” “ข้อหนึ่ง ระหว่างนี้คุณห้ามแตะเนื้อต้องตัวฉันและห้ามคิดไม่ดีไม่สะอาดกับฉัน”วรินทรหน้าไม่แดงใจไม่เต้นแรง ทาวัตหัวเราะแล้วเดินเข้าใกล้เธอ ดวงตาทั้งสองเสมือนแสงประกายของดวงดาวที่เข้าไปอยู่ในตา “คุณพูดสิ่ ความคิดอะไรที่ไม่สะอาด?” “ก็คือ......”วรินทรกัดฝีปากล่าง รู้สึกบนใบหน้าร้อน จะให้เธอพูดยังไง เธอไม่เชื่อหรอกว่าทาวัตไม่รู้？ “คุณพูด ถ้าจะแสดงเป็นสามีภรรยาที่รักกัน ไม่มีกริยาท่าทางจูบอะไรกันหน่อยลูกจะเชื่อหรอ？”ทาวัตมองหน้าที่แดงเพราะอายของเธอ หัวเราะเยาะ เหมือนเป็นนายพรานที่มีความอดทนสูงล่อลวงเหยื่อให้เข้าไปในกับดักของตน ทาวัตพูดไม่ผิด เขารู้ดีว่าลูกชายคนนี้ฉลาดมีความคิด อยากจะโกหกเขาไม่ง่ายเลย “งั้นกริยาหวานกันจะแสดงได้ก็ต่อเมื่ออยู่ตรงหน้าเขาเท่านั้น！” วรินทรยอมให้หนึ่งก้าว “ข้อสอง ระหว่างนี้คุณห้ามมีข่าวไม่ดีกับผู้หญิงคนอื่นและห้ามมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น” “นี้รินๆหึงหวงหรอ？”เสียงของเขาต่ำลึก เสมือนไวน์แดงที่ดองมานานเป็นปีลึกหอมและดึงดูดคน ใบหน้าของวรินทรแดงเลย มองเขาอย่างเขินๆอายๆ “ฉันแค่เป็นห่วงว่าลูกจะเข้าใจผิดหน่ะ” แววตาของทาวัตยิ่งเยิ้มเลย “ข้อสาม ห้ามบอกคนอื่นเรื่องที่เรานอนห้องเดียวกันเด็ดขาด” “ตกลง”ทาวัตยิ้มอ่อน เขาไม่บอกคนอื่นหรอกว่าพวกเขานอนห้องเดียวกัน วรินทรตะลึง ทีแรกคิดว่าน่าจะเอาทาวัตไม่อยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะตกลงข้อเสนอของเธอง่ายดายแบบนี้？ หลังจากที่ทานอาหารมื้อกลางคืน กวินกลับห้องไปเอง ทาวัตไปห้องสมุด ห้องโถงเหลือแค่วรินทรคนเดียว วรินทรนั่งดูหนังอยู่ที่ห้องโถง แต่ไม่รู้ว่าใจลอยไปไหนแล้ว ถ้ารอบๆไม่มีแม่บ้าน เธอนอนดูตั้งนานแล้ว นั้นคือพฤติกรรมของคนขี้เกียจ แต่ว่า...... เธอมองดูรอบๆ ถึงแม้คนพวกนี้จะก้มหน้า แต่ก็ทำให้เธอไม่กล้าขยับไปมั่วอยู่ดี ไม่รู้ว่าทาวัตทำอะไรอยู่ เธอชอบสภาพตอนที่ทาวัตเครียดเพราะเธอแล้วพูดอะไรไม่ออก ผ่านไปสักแปป พี่ลิงยกถาดออกมาจากห้องครัว บนถาดมีนมหนึ่งแก้ว นมแก้วนี้ให้ทาวัต วรินทรช่วยพี่ลิงเอานมแก้วนั้นยกขึ้นไปชั้นบน เธอนึกคำพูดที่พี่ลิงพูด นมแก้วนี้ผสมกับยานอนหลับพอสมควร ตอนนี้ทาวัตนอนยากมาก สามารถนอนได้มากสุดสามถึงห้าชั่วโมงเท่านั้น ส่วนเวลานอนที่เหลือก็ต้องใช้ยานอนหลับมาช่วย เธอยังจำได้ว่าก่อนที่เธอจะไปต่างประเทศ ทาวัตก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องการพักผ่อนเลย ตอนนั้นเธอจะชอบแอบเข้าไปในห้องของเขา แข่งกับเขาว่าใครนอนหลับก่อน เขาชนะทุกครั้งเลย วรินทรเพิ่งจะรู้ ช่วงปีก่อนๆนั้นคนที่ไม่มีความสุขไม่ใช่แค่เธอ ทาวัตก็ด้วย พอสติเธอกลับมา คนเดินถึงห้องสมุดแล้ว ทาวัตกำลังจ้องอยู่ที่หน้าจอของคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจ พอเห็นเธอเข้ามา ตะลึง วรินทรเก็บอารมณ์เรียบร้อย เดินไป นำนมวางไว้บนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าเขา “พี่ลิงให้ฉันเอามาให้ บอกว่าช่วยให้คุณหลับง่ายขึ้น” “ใส่ยาพิษลงไปในนมหรือเปล่า？”ทาวัตจับนมแก้วนั้นขึ้น หยอกเล่นกับวรินทร “ใช่ วางยาเข้าไป ดีที่สุดให้คุณโดนพิษตายไปเลย”วรินทรดึงเก้าอี้มาตัวหนี่งนั่งข้างๆทาวัต ในใจเงียบสงบอย่างแปลก “ผมตายไปคุณก็โสดสิ？”ทาวัตเงยหน้าดื่มนมแก้วนั้นจนหมดในครั้งเดียว ดื่มได้ไหลลื่นเสมือนแม่น้ำเลย วรินทรกระพริบตา แววตามีรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณสักหน่อย ถ้าคุณตายไปฉันจะรีบพาลูกชายไปแต่งงานกับผู้ชายที่หล่อและรวยกว่าทันที” ทันใดนั้นสีหน้าของทาวัตก็มืดแย่ลง “คุณรีบหลีกเลี่ยงผมขนาดนี้เลยหรอ？” แถมไปอีกหนึ่งประโยค “ผู้ชายที่หล่อและรวยกว่าคือประภาพ？” ทาวัตหัวเราะ มองเธอเหมือนมองคนเอ๋ออย่างนัั้น “เขาตาบอดถึงจะชอบคุณที่ไม่มีอะไรดีเลย” เขาใช้สายตาจ้องเธอ ในขณะเดียวกันก็ดูถูกเธออีกด้วย วรินทรเครียดจนอยากกระทืบเขา แต่ก็ทำไรไม่ได้ เธอสู้ไม่ไหว “คุณนั้นแหละตาบอด ฉันไม่มีดีตรงไหน？” อกของเธอไม่คับDก็คับCปะ？หุ่นก็เป๊ะ ไม่รู้ว่าคนมากมายขนาดไหนที่ชมว่าเธอหุ่นดี ทาวัตกวาดสายตาผ่านเธอ สีดวงตามืดเลย “รู้งี้วางยาพิษลงในนมตั้งแต่แรกละ ไม่ตายก็ใบ้ไปนะ！”วรินทรยืนขึ้น บ่นไปด้วยเดินออกไปด้วย ทาวัตส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ ปิดคอมพิวเตอร์ จัดการเอกสารต่างๆบนโต๊ะ แล้วก็ลุกเดินออกไปเช่นกัน ห้องสมุดกับห้องนอนอยู่ที่ชั้นสองเหมือนกัน ใกล้มาก ทาวัตไปดูกวิน พบว่าเขาหลับไปแล้ว ปิดประตูให้เขา แล้วเดินกลับไปห้องของตน เขาขมวดคิ้วทันที ประตูโดนล็อคจากด้านใน ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นฝีมือวรินทร เขาเดินลงไปชั้นล่างโดยตรง วรินทรไม่ได้ยินเสียงอะไรข้างนอก นึกว่าทาวัตเปิดประตูไม่ได้จึงไป หัวเราะได้สะใจมาก ถ้ารู้ว่าจะไล่ไปง่ายขนาดนี้นะเธอต้องห่วงอะไรอีก？ เธอหยิบเสื้อที่ไปเอามาจากที่พักของเธอออกมา เตรียมตัวเปลี่ยนชุดนอนแล้วเข้านอน คาต้า ประตูเปิด วรินทรหันไปดู เห็นทาวัตเดินเข้ามาจากข้างนอก รอยยิ้มที่ได้ใจ “คุณ คุณเข้ามาได้ไง?!”วรินทรกระโดดจากโซฟา แล้วถาม ทาวัตหมุนกุญแจที่อยู่บนนิ้วไปมา เหมือนกำลังมองดูคนโง่ “ที่นี้เป็นบ้านผมนะ คุณคิดว่ามีที่ไหนบ้างที่ผมเข้าไปไม่ได้?” วรินทรหันหน้าไปอีกทาง เพราะฉะนั้นเธอล็อคประตูไปก็เท่านั้นแหละไม่มีประโยชน์อะไรเลย?