ตอนที่ 103 ธารีโจมตี

ต๭นที่ 103 ธารีโจมตี นี้มันทรมานกว่าตีก้นเธออีก！ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง วรินทรยืนยังไม่ตรงเลย ปวดเอวกับขา เหมือนโดนเพชรปักไว้เดินทุกก้าวก็เจ็บทุกก้าว วรินทรร้องไห้ไม่มีน้ำตา เธอไม่อยากเป็นนางเงือกนะ ที่จะเดินบนปลายมีด！ ในใจของธรรศกับนรชัย คิดเธอกับทาวัตไปไกลแล้ว ถ้าให้เธอรู้ พวกเขาจะต้องโดนกระทืบตายโดยที่เธอจะไม่ห่วงว่าจะเจ็บขาปวดเอวแน่นอน วรินทรพิงที่โซฟา ขยับแค่นิ้วยังรู้สึกเจ็บจนจะเอาชีวิตเธอไป ปิดตาไว้ สภาพที่เหนื่อยล้า กวินเป็นห่วงเดินมาตรงหน้าวรินทร สีหน้าที่เคร่งเครียด แดดดี๊รังแกม๋ามี๊จริงด้วย！ “ม๋ามี๊ ลูกนวดให้” กวินสูดจมูกแล้วพูดออกมา วรินทรตอบอืมเบาๆ แล้วกวินก็นวดขาให้เธอ แรงนวดพอดี นวดได้สบายมาก ทาวัตเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วเดินลงมาข้างล่างอย่างช้าช้า สองมือไว้ในกระเป๋ากางเกง ท่าทางชิวมาก ธรรศกับนรชัยเห็นทาวัตเดินลงมา ไม่ทันทักทายก็รีบจากไป เรื่องของครอบครัวนี้ พวกเขาที่ฉลาดเลือกที่จะไม่ยุ่งด้วย กวินนวดได้สบายมาก วรินทรนอนพิงที่โซฟาศีรษะเอียง ใช้มือลองไว้แล้วนอนหลับไปเลย เหนื่อยมากแล้วแหละ “ลูก ปกติม๋ามี๊แกก็สั่งแกทำแบบนี้บ่อยๆหรอ？”ทาวัตเห็นกวินกำลังนวดขาให้วรินทร มองวรินทรที่นอนหลับอย่างสบายไปครั้งหนึ่ง กวินเจอทาวัตปุ๊ปก็หัวร้อนอัตโนมัติเลย แน่นอนว่าไม่พูดกับเขาดีๆแน่นอน “ลูกพอใจ” ทาวัตฟังน้ำเสียงที่ไม่พอใจและแค้นของกวินออก รู้ว่าเพราะวรินทร ไอ่เด็กนี้ ให้ความสำคัญกับวรินทรขนาดนี้ เขารู้สึกน้อยใจ เพราะฉะนั้น ถ้าอยากให้กวินยอมรับเขาจริงๆ ประเด็นสำคัญก็อยู่ที่วรินทร ทาวัตตาสว่าง ไปตรงหน้ากวินแล้วพูด “ลูกเหนื่อยแล้วแหละ เปลี่ยนเป็นแดดดี๊มา” กวินมองเขาด้วยความไม่ไว้วางใจ “อย่าบอกนะว่าจะโฉยโอกาสรังแกม๋ามี๊อีก？” “เป็นไปได้ไง แดดดี๊จะรังแกม๋ามี๊แกได้ไงหล่ะ”ทาวัตมองเขาด้วยความจริงใจ คิดในใจ กวินฉลาดเกินไป หลอกยาก “งั้นก็ได้”นี้กวินถึงจะปล่อยมือออก หลีกทางให้ทาวัต ทาวัตค่อยๆนั่งไปที่ตำแหน่งที่กวินหลีกให้ เริ่มนวดให้วรินทร ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยนวดขาให้ใครมาก่อนเลย แรงก็ควบคุมด้วยความเหมาะสมของตน เขาพอจะรู้จักจุดบ้าง กดที่จุด ก็จะช่วยลดอาการเหนื่อยล้าได้ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าลงโทษวรินทรจะทำให้กวินเป็นห่วงขนาดนี้ ยังไงทาวัตก็ไม่ทำแบบนี้หรอก “แดดดี๊ ห้ามขี้เกลียดนะ ต้องนวดเรื่อยๆ”กวินจ้องทาวัตอยู่ข้างๆ เกรงว่าเขาจะรังแกวรินทรอีก เท่าที่ดูมาคนร้าย ก็คือทาวัตแล้วแหละ วรินทรนอนหลับไปแล้วเลยมองไม่เห็น ภาพที่สามแม่ลูกอยู่ด้วยกันชั่งงดงามเหลือเกิน กวินจ้องการกระทำที่มือของทาวัต ถ้าช้าลงหรืออ่อนแรงลงก็จะโดนทาวัตดูถูก จันทรีจับกระดาษไว้บนมือหนึ่งแพ็ค ใส่ชุดดำทั้งชุด ใบหน้าที่หนาวเย็นไม่มีสีหน้าใดๆ สวมใส่รองเท้าแตะสีดำเดินเล่นที่คฤหาสน์ ตำแหน่งที่เหมือนกัน แต่ว่าเธอกับเอคนละสไตล์กันเลย จันทรีเย็นชามั่นคง ใบหน้าที่อ่อนฉ่อย อายุประมาณยี่สิบกว่าๆ แต่ทั้งตัวกลับแพร่กระจายบรรยากาศที่ทำให้คนรู้สึกว่าเธอโตมีความเป็นผู้ใหญ่ บวกกับปกติที่เธอชอบใส่สีดำ เพราะฉะนั้น หาความเป็นผู้หญิงธรรมดาในตัวเธอไม่เจอเลย ใบหน้าเอที่ดูโหดๆดุๆคิ้วเข้มๆ ห้าวๆ ดวงตาที่สว่างคู่นั้นกลับมีสายตาที่เย็นชาแฝงอยู่ สามารถเอาชีวิตคุณไปได้โดยที่คุณไม่ทันตั้งตัว แต่แค่ไม่รู้ ผู้หญิงสองคนนี้ที่แตกต่างกัน ถ้าบังเอิญพบกัน มีโอกาสที่จะเป็นเพื่อนกันได้หรือเปล่า จันทรีเดินไปหน้าห้องของเจ้านาย เคาะประตูเบาๆ ได้ยินเสียงข้างใน “เข้ามา”จึงจะเปิดประตูเข้าไป ที่จริงตอนที่ทาวัตให้จันทรีมาดูแลธารี จันทรีไม่เต็มใจหรอก เจ้านายของเธอ คือทาวัต แต่เธอไม่สามารถขัดคำสั่งเขาได้ อีกอย่างผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ข้างในกับข้างนอกไม่เหมือนกัน “ที่ฉันให้เธอไปตรวจสอบเธอตรวจเจอแล้วหรอ？”ธารีนั่งอยู่บนรถเข็น หันหลังให้จันทรี มองที่นอกหน้าต่าง มองออกไปก็เจอแต่คฤหาสน์ที่เงียบเหงาหลายๆหลัง “ค่ะ” จันทรีก้าวไปข้างหน้า ไม่ได้ออกเสียงแม้แต่ครึ่งเสียง แล้วนำกระดาษแพ็คนั้นยื่นให้เธอ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่อยู่ๆจันทรีก็เดินไปใกล้ๆข้างหลังของธารีจนทำให้ธารีต้องตกใจ แต่ก็ผ่านมานานมากแล้วจันทรีก็ยังแก้นิสัยแบบนี้ไม่ได้ ยังไงจันทรีก็เห็นทาวัต เป็นแค่เจ้านายคนเดียว อันนี้ธารีรู้ดี ธารีรับกระดาษมา ตั้งใจดูรายละเอียดบนกระดาษอย่างดี สีหน้าดูแย่ กับทุกแผ่นที่ดู แพะะ กระดาษที่นับไม่ถ้วนโดนโยนขึ้นไปบนอากาศ แล้วก็เสมือนดอกหิมะหล่นลงพื้นทุกแผ่น ลับหลังกระดาษที่บิน ใบหน้าของธารีที่ปกติดูสดใสค่อยๆเบี้ยวบูด มองเอกสารพวกนั้นด้วยความดุร้าย หนึ่งแผ่นในนั้นติดรูปไว้ นั้นก็คือวรินทรนั้นเอง จันทรียืนอยู่ด้านหลังของธารี ตาตก ปกปิดความเย็นชาภายใต้ตา ประวัติสำคัญทั้งหมดของวรินทรโดนทาวัตล็อคไว้หมดแล้ว ไม่อนุญาตให้ใครมาสืบสวนข้อมูลเธอ แต่ชุดนี้ จันทรีไปโหลดมาจากทาวัต ไม่ได้ละเอียดมาก แต่ว่าอันที่ควรมีก็มีบนกระดาษ “จันทรี ” ธารีค่อยๆก้มหน้าลง แล้วถาม “เมื่อก่อนเธออยู่ข้างๆทาวัตตั้งนาน รู้จักวรินทรดีไหม？” “ไม่รู้ค่ะ”จันทรีตายังไม่เงยขึ้นมามองเลย ตอบตามพิธีไป “ไม่รู้？ฉันสามารถเข้าใจว่าเธอกำลังปกป้องผู้หญิงคนนั้นได้ไหม？”ธารีเปลี่ยนทิศทางของรถเข็น มองจันทรีที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเฉยชา เอกสารพวกนั้นก็เป็นพวกการเป็นอยู่ในชีวิจประจำวันที่โดนล็อคไว้ แต่ข้อมูลที่สำคัญที่สุดที่ธารีได้จากเอกสารทั้งหมดนั้นก็คือวรินทรเป็นลูกสาวคนโตของบ้านพูลสวัสดิ์ ความสัมพันธ์ของทาวัตกับวรินทรไม่ธรรมดาแน่นอน แค่รู้ว่าความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา ก็ทำให้ธารีสนใจมากแล้ว เธอบีบมือที่วางไว้ข้างรถเข็นทั้งสองข้างจนแน่น แววตาประกายความอยากปะทะ “คุณผู้หญิงธารีชอบก็ดีแล้วค่ะ”จันทรีทำตาม “แก!” ธารีจ้องตา สภาพท่าทางที่โมโหจนไม่ไหวแล้ว “อย่าลืมว่าทาวัตเอาเธอให้กับฉันแล้ว ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นเจ้านายเธอ! ทางที่ดีแกก็เชื่อฟังฉันและรับใช้ฉัน ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” “ค่ะ”จันทรีตอบด้วยความเฉย ขมวดคิ้ว เธอจำไม่ได้ ทาวัตเอาเธอให้เธอเมื่อไหร่ ธารียิ้มอ่อนด้วยความพึงพอใจ ยิ่งคนที่จัดการยากๆเธอยิ่งมีความท้าทายอยากบังคับควบคุมไว้ เช่นจันทรี เช่นทาวัต “ดีมาก ตอนนี้พาฉันไปดูผู้หญิงคนนั้น” เธอจะรอดู ว่าผู้หญิงคนนั้นมีเสน่ห์ตรงไหนกันแน่ เธอเป็นฝ่ายขอให้ทาวัตแต่งงานกับเธอ แต่กลับโดนปฏิเสธ！แผนที่เธอวางแผนมานาน กว่าจะมาเกาะต้นไม้ต้นใหญ่อย่างทาวัตได้แสนยากลำบาก ไม่ว่ายังไงก็แพ้ไม่ได้！