ตอนที่ 108 ผมเป็นแดดดี๊ของลูกคุณ

ต๭นที่ 108 ผมเป็นแดดดี๊ของลูกคุณ “ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่วรินทรน้อย นายเชื่อไหมว่าฉันจะไปตอนนี้แหละ ?” อีธานพูดภาษาของเมืองCได้ดีขนาดนี้ ทำให้ทาวัตรู้สึกตะลึงนิดหน่อย แต่ว่าอีธานกลับได้ใจมาก ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นที่เสมือนท้องทะเลเต็มไปด้วยแววตาที่ร้ายกาจ “ เห้ย ไอ่น้อง ตะลึงมากใช่ไหม ภาษาของพวกนายเป็นวรินทรน้อยเองที่สอนฉันกับมือของเธอเอง ออ ฉันโชคดีแค่ไหนกัน ที่ได้พบกับสาวสวยที่สุดในชีวิตฉัน ?!” ทาวัตไม่ใจเย็นแล้ว มือที่จับแก้วกาแฟไว้หมุนจนหกโดยบังคับไม่อยู่ กาแฟหกใส่ที่มือ เขานำแก้วกาแฟวางไว้ข้างๆ ดึงทิชชู่มาเช็ดมือที่เปื้อนของตน แล้วโยนทิ้งเข้าไปในถังขยะอย่างแม่นยำ “ฉันคิดไม่ถึงเลย ตั้งแต่เธอจากไปจากFSของฉัน ก็อยู่ไม่ดีกินไม่ดี มองดูนายก็รู้เลยว่าเป็นเจ้านายที่เหี้ยมอะไรสักอย่าง วรินทรน้อยของฉันน่าสงสารจริงๆ ”อีธานพูดเองเออเอง ไม่รู้สึกเลยว่าสีหน้าของทาวัตยิ่งอยู่ยิ่งมืดและแย่ลง เหี้ยมโหด? เหี้ยมโหดอย่างเขาไม่ควรรับสายวิดีโอคอลจากเขาตั้งแต่แรก ทาวัตรู้สึกว่าสิ่งที่ทำในวันนี้แล้วเสียใจที่สุด ก็คือกดปุ่มตอบรับนี้แหละ เขากับผู้จัดการใหญ่ของFSอีธานไม่ได้มีการร่วมมืออะไรกันมาก่อน ใครจะไปรู้ว่าวันนี้อีธานจะหาเขาเจอ วิดีโอคอลมา เขาไม่รู้ว่าทำไมนิ้วมือไปกดรับสาย สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น ผู้หญิงคนนั้น ไปหาเรื่องผู้ชายที่ต่างประเทศเยอะขนาดไหนกันเนี่ย？ แววตาทาวัตมืดคมลึก ยิ้มอ่อนที่มุมปาก มองอีธาน “คุณอีธานไม่รู้หรอ ว่าวรินทรมีลูกแล้ว？” “ฉันรู้สิ่！แต่นี้มันไม่มีผลกระทบอะไรใดใดที่ฉันจะจีบเธอเลย！”อีธานมั่นใจและเป็นตัวของตัวเองมาก ทาวัตกลับลืมไปเลย คนต่างประเทศเขาไม่ซีเรียสเรื่องแบบนี้ “คุณต้องรู้ไว้ ตอนแรกที่วรินทรน้อยจะไป ฉันเกือบจะมัดเธอไว้ไม่ให้เธอไปแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมาที่บริษัทของนาย นี้......ช่างทำร้ายจิตใจฉันเหลือเกิน！”อีธานที่อยู่บนจอสีหน้ารับไม่ได้อย่างหนักนอนพิงไว้ที่เก้าอี้ จับหน้าอกของตนเองไว้ ถ้าวรินทรชอบกระเทยอย่างนายก็จะแปลกประหลาดจริงๆ！ อีกอย่าง ตอนที่ได้ยินอีธานบอกว่าเกือบจะมัดวรินทรไว้ไม่ให้ไปไหน ปากกาในมือของทาวัต แตกร้าวอย่างชัดเจน “คุณอีธาน คิดว่าคุณยังไม่รู้สิ่นะว่าพ่อของลูกชายวรินทรคือใคร？”ทาวัตพูดต่อจากคำพูดเมื่อกี้ อีธานส่ายหัวด้วยความซื่อสัตย์ “แต่ว่าฉันเคยเห็นเด็กคนนั้น เป็นหนึ่งในเด็กที่ฉันเจอมาทั้งหมดที่น่ารักและฉลาดที่สุด！ถ้าวรินทรน้อยโอเคร ฉันก็สามารถมีกับเธอได้อีกหนึ่งคน！” นายฝันไปเถอะ！ สีหน้าทาวัตแย่มาก พอคิดประโยคต่อไปได้ สีหน้าก็ดีขึ้นนิดหน่อย “พ่อของเด็กคนนั้น ก็คือฉัน” คำพูดนี้ทำให้อีธานหน้าชาอย่างที่หวังไว้ บรรยากาศ สงบลงทันที ในขณะที่ทาวัตกำลังอยากจะปิดคอมทิ้ง ก็เห็นตาโตๆที่หน้าจอ จ้องมองเขาอย่างแน่น เหมือนกำลังจะมั่นใจอะไรบางอย่าง ภาพนี้ มองยังไงก็ตลกอย่างนั้น แต่ว่าถ้าผ่านวันนี้ไป ทาวัตก็หมดอารมณ์กับไอ่หัวหน้าของFSแล้ว “นายพูดอะไรนะ？นายเป็นพ่อของลูก？！”อีธานตกใจทั้งหน้า รู้สึกแย่แล้วนั่งอยู่บนโซฟา หรือเขาไม่ควรโทรวิดีโอคอลที่สมควรตายนี้ อย่างน้อยในใจก็ยังเหลือความหวัง “ไม่สิ่ นายเป็นพ่อของลูก แล้วทำไมนายต้องทอดทิ้งวรินทรน้อยกับลูกไว้ที่อังกฤษ？”อีธานเชื่อทาวัต แต่ก็ไม่เข้าใจตรงนี้ ทอดทิ้ง？ แววตาทาวัตประกาย นี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาได้ยินสองคำนี้ “ฉันไม่ได้รู้เรื่องมาก่อน” ฟังคำอธิบายของทาวัตเสร็จ อีธานกลับหัวเราะออกมา “นายเห็นฉันเป็นคนโง่หรือคนง่าว？ผู้หญิงของคุณมีลูกกับคุณ คุณจะไม่รู้ได้ไง？” อีธานควบคุมไม่ค่อยอยู่แล้วพูดภาษาของเมืองCปนกับภาษาอังกฤษ เห็นได้ชัดเลยว่าเขาตื่นตัวแค่ไหน “นายก็คือประเภทผู้ชายที่เมืองของนายชอบพูดกันพูดว่าไงนะ......ก่อนที่จะมาFS นายคิดไม่ถึงแน่นอนว่าวรินทรน้อยเป็นอยู่ด้วยความลำบากเพียงใด นายไอ่สารอะไรนะ！”อีธานโมโหจนใจร้อน พูดอะไรก็เริ่มซ้ำไปซ้ำมา สารอะไร ประมาณว่าสารเลวป่ะ...... ดวงตาของทาวัตเสมือนผสมพายุฟ้าผ่าเข้าไปอีกชั้น ไม่พอใจกับคำสั่งสอนของคนคนหนึ่ง ถึงจะสั่งสอน ก็ไม่ถึงกับต้องให้คนนอกอย่างเขามาสั่งสอน “การสนทนาของวันนี้จบลงแค่นี้ คุณอีธาน แล้วพบกันใหม่”ทาวัตยิ้มอย่างเย็นชาไปทีหนึ่ง แล้ววางสายทิ้ง หน้าจอมืดทันที “……”ในใจของอีธานรู้สึกแย่ เขายังมีคำพูดอีกมากมายที่พูดไม่หมด แม้แต่วรินทรเขายังไม่ได้เจอเลย！ ทาวัตนำปากกาโยนไปบนโต๊ะ คิ้วขมวดแน่น เคิ้วเคิ้วเคิ้ว “เข้ามา” เขาพูดด้วยเสียงหนัก ก็เห็นเลขานิธูรพาวรินทรเดินเข้ามา “ประธาน เรื่องที่คุณวรินทรจะเลื่อนตำแหน่งเอกสารต่างๆเตรียมไว้แล้วค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะให้จัดการอีกไหมคะ？” ทาวัตมองวรินทรที่ก้มหน้าอยู่ข้างๆของเลขานิธูร “ไม่มีแล้ว พาเธอไปห้องทำงานของเธอเลย” “ค่ะ”เลขานิธูรตอบ กำลังเตรียมตัวจะพาวรินทรจากไป “เดี๋ยวก่อน”อยู่ๆทาวัตก็ห้ามไว้กระทันหัน“คุณออกไป เธออยู่” วรินทรเงยหน้าขึ้น มองทาวัต มั่นใจก่อนว่าเขาชี้ตน เลขานิธูรเดินออกไป เสียงปิดประตูปั้งเบาๆ “ประธานทาวัต มีอะไรหรือเปล่าคะ？”วรินทรกดความไม่พอใจในใจลงไป แสดงรอยยิ้มที่เป็นทางการออกมา ถามอย่างมีมารยาท “เมื่อกี้อีธานโทรวิดีโอคอลมาหาผม”ทาวัตพูด สองตาจ้องวรินทร อีธาน ？วรินทรแปลกใจ เขาโทรมาหาทาวัตได้ไง ที่จริงแล้วพูดถึงอีธาน วรินทรก็รู้สึกกลัว ไม่ใช่เพราะอีธานเป็นคนน่ากลัวขนาดไหน แต่เพราะการจีบของอีธานน่ากลัวเกินไป เขาสามารถโผล่มาตรงหน้าเธอโดยไม่แบ่งเวลาหรือสถานที่เลย อีกอย่างของที่ให้เธอในแต่ละครั้งก็ไม่เคยซ้ำ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ต้องกรี๊ดอย่างมีความสุขและยอมตกลงคบกับเขาอย่างไม่รังเรแน่นอน แต่ว่าวรินทรกลับปวดหัวกับเรื่องนี้มาก จนกระทั่งเธอเอากวินออกมาก็ไม่ทำให้อีธานท้อถอย กลับทำให้เขายิ่งพยายามมากว่าเดิม บ้านเล็กๆของวรินทรและกวิน มีครึ่งหนึ่งเต็มไปด้วยของที่อีธานมอบให้เธอ ทุกครั้งที่ไม่รับ อีธานก็จะหาวิธีทางมาโผล่ตรงหน้าเธอตลอด ความหน้าด้านหนากว่าหนังควายอีก อีกอย่าง คนคนนี้ยังเป็นหัวหน้าใหญ่ของFS BOSSใหญ่น้าาาาา...... ขอแค่วรินทรได้ยินชื่อของอีธานก็ปวดหัวขึ้นมาทันที “เขาหาคุณทำไม?” ทาวัตไม่ได้พลาดสีหน้าของวรินทรตอนนั้นไป คิ้วที่ขมวดแน่นผ่อนคลายลงนิดหน่อย “มาถามข่าวเกี่ยวกับคุณ” วรินทรปากชะงัก อย่างที่คิดเลยไม่ใช่เธอที่หลงตัวเอง “คุณบอกเขาแล้วหรอ？”วรินทรมองเขา รู้สึกอยู่ตลอดว่าเขาไม่ใช่คนที่ใจดีขนาดนี้หรอก ต้องมีแผนอะไรแน่ๆ “ใช่”ทาวัตยิ้มอ่อน “ผมบอกเขา ผมเป็นแดดดี๊ของลูกคุณ” สีหน้าท่าทางเขาได้ใจ มองดูแล้วอีธานแพ้ชัวร์