ตอนที่ 119 ใครกล้าเล่นไพ่แข่งกับทาวัตบ้าง

ต๭นที่ 119 ใครกล้าเล่นไพ่แข่งกับทาวัตบ้าง? “เล่นแบบนี้ไม่สนุกหรอก เพิ่มเงินเดิมพัน” ทาวัตเก็บไพ่ในมือของวรินทร แล้วก็พูดออกมาอย่างเรียบๆ เมื่อได้พูดออกไป ไม่ใช่แค่ธรรศ แม้แต่สีหน้าของนรชัยก็เปลี่ยนไป ไร้สาระ ใครจะไปกล้าเล่นไพ่แข่งกับทาวัต? พวกเขาเล่นพนันตั้งแต่เด็ก ไม่มีใครเคยชนะเขาได้เลย ในทุกครั้งที่วรินทรแพ้ ก็คาดหวังว่าจะให้เขาเอาเงินมาคืนพวกเขาไป อีกอย่างเธอก็แพ้จนแทบจะไม่มีกางเกงในใส่แล้ว ตอนนี้เกมส์ก็จะพลิกไปทางพวกเขาแล้ว “พี่ครับ งั้นก็ไม่ต้องเล่นแล้ว.......” ธรรศก็เริ่มกระตุ้นให้ทิ้งไปแล้วแอบออกไปจากที่นี่ เพราะจากสายตาที่ข่มขู่ของทาวัต ก็กลัวว่าเขาจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ จะโดนปกเกศลากตัวกลับมา “หืม?” ทาวัตกวาดสายตาไปที่เขา สายตาที่จ้องมองเบาๆก็ทำให้ธรรศที่ลุกขึ้นยืนอยู่แล้วก็นั่งลงทันที ไม่เอาคนที่ชอบแกล้งแบบนี้นะพี่ ธรรศก็รู้สึกขมขื่น ค่อยๆล้วงหยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้ววางบนโต๊ะอย่างฝืนๆ คาร่าก็หยิบกระเป๋าตังค์ตัวเองมาวางบนโต๊ะ แล้วมองวรินทรด้วยความขอร้อง เธอไม่ขออะไรมาก ขอแค่อย่าแพ้จนน่าเกลียดก็พอ นรชัยก็ต้องเอากระเป๋าตังค์ตัวเองออกมาวางอย่างไม่มีทางเลือก รู้ดีว่าต้องแพ้แน่ๆ แต่ไม่ได้แพ้แบบธรรมดา “คุณอย่ามายุ่งนะ ให้ฉันเล่นเอง” เมื่อวรินทรเห็นกระเป๋าตังค์สีทองที่กำลังสะท้อนแสงอยู่บนโต๊ะ ดวงตาของเธอก็โตขึ้น ราวกับว่ามีธนบัตรมากมายที่จะบินไปบินมาตรงหน้าเธอ เมื่อพูดกับทาวัตเสร็จ ก็หยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเองออกมาวางไว้บนโต๊ะอย่างภาคภูมิใจ ทาวัตก็ไม่ขัดใจ ก็เดินไปด้านหลัง แล้วนั่งลงบนโซฟาสีแดงเบอร์กันดี แล้วมองด้วยท่าทีที่ขี้เกียจ ธารีเริ่มกัดปาก ในดวงตาที่สวยงามก็มีความอิจฉาเปล่งประกาย เธออยู่ข้างๆพวกเขา แต่กลับไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วม ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ “ทาวัต ฉันเล่นกับพวกคุณด้วยได้ไหม?” ธารีไสรถเข็นมาข้างๆเก้าอี้เพื่อมองคนที่กำลังเล่นไพ่ สายตาเฝ้ามองด้วยความรอคอย ทาวัตไม่ได้พูดอะไร ในสายตามองแต่วรินทร วรินทรก็ยกคิ้วแล้วพูดว่า “ได้สิคะ ถ้าคุณธารีเล่นเป็นนะ” “ขอบคุณค่ะ ธารีพอเล่นเป็นอยู่ค่ะ” ธารีได้ตอบตกลงอย่างมีมารยาทและสง่างาม เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของไฮโซ จากวงไพ่ที่ครึกครื้นเมื่อสักครู่พอธารีเข้ามาบรรยากาศก็เงียบลงทันที ธรรศรู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มผิดปกติ แล้วจึงสับไพ่แจกไพ่อย่างชำนาญ แต่เกมส์ไพ่นี้ต้องเล่นสี่คน คาร่าที่นั่งติดกำแพงก็ไปนั่งข้างๆนรชัย “ฉันดูคุณเล่นก็พอละ” ในใจก็ผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่ยังกังวลว่าจะแพ้พนันแล้วไม่ได้เงินคืน วรินทรก็อยากจะลองวิชา จึงหยิบไพ่จากบนโต๊ะ แล้วก็จัดไพ่ที่ดูเหมือนจะชำนาญ ด้วยสีหน้าที่ตั้งใจ และมีแววตาที่จริงจัง ทาวัตที่นั่งมองจากอีกด้าน ก็เริ่มจะยิ้มมุมปากอ่อนๆ พร้อมกับมองด้วยดวงตาที่ดำสนิทที่ยากต่อการคาดเดา เมื่อวรินทรเริ่มเล่น ธรรศกับนรชัยก็รู้สึกผ่อนคลายลง คนทั้งสองหันมามองกัน แล้วก็แอบฉีกยิ้ม “ต่อสาม” “ต่อสิบ” “ต่อเอซ” “ผ่าน” “เอซสามใบสี่หนึ่งใบ ” “ผ่าน” “……” “……” “เจ็ดแต้มสี่เทหน้าตัก” “ผ่าน” “ฉันเป็นราชา” ธรรศเอาไพ่วางลงบนโต๊ะ ในมือไม่มีไพ่เหลืออยู่ เขาดีใจมาก “เอาเงินมาๆ” คนที่มีไพ่เหลือเยอะสุดในตอนนี้คือวรินทร เธอคิดว่าการที่เก็บไพ่ไว้เยอะๆจะทำให้แพ้อย่างไม่น่าเกลียด แต่ใครจะไปรู้ว่ารอบแรกผ่านไปแล้ว ไพ่ในมือเธอยังเหลือพอๆกับตอนเริ่มเกมส์ น่าอายจริงๆ เธอแอบมีความสงสัยว่าพวกเขาแอบสมรู้ร่วมคิดกัน ไม่งั้นจะชนะเธอทุกตราได้ยังไง? วรินทรก็เปิดกระเป๋าตังค์อย่างฉุนเฉียว แล้วเอาเงินลงในตราต่อไป “เกทับ” “เกทับ” “เกทับ” “สู้” อ๊า！！ ทำไมถึงเกทับกันขนาดนี้？！ วรินทรเห็นนรชัยกับธรรศปรบมืออย่างเจตนาก็แทบอยากจะฉีกไพ่ในมือทิ้ง เพราะเห็นไพ่ในมือแล้วแทบจะป็นบ้าไปเลย！ เหมือนว่าเธอจะโดนเกทับทุกตราเลย！ คนที่น่ารำคาญกว่าก็คือธารีนั่นเอง ซึ่งก็เพิ่งชนะตรานี้ไป ถ้าเธอแพ้กระเป๋าตังค์ต้องแฟบแน่ ปวดใจ เงินของคนอื่นไม่ได้บินเข้าในกระเป๋า แต่เงินในกระเป๋าตัวเองกลับไปให้คนอื่น ทาวัตได้แต่ส่ายหัวอย่างไม่รู้จะช่วยยังไง เมื่อเห็นไพ่ของวรินทรที่วางอยู่บนโต๊ะ เห็นชัดๆว่าเป็นไพ่ที่ดีมาก และการที่นรชัยเดิมพันต่อก็เพื่อที่จะเกทับไพ่สี่ใบที่เธอวางลงไป เขาเลยชนะไป โง่จริงๆ วรินทรสับไพ่แล้วจึงแจกไพ่ พอหยิบไพ่ก็รู้สึกอารมณ์เสียอย่างบอกไม่ถูก ยังไงก็ต้องแพ้ตลอด “ผมเล่นเอง” มือของทาวัตได้ยื่นเข้ามาจากทางเอวของเธอ แล้วหยิบไพ่ในมือของเธอ “งั้นคุณเล่นแทน” วรินทรไม่สนอะไรมาก ขอแค่สามารถชนะกลับมาได้ ใครจะมาเล่นแทนก็ได้หมด ซึ่งเธอก็ไม่รู้ตัวว่าท่าทางของพวกเขาตอนนี้มันช่างคลุมเครือเหลือเกิน ร่างกายเล็กๆของเธอกำลังคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของทาวัต มือทั้งสองข้างของเขาก็โอบตัวเธอจากทางด้านหลัง ดูๆแล้วมันช่างหวานเสียเหลือเกิน สีหน้าของธรรศกับนรชัยที่ร่างเริงเมื่อสักครู่ก็เริ่มเปลี่ยน “งั้นหยุดเล่นแค่นี้ก่อนละกันครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว......” “เพิ่ง3ทุ่มเอง อย่ามาพูดไร้สาระน่า ที่บ้านพวกคุณไม่มีภรรยาที่กำลังรอคุณกลับไปนี่ ” วรินทรหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา แล้วก็มองไปที่ธรรศกับนรชัยอย่างเยาะเย้ย เหอะ ที่พวกคุณกินเงินของเธอไปจะต้องคายออกมาให้หมด ส่วนเงินที่เธอกินไปนั้นใครก็ไม่อยากจำ ธรรศจากที่อึดอัดกลายเป็นเศร้า ไม่มีเมียนั้นเป็นความผิดของเขาหรอ? การที่เขาเกิดมาหล่อขนาดนี้ มันเป็นความผิดเขาใช่มั๊ย? “ก็ทั้งหล่อทั้งรวยเป็นความผิดผมหรอ?” ธรรศบ่นออกมา แล้ววางไพ่อย่างฝืนๆ “คุณหล่อเท่าเขาป่ะ? รวยเท่าเขาป่ะ” วรินทรแซวเขา แล้วยื่นมืออกไปจิ้มที่หน้าหล่อๆของทาวัต เสียงหัวเราะที่ดังฟังชัดและตรงไปตรงมา เมื่อฟังแล้วรู้สึกว่ามันเพราะมาก ประโยคนี้.....มันช่างร้อนหูเหลือเกิน ธรรศได้ตัดสินใจอย่างเงียบๆ เมื่อไม่ระมัดระวังจึงทำให้แพ้ “ว้าว ทาวัตเล่นเก่งมากเลย ไม่ทราบว่าจะมาช่วยสอนฉันหน่อยได้มั๊ยคะ?” เมื่อธารีเห็นไพ่ของทาวัตอย่างเต็มตา แล้วฟันไปหาทาวัต “แบบนี้ก็ได้หรอ? คุณดูไม่ออกหรอว่าพี่ชายผมกับน้องวรินทรเขาเป็นคู่กัน? คุณจะยื่นมือเข้าแทรกเพื่ออะไรกัน? ” ธรรศได้พูดไปตรงๆ อย่าเปิดเผย เพราะเมื่อได้ยินธารีพูดออกมาอย่างนั้นก็รู้สึกไม่พอใจ จึงรู้สึกไม่ถูกชะตากับธารีเหมือนเป็นศัตรูกัน “ฉันไม่ได้จะไปแทรกอะไร แค่รู้สึกว่าทาวัตเล่นเก่ง เลยอยากเรียนรู้” ธารีไม่รู้สึกอึดอัดอะไร ยังคงรักษาท่าทีที่สง่างามไว้ “คุณชื่อธารีใช่มั๊ยคะ? ดิฉันนึกว่าคุณเป็นน้องสาวของธรรศซะอีก” คาร่ากับธารีเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เห็นกันแป๊บเดียวก็มองออกว่าเป็นคนยังไง แล้วแผนลับของเธอนั้น วิธีการเหล่านี้ในสายตาของคาร่ามันเป็นแค่เรื่องเด็กๆ