ตอนที่ 122 ปัญญาอ่อนกว่านี้อีกได้ป่ะ

ต๭นที่ 122 ปัญญาอ่อนกว่านี้อีกได้ป่ะ ถ้าทาวัตปล่อยมือตอนนี้ละก็ งั้นเขายังใช่ทาวัตอยู่หรอ? BOSSทาวัตเงยหน้าขึ้น ยักคิ้วเบาๆ ท่าทางหยาบคายและดุ “ฝันไปเถอะ” ทันใดนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนไปดุเดือดทันที ก็ยังโชคดีที่ตำแหน่งตรงนี้ค่อนข้างไม่มีคนเลยไม่ได้ดึงดูดความสนใจใคร ไม่งั้นข่าวเด็ดพรุ่งนี้คงมีวรินทรเป็นนางเอกแล้วก็ความแค้นระหว่างเศรษฐีสองคน วรินทรมองมือซ้ายขวาของตนที่โดนผู้ชายสองคนจับไว้ในมือ มองบน นี้เหมือนเด็กสองคนกำลังแย่งของกัน ทะเลาะแข่งกัน ภาพบรรยากาศที่แย่งชิงลูกอม สองคนนี้ปัญญาอ่อนกว่านี้อีกได้ป่ะ? “คุณประภาพปล่อยมือดีกว่า”ทาวัตยิ้มอ่อนเบาๆ ในดวงตาดำมีความกดดันแฝงอยู่ มองประภาพที่อยู่ตรงข้าม ความหนาวเย็นล้อมรอบรอบกายของทาวัต “ออ？เรื่องอะไรจะยอมปล่อย？”ถึงแม้ประภาพจะจับมือวรินทรไว้ แต่ใช้แรงที่เธอจะไม่เจ็บ คำพูดเย็นชา ผสมคำถามและความประชดประชันอย่างเข้มข้น นี้เป็นประภาพที่วรินทรเห็นเป็นน้อยครั้งมาก “เพราะผมเป็นพ่อของลูกชายเธอ”ทาวัตไม่ควบคุมคำพูดคำจาเลยแม้แต่น้อย และก็ไม่เป็นห่วงความรู้สึกคนอื่น ท่าทางโอ้อวดดุเดือดนิดหน่อย มีความมั่นใจทะลุออกมาจากในกระดุก “แค่พวกคุณไม่ได้แต่งงานกัน งั้นผมก็ยังมีโอกาส อีกอย่างผมก็เป็นพ่อบุญธรรมของกวิน ช่วงเวลาที่ผมอยู่กับเขามากกว่าคุณอีก” ใช่ นี้เป็นที่ที่ประภาพมีต้นทุนมากกว่า วรินทรไว้วางใจเขาและเป็นเพื่อนซี๊รู้ใจ กวินยิ่งชอบเขา ถ้าทาวัตยังไม่ค้นพบกวิน เป็นไปได้มาก...... ใครจะไปรู้ว่าทาวัตจะพูดอย่างไม่ย่อยไปหนึ่งประโยค “แล้วไง?” บุญธรรมหรือจะสู้ของจริงหล่ะ?เพราะฉะนั้นตรงนี้ทาวัตไม่เป็นห่วงเลยสักนิด “พวกคุณจะจบไม่จบเนี่ย？กวินไม่ใช่สิ่งของ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมากำหนดค่าของลูกชายฉัน？”？วรินทรได้ยินพวกเขาพูดถึงกวินก็รู้สึกไม่พอใจแล้ว เอาลูกชายของเธอมาวัดค่าตีราคากันนี้หมายความว่ายังไง ปัญญาอ่อนไร้สาระไหม? เธอฟังจนหูชาไปหมดแล้ว! ผู้ชายโตๆสองคนมาทะเลาะแย่งกันเพราะลูกชายของเธอ？พูดออกไปเธอยังรู้สึกขายหน้า！ “ฉันไปห้องน้ำ พวกคุณจะตีจะด่าก็เคลียร์กันเอง จะเป็นจะตายไม่เกี่ยวกับฉันนะ......”วรินทรใช้แรงสบัดมือพวกเขาทิ้ง จับปลายกระโปรงขึ้นแล้ววิ่งไปข้างหน้า เลี้ยว หายยไปในพริบตา “คุณไม่ใช่คนพิเศษของเขา”ประภาพนั่งลง มองทาวัตที่อยู่ตรงหน้าแล้วกล่าว พูดแบบนี้ เพราะประภาพพบว่า แววตาที่ทาวัตมองวรินทรเต็มไปด้วยความหยาบและความเอาเปรียบ แต่ว่าขาดความรู้สึกที่ดี ที่เขาโมโห อาจจะเป็นเพราะว่าเขาใกล้วรินทรมากไป เขารู้สึกว่าของของเขาโดนคนอื่นเล็งไว้หรือคิดมากกว่านั้น รู้สึกเสียศักดิ์ศรีเท่านั้นเอง ทาวัตมีทุกอย่าง แต่ว่าถ้าเขาไม่สามารถให้ความสุขแก่วรินทรได้ ถึงจะต้องแย่ง ประภาพก็จะแย่งเธอมาให้ได้ “งั้นเป็นคุณหรอ？”ทาวัตก็ยังคงไม่แคร์ นิ้วเคาะอยู่ที่ข้างโซฟา ดวงตาที่ดำมืด “……”ประภาพเมมปากด้วยความเจ็บใจ แต่เขา มีความรู้สึกที่ทาวัตไม่มี แต่ว่าเขาก็ไม่ใช่คนพิเศษของวรินทร เพราะวรินทรเห็นเขาเป็นแค่พี่น้อง “เห้อะๆ คุณไม่ได้ชอบเธอขนาดนั้นหรอก？”ทาวัตมองเขาไปแวบหนึ่ง แล้วลุกขึ้น ขาที่ยาวก้าวเดิน เดินไปทางโค้งบันได ประภาพยิ้มอ่อนที่มุมปาก รู้สึกรังเกียจคำพูดของทาวัต ถ้าไม่ได้ชอบเธอขนาดนั้น ตอนนี้เขาก็คงไม่มาพบเจอเธอที่นี้ ทุกความบังเอิญ เป็นสิ่งที่คนกระทำมันขึ้นมาทั้งนั้น วรินทรกำลังจะออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เหมือนเสียงทะเลาะกัน อีกทั้งยังคุ้นหูมาก “ดื่มไม่เป็นคุณจะดื่มเยอะขนาดนี้ทำไม？ถ้าคุณกล้าอ้วกบนตัวผม เชื่อไหมผมเอาคุณตายแน่？”เสียงของธรรศลอยเข้ามาจากข้างนอก น้ำเสียงมีความโกรธ ทำอะไรไม่ได้ “คุณรู้อะไร？เจ๊ดื่มไม่เคยเมาเลยตั้งแต่เด็กจนโต คุณรู้ไหมว่าฉันมีฉายาชื่อว่าอ่างเหล้า！”เสียงของมษยา น้ำเสียงที่มึนเมาเบลอๆพูดไม่รู้เรื่องสักเท่าไหร่ เสียงของรองเท้าส้นสูงวุ่นวายไปหมด แลดูก็เมาไม่เบานะเนี่ย วรินทรหันตา ยิ้มเขี้ยวลากดิน ธรรศกับมษยา？ไปเข้าขากันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ข่าวใหญ่น้า “อย่างคุณ？ดื่มไม่ไหวก็ไม่ต้องอวด เป็นสัตว์ประหลาดก็อย่าแกล้งเป็นอุลตร้าแมน คุณเติมพลังให้เต็มก็เป็นแค่หุ่นยนต์แปลงร่าง......เอิ๊กกกก！”คำพูดที่ธรรศพูดประชดพูดไปแค่ครึ่งหนึ่งอยู่ ก็โดนมษยาตบหน้าแทรกเข้ามา “พูดเยอะจังวะ！รีบพยุงฉันไปอ้วก！”มษยาเก็บมือกลับด้วยสติที่ไม่ดี ร่างกายโยกไปโยกมา จะล้มลงตลอดเวลาสะงั้น ยังดีที่มีคนคอยพยุงตนอยู่ข้างๆ ไม่งั้นล้มลงไปทั้งก้นแน่ๆ ธรรศจ้องมษยาด้วยความโมโหไปหนึ่งที ทำไงได้ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในสติที่ดี ได้แต่ทนเป็นใบ้ไปก่อน ตบจนฟันหลุดก็ได้แต่กลืนเข้าท้อง พยุงมษยาเข้าไปในห้องน้ำด้วยความอึดอัด เขาคุณชายของตระกูลไชยมี โตขนาดนี้ที่ไหนไม่เคยไปไม่มี นอกจากห้องน้ำหญิงนี้แหละ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันที่เข้ามา วรินทรได้ยินเสียงห้องข้างๆ รีบเปิดประตูเดินออกไป เดินไปที่อ่างล้างมือแล้วล้างมืออย่างเร่งรีบ แล้วรีบซิ่งออกไปเลย ถึงแม้จะมีอะไรสนุกๆดู แต่ว่าแอบดูอยู่ในห้องน้ำ ออกมาดูข้างนอกอย่างกระจ่างดีกว่า “คุณอ้วกเสร็จยัง？”ธรรศมองดูข้างนอกไปด้วยว่ามีเหตุการ์ณอะไรไหม แล้วยังต้องลูบหลังของมษยาไปด้วย ท่าทางหงุดหงิด มษยาไม่สนว่าเขาพูดอะไร อ้วกที่โถส้วมอย่างเดียว เหมือนจะอ้วกของที่อยู่ในกระเพาะออกมาทั้งหมดส่ะงั้น เสียงเท้าเดินพึ่มๆพ่ามๆดังเข้ามาจากข้างนอก ธรรศตั้งหูขึ้นมาฟัง รีบกระโดดเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตู แล้วก็ได้เสียงผู้หญิงสามสี่คนแพร่เข้ามาจากข้างนอก โล่งอกแล้วตบๆที่หน้าอก โชคดีโชคดี ถ้าภาพนี้ให้คนอื่นเห็น ข่าวสดล่าสุดของพรุ่งนี้ไม่แน่ก็คือ“คุณชายคนโตของตระกูลไชยมีหิวโหยจนทนไม่ไหววิ่งเข้าห้องน้ำหญิงมีความสัมพันธ์ที่ลึกลับกับหญิงสาวลึกลับ” ห้องก็ไม่ได้ใหญ่ตั้งแต่แรกแล้ว หุ่นของมษยาค่อนข้างที่จะผอมเล็ก คนเดียวก็ไม่เท่าไหร่ แต่ว่าบวกกับธรรศอีกคน ช่องว่างก็เริ่มแคบลง ทั้งสองใกล้กันมาก สามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของฝ่ายตรงข้าม เพราะมษยาดื่มเหล้ามากเกินไป ใบหน้าจึงแดง และไม่มีความห้าวน่ากลัวเหมือนปกติ มองดูแล้วสดใสและน่ารัก ลืมตาที่โตมองธรรศที่อยู่ใกล้กันเป็นความยาวเซนติเมตร ร่างกายของเธอยังคงโยกไปมาเพราะความเมา สุดท้ายก็ต้องพิงที่บานประตูถึงจะทำให้ร่างกายหยุดอยู่มั่นคง ธรรศตะลึงนิดหน่อย ผู้หญิงคนนี้ตอนที่เงียบสลบยังน่ารักกว่าตอนที่ดุเหมือนสุนัขเยอะเลย มีความเป็นผู้หญิงมากๆ ใกล้กันมากแล้ว ยังสามารถได้กลิ่นหอมดอกไม้อ่อนๆจากตัวเธอ กลิ่นแบบนี้ไม่เหมือนกับกลิ่นที่เขาได้กลิ่นจากแฟนสาวเขาแต่ละคนที่แทงจมูกจนฉุน “คุณ คุณอยากทำอะไรอะ？”มษยายังคงอยู่ในความมึนเมา เห็นธรรศเข้าใกล้ตน แล้วรีบถอยหลัง แต่ว่าข้างหลังก็เป็นบานประตู ทำให้เธอถอยจนไม่สามารถถอยต่อได้