ตอนที่ 130 ขยับอีกรับผลกรรมภายหลังเองนะ

ต๭นที่ 130 ขยับอีกรับผลกรรมภายหลังเองนะ ดวงตาที่สว่างสดใสของวรินทรมีแววตาที่ประหลาดใจประกายผ่าน นี้เขาจะเป่าผมให้เธอหรอ？ คิดอยู่ ทาวัตก็ได้ลงมือกระทำแล้ว นิ้วมือของเขาดูถนัด เหมือนเป็นตนเองที่ลูบผมเข้าออกที่ผมของเธอ ทุกครั้งที่ปลายเล็บของเขาสัมผัสโดนหนังศีรษะเธอ ก็จะทำให้เกิดความรู้สึกที่ตื่นเต้นเร้าใจ วรินทรก้มตาลง ปกปิดความรู้สึกในตา เธอยิ่งมองยิ่งมองเขาไม่ออก ชอบเขาไหม？ก็ไม่เชิง แต่ว่ามีกวินอยู่ วันหลังยังไงก็ต้องแต่งงานด้วยกันอยู่แหละ แต่ว่า วรินทรไม่อยากแต่งงานกับทาวัต ไม่อยากแม้แต่นิด ขัดขืนด้วยซ้ำ ตอนนี้ทีนาร์กลับมาแล้ว เธอไม่ยอมให้เธอเป็นพี่สะใภ้เธอแน่นอน พอดีเลย นี้ก็ตรงใจกับวรินทร สำหรับตรงกวิน ก็จะยุ่งยากหน่อย “คิดอะไร？”ทาวัตเก็บไดร์เป่าผมอย่างดี เห็นสีหน้าเธอเบลอๆชาๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่บ้าง แต่ว่าตรงที่อ่อนนิ่มที่สุดในหัวใจ ก็เจ็บไปทีหนึ่ง น้อยนิดจนสามารถตัดทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ แต่ว่าทาวัตรู้สึกได้อย่างจริงๆจังๆ กับความเป็นห่วงที่ตนมีให้กับผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าตน ไม่คิดว่าจะแค่เพราะสีหน้าของเธอ สีหน้าแบบนั้นที่ไม่สามารถทำให้เขาไม่ห่วงไม่ได้ วรินทรโดนเสียงของเขาแทรก ดึงสมาธิกลับมา ส่ายหน้า แล้วพูด “ไม่มีอะไร” แน่นอน เธอบอกไม่มีอะไรก็แสดงว่าต้องมีอะไรแน่นอน ทาวัตเข้าใจดี แต่ก็ไม่ตีโจทย์ให้แตก ใช้สายตากวาดผ่านใบหน้าที่เบลอๆของเธอ สายตาหยุดอยู่ที่แขนของเธอ ตรงนั้นช้ำไปเป็นแผ่น น่าจะเป็นเพราะสาเหตุที่เธอกรี๊ดเมื่อกี้ ผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ว่าช่วงนี้ไปหาเรื่องเทวดาองค์ไหนไว้ บาดเจ็บประจำ ขนาดอาบน้ำยังทำให้ลื่นล้มแขนช้ำได้ ดวงตาดำที่แคบยาวของทาวัตมีความรู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ หยิบยาจากตู้ นั่งอยู่ข้างเธอ นำแขนของเธอมาวางไว้ที่ต้นขาของตน ทายาให้เธอ “ช้ำได้ไง？”อีกครั้งที่วรินทรโดนเขาแทรกความคิด หมุนศีรษะไปดู แขนที่ตนชนเมื่อกี้ไม่คิดว่าจะช้ำอีกแล้ว！ช้ำ！แล้ว！ ช่วงนี้เธอผิดกับเทวดาหรือยังไงเนี่ย？ขนาดอาบน้ำยังทำให้ตัวเองน่าสงสารได้ถึงขั้นนี้ ไม่พูดก็ไม่ได้ ความคิดของทั้งคู่มีความคล้ายคลึงกันเสมือนเทพ กดไลค์ให้กับความที่ใจตรงกันของพวกเขาหน่อย “นี้ควรถามคุณป่ะ？”ทาวัตมองเธอด้วยความไม่ใยดีไปทีหนึ่ง ทีนั้น ดึงดูดคนมากมีเสนห์ พกพากลิ่นที่ดึงดูดใจคน มองจนวรินทรควบคุมไม่ได้ช่วงหนึ่ง วุ่นวายอะไรวุ่นวายอะไร? ตบหัวแล้วลูบหลัง?แล้วมาใช้เสต็ปคนหล่อ ใช่แบบนี้ป่ะ？! “คุณอย่าคิดว่าคุณมาใช้เสต็ปคนหล่อกับฉันแล้วฉันจะลืมว่าคุณตีฉัน！”วรินทรกัดฟัน มีความไร้สาระก่อกวน แต่ว่า เมื่อกี้ยังไม่ช้ำเลย โดนทาวัตทำอะไรไม่รู้ช้ำทันทีเลย วรินทรก็คิดเองเออเองว่าทาวัตเป็นคนทำ เห็นได้ ทาวัตอยู่ในใจเธอเป็นคนที่แย่แค่ไหน ทาวัตถอนหายใจผู้หญิงคนนี้ไม่โรแมนติกไม่รู้เรื่องรักใคร่ห่วงใยอะไรเลย ทุกครั้งไม่พูดอะไรก็ยังดี พอพูดก็ทำให้เสียบรรยากาศหมด เขาอยากจะบีบคอเธอตายชิบหาย ！ “หุบปาก ถ้ายังพูดอยู่โยนคุณออกไปแน่” “โยนก็โยน กลัวคุณหรือไง”วรินทรหมุนตาไปมา ท่าทางแข็งแกร่งบ่นเสียงเบา การกระทำของทาวัตก็นิ่งกระทันหัน ภายใต้สายตาที่ตะลึงของวรินทรเขาวางขวดยาลง อุ้มวรินทรขึ้นมาโดยตรง เดินไปทางระเบียง “คุณจะทำอะไร？”วรินทรจับเสื้อของทาวัตไว้ มองเขาเดินไปจนถึงข้างระเบียง ข้างล่างก็คือสระว่ายน้ำ ลมเย็นของค่ำคืนพัดมา พัดมาจนวรินทรหดตัวลงอย่างไม่ได้บังคับ “ทำอะไร？”ทาวัตหรี่ตาแล้วหรี่ตาอีก ยิ้มอ่อนที่มุมปาก ยิ้มอยู่อย่างนั้น ท่าทางมีเสน่ห์ที่สวยงาม สง่าดูแพงจนทำให้คนไม่กล้าสบตา ดวงตาประกายแสงที่เป็นซากละเอียด สานทับกันไปมา สามารถดูดจิตวิญญาณของคนเข้าไปได้ ก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งแบบนี้แหละ เย็นชาจนถึงจุดสุดยอด ขนาดตอนที่ยิ้ม ยังผสมผสานความข่มขู่กดดันไว้ ทั้งกายส่งความเงียบสงบและเย็นออกมา ยิ่งกว่าลมดึกที่ทำให้วรินทรต้องสลดใจ เธอ ไม่ได้พูดอะไรผิดใช่ไหม？ “อร้าย！”วรินทรออกเสียงด้วยความตกใจ เพราะทาวัตยกตัวเธอขึ้น ตรงกับสระว่ายน้ำ เธอตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปหมด รีบกอดคอเขาไว้ กอดอย่างตายๆ！ อั้ยย้าแม่จ๋า เธอไปก่อเรื่องอะไรกับเทพเจ้าองค์นี้อีกหล่ะเนีย？ บอกเธอที เธอจะแก้โอเครไหม？！ “ทาวัต คุณอย่าคิดสั้นนะ อย่าบอกนะว่าคุณจะฆ่าตัวตายพร้อมฉันเพียงแค่เพราะเราไม่ได้คบกัน？”วรินทรพูดอย่างเสียงดัง กอดคอเขาไว้จนอยากจะเอากาวมาติดไว้กับเขาแน่นๆ ให้ตายยังไงก็ไม่ผ่อนมือ พูดไปเรื่อย แค่ปล่อยมือก็ล่วงลงไปแล้วเน่อ！ ฆ่าตัวตายพร้อมกัน？ทาวัตได้ยินประโยคนี้มีรอยยิ้มที่เย้าะเย้ยประกายผ่านตา สัมผัสได้ว่าร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอเสียดสีกับหน้าอกของตนไปมา ใต้สะดือมีความร้อนแรง สีของดวงตาเขาค่อยๆมืดลง “ขยับอีกทีหนึ่งผมโยนคุณลงไปทันที！”เสียงของทาวัตแหบหนา รู้สึกได้ว่าผู้หญิงที่แขวนอยู่บนกายตนในที่สุดก็หยุดนิ่ง สบายโล่งไปที ทันใดนั้น วรินทรก็ดิ้นหนักกว่าเดิม！ “อั้ยย้าย้า！โรคจิต！ทะลึ่ง！ไม่คิดว่าคุณจะ จะ......”แก้มของวรินทรร้อนแดง รีบปีนไปบนหัวไหล่ของทาวัตสุดชีวิต ทำไงได้ยิ่งรีบปีนขึ้นไปก็รีบตกลงมาจังนะ ถึงแม้ว่าเธอจะกอดคอทาวัตไว้ แต่ว่าก็ยังคงรู้สึกได้ว่ามีสิ่งของอุ่นๆบางอย่างแทงตั้งอยู่ที่ก้นน้อยน้อยของตน！ เธอไม่ใช่คนง่าว ห้าปีก่อนก็เคยมีเพศสัมพันธ์กับทาวัตมาก่อน สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เธอรู้ชัดเจนมาก！ ทะลึ่ง！ทะลึ่ง！！ไม่คิดว่าเขาเขาเขาจะทำแบบนี้กับตน！？ วรินทรทั้งเครียดทั้งอายกัดริมฝีปากล่างไว้ ถึงจะเป็นแบบนี้ก็เห้อะ เธอก็ไม่สะดวกปล่อยมืออยู่ดี ได้แต่กอดทาวัตไว้แน่นๆ ของที่อยู่ข้างล่างนั้นเสียดสีกับก้นของตน เกือบจะมีความคิดที่อยากตายแล้วหล่ะ ใบหน้าที่หล่อของทาวัตก็แดง ดวงตาประกายอ่อนๆ รู้สึกทำอะไรไม่ได้กับวรินทรที่ขยับตัวไปมา เธอจะรู้บ้างไหมว่าแบบนี้คือการจุดไฟ？ “แบบนี้ก็เรียกโรคจิตหรอ？หรือว่าคุณไม่รู้ว่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายทุกคน？”เขาถามกลับ แต่กลับรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย การควบคุมอารมณ์ของเขาทำไมพอมาอยู่ตรงหน้าเธอก็ควบคุมไม่อยู่？ “แต่ว่า แต่ว่าคุณก็ไม่สามารถ......”วรินทรที่พูดเก่งปากจัด ณ ตอนนี้ก็พูดอะไรไม่ออก กอดคอทาวัตไว้ แล้วเล็งหัวไหล่เขา กัดที่ไหล่ทางขวาไปหนึ่งที！ เธอก็แค่ขยับไปมาไม่กี่ทีเอง จะไปมีผลกระทบอะไร？！ วรินทรดูถูกตัวเองที่อยู่ในสายตาทาวัตเกินไปแล้ว และดูถูกผู้ชายคนนี้ที่ไม่ได้มีอะไรมาห้าปีแล้ว การควบคุมอารมณ์ของเขา มีผลต่อผู้หญิงคนอื่นทุกคนที่ผ่านมาเท่านั้น “อย่าขยับ！ขยับอีกรับผลกรรมภายหลังเองนะ！”เสียงของทาวัตต่ำมาก มีเสน่ห์ด้วย ดวงตาที่ดำมืดเสมือนจะมีไฟลุก จ้องวรินทรโดยตรง วรินทรก็ไม่กล้าขยับอีกเลย ตื่นเต้นจนกลืนน้ำลาย ถ้าเขาจะทำอะไรตนจริงๆ ฝีมืออย่างเธอ ก็ยังคงไม่พอจริงๆ