ตอนที่ 132 ชีวิตช่างแสนสงบสุข

ต๭นที่ 132 ชีวิตช่างแสนสงบสุข เกือบไปแล้ว เปลวไฟที่ลุกโหมมาจากนายทาวัตเมื่อกี้ ในที่สุดก็สงบลงได้ซะที เขาได้เเต่เอามือลูบผมดำเงาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ผ่านไปสักครู่ วรินทรนก็ได้ยินเสียงน้ำซ่า ซ่า ดังลอดออกมา เฮ้อ ค่อยโล่งใจหน่อย พอเริ่มรู้สึกได้ผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย วรินทรก็กลิ้งไปกลิ้งมา กลิ้งเข้าไปอยู่ตรงกลางเตียง ค่อยๆคลายผ้าห่มออกจากตัว หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเอง ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นไปมองที่เพดาน ที่ริมฝีปากของเธอยังคงเจ็บๆแปลบๆอยู่ จนทำให้เธอลืมความเจ็บตรงหัวไหล่ไปสนิท หญิงสาวเอามือลูบๆไปที่ริมฝีปากของตัวเอง มันเจ็บซะจนลืมความเจ็บที่หัวไหล่ไปเลย ตอนนี้วรินทรเริ่มเข้าใจละว่า ภายใต้ท่าทางที่ดูนิ่งเฉยเย็นชาของทาวัต เเท้จริงเเล้วเขากลับเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจเเละอันตรายมาก ความร้ายกาจเเละความชอบกดขี่ข่มเหงในตัวเขา มันซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าท่าทางที่สุภาพอ่อนโยนของเขานี่เอง เมื่อไหร่ที่มันระเบิดขึ้น มันก็ยากที่เขาจะปิดบังความร้ายกาจนั้นไว้ได้ เธอเองก็ยังงงไม่หาย ว่าไปทำอะไรให้เขาโกรธได้ อีกนิดเดียวก็เกือบจะโดนเขาขย้ำทั้งเป็นละ ！ วรินทรรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เป็นใครๆก็ต้องกลัวเหมือนกันนี่แหละ เเต่สุดท้ายทาวัตก็ยอมปล่อยเธอจนได้ เล่นเอาเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเป็นมาอย่างไง ไม่น่าใช่เพราะอาการที่เธอแสดงออกไป ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็เห็นได้ชัดว่าเขาน่ะร้อนอกร้อนใจขนาดไหน ？ วรินทรได้เเต่ครุ่นคิดส่ายหัวไปมา ต่อจากนี้ไปจะต้องไม่ไปยั่วให้เขาโกรธอีก เพราะใครจะไปรู้ว่าพ่อเจ้าประคุณจะทำอะไรกับเธออีก ถ้าเกิดโกรธขึ้นมา ？ เพื่อความปลอดภัย ทางที่ดีต้องอยู่ให้ห่างๆเขาไว้ …… วรินทรคิดไปคิดมา ตาก็ค่อยๆปิดลง หัวเริ่มหนักขึ้นๆๆ เเล้วก็ค่อยๆผล็อยหลับไปในที่สุด ในห้วงคำนึงของหญิงสาวก่อนที่จะหลับไปนั้น มีเเต่คำว่าอยู่ห่างทาวัตได้มากเท่าไหร่ยิ่งดี เมื่อทาวัตเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ วรินทรก็หลับปุ๋ยไปซะเเล้ว เมื่อได้เห็นเธอนอนหลับนิ่งสงบแบบนั้น ก็ทำให้ทาวัตออกอาการเหม่อๆลอยๆ มือที่กำลังเช็ดผมที่เปียกหมาดอยู่นั้น ค่อยๆหยุดนิ่ง เขาโยนผ้าขนหนูสีขาวที่ยังแห้งๆอยู่ลงไปกองอยู่บนเก้าอี้ เขาค่อยๆนั่งลงบนขอบเตียง มองใบหน้าเรียวยาวที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง จู่ๆก็นึกอยากจะฉุดเธอขึ้นมา แล้วก็โยนออกไปให้มันรู้เเล้วรู้รอด ！ ยัยบ้านี่ ดันมาทิ้งเขาเอาไว้แบบนี้ ให้เขาทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว ส่วนตัวเองก็หลับฝันหวานไปซะงั้น ？！ ทาวัตดวงตาเศร้าสร้อยหม่นหมอง บ่งบอกถึงความสิ้นหวังเเละพ่ายแพ้ เขาเอาตัวเธอมา เเล้วควรจะทำยังไงกับเธอดี ？ ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน เดินออกไปที่นอกระเบียง หยิบบุหรี่ออกมากำลังจะจุดสูบ เเล้วอยู่ๆก็กลับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็เลยโยนบุหรี่นั้นทิ้งไป ชายหนุ่มยืนนิ่งสงบโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางสายลม เหมือนคนกำลังอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ไม่รู้ว่าเขายืนเดียวดายท่ามกลางสายลมอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน เวลาผ่านไปนานพอดู จนผมเปียกของเขานั้นแห้งสนิท ทาวัตหันเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดหน้าต่างบานใหญ่ เขาเดินกลับมาที่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง ไฟตรงหัวเตียงถูกปิดลง ในห้องขณะนี้คงเหลือเเต่เพียงเเสงไฟสีส้มนวลจากโคมไฟติดผนังเท่านั้น เขาเอนกายนอนลง ค่อยๆหันไปมองทางหญิงสาวที่กำลังหลับพริ้ม เมื่อได้ยินเสียงหายใจเบาๆเป็นจังหวะลอยมาจากข้างๆ พลันเมื่อพลิกตัวกลับมา ก็พบว่าเขาอยู่ห่างจากเธอเเค่เพียงคืบเท่านั้น เเล้วเขาก็ยื่นมือออกไป ดึงตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของเขา ปลายคงเขาเเนบชิดอยู่ที่หน้าผากของเธอ ทาวัตมีเสียงฮัมในคอเบาๆอย่างรู้สึกสบายใจ ก่อนจะหลับตาลง มันเป็นความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ดูเหมือนชีวิตนี้ช่างแสนสงบสุข ทว่าล้วนเเต่เป็นภาพลวงตา …… ปกเกศตามทีนาร์ออกมาจากคฤหาสน์ เเต่กลับพบว่าเธอไม่ได้จะมุ่งหน้าไปที่บ้านธัมรุจินันท์ ทว่าเธอกำลังขับรถมุ่งตรงไปที่ผับแห่งหนึ่ง ทีนาร์ลงมาจากรถเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงคันนั้น เธอโยนกุญเเจรถให้กับเด็กรับรถ ก่อนจะเดินนวยนาดด้วยรองเท้าส้นสูง 12 ซม.เข้าไปในผับที่ชื่อว่า " ปลูไลท์ " ปกเกศขมวดคิ้ว เขาติดตามคุณผู้ชายมาตั้งเเต่เด็กๆ เเต่ก็ไม่เคยเห็นคุณหนูจะเคยมาสถานที่แบบนี้มาก่อน ถ้าเกิดคุณผู้ชายรู้เข้าล่ะก็ จะต้องโดนตำหนิเอาเเน่ๆ ผับปลูไลท์ เป็นผับที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมือง A มีการบริหารจัดการรวมถึงการรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก ทีนาร์เป็นถึงคุณหนูของบ้านธัมรุจินันท์ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไปผับเกรดต่ำที่มีแต่พวกมั่วสุมมึนเมาแบบนั้น จะว่าไปแล้วที่นี่ก็ถือว่าปลอดภัยมากเลยทีเดียว เพราะว่าคนที่มาที่นี่ ล้วนเเต่เป็นพวกลูกผู้ดีมีเงินกันทั้งนั้น ซึ่งก็ไม่มีใครกล้ามาแหยมกับทีนาร์อยู่เเล้ว " บลูฮาวายเเก้วนึง " ทีนาร์นั่งอยู่ที่บาร์ ไฟเธคหลากสีหมุนไปมารอบทิศ ท่ามกลางเเสงวิบวับไปมา จะมองเห็นก็เเค่บรรดาหนุ่มสาวที่กำลังเต้นโยกย้ายกันสนุกสุดเหวี่ยง ตามจังหวะเพลงมันส์ๆที่ดังสะเทือนถึงแก้วหู ดวงตาคู่สวยของทีนาร์หรี่เล็กลง นิ้วมือเคาะเบาๆเป็นจังหวะอยู่ที่บาร์ ปกเกศอยู่ไม่ไกลจากเธอ คอยมองดูรอบๆอย่างระแวดระวัง เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยให้เธอ ไม่นานบลูฮาวายค๊อกเทลก็ชงเสร็จ ทีนาร์ถือแก้วค๊อกเทลในมือก่อนจะเขย่าแก้วแบบหมุนวนเบาๆก่อนจะจิบเครื่องดื่มเข้าไป ค็อกเทลไม่ใช่เหล้า ดังนั้นต่อให้ทีนาร์จะดื่มซักกี่แก้วก็ไม่ได้ทำให้เธอเมาอะไรมากมาย เเต่ว่า ทีนาร์เป็นผู้ที่รูปร่างหน้าตาสะสวย สง่างามจนโดดเด่น ขนาดเเค่ชายตามองยังสวยหยาดเยิ้ม ด้วยเพราะความสวยของเธอ จึงดึงดูดทุกสายตาของชายหนุ่มอย่างห้ามไม่ได้ ทีนาร์วางแก้วลง กะจะเดินไปยืดเส้นยืดสายที่ฟลอร์เต้นรำซะหน่อย เเต่ไม่รู้ว่าถูกใครมาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ " คุณผู้หญิงครับ รบกวนรอเดี๋ยวครับ " ทีนาร์หยุดเดินอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหันขวับไปอย่างไม่ยินดียินร้าย ก็เจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นพวกหรูหราไฮโซ เเต่การเเต่งตัวนี่เต็มไปด้วยแบรนด์เนมทั้งตัว กลัวคนเค้าไม่รู้รึไงว่ามีเงิน เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกอวดร่ำอวดรวยดีๆนี่เอง " มีอะไร ？" ทีนาร์ออกเเรงชักข้อมือกลับ พร้อมกับมองเขาด้วยความสะอิดสะเอียน เขาเป็นใคร ถึงได้กล้าแตะต้องเธอ ？ ชายคนนั้นทำทีแสร้งเป็นไม่เห็นสายตาสะอิดสะเอียนที่เธอใช้มองเขา ถูๆมือไปมาพร้อมกับมองหน้าสวยของเธอ แววตาเป็นประกายยิบยับ แฝงไปด้วยความกะล่อนปลิ้นปล้อน " ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีนามว่าอะไร ？เป็นเพื่อนกันได้มั๊ยครับ ？" " ฉันไม่สนใจ " ทีนาร์พูดพลางกรอกตาบน กำลังจะเดินหนี ข้อมือก็โดนคว้าหมับเข้าให้อีก ครั้งนี้ ชายคนนั้นเริ่มสีหน้าไม่ดี เเต่ด้วยความที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิง เลยต้องเเสร้งทำเป็นวางมาดผู้ดีไว้หน่อย ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า " อยู่กะเสี่ยคืนนึง อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ว่ามา ！" พรื่อ ทีนาร์หลุดขำก๊าก อยู่กะเสี่ยคืนนึงงั้นรึ ？ ทีนาร์มองหน้าเขาด้วยสีหน้าเย็นชา มืออีกข้างของเธอสะบัดเหวี่ยงมือของเขาออกไป " อยู่กะเสี่ยคืนนึงงั้นรึ ？แกคิดว่าแกเป็นใคร คิดว่าคู่ควรที่คุณผู้หญิงอย่างฉันจะไปเกลือกกลั้วด้วยงั้นรึ ？สภาพอย่างงี้ ทำไมไม่กลับไปส่องกระจกดูสภาพตัวเองก่อนจะออกมาข้างนอกห๊ะ ？ทำเอาคุณผู้หญิงอย่างฉันใจหายใจคว่ำนึกว่าเห็นผีซะอีก " " นี่เธอ ！เธอนี่มันช่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ！ที่เสี่ยสนใจเธอเนี่ย มันก็นับเป็นบุญวาสนาของเธอแล้วนะ ！ตอนนี้เห็นได้ชัดว่า ชายคนนั้นกำลังอับอายขายหน้าจนควันเริ่มออกหูเเล้ว เพราะถูกทีนาร์ด่าประจานเยาะเย้ยเหยียดหยาม ก็เริ่มควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่อยู่ ไม่ว่ายังไง คืนนี้จะต้องได้ตัวผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ！ " นี่แกคิดว่าแกเป็นใคร ？" ทีนาร์ถามย้ำประโยคเดิม ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน ชายตามองชายคนนั้นราวกับเขาเป็นมดปลวก ผู้ชายคนนั้นกำลังถูกทีนาร์พูดจายั่วโมโหอีกรอบ เขารู้สึกกำลังโดนเธอดูถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย เขาเงื้อมือกำลังจะตบหน้าเธอ " อ้าาา ！" เสียงร้องนั้นดังขึ้นจากมุมหนึ่งแถวๆนี้ ซึ่งถ้าอยู่ห่างออกไปหน่อยก็คงไม่ได้ยิน เเต่เสียงนั้นไม่ใช่เสียงร้องของทีนาร์ เเต่กลับเป็นเสียงของผู้ชายคนนั้น มือของชายคนนั้นถูกปกเกศรวบเอาไว้ ก่อนจะจะรวบดึงมาด้านหลัง ทำให้สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีตับหมูในชั่วพริบตา แกะมือยังไงก็เเกะไม่ออก