ตอนที่ 6 ผู้หญิงสารเลว

ตอนที่ 6 ผู้หญิงสารเลว “ธิติ”เขาส่งสัญญาณบอก ธิติรับถุงกระดาษนั้นมา และเริ่มทำการตรวจสอบ หลังจากแน่ใจแล้วว่าปลอดภัยดี จึงยกมันมาวางไว้ด้านหน้าธวลิต “มันคืออะไร”พลางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วยุ่ง เขาไม่มีเวลามาดูของไร้สาระหรอกนะ “มันคือ เอ่อ…”ใบหน้าของธิติหันรีหันขวางไปมาอย่างผิดปกติ ของที่อยู่ด้านในนั่นมันชักจะ... เขาส่งสายตาอย่างไม่สบอารมณ์ไปยังร่างของธิติ ธวลิตยื่นนิ้วเรียวยาวออกไปรับถุงนั้นไว้ บริเวณปากถุงที่เปิดออกอยู่นี้มีสิ่งของที่มีหลากสีสันโผล่ออกมา ซึ่งดูๆแล้วน่าจะเป็นรูปถ่าย ธวลิตหยิบรูปถ่ายด้านในนั้นออกมา ร่างกายของเขาจากเดิมที่เซื่องซึมในตอนแรก ก็ค่อยๆกลับมานั่งหลังตรงอย่างช้าๆ ใบหน้าเย็นชานั่นหนักขึ้นราวกับลูกเห็บขนาดใหญ่ยักษ์กำลังจะตกลงมา “ผู้หญิงสารเลว...” ดารุยังคงนั่งนิ่งไม่ต่างไปจากเดิม มือเล็กกุมประสานกันไว้ที่ตำแหน่งท้องน้อยอย่างเป็นปกติ เวลายังเช้าอยู่เลย ยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้น ตอนนี้เธอควรจะทำอะไรดีนะ พลางลอบมองตัวเองที่ดูเหมือนกับเป็นนางฟ้าลงมาจุติผ่าน แว่นตานี้อีกครั้ง เธอไม่เคยสังเกตรูปร่างหน้าตาของตัวเธอเองมาก่อนเลย ถึงแม้ว่าเพื่อนในชั้นเรียนของเธอจะเคยแอบโหวตให้เธอได้เป็นดาวโรงเรียนก็ตาม แต่เธอกลับไม่รู้เลยว่า ตัวเองจะแต่งตัวออกมาให้สวยถึงขนาดนี้ได้ “เธอนี่ทำได้ยังไงกันนะ ทำงานก็หนักทุกวัน แต่ก็ยังดูดีเหมือนกับเจ้าหญิงอยู่เลย ช่างไม่ยุติธรรมเกินไปแล้ว”ไฉไลมักจะชื่นชมเธออยู่แบบนี้เสมอ “สวยอย่างกับนางฟ้า สวยเหนือมนุษย์มนา”พี่ธีราไม่ได้ถ่ายภาพเธอเพียงแค่ช็อตเดียวเท่านั้น เขามักจะถ่ายรูปสวยๆให้กับเธอและไม่ลืมที่จะชมเธอติดปากมาด้วย หึๆ อาจจะเป็นเพราะผิวพรรณเหล่านี้ก็ได้ ที่จะทำให้เธอได้รับความชื่นชอบจากนายธวลิตนั่นได้น่ะ ขณะที่หัวเราะอย่างเบาๆไม่เปลี่ยนนั้น รอยยิ้มก็หยักลึกลงไปอย่างช่วยไม่ได้ ทว่าก็ไม่ทำให้สีสันของเมืองนี้ลดน้อยลงแต่อย่างใด พนักงานที่ยืนเรียกอยู่ที่หน้าประตู ก็ถูกทำให้ตกตะลึงอีกครั้งด้วยท่าทางสดใสของเธอ ขณะที่ค่อยๆหันกลับไปมอง จอทีวีก็ฉายภาพอยู่บนร่างสีขาว กับใบหน้าที่หล่อเหลาและเกือบจะมีเสน่ห์นั่นทับซ้อนกันกับใบหน้าของชายชุดดำที่อยู่ตรงหน้า ไม่ผิดแน่นอน เขาคือว่าที่สามีของเธอเอง นายธวลิต! ไหล่ทั้งสองของเธอสั่นเทา และเธอก็รู้สึกได้ถึงความโกรธแค้นของธวลิต รอบกายเขาล้วนปกคลุมไปด้วยบรรยากาศหนาวเย็นที่แทบจะทำให้เธอจมลงไปได้ รวมไปถึงลำแสงที่เหมือนกับลูกศรไฟนี้กำลังเพ่งเล็งมายังร่างบางที่อยู่ในชุดเจ้าสาวอีกด้วย เขาต้องการจะทำอะไรกัน เธอไม่มีเวลาพอที่จะเดาได้เลย ถุงกระดาษใบหนึ่งถูกโยนใส่เธออย่างจัง ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบจากแรงกระแทกที่พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหันนี้ ถุงกระดาษใบนั้นกระแทกเข้ากับหน้าอกแล้วจึงหล่นลงไปบนพื้น ซึ่งเธอก็ได้ลื่นล้มลงไปบนกองรูปภาพเหล่านั้น ดวงตาคู่สวยที่งงงวยอยู่นี้ละสายตาจากร่างของธวลิต ไปยังกองรูปภาพที่เธอเพิ่งลื่นล้มลงไป นี่มันรูปอะไรกัน แล้วทำไมเขาถึงได้... ใบหน้าเล็กๆที่ขาวใสของดารุ แดงเถือกไปด้วยความเขินอายอย่างผิดปกติ เนื้อหาภายในภาพเหล่านั้นมันมากเกินไป มันล่อแหลมเกินไป... “ดูซะสิ ผลงานชิ้นเอกของเธอเลยนี่!”ธวลิตไม่รู้เลยว่าเขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาอยู่สูงขึ้นไป ราวกับเป็นพระเจ้าที่รอคำพิพากษาของเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น! น้ำเสียงของเขาไม่ได้อบอุ่นไปมากกว่าหน้าตาเลย แถมยังกัดฟันกรอดขณะที่พูดอยู่ทุกคำ เหมือนต้องการที่จะให้มันแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของเธอเสียให้ได้! เธอนั่งลง ทำได้แค่เงยหน้ามองไปที่เขา คางสวยได้รูปนั้นดึงดูดสายตาคมกริบอันทรงเสน่ห์ ลำคอยาวระหงสีขาวนวลที่เผยให้เห็นออกมานั่นกับกระดูกไหปลาร้า ซึ่งทำให้คนจินตนาการเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน...