ตอนที่11 เจอโจร

๕อนที่11 เจอโจร “ความหมายของคุณหนูคือ ......” “บอกให้ทุกคนเตรียมตัวด้วย เราจะออกเดินทางไปเมืองหลวงในอีกสองวัน” เมื่อได้ยินดังนั้น ตงวี่ก็ตกใจ“คุณหนู ท่านพูดจริงหรอ?” “จริงสิ”เซี่ยอีอีมองไปที่ตงวี่ สีหน้าและท่าทางดูไม่เหมือนคนที่กำลังพูดเล่น ครู่เดียวเท่านั้น สีหน้าของตงวี่ก็เปลี่ยนไป ยิ้มแล้วพูดว่า“ในเมื่อคุณหนูอยากกลับไป งั้นเราก็กลับกัน ก็ดีเหมือนกันพวกเขาจะได้รู้ซะบ้างอะไรเรียกว่าเสียใจภายหลัง” หลายปีที่ผ่านมา ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อยากหนึ่งของเซี่ยอีอี ก็คือสอนตงวี่ให้กลายเป็นคนที่ไม่พร่ำบ่นเสียใจตลอดเวลา วาทศาสตร์ในการฆ่าฟัน มันหายไปจากโลกของนางหมดแล้ว นางในตอนนี้ เซี่ยอีอียิ้มเบาๆ ถูกต้อง มีหนี้ก็ต้องใช้ ใครก็ตามที่ติดค้างอะไรนางไว้ นางไม่มีเหตุผลที่จะไม่ทวงคืน “จริงสิคุณหนู แล้วท่านจะแกล้งบ้าต่อไปไหม?”เมื่อคิดแบบนี้ รอยยิ้มของตงวี่ก็ลดลงไปไม่น้อย เมื่อได้ยินแบบนั้น ซูซิงเฟิงดูงงๆ เขามองเซี่ยอีอีอย่างแปลกใจ“แกล้งบ้าอะไรกัน” เซี่ยอีอียิ้มแล้วพูดเสียงเบาว่า“หากข้าบอกเจ้าว่า แต่ก่อนข้าเป็นบ้า เจ้าจะเชื่อไหม?” เมื่อมองไปที่สายตาที่เปล่งประกายของนาง ซูซิงเฟิงก็ยิ้มมุมปาก“เชื่อ ข้าเชื่อว่าในชีวิตนี้ของเจ้ามักจะเดินไปอยู่เขตสุดขีด ขึ้นๆลงๆ ก็เพราะมันเป็นสิ่งที่เจ้าเลือก” ............ สองวันถัดมา รถม้าออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง ซูซิงเฟิงเดินทางไปด้วยไม่นานก็แยกตัวไป บนรถม้า เซี่ยวี่ซื่อกับเซี่ยเฉินวี่ตื่นเต้นดีใจมาก เซี่ยอีอีพิงหลับไป ตงวี่ค่อยๆอธิบายเล่าเรื่องในเมืองหลวงให้กับคนที่เหลือ ซึ่งแน่นอนว่า นางพูดถึงความครึกครื้นในเมืองหลวง ส่วนเรื่องไม่ดีของบ้านตระกูลเซี่ยนั้น นางไม่ได้เล่าให้เด็กน้อยสองคนฟังเลย “น้าตงวี่ ในเมื่อเมืองหลวงดีขนาดนี้ ทำไมหลายปีมานี้เราถึงไม่กลับไปเลยล่ะ?”เซี่ยเฉินวี่พูดแทรกตงวี่ขึ้นมาอย่างไร้เยื่อใย สีหน้าน้อยๆนั้นมันมีแต่ความไม่เชื่อ “เซี่ยเฉินวี่เจ้านี่มันโง่จริงๆเลยนะ ท่านลุงกำลังทำให้เราสนุก เจ้าก็แค่ฟังไป ทำไมต้องขัดด้วยล่ะ?”เซี่ยวี่ซื่อไม่พอใจ แล้วจ้องไปที่เซี่ยเฉินวี่ ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหัวเราะเบาๆ เซี่ยอีอีก็ลืมตามามองตงวี่ด้วยสายตาเกียจคร้าน“เจ้าก็ไม่ต้องไปหลอกพวกเขาหรอก เจ้าเล่าเมืองหลวงดีมากไป จนข้าทนฟังไม่ไหวเลยจริงๆ” “คุณหนู”น้ำเสียงตงวี่ไม่ค่อยพอใจ ทันใดนั้นเอง เสียงเอะอะก็ดังขึ้น รถม้าหยุดกะทันหัน เซี่ยอีอีขมวดคิ้ว แต่ก็ยังคงนั่งพิงอยู่บนรถ“ไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้น” เมื่อได้ยินดังนั้น ตงวี่ก็ไปเปิดม่านออก แล้วก็เห็นคนขับรถม้ามองไปที่นางด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวและตกใจ“แม่นาง โจรภูเขา” ............ “พี่ใหญ่ ดูท่าวันนี้เราจะดวงดีไม่น้อย มีแค่ผู้หญิงสองคนกับเด็กสองคนเท่านั้นเอง”โจรภูเขาตัวผอมกล่าว ยืนอยู่ข้างๆโจรภูเขาหนวดดก แล้วยิ้มอย่างร้ายๆ โจรภูเขาหนวดดกยิ้มหัวเราะเสียงแหบๆหยาบๆ แล้วเดินขึ้นหน้ามา ตงวี่ตกใจรีบถอยเข้าไปในรถ เซี่ยอีอีสวมชุดสีขาวทั้งตัว ยังคงเอนตัวอยู่ในรถม้า นางเหลือบไปมองโจรภูเขาหนวดดก แล้วพูดไปอย่างเรียบๆว่า:“มีเรื่องอะไร?” ประโยคนี้ ที่ถามไปทำให้โจรภูเขาต่างตกใจ หลังจากนั้นโจรภูเขาตัวผอมก็เดินขึ้นหน้ามาอีก“คนสวย เรามาปล้น แต่ว่าเห็นว่าเจ้าสวยขนาดนี้ เราจะไม่ฆ่าเจ้า เจ้าตามพี่ใหญ่ของเรากลับไป ไปเป็นฮูหยินหัวหน้าโจรภูเขาดีกว่า” เซี่ยอีอีคันปากขึ้นมา ยิ้มเจื่อนๆ ครู่หนึ่ง นางใช้ปลายนิ้วลูบไปที่เส้นผมเบาๆ แล้วพูดอย่างเลื่อนลอยว่า“ขอบใจที่ชื่นชมในตัวข้า แต่ข้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมข้าจะต้องมอบเงินให้พวกเจ้าแล้ว ยังจะต้องเอาตัวให้กับพวกเจ้าอีก? ในเมื่อพวกเจ้าเป็นโจรภูเขา งั้นก็มาแย่งเอาเองสิ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือเงิน ขอแค่พวกเจ้าสามารถชิงมันไปได้ เราจะไม่พูดอะไรอีก” เห็นนางยโสขนาดนี้ หัวหน้าโจรภูเขาก็รู้สึกสนุกขึ้นมา ชักดาบที่อยู่ที่เอวออกมา แล้วควงมันที่กลางอากาศ“คนสวย ดูนี่สิจ๊ะว่ามันคืออะไร พวกเจ้าก็แค่ผู้หญิงสองคนกับเด็กเท่านั้น ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า เจ้าก็เชื่อฟังเถอะนะ” เหลือบไปมองดาบในมือเขาเล็กน้อย เซี่ยอีอีถอนหายใจ“ซื่อเอ๋อ วี่เอ๋อ แม่เหนื่อยแล้ว คนพวกนี้ก็ยกให้พวกเจ้าจัดการล่ะกัน เวลามีไม่มาก เราต้องรีบเดินทางต่อ รีบจัดการล่ะ” เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยเฉินวี่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ลุกออกมายื่นตรงขื่อไม้ของรถม้า พริบตาเดียวฝ่ามือเล็กๆก็เต็มไปด้วยพลัง ขณะที่สะบัดมือออกไป ดาบเหล็กที่อยู่ในมือของโจรภูเขาหนวดดกขาดเป็นสองท่อนในพริบตา เมื่อเห็นดังนั้นพวกโจรภูเขาถึงกลับตะลึงไป เด็กที่ดูเหมือนยังไม่ได้หย่านม แต่เขากลับ ...... “ท่านลุงหนวดดก อย่าทำให้พี่ชายของข้าโกรธนะ ไม่งั้นมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”เซี่ยวี่ซื่อยืนอยู่ข้างๆเซี่ยเฉินวี่ ทำตาโต มองไปที่หัวหน้าโจรภูเขาสีหน้าท่าทางอ่อนโยน โจรภูเขาหนวดดกสีหน้าท่าทางดูตกใจมาก หันไปมองเซี่ยวี่ซื่อ“ก็แค่เด็กน้อยยังไม่หย่านม จะมีเรื่องใหญ่อะไรกัน? ข้าอยากจะรู้จริงๆว่า เด็กตัวเท่าหัวไช้เท้าอย่างเจ้าจะแน่สักแค่ไหนเชียว”พูดแล้ว ก็ชักดาบในมือของโจรตัวผอมมา“บุก ชิงเงินมาให้ได้ แล้วค่อยชิงคน” เมื่อเห็นมือของเซี่ยเฉินวี่ค่อยๆกลายเป็นสีดำ เซี่ยวี่ซื่อส่ายหัวแบบจนปัญญา“เห้อ ดื้อด้านซะจริง!” ทันใดนั้นเอง เงาดำๆเล็กๆวงหนึ่งก็กระโดดลอยตัวขึ้นมา เหมือนผีเสื้อตัวหนึ่งที่กำลังบินพุ่งไปหากลุ่มโจรภูเขา เซี่ยวี่ซื่อเห็นเซี่ยเฉินวี่ลงมือแล้ว นางก็ค่อยๆตามไป กระโดดลงจากรถม้า ท่าทางดูไม่เหมือนจะไปสู้เลยนะ? โจรตัวผอมโดนชิงดาบไปแล้ว ก็เลยไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย เห็นเด็กผู้หญิงเดินมาคนเดียว เขาจึงรีบวิ่งเข้ามาชวางนางไว้ เซี่ยวี่ซื่อหยักหน้าแล้วยิ้มให้เขา หลังจากนั้นโจรตัวผอมก็ร้องเสียงหลงด้วยความทรมาน แล้วก็ตายกองอยู่กับพื้น ไม่รู้เหมือนกันว่ามือของเซี่ยวี่ซื่อมีหน้าไม้สั้นตั้งแต่เมื่อไร ภายในได้ใส่เข็มพิษเอาไว้จนเต็ม ของสิ่งนี้เซี่ยอีอีทำขึ้นมาให้ลูกสาวของนางเป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้ยังไม่เคยมอบหน้าไม้สั้นนี้ให้กับนาง แต่ตอนนี้ได้ให้นางไว้เพื่อป้องกันตัว เพราะในเมืองหลวงก็มีเสือสิงห์กระทิงแรดเต็มไปหมด ป้องกันไว้ก่อนดีที่สุด เซี่ยวี่ซื่อมองเซี่เฉินวี่สู้ ก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ตัวของโจรภูเขาหนวดดก แล้วใช้มือเล็กๆดึงกางเกงของเขา“นี่ ท่านลุงหนวด” เจ้าหนวดดกไม่รู้ตัวเลยว่านางมาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อก้มหน้าลง ก็เห็นหน้าเล็กๆใบนั้นเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ไม่รอเขามีการตอบสนองใดๆ เซี่ยวี่ซื่อก็กระโดดลอยตัวขึ้น แล้วก็ขี่คอของเจ้าหนวดดกเอาไว้ หน้าไม้สั้นในมือทำให้เจ้าหนวดดกร้องออกมา สายตาของเซี่ยวี่ซื่อค่อยกลมโต ยิ้มแล้วพูดว่า“จับโจรต้องจับเจ้าก่อน เซี่ยเฉินวี่ ข้าชนะแล้ว” เซี่ยเฉินวี่จ้องไป พูดด้วยความไม่พอใจว่า“ใครบอก?”เมื่อสิ้นเสียง เขาก็ควักเอามีดสั้นที่อยู่ตรงเอวออกมาม กำลังจะบาดไปที่ฝ่ามือ ทันใดนั้นเองก็มีเสียงงออกมาจากในรถม้าว่า“พอได้แล้ว เราแค่ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการชีวิต” เมื่อได้ยินดังนั้น เจ้าหนวดดกถึงกลับตะลึง เขาไม่เข้าใจความหมายที่เซี่ยอีอีพูด คนที่ต้องการเงินไม่ใช่เขาหรอ ทำไมกลายเป็นนางที่ต้องการเงินล่ะ? เจ้าหนวดดกคิดจะหันไป แต่ก็กลัวของในมือของเซี่ยวี่ซื่อลั่นขึ้นมา ก็เลยยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม เซี่ยเฉินวี่เก็บพลังลมปราณภายใน แล้วจ้องไปที่โจรภูเขา เซี่ยวี่ซื่อยกหน้าไม้สั้นขึ้นมา“เฮ้ ไม่ได้ยินหรอ แม่ข้าบอกแล้วไง เราต้องการแค่เงินไม่เอาชีวิต” เมื่อเห็นโจรตัวผอมที่จบชีวิตไปแล้ว ในใจเจ้าหนวดดกก็ไม่อยากจะเชื่อ ฆ่าคนไปแล้วแต่กลับบอกไม่เอาชีวิต เห็นว่าเขาโง่หรือไง? แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่า เขาเป็นโจรภูเขาที่นี่มาตั้งหลายปี แต่ในตอนนี้กลับตกอยู่ในมือเด็กน้อยสองคน เขาค่อยๆหันตัวไป แล้วมองไปที่เซี่ยอีอี“พวกเจ้าจะเอายังไง?”