ตอนที่ 47 นิธาน พวกเราจะคอยดู

ต๭นที่ 47 นิธาน พวกเราจะคอยดู เมื่อได้ยินแบบนั้นชยานี จากที่หลับปี๋ก็รีบลืมตา มองตรงมาที่ดวงตาอันลึกซึ้งคู่นั้นของนิธาน ดวงตาที่มี บรรยากาศลึกซึ้งคู่นั้นของเขา ดูแล้วคงไม่ได้ล้อเล่น ชยานีเป็นคนฉลาด เธอคิดทบทวนอยู่ชั่วขณะแล้วรีบแอ่นตัวขึ้นจากพื้น หอบผ้าห่มและหมอนขึ้นไปบนเตียง เดิน หลีกชายหนุ่มไปอีกด้านหนึ่งของเตียง แล้วรีบจัดหมอนและผ้าห่มให้ดี แล้วก็คลุมโปง เธอใช้เวลาไม่ถึงหนึ่ง นาที เธอละความสนใจจากนิธาน หลับตาลงนอน ในใจของนิธานเต้นตึกตัก เมื่อมองเห็นท่าทางไม่สมกุลสตรีของชยานี เขาก็อดปวดหัวไม่ได้ แต่ว่าดีแล้วที่เธอไม่ ดึงดันจะนอนบนพื้นต่อ ไม่อย่างนั้นนิธานคงจะลงมืออุ้มชยานีขึ้นมาบนเตียงจริงๆ หนึ่งวิ สองวิ ทำไมเวลาถึงเดินช้าเช่นนี้ แต่ท่าทางที่อึดอัดของชยานีแต่เดิมในตอนนี้ก็ผ่อนคลาย และหลับลง อย่างเหนื่อยล้า นิธานลุกขึ้นมองอยู่ข้างเตียงเป็นเวลานาน จ้องมองริมฝีปากของชยานีด้วยสายตาอันล้ำลึก ในสมองก็ปรากฎภาพขึ้นมาอีกครั้ง ริมฝีปากของผู้หญิงมีความเย็น แต่ไม่ได้เย็นมาก ในปากของเธอมีกลิ่นหอม มาก บนตัวของชยานีมีกลิ่นที่ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น กลิ่นหอมจางๆ ที่ดมแล้วรู้สึกสบายใจ ในตอนที่เขาปวดหัวแล้วหลังจากได้สูดดมกลิ่นที่ไม่มีกลิ่นบนตัวชยานีก็รู้สึกสบายกายสบายใจขึ้นมา เป็นเพราะ เหตุผลจากจุดนี้ เขาจึงให้ชยานีขึ้นมานอนบนเตียง เขาไม่ได้นอนหลับสนิทติดต่อกันมาหลายวัน เมื่อไม่มีกลิ่นของชยานีอยู่ข้างกาย นิธานมักจะนอนไม่หลับทั้ง คืน ไม่อย่างนั้นก็ตื่นขึ้นมากลางดึก นิธานสังเกตชยานีอยู่นาน เมื่อมั่นใจว่าชยานีจะไม่ตื่นขึ้นมา ก็เปิดผ้าห่มแล้วไปนอนอีกด้านหนึ่ง ชยานีเอาแต่นอนขด ราวกับว่าเธอกำลังรู้สึกไม่ปลอดภัย นิธานจ้องมองใบหน้าของชยานีอยู่นาน ไม่ช้าก็ปิดไฟที่ตู้บริเวณหัวเตียง ภายในห้องมืดลง มีเพียงแสงของไฟ ฉุกเฉินจากห้องน้ำ ในบรรยากาศที่มืดสลัว สายตาที่ผิดปกติคู่นั้นของเขากลับสามารถจับอารมณ์บนใบหน้าของชยานีได้อย่างชัดเจน แต่เพราะชยานีอยู่ไกลจากเขา กลิ่นกายของชยานีจึงจางมาก นิธานหลับตาลงได้สักพัก แต่ยังคงไม่สามารถขับ ไล่กลิ่นที่รบกวนภายในจิตใจ ไม่สามารถทำให้จิตใจสงบลงได้เลย ในที่สุด ก็เอาแขนอันยาวเหยียดโอบไหล่ชยานีไว้ นิธานตะแคงตัว โอบชยานีไว้ในอ้อมแขน ชยานีที่นอนตะเเค งอยู่แต่เดิมก็กอดกลับมาเบาๆ ในความหลับของชยานีรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่สบายตัว ในตอนที่พลิกตัวขนตาสั่นไหว ในปากก็ไม่รู้ว่ากำลังละเมอ อะไรอยู่ เธอรู้สึกอัดอัดเวลาพลิกตัว ไม่ทันระวังก็ไปจับหว่างขาของใครบางคน ท่ามกลางความเงียบงัน ฝ่ายชายสูดลมหายใจ ตัวแข็งทื่อไม่ไหวติงอยู่นาน กว่าจะสงบลงได้ ฝ่ายชายจึงเหลือบ ตามองดวงตาฝ่ายหญิง พบว่าฝ่ายหญิงยังคังนอนหลับอย่างสบายใจ บนใบหน้าไม่ได้มีความรู้สึกไม่สบายอะไร หัวใจของเขาก็หวั่นไหวขึ้นมา แต่ก็เพียงชั่วขณะ นิธานก็คลี่ยิ้มที่มุมปาก เขายึดชยานีไว้ในอ้อมกอด ชยานีดูเหมือนจะไม่สบายนิดหน่อย เอามือถูๆแผ่นอกของนิธาน เมื่อเจอตำแหน่งที่ เหมาะสม เธอก็ยกมือกอดนิธาน เอาหัวแนบกับแผ่นอกของนิธานแล้วนอนต่อ ร่างกายของนิธานขยับไม่ได้จนแข็งทื่อ สายตาของเขาค่อยๆลึกลง มองมาบนศีรษะ แล้วตามด้วยใบหน้าที่นวล เนียนปราณีตของฝ่ายหญิง ชยานีที่กำลังนอนฝันอยู่ถ้าเทียบกับผู้หญิงที่ทั้งหยาบคายและดื้อรั้นในยามกลางวันคนนั้น อย่างน้อยตอนนี้ก็น่า รักกว่ามาก นิธานอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา สายตาเอาแต่จ้องมองชยานี เป็นเวลานานกว่านิธานจะละสายตาจากเธอ แล้ว ค่อยๆหลับตาลง อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ในตอนนี้ก็ดูเหมือยในจะไม่มีอะไร อย่างน้อยก็สามารถช่วยบรรเทาโรคปวดหัวกับโรคนอน ไม่หลับได้ เพียงแต่เขากลับไม่เคยคิดว่าเป็นเพราะโรคเหล่านี้เขาจึงจำเป็นต้องมีผู้หญิงคนนี้ไว้ข้างกาย เขาไม่ สามารถเอาเรื่องเหล่านี้มารวมกับการแต่งงานของตน แต่ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ถ้าตัวเองหย่ากับผู้หญิงคนนี้แล้ว เกรงว่าโรคปวดหัวกับนอนไม่หลับจะไม่กำเริบเหรอ ชยานีฝันยาวมาก แม้จะไม่ใช่เรื่องดีอะไรแต่ก็ไม่ใช่ฝันร้าย แต่ในฝันนั้นมีนิธานอยู่ เลยทำให้ชยานีสะดุ้งตกใจ ที่จริงแล้วในความฝัน เธอยังไม่ได้หย่ากับนิธาน จนถึงกับมีลูกกับเขา หลังจากนั้น… ชยานีรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในเตาไฟ กำลังถูกย่าง เป็นความรู้สึกที่น่ากลัวมากชยานีรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว มัน ร้อนมาก เป็นความรู้สึกที่เหมือนจริงมาก จนกระทั่ง… ชยานีรู้สึกไม่สบายในการพลิกตัว พยายามลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่เข้ามาในสายตาคือสีของเนื้อ แล้วมือทั้งสอง ของเธอก็กำลังวุ่นวายกับเนื้อชิ้นนี้ เมื่อชยานีพยายาม ก็พบว่าตนเองถูกรัดเอาไว้ เธอยกหัวขึ้น ก็ปะทะกับดวงตาที่เร่าร้อนและลึกซึ้งคู่ นั้น “ปาลี คุณกำลังทำอะไร” นิธานดูเหมือนกำลังกัดฟันพูด ใบหน้าของเขาเย็นชา ราวกับว่าต้องใช้พลังอย่างมากในการข่มกลั้นจิตใจตนเอง สีหน้าของเขาน่ากลัวมาก ดังนั้นแน่นอนน้ำเสียงของเขาก็ไม่ดีด้วยเช่นกัน ชยานีต้องถูกนิธานฆ่าแน่ๆ เธอไม่คิดเลยว่าเมื่อถึงตอนเช้า ตัวเองจะตื่นขึ้นมาในสภาพนอนอยู่ในอ้อมกอดของ นิธานแบบนี้ เรื่องน่าตกใจที่เกิดขึ้นแบบนี้ไม่ต่างจากในตอนแรกที่ตัวเองฟื้นขึ้นมา “ปล่อยนะ อันธพาล” ชยานีผลักนิธานออกอย่างรุนแรง แต่นิธานก็ปิดปากของเธอไว้ ทำให้เธอดิ้นไม่หลุด ชยานีโกรธมาก ยกมือจะตบ นิธาน นิธานก็ไม่ใช่คนที่จะถูกใครตีง่ายๆแบบนั้น ในวินาทีต่อมา เขาก็รีบคว้าแขนของชยานีไว้ทันที สีหน้าของนิธาน หน้ากลัวขึ้น “ทำไม หรือว่าคุณอยากลงมือกับผม” “อันธพาลน่ารังเกียจ” ชยานีโมโหอย่างมาก ใบหน้ากำลังแดงขึ้น แม้แต่ใบหูก็เริ่มแดงขึ้น เธอโตขนาดไหนแล้ว แถมยังเป็นครั้งแรกที่ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายที่ใส่เสื้อผ้าไม่ เรียบร้อย แบบนี้ชยานีจะสงบได้อย่างไร “อันธพาล” นิธานที่โกรธสุดๆกลับยิ้มออกมา สะบัดมือของชยานีออกอย่างรุนแรง “ปาลี ผมเห็นคุณไม่ได้หยุด มันและยังกอดตอบกลับมาอีก” นิธานพูดอย่างไร้ความรู้สึก “ทำไม ไม่แสดงละครแล้วเหรอ” “แสดงบ้าอะไร”ใบหน้าของชยานีในตอนนี้ร้อนดั่งไฟ ภายในใจของเธอสับสนกระวนกระวาย “ฉันบอกคุณ ว่า ที่ฉันอยากหย่ากับคุณ เป็นเรื่องจริง ไม่ได้ล้อเล่น อีกอย่าง ฉันไม่ได้เสนอตัวให้คุณกอด คุณเข้าใจผิดแล้ว” “จริงเหรอ” นิธานแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อข้ออ้างของชยานี เขาขมวดคิ้ว “เห็นชัดๆว่า เตียงก็ใหญ่ขนาดนี้ คุณล้ำเส้นเอง” “คุณ…” ชยานีได้โอกาส รีบถอยกลับมาที่มุมของตน แล้วตั้งท่าปกป้องตนเองจากนิธาน นิธานถูกท่าทางของชยานีทำให้ขำขึ้นมา เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าแต่ก่อนผู้หญิงคนนี้เคยทำเรื่องไม่คาดคิดแบบ นี้ เธอสามารถทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมาได้ตลอดเวลา “ดูให้ดีก่อนเถอะ ใครกันแนี่ที่อันธพาล” นิธานทำเสียงชิชิ เขาเปิดผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง ชยานีเห็นชุดนอนของนิธานเปิดออก จนเห็นเรือนร่าง ชยา นีก็รีบเอามือปิดตา “ว้าย นิธานคุณนี่อันธพาลจริงๆ” ชยานีตะโกนออกมาขณะที่มองนิธานจากระหว่างนิ้ว เห็นแต่ใบหน้าอันเคร่งขรึมของนิธาน กำลังอมยิ้มมองมาที่ชยานี ชยานีสะดุ้งโหยงทันที รีบหันหน้าหนีไม่มองนิธาน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย จนกระทั่งนิธานเดินเข้าห้องน้ำไป สีหน้าของชยานีจึงค่อยๆโผล่หน้าออกมา แต่ว่าในหัวของเธอกลับไม่ลืมเรือน ร่างนั้น ในตอนที่นิธานออกมาชยานียังคงขดอยู่บนเตียง เธอเอาผ้าห่มห่อตัวเอาไว้ อีกทั้งยังทำเป็นไม่สนใจเขา อารมณ์ของนิธานก็ดีขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เขาเดินไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปพลาง ถอดชุดนอนออกไปพลาง ใน ตอนที่เดินออกมาเขาสวมชุดสูท ดูดีไปทั้งตัว นิธานที่กำลังใส่โมงข้อมือ เดินเข้ามาข้างๆชยานี จ้องมาที่ผ้านวม “ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง วันนี้จะไปดูสตูดิ โอ ถ้าคุณไม่ลงไปภายในครึ่งชั่วโมง ต้องยอมรับผลที่จะตามมา” “เดี๋ยวสิ” ชยานีที่แต่เดิมกำลังใส่ชุดนอนเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รีบเปิดผ้าห่มพลิกตัวลงจากเตียงทันที รีบเข้าห้องน้ำจนแม้แต่ รองเท้าก็ยังไม่ทันสวม ในตอนที่ชยานีออกมานิธานก็ไม่อยู่ในห้องนอนแล้ว เมื่อคิดว่านิธานอาจจะไปแล้ว สีหน้าของชยานีก็เปลี่ยนเป็น แย่ลง เธอรีบหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าเงินลงจากตึก ด้านล่างของตึก ในตอนนี้นิธานกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้อย่างสบายใจ นั่งไขว่ห้าง ดูไม่รีบร้อนอะไร ในมือของนิธาน กำลังถือหนังสือพิมพ์เศรษฐศาสตร์ฉบับล่าสุด มีกาแฟแก้วหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะอาหารด้านหน้าของเขา ชยานีเห็นเช่นนั้นก็ถอนหายใจ รีบเดินเข้าไปหา “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณชายนิธาน” ในตอนที่เขากวาดตามองโมง แม้แต่เปลือกตานิธานก็ไม่เหลือบเลยสักนิด “คุณมาสาย” “โถ่ ก็เป็นผู้หญิงนี่นา ชักช้าก็เป็นเรื่องปกติ ก็ต้องแต่งหน้านี่นา” ในตอนที่ชยานีได้ยิน ก็ตกใจ แต่ก็รีบตอบ อย่างขำขัน นิธานขมวดคิ้ว “ให้ไม่ความสำคัญกับเวลา ผมว่าคุณอย่าทำสตูดิโอเลย ทำไปก็ไม่สำเร็จ” “คุณ…” ชยานีพูดว่าเธอทำอะไรก็ไม่ดี ยังจะมาต่อว่าว่าเธอจะทำสตูดิโอไม่ไหวอีก ในตอนนี้เธอยังคงหวังที่จะเปิดสตูดิโอ หลังจากนั้นก็เอาชนะชามา ผลลัพธ์คือตอนนี้แม้แต่สตูดิโอยังไม่ได้ เปิด แถมผู้ชายคนนี้ยังมาต่อว่าตนเองอีก “นิธาน พวกเราไปกันเถอะ ฉันจะทำให้คุณเห็นเอง เมื่อถึงเวลานั้นหวังว่าหน้าของคุณจะไม่แตกนะ” ชยานียก กำปั้นขึ้นมา นิธานหรี่ตาช้าๆ ยกมุมปากบางๆ เขาวางหนังสือพิมพ์ในมือลง เอามือถูสันจมูก มองอย่างอมยิ้มมาที่ผู้หญิงที่พูด คุยใหญ่โตคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เขาก็รู้สึกเชื่อผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา แม้ว่าผู้หญิงคนนี้ดูบ้าๆบอๆ ดูไม่ค่อยฉลาด สองปีมานี้ก็เอา เเต่ก่อเรื่อง แต่ในครั้งนี้เขากลับเชื่อผู้หญิงคนนี้ คิดว่าเธอสามารถทำได้จริงๆ “ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะคอยดู”