ตอนที่ 74 ปาลีคุณจะมีคนอื่นไม่ได้นอกจากฉัน

ต๭นที่ 74 ปาลีคุณจะมีคนอื่นไม่ได้นอกจากฉัน คำพูดของเขาทำเอาชยานีรู้สึกสับสน แต่เธอไม่สนใจมากนัก ในเวลานี้เธอกำลังเดินตามนิธานไป ยังไงก็ตามภาพที่ฉันเห็นคือฉันไม่รู้อะไรเลย และคุณเห็นอะไรในตัวฉัน “นิธานคุณอย่างมองฉันเหมือนกับฉันเป็นเหยื่อสิ" ชยานีเหมือนว่าจะขาดไม่ถึง เขาเจาะจงมาที่ข้างหลังของเธอ "นิธาน เหนื่อยจังเลย คุณก็คงเหนื่อยมากใช่มั้ยค่ะ" “ปาลี” นิธานเดินตามชยานี น้ำเสียงและแววตาของเขาเย็นชาขึ้น ชยานีกำลังสบสนตัวเอง อยู่ดีดีเขาก็ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา "นิธาน ฉันไม่รู้จริง ๆว่าคุณโทรหาฉัน ฉันสาบานได้ ถ้าฉันรู้ว่าเป็นสายของคุณ ฉันก็จะ.. ฉัน..” ชยานีชูนิ้วมือขึ้นทำท่าสาบาน แต่คำพูดทั้งสองครั้งของเธอ นิธานก็ไม่แยแส ชยานีจึงถือโอกาสนี้หลอกๆนิธานต่อ "ฉันแค่ไปกินข้าวกับเพื่อนแค่นี้ ถึงขั้นต้องทำท่าทางแบบนี้เลยเหรอ คุณจะเอายังไง" "ไปกินข้าวกับเพื่อน"คำพูดของนิธานทำเอาชยานีตัวแข็ง"ปาลีคุณคิดอย่างนั้นหรอ" "คือฉัน" ชยานีหายใจถี่ เธอไม่รู้ว่ากลัวอะไรกันแน่แต่ตอนอยู่ต่อหน้านิธาน เมื่อก่อนเธอเคยเย่อหยิ่งหัวดื้อหัวลั่น คล้ายๆกับเด็กผู้ชายไม่มีผิด “นิธาน อย่าทำให้เราดูเหมือนว่ามีอะไรต่อกันเลย เราต้องอย่าลืมว่าเราได้ลงนามในข้อตกลงการหย่าและการหย่าเป็นเพียงเรื่องของเวลา ดังนั้นสิ่งที่คุณพูด ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ต้องและฉันไม่อยากมีภาระผูกพันที่จะพูดคุยกับคุณ คุณคิดว่ายังไง” ชยานีไม่อยากหนีแล้ว ทำไมเขาต้องโดนนิธานกดขี่ วันนี้ไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้วเธออยากจะพูดในสิ่งที่เธออยากพูดกับนิธาน ไม่ว่าชยานีจะพูดอะไรออกมา นิธานเริ่มมีสีหน้าที่คาดเดาได้อยาก "ปาลี ทำไมคุณกล้าที่จะพูดแบบนี้" "จะพูดอีกกี่ครั้งฉันก็จะพูดเหมือนเดิม คุณลืมแล้วเหรอว่าเรื่องการหย่าทั้งหมดคุณเป็นคนจัดการไม่ใช่ฉัน นิธานคุณมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ อยากจะหย่ากับฉันก็หย่า แล้วตอนนี้คุณต้องการอะไรอีก! " นิธานเม้มปาก สีหน้าตะลึ่ง เธอทำให้เขารู้สึกกลัว “ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ เมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันจนกว่าคุณ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันผิด แต่เราสองคนได้ตกลงกันเป็นการส่วนตัว ฉันรู้สึกดีที่ตอนนี้คุณคอยช่วยเหลือฉัน นิธาน ฉันทราบซึ้งมากจริง ๆ ฉัน..." "เงียบซะ"นิธานหยุดคำพูดของชยานีไว้ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น เขาถูกผู้หญิงคนนี้ทำให้โกรธจริง ๆ แล้วเธอยังพูดอะไรแบบนี้อีก หรือเธอลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกับเราสองคนแล้ว? ชัดเจนได้ว่าเขามีความรู้สึกต่อเธอ นิธานยอมรับว่าตอนนี้เขายังไม่ได้รักชยานี แต่เขารู้สึกว่าเขาอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์มากขึ้น พวกเขามีความใกล้ชิดกันมาก ไม่กี่ปีมานี้นิธานไม่มีผู้หญิงเข้ามาหาเขาเลย ไม่ใช่ว่าไม่มีผู้หญิงมารักเขา แต่ว่าเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีผู้หญิงไม่กี่คนที่สามารถเข้าหาเขาได้และผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกดี นอกจากผู้หญิงที่ไม่ต้องดีเลิศแล้วก็ไม่มีผู้หญิงที่สามารถทำให้เขากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เขาคิดว่าอย่างไรการที่คนสองคนจะเป็นสามีภรรยาต้องไม่กีดกันกัน ถ้าสองคนรู้จักปล่อยวางก็สามารถที่จตะไปต่อได้ เขาตัดสินใจที่จะละทิ้งข้อตกลงการหย่าแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้กับจำได้อย่างมั่นคง และยังจดจำได้อีกหลายอย่าง แล้วยังชอบพูดเสียดสีตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอมักจะเตือนสติผมเรื่องนี้ นิธานถอดหายใจ มองชยานีด้วยสายตาเย็นชา"เธอคิดว่าถ้าเธอจากไปและฉันจะอยู่ไม่รอดเหรอ" "ฉันไม่เคยพูดแบบนั้น"ชยานีรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก"ฉันรู้ว่าคุณยินดีที่จะทำแบบนี้ ดังนั้นคุณนิธาน พวกเราคงจะรักษาความสัมพันธ์เหมือนก่อนหน้านี้ ฉันว่าน่าจะดีกว่า" "ดีเหรอ" นิธานมองหน้าชยานีกัดฟันด้วยความโกรธ บางครั้งผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ และเป็นคนที่เข้ามามีอิทธิพลในหัวใจเขา แต่บางครั้งก็น่ารำคาญเหมือนกัน จนเขาอยากจะฆ่าเธอได้ "คุณนิธานมีอะไรอักมั้ยถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อน" " ปาลี!" นิธานตะโกนเรียกชยานี "ฉันจะทำให้คุณเสียใจภายหลัง นอกจากฉันแล้ว คุณไม่สามารถมีคนอื่นอีก" ชยานีหันหลังกลับไป เธอไม่ต้องการเห็นเขาในสภาพนั้นและดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้น ถ้าชยานีที่เห็นเขาในสารภาพนี้ จะต้องประหลาดใจมากแน่ ๆ ถึงอย่างไรก็ตามเขายังมีสายตาที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรัก นั้นมันไม่หน้าจะเป็นไปได้เลย แค่ตอนที่ชยานีเดินหันหลังให้นิธาน เธอสามารถบอกได้จากคำพูดของนิธาน ทำให้เธอรู้สึกถึงความภาคภูมิใจของผู้ชายคนนั้น มันหยิ่งเกินไปที่จะให้คนโน้มน้าวชยานีรู้สึกว่าหัวใจกำลังเต้นผิดจังหวะและมีความรู้สึกน่าอับอายเกิดขึ้น "เหรองั้นฉันจะค่อยดู"อย่างไรก็ตามเขากับนิธานไม่ได้มีอะไรกันอยู่แล้ว ในอนาคตเธอก็จะไม่มีผู้ชายคนไหนในอนาคตอยู่แล้ว ชยานีเดินตรงไปยังห้องนอนเพื่ออาบน้ำกำจัดสิ่งสกปรกและความเหนื่อยล้าทั้งวันออก เขาคิดถึงวันนี้ที่ธิทพลน์เอาข่าวมาบอกเขา ชยานีรู้สึกเหมือนโดนต่อยหน้าอกอย่างแรงความเจ็บปวดเกือบแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย อันที่จริงแล้วการเกิดใหม่ เขาควรจะลืมเรื่องทุกอย่างในสมัยก่อนและเรื่องระหว่างเขากับทัตติ เขาควรที่จะโกรธเรื่องของทัตติกับชามาแต่เมื่อฟังธิทพลน์เล่าข่าวการแต่งงานของชามา ชยานีไม่เพียงแต่จะไม่ได้รู้สึกเจ็บใด ๆ ความเจ็บปวดที่ฉีกขาดในใจทำให้ ชยานีรู้สึกหมดหนทางมากกว่า "ชยานี"บุคคลนี้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์มีโอกาสมากที่จะไม่มีใครจดจำชยานีได้ เขาเสียชีวิตแล้ว ชยานีแช่น้ำในห้องน้ำเป็นเวลานาน ให้สายน้ำไหลผ่านเธอไปเรื่อยๆ เธอรู้สึกเวียดหัวเล็ก หัวหนักเท้าเบาเธอค่อยๆพยุงตัวเองพิงกำแพง มือทั้งสองข้างคล่ำกำแพง สีหน้าของเธอเริ่มซีดเซียว เธอนึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนเขากับทัตติเคยมีชีวิตที่สวยงาม เมื่อก่อนเวลาเขามองเธอสายตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นของปลอม เขาจงใจให้เป็นแบบนั้น ความรู้สึกปลอบทั้งหมด ชยานีทนไม่ไหวเธอลงไปนั่งกับพื้นกุมมือคุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ออกมา เธอคิดว่าเธอติดอยู่ในกำแพงแล้ว แต่ความจริงก็บอกเธอว่ามันยิ่งกว่านั้นอีก! ธิทพลน์ก็ยังไม่ได้สืบคนว่าเธอตายแล้วและมันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่มีคนจงใจทำแค่ยังหาหลักฐานไม่เจอและหลักฐานก็ชี้ว่าคนร้ายไม่ใช่ทัตติก็ชามา ชยานีรับไม่ได้ เธอรับไม่ได้จริง ๆ หลังจากชยานีเดินออกไป นิธานก็สูบบุหรี่อีกอันบนระเบียงของห้องอ่านหนังสือหลังจากสงบเงียบลง เขาก็ออกจากห้องอ่านหนังสือและเข้าไปในห้องนอน ในห้องนอนมีเสียงน้ำไหล นิธานนั่งอยู่บนเตียงดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ห้องน้ำ แต่เวลาผ่านไปและความร้อนในห้องน้ำไม่ได้ขยับ นิธานคิ้วขมวด เขาเดินไปรอบๆเมื่อเขาเดินไปที่ประตูเขาได้ยินเสียงร้องไห้ดังขึ้นข้างใน นิธานมีความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้แพร่กระจายในใจของเขา ขณะนั้นเขาไม่รู้วิธีอธิบายความรู้สึกของเขาออกมา เธอร้องไห้เหรอ นิธานหันไปมองหน้าตัวเองหลายครั้งในเวลานั้น เพราะเธอเพิ่งแต่งงานกับตัวเขา เธอมีความรู้สึกที่จะเสียดสีอยู่ทุกวัน ทำตัวไร้เหตุผลไร้ยางอาย หลังจากนั้นเขาก็เริ่มพูดถอยคำที่หยาบคาบ ไร้เหตุผลและก็ชอบหาเรื่องทะเลาะหลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นปกติ เขาก็เคยเห็นชยานีร้องไห้อย่างนี้ แต่ไม่เหมือนวันนี้ที่เธอร้องจนช็อก เหมือนกับว่าโดนทุบตีหัวใจจนแหลก ชยานีไม่ได้ร้องไห้เสียงดัง แต่ว่าได้ยินอย่างชัดเจน เขายกมือจับลูกบิดประตูและหมุนเล็กน้อย แต่หยุดอีกครั้ง นิธานเคาะประตูเรียก"ปาลี ปาลี เปิดประตู" ชยานีที่กำละงร้องไห้เสียใจ ได้ยินเสียงเคาะประตูเรียก นั้นมันเสียงของนิธานนิเธอรีบลุกขึ้นด้วยความรีบร้อน"มะ มีอะไร" "เธออาบน้ำกี่ชั่วโมงแล้วไม่ยอมออกมาสักที"เสียงของนิธานเต็มไปด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าทั้งสองคนพึงจะมีปากเสียงกันแต่ ณ ขนาดนี้นิธานเป็นห่วงชยานีจริง ๆ ปกติชยานีเป็นคนสามารถลองรับทุกอย่างได้ ที่เป็นอยู่อย่างนี้มันไร้สาระมาก ในเวลานี้ ชยานี อยู่ในสภาวะอารมณ์แปรปรวน จนนิธานอดเป็นกังวลเกี่ยวกับตัวชยานีไม่ได้ เธอลืมการกระทำทั้งหมดทุกอย่างและร้องไห้ออกมาจริง ๆ นิธานไม่รอฟังคำตอบของชยานีเขาคิ้วขมวดก่อนตะโกนเสียงดังออกไป "ปาลีถ้าคุณยังไม่ออกมา ฉันจะพังประตูเข้าไปและนะ” "อย่า..."ชยานียังไม่ทันพูดจบมันสายไปแล้วนิธานถีบประตูเผื่อเข้ามา ฉันได้ยินเสียงปัง ประตูห้องน้ำถูกเปิดโดยนิธาน เขาเดินก้าวยาวเข้ามา ในห้องนั้นปกคลุมไปด้วยอากาศเบาบางมันถูกดึงดูดด้วยดอกไม้สีขาวที่วางกระจัดกระจาย "อ๊ะ คนลามก ออกไปนะ คุณนิธานคนโรคจิต ฉันบอกให้ออกไปไง"ชยานี อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องและกรีดร้อง เธอเปลือยกายอยู่และนิธานก็เห็นเรื่องร่างของเธอหมดแล้ว เธอเอามือมาปิดข้างบนและไม่ลืมที่จะปิดข้างล่างด้วย เธอหน้าแดงเพราะความอายเธอรีบลงมาและกอดตัวเอง แต่ดวงตาของเธอก็บูดบึ้งมองไปยังนิธาน ชยานีไม่ทราบในเวลานี้ดวงตาของเธอไม่มีความโหดร้ายในทางกลับกันมันให้รูปลักษณ์ที่น่าแกล้งที่สุด นิธานมองสภาพของชยานีแล้วดวงตาที่ค่อยๆมองเลื่อนขึ้นและเลื่อนลง ร่างกายตอบสนองอย่างซื่อสัตย์ที่สุดและยืนตัวตรงในที่เดียว ชยานีนั่งลงที่พื้น เธอเงยหน้าขึ้นไปมองนิธาน นิธานจ้องมองร่างกายที่เปลือยของชยานี"คนโรคจิต นิธานฉันบอกให้ออกไปไง" ใบหน้าของเธอแดงแล้วเธอไม่เคยคิดเลยว่าชายคนนั้นจะตอบโต้ นิธานกลื่นน้ำลาย พร้อมพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ลุกเถอะ อาบน้ำตั้งนานและร่างกายของเธอไม่มีส่วนไหนที่ฉันไม่เคยเห็น" เขาต้องไม่ทราบว่า เสียงของเขาดึงดูดมากในเวลานี้ ชยานีควบคุมเสียงตัวเองไม่ได้ เขาได้ยินเสียงต่ำของคนตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเล็กน้อย "ฉันบอกให้ออกไปไง" "ปาลี"ก่อนที่นิธานจะออกไปเขาเขยิบเข้ามาใกล้ชยานี"อย่าอายเลยพวกเราเป็นสามีภรรยากัน" "สามีภรรยาอะไร คุณอย่าลืมนะเราหย่ากันแล้ว"ชยานีไม่มีทางเลือกนอกจากผลักออกไป แต่ด้วยความชำช่อง เขาจับมือของชยานีไว้และด้วยความพยายามเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ชยานีเข้าสู่อ้อมแขนของเขาได้อย่างง่ายดาย เขามอบจูบที่ร้อนแรงให้กับคนตรงหน้า ทำให้ชยานีต้องต่อสู้กับมัน"ปาลี คุณงดงามมาก"