ตอนที่ 89 คุณต้องแบ่งขอบเขตกับฉัน

ต๭นที่ 89 คุณต้องแบ่งขอบเขตกับฉัน สายตาของนิธานบ่งบอกถึงแสงประกายอันตราย “ความหมายของคุณคือจะแบ่งขอบเขตกับผม?” อืมๆ! ถึงแม้นิธานจะพูดความจริง แต่ทำไมชยานีรู้สึกว่าหวาดกลัว? เธอพูดไม่ถูกว่ามันเป็นความรู้สึกยังไง แต่ว่าพอเวลาเจอสายตานิธานแล้ว ชยานีรู้สึกหวาดกลัว ชยานีบี้ปาก ไม่กล้าที่จะมองตานิธาน แต่นิธานมองตาชยานีตลอด “ปาลี คนหมายความว่าแบบนี้ใช่ไหม?” “อืมๆ นิธาน ตอนนั้นคุณเองนะที่จะหย่ากับฉัน คุณไม่พาฉันไปงานอะไรทั้งนั้น ไม่แนะนำใครให้ฉันรู้จัก แล้วก็ไม่บอกใครว่าฉันเป็นภรรยาคุณ ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากได้หรอ? ทำไม? ตอนนี้ฉันก็ทำตามสิ่งที่คุณบอก ตอนนี้คุณก็บอกว่าแบบนี้ไม่ถูก คุณหมายความแบบนี้หรอ? ชยานีมองไปที่ตานิธานกะทันหัน ตอนพูดใก้ตัวเองน่าสงสารหน่อย แต่ก็ต้องมีความถูกต้องบ้าง แบบนี้คนฟังแล้วจะได้รุ้สึกว่าเสียใจ สุดท้าย หลังจากที่นิธานฟังชยานีพูดแล้ว สายตานั้นกระพริบตา เห็นได้ชัดเจนว่าฟังคำพูดชยานีเข้าไปบ้างแล้ว ชยานีถอดใจ “ที่จริงนิธานนายดู ฉันรู้สึกตอนนี้นายไม่เป็นศัตรูกับฉันแล้ว ไม่ได้ทำให้คุณเบื่อ คุณแค่มีความรู้สึกดีๆกับฉันนิดหน่อยใช่ไหม?” ชยานีบอกมองตานิธาน “คุณแค่ไม่ชินช่วงแรก บวกกับเหตุการณ์ครั้งก่อน ฉะนั้นคุณ…… ฉะนั้นคุณแค่มีความรู้สึกดีกับฉันแค่นั้น หากว่าฉันเป็นเหมือนแต่ก่อน ไม่แน่นายอาจจะไม่ชอบอย่างที่ฉันเป็นอยู่ใช่ไหม!” ตานิธานหลับไว้ นัยน์ตาสีดำนั้นมีแสงประกายที่ชยานีไม่รู้เรื่อง เขาก็มองดูชยานีแบบนั้น ระหว่างเขาทั้งสองเงียบ มีแค่บรรยากาศที่เงียบเหงาวนเวียนอยู่รอบเค้าสองคน ชยานีรู้สึกอึดอัด ยิ่งเวลาที่มองหน้านิธาน นิธานนั้นเป็นคนยังไง ตอนคุยกับคนอื่นแถมจะไม่มีสีหน้าอะไร ไม่สามารถเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ก็เหมือนตอนนี้ ชยานีคิดว่าตัวเองบอกชัดเจนแล้ว แต่ตอนนี้เธอกำลังเผชิญกับความเงียบและนิธานมันทำให้เธอตื่นเต้น หรือกลัว นิธานมองดูชยานีที่ท่าทางระมัดระวังตัวนั้น สายตาที่แสงสว่างทำให้เห็นถึงเงาตัวเล็กและสวย มองดูเธอที่เหมือนพยายามที่จะหาคำตอบในใจเธอ นิธานปากกับจตรงกัน แต่กลับหัวเราะออกมา เขาเอื้อมมือออกไปนวดผมชยานีไปทา ทำให้รู้สึกโรแมนติก แต่ในโรแมนติกนี้มีความเย็นๆ ทำให้นำหนักมือหนัก ทำให้ผมชยานีเสียทรงหมด ชยานีไม่พอใจอย่างคัดคิ้ว แต่กลับยินนิธานไม่ใส่ใจเลย “คิดออะไร ผมแค่พาคนไปในงานเลี้ยงแค่นั้น คุณก็สามารถคิดปัญหาพวกนี้มาได้เยอะมาก อืม?ไม่ ชยานีทำตัวไม่ถูก แต่ก็โล่งใจไปที บี้ปาก “นั้นเป็นงานเลี้ยงอะไร? “วันเกิดชลัช!” นิธานพูด แล้วมองอย่างเงียบสงบไปที่ชยานี ชยานีตกใจ “พ่อของตมนา?” “ปู่เธอ!” นิธานรีบอธิบาย ปล่อยมือชยานีลง ลุยขึ้นจากใกล้ตัวชยานี เดินไปที่โซฟาแล้วนั่ง มองไปทางชยานีบกมือ ชยานีทำไรไม่ได้ เลยต้องเดินเข้าไป “ออ ฉันลืม บ้านนายกับบ้านเขาสนิทกัน!” คำพูดของชยานีไม่ได้มีความหมายอะไร แต่เมื่อหูได้ยิน จากสายตาที่เย็นชาของเขาตอนนี้เริ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้นมากแล้ว แต่ว่าจืดจางมาก ชยานีไม่ได้รู้สึกอะไร แค่รู้สึกว่าบรรยากาศรอบข้างไม่ได้ทรมานขนาดนั้นแล้ว คิดในใจความคิดของนิธานน่ากลัวจริงๆ ยังดีที่ตัวเองฉลาด เริ่มแต่แรกก็เลือกวิธีถูกที่จะอยู่กับนิธาน ถ้าอย่างงั้นเป็นศัตรูของนิธาน จะกลัวว่าตัวเองจะโดนกัดจนไม่เหลืออะไรเลย “นั้นเป็นเพราะพ่อผมกับบ้านเขามีความสัมพันธ์ต่อกัน “ นิธานอธิบายยาก “ออ!” “ชยานี ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่ “ งั้นคุณไปเองคนเดียวก็พอแล้วสิ!” เธอไม่อยากไปงานแบบนั้นจริงๆ อีกอย่าง เธอกลับบ้านนั้นไม่สนิทกัน บวกกับยังมีตมนา ชยานีจ้องมองนิธาน นึกถึงตมความในใจที่เห็นได้ชัดเจนนั้น นิธานไม่มีทางที่จะไม่รู้ และวันเกิดนิธานครั้งก่อน ตมนายังใส่ชุดฝันไปเต้นกับนิธาน? นิธานไม่ได้ปฏิเสธ และได้ยินมาว่าเมื่อสองก่อนมีแต่ตมนาที่เต้นกับนิธาน ปาลีนี้เป็นแค่ตัวประกอบแค่นั้น ตมนานี่กับจารุณีเป็นพวกเดียวกัน จัดการชยานีทางออ้ม ไหนๆชยานีก็ไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อตมนา ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก แต่สวยนั้นมีพิษ “คุณเป็นภรรยาผม ถึงม้จะเพื่อผลประโยชน์ แต่คุณก็อย่าลืมกฎในใบตกลง ทั้งสองใฝ่ต้องทำตามกฎและหน้าที่ อืม?” นิธานขึ้นมา ตั้งใจและจ้องมองชยานีอย่างเข้มงวด ได้สิ! ในที่สุด ถึงแม่นิธานจะไม่ขี้โกง ที่จริงแล้วตัวเองก็ไม่ใช่คนที่นิธานรัก ไม่มีทางสู้กับนิธานได้ ดูเหมือนว่าความจริงจังของตัวเองแล่วผิด ข้อมูลเกี่ยวกับนิธานก็เพี้ยน แล้วฉันต้องเตรียมอะไรบ้าง?” ในกฎของเธอและนิธาน มีข้อแบบนั้นตริงๆข้อหนี่ ขอเชิญอีกใฝ่ แต่เธอต้องไปตามนิธาน กระทั่งนิธานเป็นเจ้าของเงินทองผู้ที่ได้รับประโยชน์ ชยานียอมทำตามคำขอหมด คิดถึงตอนนี้ชยานีก็รู้สึกไม่โอเค กัดปาก มีความปากแข็งไม่ยอมแล้วมองไปที่นิธาน แต่นิกลับจับคาง แล้วมองอย่างมีอารมณ์ไปที่ชยานี ผู้หญิงคนนี้ก็คิดว่าเธอจะแข็งออ่นไม่ได้ผลสักอีก! สุดท้ายพูดกับเธอดีๆไม่ฟัง จะต้องให้เขาใช้แผนการ! ในสายนิธานมีแสงสว่างเลื่อนผ่าน ยิ้มเบาๆแล้วมองไปที่ชยานี ดูจนชยานีขนลุก เธอรู้สึกเมื่อกี้ตัวเองไม่ควรทาจะปฏิเสธนิธานเลย? ไม่อย่างงั้นเธอคงเงยหน้าขึ้นตรงหน้าได้? น่าเสียดายที่โลกนี้ไม่มียาผิดหวัง และความสัมพันธ์ที่ดีของเธอละนิธานคือการไม่มีความสัมพันธ์ต่อกันอีก! “ไม่ค้องตั้งใจเตรียม ยังไงคุณก็ไม่ใช่ภรรยาผม ใช่ไหม!” ชยานี “……” ผู้ชายคนนี้เจ้าเอาคืนจริงๆ เมื่อกี้เธอเพิ่งปฏิเสธเขาไป ตอนนี้เขารีบมาเอาคืน ชยานีกัดฟัน “งั้นดี ผมยังกลัวรบกวนเวลางาน! คุณชายนั้นบอกเวลาและที่อยู่ให้ฉันแล้ว คืนนี้ฉันจะไปตรงตามเวลา นิธานเห็นแล้วหลบ สุดท้ายก็ยอม “ได้ คืนนี้ผมจะให้ตีรณมารับ!” นิธานจากไปอย่างหล่ๆ และก็ไม่มีอะไรให้น่าจดจำ ชยานีดูเงาหลังของนิธาน วินาทีนี้ในใจเธอมีความรู้สึกที่เสียใจพูดไม่ออกมา ความรู้สึกแบบนี้ชยานีมั่นใจว่ามันไม่ใช่ของตัวเอง แต่มองดูนิธานจากไปแบบนั้น ในใจเธอสับสน ถึงกับรู้สึกทรมาน เธอเป็นไร? นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการหรอ? ชยานีเพื่อให้ตัวเองไม่คิดมาก ทั้งบ่าย จนถึงดึกชยานีก็จมอยู่ในงานตลอด ตอนชยานีได้รับสายตีรณก็ 6โมงกว่าแล้ว ชยานีก็เพิ่งนึกขึ้นมาว่าตัวเองตกลงจะไปร่วมงานวันเกิดของปู่ตมนา ชยานีบี้ไป เก็บภาพวาด ปิดคอมแล้ววิ่งลงมาอย่างรีบ รถของนิธานจอดอยู่ตรงใต้ตึกทำงาน รถของนิธานทิ่มตามาก ชยานีเพียงแค่ปวปเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นรถของนิธาน เธอเดินไปช้าๆ มีคนลงมาจากทางคนขับ เป็นผู้ช่วยเบอร์1ของนิธานตีรณ ตีรณเห็นชยานีกว่าจะลงมาได้ เลยเหมือนกับเจอคนช่วยโลก ส่งชยานีอย่างไม่รีบร้อน “คุณผู้หญิง เสร็จงานได้สักที!” คำพูดของตีรณนี้เหมือนเจอพระเจ้างั้นแหละ ชยานีสงสัย “โทษนะ เมื่อกี้ฉันอยู่เกินเลยลืมเวลา ทำให้เธอต้องคอยนาน!” “ไม่นานๆ” ตีรณรีบตอบ แต่ในใจจะบ้าตาย ต้องรู้ไว้ว่าตอนบ่ายเห็นเจ้านายตัวเองเดินลงมา ก็คิดว่าเจ้านายจะพาชยานีลงมาด้วย ใครจะไปรู้นิธานหน้ามืดออกมา หน้าดำนั้นเหมือนกับท่านเปางั้นแหละ และบรรยากาศรอบข้างนิธานก็อึดอัด เธอลองคิดสภาพดูนิธานเดินลงมาอย่างหน้ามืด แล้วทั้งตัวระบายควาเย็นชาออกมา นั่งอยู่ในรถจนถึงตอนเย็นนี้? ตีรณที่น่าสงสารอยู่เป็นเพื่อนนิธานทั้งบ่ายในรถ แล้วยังต้องรับอาการเย็นชาที่มาจากนิธานอีก “คุณผู้หญิง คุณรีบขึ้นรถเถอะ งานเลี้ยงทั้งโน้นจะเริ่มแล้ว!” ชยานีดูตรงข้อมือ เวลาไม่ทันจริงๆ ก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี “ต้องขอโทษจริงๆผู้ช่วยตีรณ แต่คุณวางใจได้ ฉันจะพยายาม แล้ว….. คุณชายบ้านคุณล่ะ? ไปก่อนแล้วใช่ไหม?” ชยานีนึกได้ว่านิธานตอนจากไปถึงแม้ไม่ได้โกรธอะไร แต่สีหน้าดูไม่ดีเลย “อืม……”ตีรณอึ้งสักแปป สีหน้าบนใบหน้าไม่รู้จะอธิบายยังไง ชยานีเห็น ยังคิดว่าตีรณจะมีคำขอมาให้เธอมัน”ไม่เป็นไรๆ แต่ว่าฉันใส่ชุดนี้คงไม่มีปัญหาอะไร!” ชยานนี่คิดยังน้อยกยังน้อง ฉันใส่เองแบบนี้มันก็คงจะไม่เหมาะ คงทำให้นิธานขายหล้บป่า ถึงแม้ตัวเองจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนิธาน แต่ว่าตอนนี้เป็นคุณนังใช้นามภรรยา “ทำไมยังงั้นก็แค่นี คุณส่งฉันไปที่ร้านค้าที่ไหนก็ได้ ฉันจะไปซื้อชุด ตีรณจะร้องจริงแล้ว อย่างยิ่งความรู้สึกที่ได้จากในรถเวลาเบรค ทนฝืนใจพูด “คุณผู้หญิง ขึ้นรถก่อน ชุดเตรียมไม่กัน “ออ!” ชยานีเพิ่งจะเข้าใจ แบบนี้ก็แสดงว่าเป็นวันเกิดของชลัช นิธานคงจะคิดรอบคอบแล้ว “งั้นดี” ชยานีพูดขำๆ เปิดประตูเบาะหลังยิ้มแล้วเอียงหลังนิดๆแล้วเดินเข้าไป แค่เพิ่งจะเข้าไปครึ่งตัว ชยานีก็จะสลายแล้ว เธอจองผู้ชายตรงหน้าห่างไม่ถึงเม็ดนึง โดยเฉพาะเห็นสายตาผู้ชายคนนั้นที่เย็นชา ชยานีกลืนน้ำลาย ถอดหายใจ ผู้ช่วยตีรณ ทำไมคุณไม่บอกฉันว่านิธานก็อยู่! นิธานเงยหน้าขึ้น แล้วมองตาเธออย่างไม่ตั้งใจ สายตาดำๆนั้นมองลงไปตรงปกเสื้อตรงหน้าอกชยานี ชยานีพูด “ยังไม่เข้ามาอีก?”