ตอนที่ 90 ฉันไม่เต็มใจไป

ต๭นที่ 90 ฉันไม่เต็มใจไป ชยานีมองตามสายตานิธานลงไป ร้องดังขึ้นกะทันหัน ใช้มือทั้งสองปิดตรงช่วงหน้าอกไว้ “ไอ้หื่น!” ชยานีได้ยืนก็จะหนี แต่นิธานจะให้ชยานีดั่งใจได้ยังไง เอื้อมมือ อุ้มทั้งตัวชยานีขึ้น แล้วก็ดึง ชยานีก็ล้มลงไปนออ้อมกอดนิธาน ชยานีพยายามสักพัก ได้แต่มองไปที่ตีรณปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว และก็ทำลายใจที่อยากจะวิ่งหนีของชยานี ชยานีมองดูประตูรถอย่างหมดหวัง หันหน้าไปมองนิธานอย่างโกรธ เหมือนกับจะเจาะรูในร่างกายนิธานงั้นแหละ สายตานิธานนั้นหลับตาไว้ เหมือนปลดปล่อยพลังอันตราย ชยานีกลืนน้ำลาย เอื้อมมือออกไปทิ่มไปมาตรงหน้าอกนิธาน “อืม ปล่อย!” “ไม่หนีแล้ว?” อยู่ห้องแคปๆนี้แล้วเสียงแหบๆของนิธานมันดูมีเสน่ห์มากขึ้น แปปเดียวชยานีก็โดนหลงกล ถึงแม้จะส่ายหัวเพราะหลง แต่ก็ส่ายหัวอีก กึ่งหลับกึ่งตื่น โกรธนิดๆ “นิธาน ปล่อยฉัน ปล่อย!” นิธานมองผ่านหน้าชยานี แล้วหล่นอยู่บนตัวเธอ “ คุณกล้าว่าจะใส่ชุดนี้ไปงานกับผม?” “ ไม่อย่างนั้นล่ะ?” ชยานีบ่นไม่หยุด “ ไม่ใช่ฉันที่อยากจะไป อีกอย่าง ชุดหนึ่งมันก็แพงมาก ฉันไม่มีเงิน!” นิธานโค้งปากแร็งๆ มองดูผู้หญิงบางคนที่ลืมตาแล้วพูดอยู่ เสียง พุ่ ด้านหน้ารถที่กำลังจะสตาร์ทอยู่ ตีรณเห็นก็รีเอสของที่วางอยู่ให้ชยานี “คุณผู้หญิง ของคุณ! ” ชยานี “……” คุณผู้หญิง นี้เป็นของที่คุณนิธานเตรียมไว้ให้คุณโดยเฉพาะ……!” ตีรณรู้สึกด้านหลังมีความอาฆาตลอดมา จามอย่างไม่รู้สึกตัว แล้วยิ้ม “ฮาๆ เวลาจะไม่ทันแล้ว“ ชยานีจ้องมองกล่องที่อยู่ในออ้มกอดเธอไว้ ในใจยากที่จะพูดออกมา เธอมองดูนิธานไปมา ในสายตาแฝงไปด้วยคำว่าปล่อยเธอ แต่นิธานกลับจ้องใบหน้าเธอนั้น เหมือนกับไม่ว่าจะโดยยังไงก็ไม่เบื่อ “ฮาโหล!” ชยานีทนไม่ไหวใช้มือทุบไปที่หน้าท้องนิธาน “ นายปล่อยฉันสิ!” นิธานกลืนน้ำลายลง แล้วลากสายตากลับมา “ตีรณ!” ตีรณรู้ตัวทันที ในกลางความโกรธนั้นก็ถูกเว้นห่างไว้ ชยานี”……” เธอมองดูนิธาน เขาอยากจะให้ตัวเองเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี้! ไทยสุด นิธานก็ไม่ได้ทำให้ความคิดเธอผิดหวัง สายตาที่นี่ล่าช้านั้นมองไปที่ชยานี “ทำไม? หรือว่าคุณอยากจะใส่ชุดนี้ไปงาน?” “เดี๋ยวฉันเปลี่ยนชุดไม่ได้ไง? ที่แบบนี้จะให้เปลี่ยนชุดยังไง! ชยานีมองไปที่เสื้อนั้นก็อยากต่อยหน้านิธาน เธอกล้ามั่นใจว่าผู้ชายคนนี้แกล้งเธอ เขาอยากเอาคืนเธอ นิธานปล่อยมือ ชยานีเห็นแล้วรีบขยับตัวไป ขยับที นั่งอยู่ใกล้ๆหน้าต่างรถ พร้อมกับมองสายตาไปที่ด้านนอก ก็ไม่ยอมที่จะมองหน้านิธาน นิธานปวดหัวนิดนึงแล้วจับปลายจมูก เมื่อก่อนไม่ว่าเขาจะเจอปัญหาในงานที่ใหญ่ ก็ไม่เคยหมดปัญญาเท่าตอนนี้มาก่อน ดันเจอผู้หญิงคนนี้ ถึงกับอ่อนแข็งไม่กิน ตอนรถกำลังขับไปยังคฤหาส์ ตีรณวิ่งหนีจากรถเพื่อความปลอดภัยแล้ว แต่นิธานกับชยานีทั้งสองคนยัวนั่งอยู่ตรงเบาะหลังจ้องตาไปมา เวลาผ่านไป ทั้งสามก็ไม่ยอมใคร สุดท้ายแล้วชยานีทนไม่ไหว กัดฟัน “นิธาน นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า ทำไมต้องทำให้ผู้หญิงอย่างฉันน่าแตกด้วย!” นิธานหลับตาแล้วมีเส้นหนาๆออกมา ยิ้มแล้วลอยผ่านใบหน้านั้น แล้วก็หล่นอยู่บนอกชยานี “ผมไม่ใช่ลูกผู้ชาย คุณก็ตรวจสอบนานแล้วไม่ใช่ไง? ทำไม? หรือว่าหลายครั้งนั้นไม่ได้ทำให้คุณพอใจ?” ไอ้บ้า!” นิธาน ลงมา!” ชยานีรู้สึกแค่ว่าบนหน้าผากเต้น หากว่านิธานพูดมากอีกไม่กี่คำ สงสัยคงจะทำให้ตัวเองโกรธตายแน่ มือทั้งสองกอดรอบอกเธอไว้ เหมือนกับกำลังรับชมหน้าตาที่โมโหของชยานี เวลาชยานีโกรธขึ้นมา ใบหน้าที่ยิ้มนั้นทำให้คนใจสั่น ความโกรธนั้นกับหน้าตาเธอเท่ากันเลย นิธานก็มีอารมณ์บ้าง ทำให้ชยานีกระโดด เห็นชยานีโมโห อารมณ์ทำเขาเหมือนเปลี่ยนไปเร็วมาก เมื่อกี้อยู่ในห้องทำงานชยานีโดนชยานีบ่นอย่างหนัก ตอนนี้เห็นชยานีเต้นไปเต้นมา อารมณ์เขาดีขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ “ได้ ไม่ลงจากรถใช่ไหม! งั้นฉันลง ฉันจะใส่ชุดทำงานออกไป ไหนๆคนขายหน้าก็ไม่ใช่ฉัน!” ชยานีห้ามนิธานไม่ได้ แต่เธอก็พูดให้ตัวเองเชื่อตลอด ใครจะไปรู้ว่ามือของชยานีเทอะโดนที่จะจับประตูรถ แล้วมีเสีย พ๊าม ออกมา เป็นเสียงรถประตูปลดล็อค ชยานีตาโต มองไปที่ข้างตัวผู้ชายคนนั้นยังไม่อยากจะเชื่อ ชยานีมองนิธานอย่างสับสน ไม่รู้ว่าต้องใช้ศัพท์อะไรมาแทนนิธาน “นายจะทำอะไรกันแน่?” “ ในเมื่อคุณมากับผมาด้วยกัน อย่างนั้นมันก็แสดงว่าผมนิธาน ในนามของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด เป็นตัวแทนของตระกูลภูลพิพัฒน์ ในฐานะคุณ……ไม่ค่อยเหมาะ อยากทำให้ผมขายหน้า?” “เสียงพูดเย็นชาขอวางนิโจมตีใจชยานี ถึงกับจะทำให้ชยานีเป็นบ้า ยิ่งฟังคำพูดของนิธานที่พูดมั่วแล้ว “ แล้วใครกันแน่ที่ไม่ให้เธอเปลี่ยนเสื้อ!” ถ้าไม่ใช่เขา เธอก็เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเข้าไปนานแล้ว! นิธานยักคิ้ว โพสต์ท่าออกมา เหมือนจะมีความหมายแฝงไว้ว่าถ้าชยานีไม่เปลี่ยน เขาก็จะไม่ไป สมองชยานีปวดอย่างแรงแรงมาก รู้สึกเข้าหูมีเสียง วงๆ มีความเหนื่อยล้าจนนวดคิ้ว “นิธาน ถ้านายจะเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่ไปแล้ว!” ในไหนก็เป็นแค่วันเกิดของชลัชเอง! ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับใครทั้งนั้น แต่นิธานไม่เหมือน นิธานกับเธอเติมโตกันมาตั้งแต่เด็ก ความสัมพันธ์ตระกูลภูลพิพัฒน์กับตระกูลชูชาติดีกันมาก รถของนิธานก็ขับมาถึงที่นี้แล้ว แต่ว่าถ้าคนไม่เข้าไป เพราะสุดท้ายตระกูลชูชาติต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ความสัมพันธ์ทั้งสองบ้านก็จะโดนทำลาย ใบหน้าของใครก็ดูไม่ดีเหมือนกัน ทำไมนิธานจะไม่รู้ว่าข้างในใจชยานีคิดอะไรอยู่ ผู้หญิงคนนี้ปิดบังเรื่องในใจนี้อยู่ อะไรก็วางไว้บนหน้าหมด นิธานถอดหายใจ โชคดีที่ผู้หญิงคนนี้เจอเขา เขาไม่เล่นทำร้ายอะไรเธอ พอคิดถึงมีคนจงใจจะทำร้าย นิธานก็นึกถึงเรื่องสองปีที่แล้ว ความรู้สึกที่เธอให้เขามันไม่ดีเลย บวกกับที่เธอใช้การฆ่าตัวตายให้ตัวเองสนใจ นิธานหลับตา รู้สึกเรื่องนี้มันแปลกๆ ชยานีเห็นสภาพนิธานแบบนี้แล้ว ในใจเหมือนมอะไรทุบตี แต่ใบหน้าเหมือแข็งแกร่งมาก นิธานหัวเราะเบาๆ “ ไม่ไปก็ไม่ไป หรือวันนี้คุณมีที่ไหนที่อยากไป?” นิธานเอื้อมมือออกไปสะบัดผมชยานี มองสายตาไปที่ชยานีอย่างอ่อนโยน ชยานีจาม มือไปตบโดนมือที่มั่วของนิธาน “ ตัวคุณก็ถึงที่นี่แล้ว ไม่เข้าไปคงดูไม่ดีมั้ง! อีกอย่าง……” ชยานีพูด แต่สายตามองไปด้านนอก เธอจามสองครั้ง ในสายตามีความชัง มองลงไปที่นิธาน แต่ช้างแทงตา “คนรักของคุณ รอคุณที่ด้านนอกนานแล้วนะ !” ชยานีเหมือนกลัวนิธานจะมองไม่เห็นงั้นแหละ ถึงกับตั้งใจหลบตัวเพื่อให้มองเห็นชัด นิธานปิดตาเล็กน้อย เห็นด้านนอกรถไม่ห่าง 3 เมตรมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนไว้นั้นไง เป็นคนที่ชยานีพูดถึง ในตานิธานมีแสงเลื่อนผ่าน แล้วมองไปที่ชยานี “งอน?” ชยานีเหมือนได้ยินคำรออะไร “ นายพูดมั่วอะไร ฉันจะงอนคุณ? คุณวางใจเถอะ ต่อให้อีก 100 ปี 1000 ปี ฉันก็ไม่งอนคุณสองคนหรอก หลังจากเราแต่งงานแล้ว คุณอยากอยู่กับใครก็เชิญ!” ถึงแม้ชยานีจะพูดจาได้เก๋ๆ แต่คำพูดนี้ฟังยังไงก็เหมือนรู้สึกงอน แต่ตอนนี้ชยานีรู้สึกไม่ได้ นิธานแสดงอาการที่แปลๆออกมา “ใช่ไหม? “ นิธานมองหน้าชยานีเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ดูจนทำให้ชยานีหดหู่ “เค เปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วๆ อย่าดื้อ!” นิธานเอื้อมมือไปจับคางชยานี ชยานีล้มตัวลงมา ความรู้สึกที่อบอุ่นนั้นมันกระเด็นใส่บนหน้าชยานีหมด ชยานีกระพริบตา ขนตานั้นยาวมาก ทำให้เธอทั้งคนดูเหมือนมีเสน่ห์ ชยานีไม่ถึงกับว่าบ้าหน้าตา แต่ทุกครั้งก็จะลงไหล ไปในใบหน้าขอสนิธาน ยิ่งเวลาที่หน้านิธานเข้าใกล้ ใบหน้าที่หล่อเนั้นวางอยู่บนหน้าเธอ และดูจากระยะห่างแล้ว ผิวพรรณของนิธานดีเว่อร์ ถึงกับดีกว่าผู้หญิง โดยอย่างยิ่งตาคู่นั้นของเขา เหมือนกับปล่อยไฟล์เป็น ชยานี ดูไปดูไปเหมือนกับโดนเวทมนตร์ “ปาลี เชื่อฟังหน่อย เดี๋ยวกลับไปผมจะพาคุณไปกินของอร่อย อืม? เกี้ยวมุกในร้านอาหารสุขวิ และก็ยังมีซาลาเปา ดีไหม!” ชยานีกลืนน้ำลายไม่หยุด สายตาก็เริ่มละเมอ ถึงกับมองหน้าอันมีเสน่ห์หอมนิธานแล้วส่ายหัว “ได้ ได้สิ!” ชยานีดูดูงี่เง่าแบบนั้นน่ารักจริงๆ เหมือนกับสุนัขตอนเด็กที่นิธานเคยเลี้ยง น่ารักมากจริงๆ นิธานหลับตาไว้ ปลายนิ้วท้องที่มัดๆถูกอยู่แก้มชยานี ต่อมาเป็นคาง แล้วก้มลงไปจูบปากชยานี หัวใจชยานีเกือบจะหยุดเต้น เธอคลื่นน้ำลายอย่างเร็ว และสะอึกออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว มองไปที่นิธานด้วยสายตาที่สับสน นิธานเห็นเธอเชื่อฟังแบบนั้นแล้ว อารมณ์ดีแล้วพูดว่า รักตายเลยกับหน้าตาน่ารักแบบนี้ของชยานี เธอมั่นใจว่าต่อไปจะใช้แผนนี้ไม่หลอกล่อชยานี ทดลองใช้ครั้งแรกก็ได้ผลมากจริงๆ “ที่รัก เปลี่ยนเสื้อดีไหม?” “ได้!” ฉะนั้น ในภายใต้อาหารที่อร่อยแล้ว ชยานีเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เชื่อฟังมาก เห็นกระดุมที่ไม่สามารถปิดได้ที่หลังเธอ แล้วยังบี้ปากมองนิธานไว้ สายตาที่เปียกๆ ไม่มีความช่วยเหลือนั้นถูกนิธานมองไว้ นิธานกลืนน้ำลายตลอด สายตาก็เปลี่ยนไป ทั้งตัวไม่สามารถที่จะขยับได้ ข้างในใจเขาสั่นไหว รู้สึกผิดมากจริงๆกับการพยายามเมื่อกี้ เขาควรจากลงจากรถ ทำไมต้องดูเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย? นี่มันเป็นบททดสอบให้เขาจริงๆ “ปิดไม่ได้! คุณช่วยผม!” “ได้!”