ตอนที่142 ความอ่อนโยนของนิธานให้กับชยานีไปทั้งหมด

ต๭นที่142 ความอ่อนโยนของนิธานให้กับชยานีไปทั้งหมด ตมนารู้มาตลอดว่านิธานเป็นคนประเภทชอบหรือไม่ชอบจะแสดงออกทางสีหน้าทั้งหมดเพราะเขาไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเป็นคนที่เชื่อมั่นในการกระทำของตัวเองไม่ไว้หน้าใคร แล้วจะให้เธอตอบกลับคำถามนี้ยังไง ร้านอาหารฝรั่งเศสสถานที่โรแมนติกแบบนี้แต่กลับมาคนเดียวดูยังไงก็น่าสลดใจเกินไปแต่ถ้าบอกว่ามากับคนอื่นก็เหมือนจะบอกกับนิธานว่าเธอมีคนอื่นแล้วงั้นเธอกัยนิธานก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ที่จริงแล้วตมนาคิดมากเกินไปเธอจะมาคนเดียวหรือว่ามากับคนอื่นนิธานไม่เคยเอามาใส่ใจถึงแม้ตมนาจะไม่มีแฟนนิธานก็ไม่เข้าไปยุ่งเพราะเขาไม่มีความรู้สึกแบบหญิงชายต่อเธอเลยแม้แต่น้อย ชยานีมองตมนาที่ตัวแข็งทื่ออยู่กับที่แล้วรู้สึกอยากหัวเราะเงยหน้ามองไปที่นิธานพบว่านิธานกำลังมองมาที่เธออย่างทะนุถนอมเธอจึงกลั้นใจไม่ให้หัวเราะออกมา ชยานีเข้าใจความหมายของนิธานบ้างแล้วเธออยู่กับนิธานนานๆไปก็รู้จักนิสัยของนิธานไม่มากก็น้อยดูเหมือนว่าตมนาจะไม่มีหวังแล้ว ตมมนาได้แต่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงนี้ถึงแม้ชยานีจะไม่ใส่ใจแต่ก็ส่งผลถึงความอยากอาหารของเธอเล็กน้อย นิธานเห็นว่าชยานีไม่กินแล้วจึงขมวดคิ้ว "กินเยอะๆหน่อย คุณผอมเกินไปแล้ว" นิธานพูดเสร็จก็ตักสปาเกตตี้ในจานตัวเองให้กับชยานี "กินอิ่มแล้วถึงจะมีเนื้อมีหนัง ปกติคุณกินน้อยเกินไปเลยผอมมากตอนที่กอดถึงไม่มีความรู้สึก" ชยานี "..." เธอไม่อยากยอมรับว่ารู้จักไอ้โรคจิตคนนี้เลยให้ตายสิไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็แกล้งเธอได้ตลอด ตมนามองนิธานอย่างไม่น่าเชื่อ คิดไม่ถึงว่าคนที่ปกติเจ้าระเบียบอย่างนิธานจะพูดอย่างนั้นกับชยานี "ธาน คุณเปลี่ยนไป" นิธานหน้าบึ้งเห็นได้ชัดว่าตมนารบกวนความอยากอาหารของนิธานแล้วแม้แต่ประสาทสัมผัสยังได้รับผลกระทบ "คุณตมนาถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว รบกวนออกไป ผมกับภรรยาจะกินข้าวแล้ว" นิธานพูดก่อนจะดีดนิ้วเรียกพนักงานเข้ามา "คุณนิธานและภรรยา ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้คะ" เพร่ะว่าเบื้องบนกำชับมาว่าให้บริการทั้งสองให้ดีที่สุดถึงแม้พนักงานคนนั้นจะไม่รู้ว่าสามีภรรยาคู่นี้เป็นใครมาจากไหนแต่คงจะเป็นลูกค้าที่ยิ่งใหญ่มากพนักงานคนนั้นก็ไม่กล้าชักช้า "รบกวนเชิญคุณผู้หญิงท่านนี้ออกไปทีเธอรบกวนการกินอาหารของผมและภรรยา"นิธานพูดอย่างไร้น้ำใจ ตมนามองนิธานอย่างไม่เชื่อเธอไม่เชื่อว่านิธานจะไร้น้ำใจแบบนี้่ "ธานคะ ยังไงพวกเราก็นับว่าเป็นคนที่เติบโตมาด้วยกันถ้าไม่มีปาลีไม่แน่พวกเราอาจจะ" "คุณตมนา" นิธานทนใจเย็นไม่ไหวแล้วนิ้วยาวของเขาเกาะไว้บนโต๊ะ" ถ้าหากคุณยังไม่เข้าใจความหมายของผมละก็ผมจะพูดอีกครั้งผมกับภรรยารักกันมาก ส่วนคุณ แน่นอนว่าคุณกับผมจะอายุเท่าๆกันแต่พูดว่าโตมาด้วยกันคงจะเกินไปผมจำไม่เคยได้ว่าผมกับคุณจะสนิทกันขนาดนั้น" " แต่ว่าธาน เมื่อก่อนคุณ" "เพราะว่าคุณสนิทกับนภนันท์ดังนั้นผมเห็นแก่นภนันท์ถึงทักทายคุณก็แค่นั้น ในสายตาผมคุณไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงคนอื่นๆถ้าหากมีอะไรแตกต่างละก็"นิธานหยุดพูดไปสักครู่ตมนาตาเป็นประกายเธอรู้ว่าตัวเองพิเศษสำหรับนิธาน นิธานยิ้มเยาะ ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย" ในตอนนั้นคุณช่วยชีวิตผมไว้ถึงแม้จะไม่ได้ช่วยอะไรมากมายแต่อย่างน้อยก็มีใจคิดจะช่วยดังนั้นผมช่วยเหลือตระกูลชูชาติตลอดหลายปีมานี้ผมคิดว่าชดใช้ให้พอแล้ว" "อะไรนะ" ตมนาถอยหลังไปหลายก้าวใบหน้าซีด "ธาน ฉันไม่เชื่อ" เธอไม่เชื่อ นิธานปฏิบัติต่อเธอไม่เหมือนคนอื่นไม่เหมือนจริงๆ " เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่คุณ ไม่เกี่ยวกับผม ผมควบคุมความคิดของคุณไม่ได้"นิธานมองตมนาที่ตอนนี้เหมือนจะจิตใจล่องลอยอย่างหมดความอดทน " ธานคะ เพราะเธอใช่ไหมเพราะว่าตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้โปล่เข้ามาคุณก็ทำตัวแปลกไปเพราะเธอแน่ๆ" ชยานีขมวดคิ้ว "คุณตมนา ถึงแม้ว่าคุณกับธานจะอายุใกล้เคียงกันแต่ว่าคนที่อายุเท่ากับธานมีเยอะมากค่ะหรือว่าเพียงแค่เรื่องนี้คุณก็นับว่าเป็นคู่ที่เติบโตมาด้วยกันกับธานเหรอคะ อีกอย่างฉันเป็นภรรยาของธานตอนที่พวกเราแต่งงานกันธานก็ยังโสดอยู่ดังนั้นฉันไม่รู้ว่าคำพูดของคุณเมื่อตะกี้หมายความว่ายังไงคุณต้องพูดให้ชัดนะคะเพื่อไม่ให้คนอื่นมาเข้าใจผิดฉันในเรื่องนี้ได้" ชยานีพูดเสร็จตอนที่เงยหน้าขึ้นพบกับสายตาที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มของนิธานที่มองเธออยู่แววตาที่อบอุ่นจนทำให้คนกลัวชยานีเริ่มตัวสั่นส่งสายตาเอาที่เขาสบายใจไปให้นิธานเรื่องทั้งหมดต้องโทษนิธาน ไม่รู้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้ตมนาต้องมาหาเรื่องเธอด้วย " ที่รัก ผมว่าคุณก็ไม่ค่อยชอบกินอาหารตะวันตกเราเปลี่ยนไปร้านอื่นกันเถอะ" นิธานพูดขึ้น ชยานีแววตาเป็นประกาย "ดีค่ะ ธานคะ ฉันอยากกินหม้อไฟ" "ได้เลย งั้นเราไปกินหม้อไฟกัน" นิธานกล่าวน้ำเสียงเอาใจบีบจมูกชยานีเบาๆทำเหมือนด้านข้างไม่มีคนอื่นจนตมนาทนไม่ไหวแววตาเกรี้ยวกราด "ธานคะ คุณก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับคุณทำไมคุณทำกับฉันอย่างนี้" นิธานทำเหมือนกับไม่เห็นตมนาลุกขึ้นเดินเข้าไปช่วยพยุงชยานีลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าชยานีมาจับไว้อย่างเอาใจใส่กางแขนขึ้นชยานีร่วมมือด้วยการคล้องแขนของเขาไว้ยืนอย่างสง่างามท่าทางที่ใจกว้างและมั่นใจกลบตมนาที่พ่ายแพ้ย่อยยับไว้อย่างสวยงาม " คุณนิธานกับคุณผู้หญิง พวกคุณ" พนักงานคนนั้นตื่นตกใจ "ดิฉันจะรีบไล่คุณผู้หญิงคนนี้ออกไปค่ะพวกคุณ" "ไม่ต้องแล้วครับภรรยาของผมไม่ค่อยชอบกินอาหารตะวันตกเท่าไหร่" นิธานพูดเสร็จประจวบเหมาะกับที่ลูกชายไฮโซที่ตานจีบตมนาเดินมาพิเห็นตมนาก็รีบเดินเข้ามาหา "นา คุณมาอยู่ที่นี่เอง ผมก็ว่าทำไมคุณถึงไปเข้าห้องน้ำนานจัง คุณ คุณนิธาน" ลูกชายไฮโซคนนั้นเป็นคนฉลาด จำนิธานได้ในทันทีรีบปล่อยตมนาแล้วเดินเข้ามาทักทายนิธานทันที "สวัสดีครับคุณนิธาน" นิธานกระพริบตาหันไปมองตมนาเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้ม "คุณคือ" "อ้อ สวัสดีครับคุณนิธานผมคือชนุดมจากบริษัทแองจี้ครับณัฏฐพลคือคุณพ่อผมเอง"ชนุดมหยิบนามบัตรออกมาหนึ่งใบยื่นให้กับนิธานอย่างเคารพ ท่าทางเหมือนขันทีตอนเจอกับฮ่องเต้ไม่ผิด นิธานพยักหน้าเข้าใจ" ที่แท้คุณพ่อคุณก็คือคุณณัฏฐพลนั่นเอง" นิธานไม่ได้เก็บนามบัตรไว้ชนุดมพบว่าด้านข้างของนิธานมีสาวสวยยืนอยู่ บุคลิกสง่างามมากเมื่อเทียบกับตมนาแล้วงดงามกว่ามากที่สำคัญคือยังสาวอยู่ "คุณนิธานครับ ท่านนี้คงจะเป็นภรรยาของคุณสินะครับ" คำพูดนั้นทำให้นิธานอารมณ์ดีขึ้้นมาเห็นได้ว่าบนหน้าของเขาเหมือนภูมิใจมากทำให้ชนุดมรู้ว่าตัวเองกล่าวถูกแล้ว "คุณนายสวยจริงๆครับยืนคู่คุณนิธารแล้วเหมือนกิ่งทองใบหยกเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างมา" "อืม คนของผมแน่นอนว่าต้องดีที่สุด"ตอนนี่นิธานถึงยอมหยิบนามบัตรของชนุดมไว้ ชนุดมเห็นดังนั้นเหมือนหินที่ทับหัวใจอยู่ตกลงไปแล้ว "คุณนิธานกับคุณนายกำลังมาหาที่อยู่กันสองคนเหรอครับ" " อืม คุณชนุดมคนนี้คือ"นิธานเบี่ยงหน้าไปมองตมนาเล็กน้อย แต่ตอนนี้ตมนาที่ยืนอยู่ตรงนั้นแทบอยากจะอ้วกออกมาเรื่องที่เธอกลัวที่สุดเกิดขึ้นแล้วโดยเฉพาะเกิดขึ้นต่อหน้านิธานทำให้ตมนารู้สึกละอายใจมาก "อ๋อ เธอคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลชูชาติไงครับแต่ว่าคุณนิธานคงจะยุ่งๆจำพวกเราไม่ได้ก็ไม่แปลกครับ คุณตมนาเธอสวยมากครับตอนนี้ผมกำลังตามจีบเธออยู่" นิธานยิ้ม "ดีมากครับ พยายสมจีบนะครับ" นิธานพูดพลางตบไหล่ชนุดมไปด้วย "ผมดูคุณอยู่นะคุณชนุดมกับคุณตมนาก็เหมาะสมกันเหมือนคู่ที่ฟ้าสร้างมา ถ้าหากจีบสำเร็จผมต้องไปร่วมแสดงความยินดีด้วยแน่นอน" " ถ้าเป็นอย่างนั้นผมก็ขอขอบคุณคุณนิธานและภรรยาล่วงหน้าเลยครับ" ชนุดมดูเหมือนจะดีใจมากเหมือนจะลอยขึ้นได้ หลังจากที่นิธานะาชยานีเดินออกมาพอขึ้นรถได้ชยานีก็ปล่อยเสียงหัวเราะดังออกมาไม่หยุด " ตลกขนาดนั้นเลย"นิธานยื่นตัวเข้ามาช่วยชยานีสวมเข็มขัดนิรภัยเห็นแต่ชยานีพยักหน้าไปมาจึงบีบจมูกเธอเบาๆ" เด็กเจ้าเล่ห์" " ก็มันตลกจริงๆนี่นา" ชยานีปัดมือขี้เล่นของนิธานก่อนจะลูบจมูกที่เริ่มแดงของตัวเอง "เมื่อตะกี้คุณไม่เห็นสีหน้าของยัยตมนาที่แทบจะบิดเบี้ยวเหรอ เมื่อก่อนไม่คิดว่าอาการโกรธจนหน้าดำเป็นยังไงแต่พอวันนี้ได้เห็นสีหน้าของยัยตมนาแล้วก็เข้าใจทันทีเลย"นิธานโดนชยานีแพร่เชื้อให้แล้ว "พอแล้ว หัวเราะพอแล้วตอนนี้พวกเราเตรียมตัวไปที่ เฮกี้คุณไม่ใช่บอกว่าชอบหม้อไฟของที่นั่นรึไง" " อืม ค่ะอาหารตะวันตกกินไม่อิ่ม ถ้าเทียบกันแล้วฉันชอบอาหารจีนของเรามากกว่า อาหารบ้านเรามาหลากหลายรูปแบบ วัตถุดิบเหมือกันยังสามารถทำออกมาได้ตั้งหลายเมนูฉันรู้สึกว่ามันน่าแปลกมากๆค่ะ"ชยานีเมื่อพูดถึงของกินก็น้ำลายไหลท่าทางเลียริมฝีปากเหมือนแมวของเธอทำให้นิธานใจกระตุกก่อนจะอ่อนยวบลงไป " ได้ครับงั้นเราไปกินอาหารจีนกัน ไม่กินอาหารตะวันตกแแล้ว"ยังไงซะชยานีพูดอะไรก็ถูกหมดเธอชอกกินอะไรเขาก็ชอบกินด้วย เป็นหลักการง่ายๆ ชยานีโดนการกระทำของนิธานทำให้ไม่รู้จะทำยังไง "ไม่ถึงกับต้องขนาดนั้นหรอกกินบ้างเป็นบางครั้งก็ได้" "ครับ" นิธานจดจำเอาไว้ในใจหลังจากนี้ต้องพยายามตามหาของอร่อยมาให้ชยานีทั้งหมดขอแค่เธอชอบกินถึงแม้จะเป็นเนื้อมังกรเขาก็จะหามาให้ได้เกี่ยวกับวิธีจีบสาวของเฉลิมพลที่สอนไว้นิธานตัดสินใจยกเลิกที่จะทำตาม เป็นไปอย่างที่คิดคุณชายจอมเจ้าชู้สาวๆที่ตามจีบถึงได้ไร้รสนิยมแบบนั้น มีเพียงภายนอกที่งดงามเปรียบกับนีสาวน้อยน่ารักของเขาไม่ได้เลย "งั้นพวกเราไปเฮกี้ตอนนี้เลย เมื่อตะกี้ผมสั่งให้ตีรณจองที่ไว้แล้ว เราเข้าไปก็ได้แล้ว"