ตอนที่144 ปกป้องเธอภายใต้ปีกอันแข็งแกร่งของเขา

ต๭นที่144 ปกป้องเธอภายใต้ปีกอันแข็งแกร่งของเขา สนามบินเมืองนภา ตีรณมารออยู่ที่ทางออกตั้งแต่เช้าแล้ว จนเจอว่าร่างที่คุ้นตาเดินออกมาจึงรีบเดินเข้าไปหา “สวัสดีครับคุณเจน” “ตีรณ เรียกฉันว่าแอนดี้ก็พอ” แอนดี้ เจน ก็คืออาจาย์ของนิธานลูกครึ่งจีน-ฝรั่งเศส มีใบหน้าที่งดงาม มองไม่เห็นริ้วรอยของอายุจากบนใบหน้าเธอ แอนดี้ยืนมองตีรณ “นิธานล่ะแล้วยังมีเทพธิดาของเขาด้วย” ตีรณชะงักไป คิดนิดนึง “ตอนนี้ท่านยังอยู่ที่บริษัทครับ ยุ่งจนปลีกตัวมาไม่ได้ถึงสั่งให้ผมมารับครับ ส่วนคุณนายตอนนี้เธออยู่ที่ห้องเสื้อผ้าของเธอกำลังเตรียมพร้อมเรื่องการประกวดออกแบบอยู่ครับ” “เอ๊ะ นิธานแต่งงานแล้วเหรอ”แอนดี้แปลกใจมาก เพราะนิธานเป็นลูกศิษย์ของเธอปกตินิธานจะพูดเรื่องต่างๆกับเธอเสมอ ดังนั้นพอแอนดี้รู้ว่านิธานแต่งงานแล้ว จึงแปลกใจอยู่ไม่น้อย ตีรณเห็นอาการของเธอจึงยิ้มแหย “เรื่องนี้ต้องพูดยาวเลยครับ เราขึ้นรถก่อนดีกว่าเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังครับ” “ก็ได้” และที่สนามบินในเวลาเดียวกัน นอกจากแอนดี้เจนที่มาถึงแล้วยังมีคณะของชามาที่มาขากเมืองเมฆา ทัตติเพราะเรื่องของบริษัทจึงไม่ได้มาด้วยทำให้ชามาโล่งใจขึ้นมา มองผู้หญิงเรียบร้อยที่อยู่ตรงหน้าสีหน้าพอใจ “จำไว้ว่าต่อจากนี้ไปเธอแค่พยายามวาดออกแบบให้ดีตอนนี้เธอเป็นผู้ช่วยของฉันถ้าเรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดีฉันจะตอบแทนเธออย่างดี” “ขอบคุณค่ะคุณชามา”หญิงสาวมีใบหน้าเรียวรูปไข่ แบบที่ทำให้คนที่เห็นแล้วชื่นชอบ เธอมีสีหน้าเรียบนิ่งใบหน้าสงบที่ไม่เข้ากับอายุของเธอ เมื่อได้ยินถ้อยคำที่ชามาพูดหญิงสาวเพียงแค่หัวเราะในใจไม่แสดงออกทางสีหน้า ชามาเข้าเช็กอินที่โรงแรมปลูไลท์หรือก็คือโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองนภาและเป็นโรงแรมในการจัดการของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด ที่บังเอิญว่าแอนดี้เองก็พักที่โรงแรมนี้แต่พักที่ห้องเพรสซิเด้นท์สูท ชามาได้ยินว่าห้องเพรสซิเด้นท์สูทที่เธอจองไว้ไม่ว่างแล้วจึงอาละวาดกับพนักงานในโรงแรมแต่พนักงานเห็นว่าชามาไม่ใช่สมาชิกของโรงแรมอีกทั้งยังไม่ได้จ่ายเงินล่วงหน้าเป็นเหตุผลปฏิเสธความไร้เหตุผลของชามา ชามาที่เพิ่งเดินทางมาถึงเมืองนภาก็มีเรื่องให้อารมณ์เสียเลยพอกลับถึงห้องพักจึงอาละวาดโยนขว้างสิ่งของจนกลุ่มผู้ช่วยที่มาด้วยต่างตกใจกันทั่วแต่ทุกคนก็ไม่กล้าต่อว่าอะไรเธอทำได้เพียงปล่อยให้เธออาละวาดต่อไป ผิดกับทางด้านชยานี หลายวันมานี้ชยานีกลับอารมณ์ดีมากเธอรู้ว่าชามามาถึงแล้วเธอตื่นเต้นที่จะได้เจอชามาอีกครั้ง ครั้นี้เธอจะต้องเอาคืนให้สาสมให้ชามาได้รู้ว่าแย่งของๆคนอื่นจะได้รับผลกรรมยังไง ณ บริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด ตีรณพาแอนดี้ไปส่งที่โรงแรมที่พักเรียบร้อยก็รีบกลับมาที่บริษัทเพื่อรายงานให้นิธานได้ทราบรวมทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงแรมด้วย "คุณชามาคนนั้นอารมณ์ร้ายไม่เบาเลยครับ คิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูแห่งตระกูลกองแก้วถึงได้ทำตามอำเภอใจโดยไม่เกรงกลัวใครถึงขนาดอาละวาดกับบริษัทเอ็ม.เจได้" นิธานแสยะยิ้ม แต่หันไปมองตีรณอย่างเคร่งเครียด "ฉันให้นายไปทำธุระไม่ใช่ไปยุ่งเรื่องของคนอื่น ทางด้านอาจารย์ว่ายังไงบ้าง" " คุณแอนดี้รู้เรื่องที่ท่านประธานแต่งงานแล้วครับเธอแปลกใจมากว่าผู้หญิงแบบไหนที่โชคดีได้แต่งงานกับท่านประธาน"ตีรณพูดก่อนจะหันไปมองที่นิธาน"ท่านประธานคงไม่โกรธที่ผมบอกคุณแอนดี้นะครับ" นิธานยักคิ้ว" นายทำได้ดีมาก"เขายิ้ม" ยังไงก็ต้องแนะนำให้อาจารย์รู้จักอยู่แล้ว ถ้าท่านได้เจอคงจะชื่นชอบน่าดู" ถึงแม้ตีรณจะไม่รู้ว่าทำไมนิธานถึงพูดแบบนี้แต่ในเมื่อนิธานดีใจตีรณก็ต้องดีใจตาม "ท่านประธานครับ คุณนายยอดเยี่ยมขนาดนี้คุณแอนดี้ต้องชอบแน่นอนครับ" "อืม" นิธานพยักหน้า "เมียฉันเก่งอยู่แล้ว" นิธานพูดออกมาโดยไม่มีอายสักนิดคนอื่นกล่าวชมเล็กน้อยเขาก็จะตัวลอยขึ้นอีกแต่นิธานก็มีสิทธิ์ที่จะคิดแบบนั้นรวมทั้งชยานีด้วยเช่นกันคำพูดนี้ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นพูดคงจะอึดอัดน่าดูแต่นิธานพูดจึงดูเหมือนจะสมเหตุสมผลแล้ว "ทางด้านนั้นเป็นยังไงบ้างแล้ว" ตีรณเคร่งเครียดขึ้นมา " ธยาน์เข้าไปอยู่ข้างกายชามาได้สำเร็จแล้วครับเธอบอกว่าครั้งนี้ชามาจะให้เธอเข้าประกวดแทนโดยใช้ชื่อนิกกี้" แววตาของนิธานเปล่งประกายนิ้วยาวเคาะบนโต้ะเบาๆ "บอกให้ธยาน์ทำตามที่เธอสั่งก็พอ" เขาเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ ผู้หญิงจากตระกูลกองแก้วคนนั้นดูเหมือนจะฉลาดไม่น้อย แต่อยู่ต่อหน้านิธานแล้วเธอก็เป็นได้แค่คนธรรมดาเล็กๆเล่ห์เหลี่ยมพวกนั้นนิธานแทบจะไม่เอามาใส่ใจ ที่ชยานีเคยแพ้ให้ชามาไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ฉลาดเท่าชามาแต่เป็นเพราะว่าเธอฉลาดเกินไปและยังปฏิบัติต่อชามาอ่อนโยนแบบนั้นดูออกได้ทันทีว่าชยานีคิดว่าชามาเป็นเพื่อนสนิทของเธอ โดนเพื่อนสนิทหลอกลวงอีกทั้งฆ่าจนตายนิธานคิดถึงตรงนี้ยังคงเสียใจกัยชยานีมากเธอแพ้ตรงที่เชื่อใจอีกฝ่ายมากเกินไปมิน่าล่ะตอนนี้ชยานีถึงระวังตัวแบบนี้คงเป็นเพราะว่าเธอเคยโดนทำร้ายมาก่อนนี่เอง นิธานลูบคางแววตาเป็นประกายเหมือนมีแผนอะไรอยู่ในใจ ตีรณเห็นแววตานั้นแล้วสั่นไปทั้งตัวแววตาแบบนี้ของนิธานเขาคุ้นตามากเลยล่ะปกติถ้านิธานจะจัดการใครสักคนก็จะมีแววตาแบบนี้เผยออกมา "ท่านประธานครับ ท่าน" "งานประกวดออกแบบครั้งนี้เตรียมการให้ดีถึงเวลานั้นให้อาจารย์ออกงานด้วย" นิธานสั่งงานเสร็จก็ให้ตีรณออกไปทำงานอื่นต่อ ที่จริงเขาสามารถจัดการชามาที่เป็นตัวปัญหาคนนี้อย่างง่ายดายแต่สาวน้อยของเขาไม่คิดอย่างนั้นเธออยากแก้แค้นมันก็จริง โดนคนทำร้ายจนตายความทรมานแบบนั้นถึงแม้นิธานจะไม่ได้เจอด้วยตัวเองแต่แค่คิดว่าเธอเคยโดนทำร้ายแบบนั้นนิธานก็แทบทนไม่ไหว หลังจากวันนี้เป็นต้นไป สาวน้อยคนนี้เป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ในเมื่อทัตติคนนั้นไม่สนใจ งั้นเขาก็เป็นคนที่สำคัญที่สุดเพียงคนเดียวของสาวน้อย เขาจะดึงชยานีเข้ามาภายใต้ปีกของเขาเพื่อปกป้องดูแลเอง เธออยากจะทำอะไรเขาจะให้เธอทำขอแค่เขามองอยู่ข้างหลังไม่ให้เกิดเรื่องอะไรกับเธอก็พอ นิธานจัดการเคลียร์งานบนโต้ะให้เสร็จอย่างรวดเร็วก่ินจะขับรถมาถึงใต้ตึกที่ทำงานของชยานีขณะที่เดินผ่านร้านดอกไม้นิธานยังยังสั่งให้เจ้าของร้านจัดดอกไม้ให้ช่อใหญ่เป็นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดเขาเคยได้ยินมาว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบดอกไม้ เมื่อก่อนเรื่องที่นิธานไม่เคยทำมาก่อนมาวันนี้ทำแทบทั้งหมด เขาไม่คิดอะไรมากอีกทั้งยังรู้สึกดีไม่น้อย นิธานไม่ขึ้นไปข้างบน กลับรออยู่ข้างล่างรอจนถึงเวลานิธานจึงโทรไปหานลิน นลินรีบเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของชยานีเห็นว่าเธอยังก้มหน้าก้มตาทำงานจึงรีบเคาะประตู "คุณปาลีคะ" ชยานีเงยหน้าขึ้นอารมณ์ไม่ค่อยดีที่โดนรบกวนแต่พอเห็นว่าเป็นนลินชยานีก็เก็บอารมณ์ไว้ "มีอะไรจ๊ะ" "คุณปาลีคะ ถึงเวลาเลิกงานแล้วค่ะ" นลินชี้ไปที่นาฬิกาที่แขวนไว้ที่ผนังห้อง ชยานีหันไปดู ถึงเวลาเลิกงานแล้วจริงๆ "เธอกลับก่อนเลยฉันยังมีเรื่องที่จัดการไม่เสร็จเลย" นลินได้ยินดังนั้นยิ่งรีบร้อน ท่านประธานรออยู่ข้างล่างเลยนะ "คุณปาลีคะ ถ้าคุณยังทำงานอยู่ที่นี่ เจ้านายยังไม่กลับงั้นพนักงานที่อยู่ด้านนอกก็ยิ่งไม่กล้าที่จะกลับค่ะ" หลังจากที่ชยานีระเบิดอารมณ์ออกมาครั้งนั้นพนักงานคนอื่นๆก็ทำตัวเรียบร้อยขึ้นและถ้าชยานีไม่เลิกงานพวกเขาก็ไม่กล้าเลิกงาน และตอนนี้ ทุกคนกำลังมองไปที่นาฬิกาที่แขวนไว้บนผนังตลอดเวลา ชยานีนวดหัวคิ้วอย่าเหน็ดเหนื่อยและอ่อนใจ" เอาเถอะ งั้นรอฉันสองนาทีฉันทำอันนี้ให้เสร็จเธอบอกให้พวกเขาเลิกงานเถอะ" "งั้นลินไปบอกพวกเขาก่อนนะคะ" นลินรับคำสั่งก่อนจะรีบออกไปรายงานให้นิธานฟัง นิธานหลับตาก่อนจะเก็บโทรศัพท์มองไปที่กุหลาบช่อโตริมฝีปากค่อยๆยกยิ้มบาง ชยานีพูดไว้สองนาทีก็คือสองนาทีจริงๆเธอนำงานออกแบบที่วาดเสร็จเก็บไว้ในลิ้นชักล็อคไว้ แล้วหยิบที่ยังวาดไม่เสร็จใส่เข้าไปที่ซองเอกสารนำกลับไปด้วย โอกาสดีที่ได้เลิกงานเร็วชยานีเพิ่งเดินออกมายังคิดว่าจะไปเดินเล่นด้านนอกสักหน่อยใครจะคิดว่าออกมาถึงหน้าประตูก็เจอเข้ากับรถของนิธาน มายบัคสีเงินที่ไม่มีใครสามารถมองข้ามไปได้คันนั้น ชยานีถอนหายใจเบาๆนิธานแสดงออกต่อเธอชัดเจนแบบนี้มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไร แต่ตอนนี้ชยานียังไม่กล้าให้คำตอบใดๆกับนิธานทำได้เพียงแค่แกล้งโง่ต่อไป แต่พอเห็นว่านิธานมาในใจของชยานีรู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อย เธอก้าวเดินเข้าหานิธานที่เห็นชยานีตั้งแต่แรกเปิดประตูเดินลงจากรถขายาวๆของเขาเพิ่งเริ่มก้าวเดินก็เห็นคนที่กำลังพุ่งเข้าหาชยานี "ปาลี ยัยผู้หญิงคนสารเลว" ผู้หญิงคนนั้นพุ่งเข้าหาชยานีอย่างรวดเร็วยกมือขึ้นตั้งใจจะตบเข้าที่หน้าของชยานี แต่ชยานีมีเหรอจะยอมให้คนตบได้ง่ายๆ รีบยกมือขึ้นกั้นไว้ได้ก่อนจะออกแรงผลักออกไป "นี" นิธานโกรธที่ตัวเองไม่มีสามเศียรหกกรไม่สามารถบิไปอยู่ตรงหน้าชยานีแต่ว่าโชคดีที่ชยานีหลบพ้นไปได้ "คุณไม่เป็นไรใช่ไหม" นิธานดึงชยานีเข้าสู่อ้อมกอดพอเห็นว่าคนคนนั้นยังอยากลุกขึ้นมาจึงยกขาขึ้นเตะเข้าที่ตัวคนนั้นจนกระเด็นออกไปแล้ว นิธานยังคงตื่นกลัวในใจ "นี" ชยานีที่ตกใจกับการกระทำของนิธานเห็นว่าเขาพุ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนในใจของชยานีโดนสะกดไว้ อึ้งอยู่นานก่อนจะดีขึ้นรีบส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไรค่ะนิธาน คุณอย่ากังวล" ชยานีพูดก่อนจะหันไปมองคนคนนั้น ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ "เป็นเธอ" "ใคร" นิธานมองไปที่คนที่ฟุบอยู่บนพื้นลุกไม่ขึ้นคนนั้น เตะครั้งนี้เขานับว่ายังเบาไปถ้าหากไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงละก็ "คนที่โดนไล่ออกไปช่วงก่อนคนนั้น"ในใจชยานีรู้สึกว้าวุ่นแต่แววตาของนิธานกลับคมเข้ม "เกิดอะไรขึ้น" เรื่องครั้งนั้นไม่ใช่ว่าจัดการเรียบร้อยไปแล้วเหรอ ชยานีเม้มปาก ส่ายหน้าผลักนิธานออกนิดนึงก่อนจะเดินมาตรงหน้าหญิงสาว "ที่เธอมาถึงที่นี่เพื่อก็เพราะอยากตบฉันน่ะเหรอ" "ปาลี คิดไม่ถึงว่าแกจะใจร้ายแบบนี้ไล่ฉันออกแล้วทำไมยังปิดทางฉันหมดให้ฉันไปที่ไหนก็ไม่มีใครรับเข้าทำงาน"