ตอนที่145 จอมมารเอาใจภรรยา

ต๭นที่145 จอมมารเอาใจภรรยา ชยานีมีสีหน้าแปลกใจ ขมวดคิ้วแน่นหันไปมองหน้านิธานพบว่านิธานที่มีสีหน้าท่าทางสงบนิ่งชยานีก็เข้าใจทันที "เธอคิดมากไปแล้วถ้าหากฉันอยากให้เธอลำบากล่ะก็ตอนนี้เธอคงไม่สามารถมายืนอยู่ตรงนี้ได้ในเมื่อฉันไล่เธอออกไปแล้วก็ไม่คิดจะทำอะไรเธออีก ส่วนเธอฉันไม่คิดจะสนใจ" "แก" หญิงสาวคนนั้นไม่คิดว่าชยานีจะหยิ่งยโสแบบนี้่ แต่เธอไม่กล้าทำอะไรอีกเพราะนิธานน่ากลัวมากจริงๆ ถึงแม้เธอตะไม่รู้ว่าสามีของชยานีเป็นคนยังไงแต่ดูจากแรงถีบเมื่อตะกี้เธอก็รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้เธอหาเรื่องไม่ได้ " เธอกลับไปเถอะ" ชยานีปล่อยเด็กสาวไปแล้วหันกลับไปมองนิธานนิ่ง "หวังว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่คุณทำนะคะ" นิธานกระตุกคิ้ว "จะเป็นไปได้ยังไง เธอคู่ควรให้ผมต้องใส่ใจเหรอไง" เอาเถอะถึงแม้คำพูดนี้ของนิธานจะน่าโดนตีและหยิ่งยโสเล็กน้อยแต่นิธานมีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้น " คุณมาได้ยังไงคะ" "มารับคุณ" นิธานพูดก่อนจะมองชยานีให้แน่ชัด" ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม" "ไม่มีค่ะยังไม่โดนตัวฉันก็โดนคุณจัดการแล้ว"ชยานีรู้สึกตลกขึ้นมา "คุณไม่คิดว่าจะถีบแรงไปเหรอค่ะยังไงซะเธอก็เป็นเด็กผู้หญิงคุณไม่น่าใช้แรงเยอะขนาดนั้น" " ถ้าหากผมไม่ทำร้ายเธอ งั้นคนที่เธอทำร้ายก็คือคุณ นี ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น" นิธานยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของชยานีท่าทางทะนุถนอม แววตาคมกริบ "ถ้าหากเมื่อกี้เธอตบโดนหน้าคุณละก็จะไม่ใช่แค่ถีบแล้วจะหมดปัญหาไปแน่นอน" " พอแล้วค่ะ ไม่พูดเรื่องเธอแล้วพวกเรากลับกันดีกว่า"ชยานีไม่อยากคุยเรื่องพวกนี้ความจริงแล้วชยานีไม่กล้าที่จะมองสายตาที่ลึกซึ้งของนิธาน นิธานพยักหน้า "ได้เลย" ก่อนจะช่วยเปิดประตูรถให้ชยานี ชยานียิ้มบางค่อยๆค้อมตัวเตรียมขึ้นนั่งกลับต้องตกใจเมื่อที่นั่งข้างคนขับมีดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่วางไว้ ชยานีหรี่ตามองข้างแววตายังไม่หายตกใจเธอจ้องหน้านิธานขบเม้มริมฝีปากชี้มือไปที่ช่อกุหลาบแสนสวยถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ "นี่ ให้ฉันเหรอคะ" "แน่นอน" นิธานโดนท่าทางของชยานีทำให้อารมณ์ดีขึ้นมา "ไม่ชอบเหรอ" "ไม่ใช่ค่ะ" ชยานีแค่รู้สึกแปลกใจเท่านั้นเอง เพราะจากที่ชยานีรู้มานิธานเป็นคนที่เคร่งขรึมเย็นชาถึงขั้นไร้ความรู้สึก ยกตัวอย่างเช่นตอนที่เธอเพิ่งฟื้นขึ้นมาท่าทางที่นิธานมีต่อเธอ ยากที่จะทานทน แต่ว่าช่วงนี้นิธานกลับดูเหมือนไม่ใช่คนเดิม ถ้าไม่ใช่ว่านิธานยืนอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆเธอคงคิดว่าเป็นตัวปลอมไปแล้ว "สวยมากค่ะ หอมมากด้วย" ไม่มีใครไม่ชอบดอกไม้ไม่ชอบดอกกุหลาบหรอกชยานีเป็นผู้หญิงคนนึงและเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาแน่นอนว่าต้องชอบดอกไม้เป็นธรรมดา โดยเฉพาะนี่คือครั้งแรกที่เธอได้รับดอกไม้จากผู้ชายด้วย ที่จริงในใจเธอรู้สึกดีใจมาก "ชอบก็ดีแล้ว ขึ้นรถเถอะ" นิธานเห็นชยานีชื่นชอบ อาการกังวลก่อนหน้านี้จึงคลายตัวลง ดูเหมือนว่าที่เขาตัดสินใจซื้อดอกไม้มาเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และเห็นชยานีดีใจ ลืมอารมณ์ไม่ดีเรื่องที่เกือบจะโดนตบหน้าไปอย่างนี้ดีมาก ต่อจากนี้เขาคงต้องหาวิธีทำอะไรเซอร์ไพรส์เธอบ่อยๆซะแล้ว "อืม" ชยานีกอดช่อดอกไม้ขึ้นไปนั่งบนรถไม่ยอมวางลง นิธานเดินกลับไปฝั่งคนขับก่อนจะเปิดประตูขึ้นนั่งพบว่าชยานียังคงกอดดอกไม้ไว้แล้วยิ้มตลอดรู้ได้เลยว่าชยานีชอบมันมากจริงๆ "คุณอยากไปกินข้าวที่ไหน" "ไม่กลับบ้านเหรอคะ" ชยานีรู้สึกว่าช่วงนี้พวกเขาเหมือนจะกินข้าวข้างนอกตลอด "คุณปู่ท่าน" "วันก่อนคุณปู่ออกไปเที่ยวหาเพื่อนๆของท่านคุณลืมไปแล้วเหรอ" นิธานยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของชยานี ความรู้สึกนุ่มนิ่มทำให้นิธานแทบไม่อยากปล่อยมือ" อืม" " ก็ได้ค่ะ" ที่จริงชยานีก็ไม่ค่อยอยากกลับบ้านเพราะต้องเจอกับจารุณีและนวีนทุกวัน ชยานีก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว " งั้นเราจะกินอะไรดีคะ" " คุณอยากกินอะไร หม้อไฟวันนี้กินไม่ได้แล้วนะ" นิธานนับดูแล้ว อาทิตย์นี้ชยานีกินหม้อไฟมาสามวันติดต่อกันแล้ว เมื่อตะกี้แววตาของชยานียังเปล่งประกายอยู่เลยแต่พอได้ยินนิธานบอกว่าไม่ให้กินหม้อไฟอดไม่ได้ที่จะทำปากบึ้งตึง "แต่ฉันอยากกินหม้อไฟนี่นา" " เด็กดี เชื่อฟังหน่อยครับ"นิธานลูบหัวชยานีเบาๆท่าทางเหมือนคุณพ่อกำลังปลอบใจลูกสาวอย่างน่าสงสาร "หม้อไฟกินบ่อยจะร้อนในไม่ดีต่อสุขภาพนะ เราไปกินอย่างอื่นบ้างอาหารหางโจวหรือกวางตุ้งคุณอยากกินแบบไหน" "หา อาหารที่ค่อนข้างจืดทั้งนั้นเลยนี่นา"ถึงชยานีจะพูดแบบนี้แต่เธอก็พยักหน้าตอบรับ"งั้นก็ไปกินอาหารกวางตุ้งก็ได้ค่ะ" "ได้เลย" นิธานโทรไปจัดการได้อย่างรวดเร็ว" ผมรับประกันว่าคุณกินแล้วจะต้องชอบแน่นอน" " อืม"ชยานีพยักหน้า ทั้งสองเดินทางมาถึงสถานที่ที่ชื่อซานนี่อย่างรวดเร็ว ไม่ช้าก็มีพนักงานเข้ามาช่วยเปิดประตูรถให้ "สวัสดีครับคุณนิธานใช่ไหมครับ" " อืม"นิธานเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้ชยานี เจ้าของร้านซานนี่ได้ยินว่านิธานมารีบเดินเข้าไปต้อนรับ " คุณนิธานมาแล้วเหรอครับห้องที่คุณสั่งเราเตรียมให้แล้วครับ ท่านนี้คือ" "ภรรยาของผม" นิธานพูดแนะนำ เจ้าของร้านซานนี่ตกตะลึงก่อนจะยิ้มแย้ม " คุณนายนี่เอง ช่างเหมาะสมกันเหมือนกิ่งทองใบหยก ช่างเป็นคู่ที่ฟ้าสร้างมาจริงๆ เชิญด้านในเลยครับ" ชยานีอดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อของนิธานส่งสายตาดุให้นิธาน ผู้ชายคนนี้ ตอนนี้เดินไปทางไหนก็ชอบแนะนำว่าเธอเป็นภรรยาเขา นิธานเหมือนอ่านใจคนได้ เขาขยับเข้าประชิดตัวชยานีพูดข้างหูเธอเบาๆ" นี หรือว่าคุณไม่ใช่ภรรยาของผมจริงๆล่ะ" ชยานีเงยหน้าขึ้นสบตาเข้ากับดวงตาน่าสงสารของนิธาน เธอถอนหายใจอย่างทนไม่ไหวผู้ชายคนนี้เปลี่ยนหน้าได้รวดเร็วมาก "ออสการ์ติดค้างถ้วยรางวัลกับคุณหนึ่งถ้วย" ชยานีกัดฟันพูดยกมือหยิกแขนนิธานแรงๆ นิธานไม่สะดุ้งสักนิดแต่กลับโอบเอวชยานีแน่นแล้วยิ้มบาง "นี ผมรู้ว่าคุณคิดถึงผมแต่ตอนนี้เราอยู่ข้างนอก ผมไม่คิดมากถ้าคุณโอเคล่ะก็กลับไปถึงบ้านผมจะชดเชยให้หลายๆรอบนะที่รัก" "หน้าไม่อาย" ชยานีโดนคำพูดบ้าบอของนิธานทำให้โกรธจนพูดไม่ออกแล้ว "พอแล้วครับ ไม่โกรธนะ โกรธแล้วเดี๋ยวไม่สวยนะ มา ยิ้มหน่อยครับ" นิธานบีบแก้มชยานี ชยานีใกล้หมดความอดทนแล้ว ท่าทางของนิธานกับชยานีคนนอกจะเข้าใจว่ากำลังสวีทหวานกันอยู่ เจ้าของร้านซานนี่รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เดินนำด้านหน้าไม่ได้ตามหลังมาไม่อย่างนี้คงโดนความหวานของทั้งสองทำให้เป็นเบาหวานตาย " ถึงแล้วครับ คุณนิธาน คุณนาย เชิญครับ" ต้องยอมรับว่าบรรยากาศของร้านดีมาก ให้ความรู้สึกเย็นสบายและงดงามทำให้คนที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยทั้งวันรู้สึกสบายอารมณ์ขึ้น นิธานช่วยชยานีดึงเก้าอี้ออกอย่างสุภาพ ชยานียิ้มบาง "คุณนิธาน ฉันค้นพบแล้วว่าคุณดูเหมือนจะชอบสถานที่ที่มีบรรยากาศเงียบสงบแบบนี้" เพราะนอกจากร้านที่เธอชอบไปกินแล้วร้านที่นิธานพาไปมักจะเป็นร้านที่มีบรรยากาศคล้ายคลึงกันทำให้คนที่เห็นรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น นิธานช่วยชยานีชงชา ชงที่เพิ่งชงเสร็จรสชาติดีมากกว่าที่ชงทิ้งไว้เยอะ และชยานีเหมือนจะตกหลุมรักชาที่นิธานชงไปแล้ว เมื่อตะกี้นิธานยื่นแก้วชามาให้ชยานียกขึ้นลองจิบดูก็รู้สึกสบายไปทั้งร่างกายและจิตใจ ถอนหายใจอย่างสบายออกมา นิธานเห็นอย่างนั้นจึงยิ้มออกมา "ทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว และต้องอ่านเอกสารต่างๆทุกวัน ทำให้สมองเหน็ดเหนื่อย บรรยากาศของร้านนี้ไม่เลวปกติผมไม่ค่อยกลับไปกินข้าวที่บ้าน ร้านพวกนี้ตีรณหาให้ผมทั้งหมด" นิธานพูดก่อนจะหันไปมองชยานีเล็กน้อยพอไม่เห็นมีอาการแปลกไปจึงสบายใจขึ้น ชยานีเห็นการกระทำของนิธานทั้งหมดจึงแปลกใจไม่น้อยแต่ในเมื่อนิธานไม่พูดชยานีก็จะทำเป็นไม่รู้เรื่อง นิธานเป็นคนสั่งอาหาร เพราะช่วงนี้อยู่ด้วยกันตลอดทำให้นิธานเริ่มรู้นิสัยของชยานีและรู้ว่าชยานีชื่นชอบอาหารแนวไหนรสชาติแบบไหนอาหารกวางตุ้งรสชาติไม่เข้มแต่ละเอียดอ่อนมาก ไม่นานอาหารก็ถูกยกขึ้นวางชยานีมองอาหารที่จัดอย่างละเอียดอ่อนแต่ละจาน มีแค่สามสี่อย่าง ชยานีหัวเราะออกมา "นี่จะพอกินได้ยังไง" "มีหลายประเภท ลองดูว่าคุณชอบแบบไหน อาหารกวางตุ้งค่อนข้างละเอียดอ่อนแต่รสชาติดีมากคุณลองกินจานนี้ดู" นิธานพูดก่อนจะคีบเกี๊ยวกุ้งให้ชยานี "ลองดู" ชยานีคีบเกี๊ยวในถ้วยขึ้นมาอย่างแปลกใจกัดเข้าไปหนึ่งคำ ความรู้สึกสดชื่นและสดใหม่พุ่งเข้ามาที่ปุ่มแยกรสชาติของเธอ ชยานีกระพริบตาเบาๆ ส่งเสียงแสดงความพึงพอใจออกมา " คุณนิธาน มันอร่อยมากจริงๆด้วย" " งั้นลองอันนี้อีก" นิธานค่อยๆคีบอาหารอย่างอื่นให้ชยานีลองดูทั้งหมด ตอนแรกเธอยังกังวลว่าจะไม่ชินแต่คิดไม่ถึงว่าลองกินดูแล้วอาหารที่อยู่บนโต้ะส่วนใหญเธอจัดการเองหมดเลย ผิดกับนิธานที่คอยช่วยเธอคีบอาหารตัวเองไม่ได้กินเท่าไหร่ " คุณนิธาน คุณก็กินด้วยสิคะ"ชยานีมีอาหารอยู่เต็มปากพูดขึ้นทำให้มีน้ำกระเด็นออกมา เธอเริ่มรู้สึกเขินอายหันหน้าหนีไป นิธานหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดที่มุมปากของชยานีอย่างรักใคร่ แล้วเช็ดมือตัวเอง "อืม ผมกินด้วย คุณยังอยากกินอะไรอีกไหม" ตามที่นิธานเข้าใจปริมาณการกินอาหารของชยานีของแค่นี้ยังไม่พอยัดกระเพาะเธอหรอก เป็นไปตามที่คาด พอชยานีได้ยินที่นิธานพูดแววตาเธอเปล่งประกายขึ้นทันที แต่เธอรู้สึกอายๆ ปริมาณการกินของเธอเยอะมาก ชยานียกมือนิ้วมือชนกันอายๆมองไปทางนิธาน" กินได้อีกเหรอคะ" "ได้สิ" นิธานยิ้ม "ยังกลัวผมจะปล่อยให้คุณหิวรึไงอยากกินอะไรสั่งเลย" "งั้น ฉันขอเกี๊ยวกุ้งอีกหนึ่งชุด ผัดซี่โครงอ่อนแล้วก็" "ได้" นิธานพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเรียกพนักงานเข้ามา "เอาแบบนี้มาอีกหนึ่งชุด"