ตอนที่149 การท้าทายของชามา

ต๭นที่149 การท้าทายของชามา ชยานีใช้เวลาสองวันปิดตัวเองเพื่อวาดออกแบบแม้แต่รายละเอียดเล็กๆก็วาดเรียบร้อย ส่วนเรื่องเนื้อผ้าที่ต้องใช้ทางคณะผู้จัดงานจะจัดหาตามความต้องการของผู้เข้าแข่งขันดังนั้นผ้าที่ใช้ในการตัดชุดจะเป็นทางคณะผู้จัดงานจัดเตรียมไว้ให้ แต่ด้วยความที่แบบของชยานีค่อนข้างยุ่งยากถ้าต้องการให้ได้ตามแบบคงต้องใช้เวลาเยอะมากที่จริงชยานีกังวลใจมากกลัวว่าทางคณะผู้จัดงานจะหาเนื้อผ้าแบบนั้นไม่ได้แต่พอทางคณะผู้จัดงานส่งของมาให้ชยานีถึงกับตกตะลึงนี่มันเหมือนกับแบบภาพที่เธอวาดไว้ทุกอย่างเลยอดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้นมา "ทางคณะผู้จัดทุ่มเทมากจริงๆค่ะ" "แน่นอนครับในเมื่อจัดการประกวดขึ้นมาพวกเราก็ต้องพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ทุกท่านพอใจครับ งั้นเชิญคุณปาลีตามสบายนะครับพวกเราขอตัวก่อน" ผู้รับผิดชอบงานประกวดในครั้งนี้เหงื่อไหลด้วยกลัวว่าจะไม่ระวังเผลอพูดอะไรผิดออกไป และตีรณที่ยืนอยูด้านข้างหน้าจอควบคุมอดไม่ได้ที่จะบ่นในใจ ต้องเข้าใจว่าของที่คุณผู้หญิงของเราต้องการมันยากที่จะได้มาแค่ไหนวันนั้นนิธานที่เห็นภาพวาดของชยานีก็นิ่งเงียบไปแล้วตนเองลงมือจัดการเรื่องนี้เองในสองวันนั้นวิ่งวุ่นกันทั้งบริษัทเพื่อหาเนื้อผ้าที่ชยานีต้องการ นิธานยืนคุมงานด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าทำเสียไปเท่าไหร่กว่าจะได้ส่วนที่พอใจออกมาส่วนหนึ่ง แต่เรื่องพวกนี้นิธานไม่อยากให้ชยานีรู้และชยานีก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยเธอเพียงแค่ได้เนื้อผ้าที่เธอต้องการก็ดีใจแล้วก่อนที่จะตัดเย็บอย่างอารมณ์ดี นลินคอยช่วยอยู่ข้างๆทั้งสองคนเริ่มตั้งใจทำงานต่อไป นิธานเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างยินดีก่อนจะหันกลับไปยื่นมือขึ้นมองไปที่ตีรณ ตีรณอึ้งไปเล็กน้อย "ท่านประธาน" "เอกสาร เมื่อกี้นายบอกว่ามีเอกสารเร่งด่วน" นิธานเริ่งสงสัย ความรอบคอบในการทำงานของตีรณ ตีรณตั้งสติได้รีบยื่นเอกสารให้กับนิธาน พอเห็นสายตาที่เมินเฉยของนิธานตีรณรู้สึกเศร้าใจ ตอนนี้รู้ถึงความสำคัญของเอกสารแล้วใช่ไหมเมื้อกี้ตอนที่ผมพูดทำไมคุณไม่รีบร้อนล่ะ แต่คำพูดพวกนี้ตีรณไม่กล้าพูดต่อหน้านิธานแน่นอนเขาไม่อยากตายก่อนวัยอันควร ตลอดทั้งวันหลังจากนั้นชยานีอยู่แต่ในห้องทำงานไม่ออกไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว และทางด้านชามาก็เช่นกันทุกวันนี้เธอเอาแต่จ้องไปที่ธยาน์ที่นั่งอยู่อีกมุมเพื่อวาดภาพเพื่อหลบกล้องที่ถ่ายไว้วาดมาตลอดสองวันชามาถึงจะพอใจได้ "ไม่เลว สมกับที่จบจากโรงเรียนสอนออกแบบ สไตล์การออกแบบของเธอคล้ายกับของฉันมาก" ชามาพูดขึ้นมา ดวงตาของธยาน์ฉายแววตาเหยียดหยาม คล้ายงานของชามาเหรอเหอะๆ ถ้าหากชามาคือนิกกี้ตัวจริงละก็ธยาน์จะต้องทำแบบนี้เหรอไง เห็นได้ชัดว่าชามาอ้างชื่อแทนที่ตอนนี้ทำต่อไปไม่ได้แล้วใกล้จะโดนคนอื่นจับผิดแล้วล่ะสิ เวลานี้เธอไม่อยากให้ธยาน์อยู่ด้วยถ้าหากคนอื่นรู้ว่าธยาน์้เป็นคนวาดออกแบบเธอก็หมดกันพอดี สีหน้าของธยาน์ดูเหมือนจะไม่เต็มใจ "คุณชามาคะถึงยังไงงานออกแบบนี้ดิฉันก็วาดเองคุณแน่ใจว่าจะไม่ต้องการให้ดิฉันช่วยเหลือคนเองทำคนเดียวได้" "ได้ไม่ได้ก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ เธออย่าลืมว่าเธอรับเงินไปแล้วงานของเธอมีแค่วาดออกมาก็พอแล้ว เอาล่ะ ในนี้ไม่มีธุระอะไรของเธอแล้ว" ตอนนี้ชามาอยากทำชุดนี้ออกมาให้ชนะชยานีจนแทบจะทนไม่ไหวดังนั้นเธอถึงฟังความหมายของธยาน์ไม่ออก ธยาน์หลับตาลง" งั้นก็ได้ค่ะ ถ้าคุณชามามีปัญหาอะไรก็เรียกดิฉันนะคะ" " ยังไม่รีบออกไปอีก"ชามาคิดแต่ว่าธยาน์ไม่เต็มใจแค่นั้นเอง รีบไล่ธยาน์ออกไปจากห้อง ธยาน์ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วเดินออกจากห้องทำงานของชามาไปก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ห้องควบคุมที่อยู่บนชั้นสอง ธยาน์เคาะประตูไม่นานก็มีคนมาเปิดประตูให้" เธอมาแล้วเหรอ" " สวัสดีค่ะคุณตีรณ"ธยาน์ทักทายอย่างนอบน้อม "ฉันวาดภาพเสร็จแล้วค่ะ ทำตามแผนที่วางไว้ค่ะฉันทำเครื่องหมายไว้บนภาพเรียบร้อย ชามาผู้หญิงคนนั้นถึงแม้จะรู้เรื่องการออกแบบแต่เป็นแค่ครึ่งๆกลางๆ ฉันเคยสังเกตการจัดการกับงานออกแบบของนิกกี้ ผลงานออกแบบหลังจากนั้นแทบจะไม่มีส่วนไหนดีเลย ดังนั้นเธอคงหาเครื่องหมายของฉันไม่เจอแน่นอนค่ะ" " อืม"ตีรณพยักหน้า" ยังมีเรื่องอะไรอีกไหม" " ท่านประธานอยู่ไหมคะ"ธยาน์ชะโงกหน้ามองเข้าไปข้างในห้อง " ให้เธอเข้ามา"น้ำเสียงเยือกเย็นของนิธานดังออกมาตีรณจึงเปิดทางออกมาธยาน์เดินเข้าไปอย่างกลัวๆ ก้มหน้ายืนตรงหน้านิธานอย่างนอบน้อม" ท่านประธานคะ เรื่องที่ท่านสัญญาไว้หลังจากจบเรื่องนี้" นิธานกระพริบตา" ตอนนี้เธอมีสองตัวเลือกหนึ่งคือฉันแนะนำเธอให้คุณแอนดี้รู้จักจะเป็นนักเรียนของเขาได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถของเธอเองสองคือให้เธอได้เจอกับนิกกี้ตัวจริงแต่หลังจากที่เธอได้เจอกับนิกกี้แล้วล่ะ" ธยาน์สูดหายใจเข้าแรงๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกไหนก็ล้วนแต่เธอความปรารถนาของเธอ แอนดี้ เจนคือดีไซเนอร์ชื่อดังในประเทศได้ยินมาว่าแอนดี้ไม่ค่อยจะรับนักเรียนง่ายๆและยากที่จะรับลูกศิษย์ สามารถได้รับการสั่งสอนจากแอนดี้ เจน เป็นโอกาสที่หาได้ยากมากแต่นิกกี้คือไอดอลของเธอ เธอก็อยากจะเจอกับนิกกี้สักครั้ง ที่เธอตกลงรับทำเรื่องนี้ก็เพราะว่าธยาน์สงสัยว่าผลงานเหล่านั้นไม่ใช่นิกกี้ออกแบบขึ้นมา พูดตามความจริงแล้ว ถึงจะเป็นงานออกแบบของนิกกี้จริงๆแต่มันไม่สมบูรณ์เป็นแค่ผลงานขยะถึงแม้คนอื่นจะดูไม่ออกแต่เธอที่เป็นแฟนคลับตัวยงของนิกกี้แค่มองแวบแรกก็ดูออกแล้วดังนั้นธยาน์ถึงอยากจะรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น พอดีกับที่นิธานเรียกเธอเข้าพบแล้วยื่นข้อเสนอให้ธยาน์จึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ "คิดให้ดี คิดได้แล้วค่อยมาบอกฉันเธอยังมีเวลาให้คิดอีกหนึ่งวัน" "ค่ะ ขอบคุณค่ะท่านประธาน" ที่จริงธยาน์ความรู้สึกซับซ้อนมากความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวว่าไม่มีใครจะเข้าใจได้คนอื่นเขาไล่ตามดาราแต่เธอกลับไล่ตามความศรัทธา นิกกี้เป็นแสงที่ส่องประกายให้เธอตอนที่เธอหมดหวังเป็นนิกกี้ที่ช่วยเธอไว้ ประสบการณ์แบบนั้นคงมีเพียงเธอที่เคยพบเจอมาด้วยตัวเอง การประกวดออกแบบที่มีปีละครั้งในที่สุดก็ดำเนินมาจนถึงวันสุดท้ายแล้ว ตั้งแต่เช้าก็มีผู้คนเข้ามาร่วมงานจนเต็มรวมไปถึงบรรดานักข่าวจากสำนักพิมพ์และนิตยสารต่างๆและแน่นอนว่าพวกนี้มาเพื่อทำข่าวของนิธาน เพราะการจัดประกวดครั้งนี้เจ้าภาพจัดงานก็คือบริษัทเอ็ม.เจ และเป็นผู้สนับสนุนงานในครั้งนี้ด้วยดังนั้นจึงพูดได้ว่าการประกวดครั้งนี้ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา ในสามวันที่ผ่านมาบรรดานักออกแบบได้ใช้ความพยายามจนสามารถทำชุดราตรีออกมาได้สำเร็จ และดูเหมือนทุกคนจะค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยเดินออกมาจากห้องทำงานแต่ละคนดูเหมือนจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงแน่นอนว่านอกจากชามาคนเดียว ในวันนี้ชามารู้สึกตื่นเต้นมากโดยเฉพาะหลังจากที่ผลงานของเธอตัดออกมาเรียบร้อยเธอรู้สึกว่าผลงานชิ้นนี้สมบูรณ์แบบมากที่สุดแล้วตอนนี้ก็รอแต่ทำให้ปาลีผู้หญิงคนนั้นขายหน้าแค่นั้น แต่ก่อนหน้านี้ชามาได้จ้างเจ้าหน้าที่ในนั้นไว้แล้ว ในขณะที่ผลงานที่เสร็จเรียบร้อยของชยานีส่งให้กับทางเจ้าหน้าที่เก็บรักษาแล้วนำมาร่วมงานจนตอนนี้ผลงานของนักออกแบบทุกคนจึงอยู่ในความดูแลของเจ้าหน้าที่ส่วนด้านเจ้าหน้าที่จะเกิดอะไรขึ้นชามาก็ไม่กล้ารับรองแล้ว พอเห็นว่าชยานีและนลินเดินผ่านมาชามาและกลุ่มผู้เข้าร่วมการแข่งขันต่างแบ่งแยกออกจากชยานีอย่างชัดเจนและยังจงใจพูดขึ้นมาว่่า "ระวังกันหน่อยนะทุกคน คนบางคนมือไม้ไม่สะอาดชอบแย่งของที่ไม่ใช่ของตัวเอง" "ใช่แล้ว ทุกคนระวังตัวไว้ด้วยนะอย่าเข้าไปสุงสิงกับคนแบบนั้นระวังจะโดนแพร่เชื้อให้นะ" มีคนตะโกนขึ้นเสริม ไม่นานก็มีอีกหลายคนช่วยกันตะโกนส่งเสริมจนเสียงดังขึ้นมา หลังจากที่นลินได้ยินก็โกรธมากตั้งใจจะเดินไปตอบโต้แต่ชยานีกลับจับมือของนลินไว้ส่ายหน้าเบาๆห้ามไม่ให้นลินทำแบบนั้น นลินไม่ค่อยเต็มใจแต่พอเห็นท่าทางของชยานีจึงทำได้เพียงอดทนแต่เธอก็ยังโกรธอยู่ "คุณปาลีคะ พวกเขาทำเกินไปแล้วนะคะ" ชยานียกยิ้มบางๆ แววตามองไปที่ชามา "ใช่แล้วคนบางคนมือไม้ไม่ค่อยสะอาดพวกคุณต้องระวังตัวไว้เพราะว่าบางคนจิตใจโหดเหี้ยมแย่งของที่ไม่ใช่ของตัวเองไปโดยไม่กระพริบตาไม่สนความเป็นตายของคนอื่น ฉันพูดถูกไหมคะ คุณชามา" "เธอ"ชามาหน้าซีด ความรู้สึกบอกเธอว่าผู้หญิงคนนี้กำลังพูดสื่อถึงอะไรบางอย่าง" เธอพูดบ้าอะไรของเธอ" ชยานียกยิ้ม" ดิฉันพูดเรื่องบ้าๆอะไรคะก็แค่พูดตามที่คุณพูดแค่นั้นเอง" " พอแล้ว พวกคุณมาทะเลาะอะไรกันตรงนี้งานประกวดใกล้จะเริ่มแล้วนะยังไม่รีบไปนั่งที่ตำแหน่งของตัวเองอีกวันนี้คนที่มาเป็นบุคคลสำคัญทั้งนั้นเลยนะ" ผู้รับผิดชอบในการจัดงานเดินเข้ามา ที่จริงแล้วเป็นเพราะนิธานเห็นว่าชยานีโดนหาเรื่องจึงสั่งให้เข้ามาห้าม ผู้รับผิดชอบในการจัดงานในใจยังกลัวๆหันไปมองทางชยานี เป็นไปตามคำเล่าลือคุณนายใหญ่กับคนธรรมดาไม่เหมือนกันต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มคนรุมเร้าก็ยังนิ่งสงบสยบทุกการเคลื่อนไหว ชยานีสัมผัสได้ว่าผู้รับผิดชอบในการจัดงานกำลังจ้องมองเธออยู่จึงยิ้มให้เขาบางๆแล้วพูด "พวกเราจะรีบเข้าไปค่ะ" "ครับ รีบเข้าไปเถอะวันนี้ไม่ได้มีเพียงแค่คุณจำเริญและคุณอลิสแต่ยังมีแขกรับเชิญพิเศษมาร่วมงานด้วยพวกคุณรีบไปเตรียมตัวเถอะ" "ฮึ ปาลี คอยดูเถอะวันนี้เธอจะต้องคุกเข่าขอโทษฉันแน่นอน" ชามาเชิดหน้าพูดอย่างอวดดี ชยานีหรี่ตา ยิ้มอย่างช้าๆ" ฉันจะตั้งตารอคะ"เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าครึ่งปีมานี้ชามาพัฒนาขึ้นมากน้อยแค่ไหน ใช้เวลาไม่นานบรรดาผู้เข้าแข่งขันก็หาที่นั่งของตัวเองเจอและคุณจำเริญกับคุณอลิสก็มาถึงแล้วทั้งสองค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้โดยเว้นที่นั่งตรงกลางไว้แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของแขกรับเชิญพิเศษคนนั้นที่แม้แต่ดีไซเนอร์ชื่อดังอย่างคุณจำเริญและคุณอลิสต้องไว้หน้า และชยานีที่เห็นสถานการณ์แบบนี้ก็ยังต้องขมวดคิ้วหรือว่าคนที่มาวันนี้จะพิเศษยิ่งกว่า ทันใดนั้นเองกลุ่มผู้คนก็เริ่มส่งเสียงดังขึ้นมาก่อนที่คนที่อยู่ตรงประตูทางเข้าจะแยกออกเป็นทางเดินและคนที่เดินนำหน้าคนแรกก็คือคุณนิธานและยิ่งทำให้ชยานีตกใจก็คือคนที่เดินตามหลังนิธานเข้ามา แอนดี้ เจน ชยานี่ดวงตาหดเล็กลงภายในใจดีใจมากแต่กลับเสียใจเช่นกัน