ตอนที่153 ครูดีใจที่นิธานกับนิกกี้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

ต๭นที่153 ครูดีใจที่นิธานกับนิกกี้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ชยานีน้ำตาเริ่มคลอ "คุณนิธานทำไมถึงดีกับฉันอย่างนี้" "เด็กโง่" นิธานลูบจมูกชยานีด้วยท่าทางรักใคร่เอ็นดู "ผมเคยบอกคุณแล้วว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากันคุณเป็นภรรยาของผมถ้าผมไม่ทำดีกับคุณจะไปทำดีกับใครล่ะ" นิธานถอนหายใจก่อนจะดึงชยานีเข้าสู่อ้อมกอดของเขา "พอแล้วครับไม่ต้องร้องไห้แล้วคุณร้องไห้แล้วไม่น่าดู ไหนลองยิ้มหน่อยสิ" ชยานียกมือตบมือของนิธานเบาๆ" คุณนั่นแหละไม่น่าดู" " อืม สามีคุณคนนี้ทั้งดูดีสง่างามแบบนี้ยังเรียกว่าไม่น่าดูงั้นคนอื่นๆเรียกว่าอะไรล่ะ" นิธานลูหน้าตัวเองพูดอย่างจริงจัง ท่าทางมั่นใจตัวเองแบบนั้นทำให้ชยานีแทบทนไม่ไหว " หน้าไม่อาย ใครจะพูดชมตัวเองอย่างนี้กัน" "ก็ผมนี่ไง แล้วผมก็พูดเรื่องจริงด้วย"นิธานกอดชวานีไว้รู้สึกโล่งอก" เอาล่ะนีเรื่องนี้ให้ผมจัดการเองส่วนเรื่องที่ครูเข้าใจผิดคิดว่าคุณคือนิกกี้ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้คุณก็คือเธอหรือว่าคุณลืมไปแล้วเรื่องครั้งที่แล้วที่ผมตั้งชื่อให้คุณคิดดูแล้วมันก็เหมือนกับเป็นพรหมลิขิตจริงๆ" ชยานีได้ยินคำพูดของนิธานถึงได้นึกขึ้นมาได้ ถ้านิธานไม่พูดเธอยังไม่ได้รู้สึกอะไรแต่พอเขาพูดถึงเรื่องนั้ชยานียิ่งรู้สึกแปลกใจไม่รู้ว่าครั้งที่แล้วนิธานพูดคำพูดพวกนั้นตอนสถานการณ์แบบนั้นแต่ชยานีกลับรู้สึกดีใจ " แล้วครูแอนดี้จะไม่โกรธเหรอคะ" "ไม่หรอกถึงคุณจะไม่ใช่ลูกศิษย์เธอคุณก็ยังเป็นภรรยาของผมอยู่ดีอีกอย่างวันนี้ครูเขาได้เห็นผลงานของคุณยังพอใจมากเลยนี่นา" นิธานจ้องมองชยานีอย่างปลอบใจ "คุณนี่นะอย่าไปคิดมากเหนื่อยมาหลายวันแล้วพักสักหน่อยเถอะเดี๋ยวถึงแล้วผมจะปลุก" " อืมค่ะ"ชยานีเหนื่อยมากๆจริงๆดังนั้นพอหลับตาลงก็นอนหลับไปอย่างรวดเร็ว นิธานลูบใบหน้าของชยานีอย่างรักใคร่ในดวงตามีประกายของความอบอุ่นอ่อนโยนสักพักก่อนจะเริ่มขับรถออกไป นิธานพูดคำไหนคำนั้นวันต่อมาจึงพาชยานีไปพบกับแอนดี้ แอนดี้นั้นพอเห็นชยานีก็ตื่นเต้นไม่สนใจมองหน้านิธานเลยเธอรีบกอดชยานีไว้ "นิกกี้ไม่ได้เจอกันตั้งนาน หรูสวยขึ้นมากเลยนะ" ชยานีรู้สึกเก้ๆกังๆวันนี้ตอนเช้าเธอยังถามนิธานว่าจะบอกครูแอนดี้ไหมว่าเธอไม่ใช่นิกกี้แต่นิธานกลับบอกว่าไม่จำเป็น นิธานรู้ว่าเธอปิดบังเรื่องบางอย่าจากเขาแต่นิธานกลับไม่บีบบังคับเธอหรือสั่งให้พูดออกมาเขาเชื่อเธออย่างไม่มีข้อแม้และยังจะแนะนําแอนดี้ให้เธออีกภายในใจของชยานีซาบซึ้งใจมากจริงๆเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนแม้กระทั่งทัตติยังไม่เคยทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ได้ เมื่อก่อนเธอมักจะรู้สึกว่าทัตติขาดอะไรไปและไม่เข้าใจว่าเป็นอะไรแต่ตอนนี้เธอรู้อย่างชัดเจนว่าคืออะไร นั่นก็คือความรัก ความรู้สึกของเธอที่มีต่อทัตติยังห่างไกลจากคำว่ารักมากไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอคงจะไม่คิดแต่จะแก้แค้นแต่กลับไม่เคยคิดถึงสิ่งที่ทัตติเคยทำไว้และระยะเวลาที่ผ่านมาความรู้สึกของเธอที่มีต่อทัตติไม่มีรักหรือแค้นเพิ่มขึ้นเลย แต่ความรู้สึกที่เธอมีต่อนิธานนั้นไม่เหมือนกันไม่ว่านิธานจะทำอะไรเธอ เธอมักจะแสดงความรู้สึกทั้งหมดออกมาทั้งหัวเราะหรือด่าว่าบางครั้งเธอมักจะโดนนิธานทำให้โกรธจนแทบดิ้นตายบางครั้งก็ทำให้เธอซาบซึ้งใจมาก "นิธาน คิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะเป็นสามีของนิกกี้ได้" แอนดี้ทอดถอนใจมองไปทางชยานีและนิธาน "เหมาะสมกันมากจริงๆ ทำไมเมื่อก่อนครูถึงไม่แนะนำให้พวกเธอรู้จักกันนะ" "ตอนนี้ยังไม่สายครับครู" นิธานกุมมือของชยานีอย่างอ่อนโยนชยานีกุมมือนิธานกลับ "ครูครับตอนพวกเราแต่งงานกันไม่ได้แจ้งให้ครูทราบ ครูไม่โกรธใช่ไหมครับ" "จะโกรธทำไมกัน ขอแค่เธอดูแลนิกกี้ดีๆก็พอแล้ว"แอนดี้ดีใจมากไม่มีทางโกรธแน่นอน" แต่เรื่องใหญ่ขนาดนี้ตอนนี้พวกเธอเพิ่งมาบอกครูทำโทษพวกเธอด้วยการไปกินข้าวเป็นเพื่อนครู" "ได้แน่นอนครับ"นิธานพูดตอยรับยิ้มๆ อาหารมื้อนี้ทุกคนต่างมีความสุขโดยแอนดี้ที่มีความสุขที่สุดแล้วเพราะนิธานกับชยานีต่างก็เป็นลูกศิษย์ของเธอ สมัยก่อนตอนที่นิธานตัดสินใจไม่เรียนออกแบบต่อเธอเสียดายมากแต่ตอนนี้ดีแล้วที่ชยานีเป็นภรรยาของนิธานถ้าอย่างนั้นภรรยาของนิธานทำหรือนิธานทำก็ไม่แตกต่างกันแล้ว "ใช่แล้ว เรื่องของชามาผู้หญิงคนนั้นน่ะนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่" พอแอนดี้นึกถึงเรื่องนี้ก็โกรธทันที "เธอกล้ามากที่ปลอมตัวเป็นนิกกี้" "ครูคะ อย่าโกรธเลยนะคะ เรื่องนี้เราจัดการให้เรียบร้อยค่ะ" ชยานียิ้มละไม "เมื่อก่อนเธอไม่รู้ว่าหนูเป็นภรรยาของธานถึงคิดว่าหนูกลั่นแกล้งง่ายๆคิดจะแย้งของหนูไปแต่ทำไม่สำเร็จแค่นั้นเองค่ะเรื่องนี้หนูกับธานจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะครูอย่าเป็นห่วงนะคะตอนนี้สิ่งสำคัญที่ครูก็คือกินดื่มให้สนุกนะคะ" " มันก็ใช่"แอนดี้ยิ้มแย้ม "การจัดการของนิธานครูยังเชื่อมั่นอยู่ นิธานเรื่องนี้ให้เธอจัดการต้องให้ความยุติธรรมกับนิกกี้ด้วยนะ" " แน่นอนครับ" ทางด้านชามาที่โดนนำมาส่งที่สถานีตำรวจก็ร้องอาละวาดไม่หยุดว่าให้ปล่อยเธอออกไปยังพูดอีกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นนิธานที่ใส่ร้ายเธอเธอจะฟ้องร้องนิธานกับชยานี พูดอะไรน่าตลก คุณนิธานเป็นใครทุกคนต่างรู้จัก คนใหญ่คนโตขนาดนั้นจะใส่ร้ายผู้หญิงธรรมดาแบบนี้ได้ยังไง ที่สำคัญหลักฐานพวกนั้นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนนิธานไม่มีทางสร้างเรื่องขึ้นแน่นอน และเรื่องของชามาดังมากในโซเชียลเจ้าหน้าที่ไม่ใช่กบในกะลาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยแค่ดูข่าวเล็กน้อยมองเห็นวีดีโอไลฟ์สดที่เด่นหราอยู่ข้างบนก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนนี้ชามาโดนฝากขังชั่วคราวที่สถานีตำรวจเธอตะโกนร้องอาละวาดยังไงก็ไม่มีประโยชน์ เสียงของชามาเริ่มแหบแห้งตั้งแต่เกิดมาเธอเพิ่งเจอกับเรื่องแบบนี้ เธอเป็นถึงบุตรสาวของผู้บริหารบริษัทอัลฟ่า วันนี้กลับตกอยู่ในสภาพแบบนี้ชามาไม่ยอม จึงได้เอาบัญชีครั้งนี้ใส่กับชยานี "ปาลี ผู้หญิงน่ารังเกียจ ฉันไม่มห้แกตายดีแน่" ทุกคนที่หน้าตาเหมือนชยานีต่างก็เป็นศัตรูของเธอทางด้านตระกูลกองแก้วเดิมทีหลายวันนี้ต่างยุ่งจนหัวหมุน สาเหตุมาจากบริษัทอัลฟ่าที่โดนโจมตีอย่างรุนแรงไม่ว่าจะเป็นข่าวคราวภายในบริษัทหรือกลุ่มผู้ร่วมหุ้น ตอนแรกตระกูลกองแก้วยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่พอได้เห็นวีดีโอที่ปล่อยออกมาจนโด่งดังแล้วถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่แท้ก็เป็นเพราะชามาเด็กบ้าคนนี้มีปัญหากับใครไม่มีดันไปมีปัญหากับคุณนิธานและภรรยาของเขา คุณนิธานเป็นใครถึงแม้ว่านิธานจะอยู่ที่เมืองนภาแต่คนที่มีอิทธิพลอย่างเขาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็มีคนของเขาอยู่ธุรกิจหลักของเขาอยู่ที่เมืองนภาไม่ได้หมายความว่าที่อื่นๆจะไม่มีอิทธิพลของเขา ตระกูลกองแก้วถึงแม้จะยิ่งใหญ่ในเมืองเมฆาแต่ไม่นับว่าเป็นนายใหญ่แห่งเมืองเมฆาจะเทียบกับนิธานได้ยังไงกัน ชามาเด็กบ้าคนนั้นหาเรื่องใครไม่ว่าดันไปหาเรื่องคุณนิธานเข้าอีกทั้งยังปลอมตัวแทนที่ชื่อเสียงของภรรยาของคุณนิธานอีกแล้วยังสร้างเรื่องว่าภรรยาของคุณนิธานลอกเลียนแบบผลงานของเธออีก เป็นเรื่องที่ตลกที่สุดภรรยาของคุณนิธานจะทำอย่างนั้นได้ยังไงแค่ทรัพย์สินเงินทองของนิธานก็สามารถซื้อบริษัทอัลฟ่าได้หลายๆบริษัทแล้ว ทางด้านบิดาของชามายุ่งจนหัวหมุนส่งคนติดต่อเข้าไปที่บริษัทเอ็ม.เจก็ไม่มีการตอบรับจากฝั่งนั้นแสดงให้เห็นว่าทางนั้นเอาจริงพอโทรไปหาชามาก็ไม่มีใครรับสายจนอีกวันนึงได้รับโทรศัพท์จากสถานีตำรวจในเมืองนภาบอกให้พวกเขาไปรับคนตระกูลกองแก้วถึงได้รู้ว่าชามาหาเรื่องนิธานเข้าแล้วจริงๆและนิธานก็ไม่คิดที่จะปล่อยชามาหรือตระกูลกองแก้ว พรยศบิดาของชามาตอนนี้ดูแก่ขึ้นหลายสิบปีทั้งร่างเหมือนจะมึนงงไม่รู้จะทำยังไง "ปวีน พรุ่งนี้ไปเมืองนภาเป็นเพื่อนลุงหน่อยนะ" พรยศดูเหนื่อยล้าเต็มที "ครับ คุณลุง" ปวีนพยักหน้า ในแววตาเปล่งประกาย วันต่อมาพรยศและปวีนก็เดินทางไปที่เมืองนภาพร้อมกัน พรยศไม่มีลูกชายและปวีนคือเด็กที่มีความสามารถเพียงคนเดียวในตระกูลพรยศจึงนำเขามาอยู่เรียนรู้งานข้างกาย คิดว่าไม่แน่ว่าปวีนจะมีวิธีติดต่อกับทางคุณนิธานก็ได้ ทั้งสองออกเดินทางตั้งแต่เช้าตอนเที่ยงพอลงจากเครื่องบินก็ตรงไปที่สถานีตำรวจพอตอนที่ได้พบกับชามาพรยศแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง บุตรสาวที่เมื่อก่อนงดงามตอนนี้กลับสภาพน่าอนาถขนาดนี้ถึงพรยศจะโกรธแค่ไหนก็ยังปวดใจเพราะยังไงเธอก็คือบุตรสาวของตนจึงรู้สึกโกรธมาก "พวกเขาทำอย่างนี้กับลูกได้ยังไง แก เด็กบ้าคนนี้ทำไม่ถึงสร้างปัญหาขนาดนี้ รู้ไหมว่าครั้งนี้แกสร้างปัญหาใหญ่แค่ไหน" "คุณพ่อคะเรื่องนี้โทษหนูไม่ได้นะต้องโทษปาลีผู้หญิงคนนั้นเป็นความผิดของผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้น คุณพ่อไม่รู้หรอกว่าปาลีคนนั้นหน้าเหมือนชะ"พอชามาพูดถึงปาลีก็โกรธแค้นมากเธอพูดต่อจนสายตาเจอเข้ากับปวีนจึงสะดุ้งรีบหยุดคำพูดของตัวเองไป พรยศแปลกใจ "เหมือนอะไร" " ไม่ ไม่มีอะไรค่ะ"เมื่อก่อนปวีนดีกับชยานีมากถ้าให้ปวีนรู้ว่าปาลีหน้าตาเหมือนชยานีมากไม่แน่ว่าทัตติก็จะรู้ด้วย ไม่ เธอจะไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ ไม่แน่นอน ปวีนกลับพูดเยาะเย้ย "ถ้าหากพี่ไม่ได้เข้าใจผิดไปดูเหมือนว่าน้องไปทำร้ายเขาก่อนถึงได้โดนพามาส่งที่นี่แค่นี้มันก็นับว่าเบาแล้วน้องไม่รู้ความร้ายกาจของคุณนิธานรึไง" ปวีนพูดขึ้น สีหน้าของชามาจึงซีดลง "คุณพ่อคะ" "พอแล้วปวีน ยัยมาก็รู้ว่าตัวเองทำผิดแล้ว ได้รับความลำบากขนาดนี้ทางตระกูลภูลพิพัฒน์คงจะพอใจได้แล้ว"ถึงยังไงพรยศก็ยังตามใจชามามากเกินไปถึงทำให้ชามาเป็นแบบนี้ ปวีนเม้มปากขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแต่ไม่นานก็เก็บอาการไม่ให้ใครเห็น "คุณลุงเองก็ทราบว่าตอนนี้คุณนิธานไม่ได้แค่จัดการกับยัยมาคนเดียวแต่จัดการกับบริษัทอัลฟ่าด้วยเรื่องนี้ยังไม่นับว่าใหญ่อีกเหรอครับ" "เอ่อ" พรยศรู้สึกอับอาย "คุณพ่อคะ นี่มันเรื่องอะไรคะเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทอัลฟ่า"