已经是第一章了
ตอนที่154ไปขอโทษปาลี
ตนที่154ไปขอโทษปาลี
ชามาไม่ถามยังดีพอถามออกไปพรยศก็โกรธขึันมาอีกครั้ง "ลูกบ้าคนนี้หาเรื่องใครไม่ว่าทำไมถึงกล้าหาเรื่องกับคุณนิธานคนนั้นได้บ้าไปแล้วใช่ไหม"
พรยศนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับบริษัทแล้วเริ่มกลัวขึ้นมา "นิธานเริ่มลงมือกับบริษัทอัลฟ่า มาสามวันแล้ว"
"ไม่ เป็นไปได้ยังไงหนูก็แค่" ชามาสมองว่างเปล่าเพราะไม่ว่าเธอจะคิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่านิธานถึงขั้นลงมือกับบริษัทอัลฟ่า" หนูเพียงแค่มีปัญหากับปาลีเท่านั้นเอง"
"ปาลีเป็นภรรยาของคุณนิธาน" พรยศสูดหายใจเข้าลึก "แกหาเรื่องใครไม่ว่าแต่ปาลีเป็นคนที่แกมีเรื่องด้วยได้รึไง"
" แต่ว่าคุณพ่อคะ ก่อนหน้านี้หนูสืบมาแล้วปาลีคนนั้นไม่ได้รับความใส่ใจ คุณนิธานไม่ได้รักเธอ คุณนิธาน"ชามายังพูดไม่จบก็โดนสายตาพรยศมองจนตกใจ
" ไม่รักเธอถ้าไม่รักเธอจะเปิดเผยฐานะของปาลีไหมถึงแม้จะไม่ได้รักแต่ปาลีก็คือภรรยาของคุณนิธานอยู่ดี นายหญิงใหญ่ของตระกูลภูลพิพัฒน์แกรู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไงถึงแม้นิธานจะไม่ได้รักเธอแกก็ทำอะไรเธอไม่ได้ ทำอะไรปาลีก็เหมือนกำลังท้าทายคุณนิธาน เด็กคนนี้ ครั้งนี้แกสร้างปัญหาใหญ่โตเข้าแล้ว"
ชามาหน้าซีดเหมือนว่าตอนนี้ถึงได้รู้สึกกลัวขึ้นมากุมมือพรยศแน่นถามอย่างเกรงกลัว" งั้นตอนนี้เราจะทำยังไงดีคะคุณพ่อหนูไม่รู้จริงๆว่าจะเป็นอย่างนี้คุณพ่อก็รู้ หนูก็แค่ หนูก็แค่"เธอก็แค่เห็นปาลีหน้าตาเหมือนกับชยานีก็ทนไม่ได้แล้ว
" ปวีน เธอคิดว่าเรื่องนี้ต้องทำยังไง" พรยศก็ไม่มีหนทางแล้วทำได้เพียงพึ่งพาปวีนอาจจะสำเร็จเพราะความสามารถของปวีนเขารู้ดีที่สุด
" คุณลุงครับเรื่องนี้ต้องวางแผนกันยาวเรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือประกันตัวออกมาก่อนครับ" ปวีนเอ่ยเตือนสติ
"ใช่ใช่ ตอนนี้ประกันตัวยัยมาออกมาก่อนค่อยว่ากัน"
เพราะชามาเป็นคนที่นิธานส่งมาขังไว้ดังนั้นตอนที่พรยศกับปวีนมาขอประกันตัวเจ้าหน้าทีจึงโทรไปถามความยินยอมของนิธานก่อนทางฝั่งนิธานไม่ได้ว่าอะไรพูเพียงแค่ว่า "ค่าประกันตัวต้องจ่ายด้วย"
พรยศนั้นเพื่อประกันตัวลูกสาวต้องเต็มใจจ่ายแน่นอนแต่ตอนนี้พวกเขายังปวดหัวอยู่ว่าจะทำยังไงนิธานถึงจะยอมปล่อยมือไม่โจมตีตระกูลกองแก้วอีกไม่อย่างนั้นตระกูลกองแก้วคงไม่รู้จะยื้อไว้ได้อีกไม่นาน
ทั้งสองพาตัวชามามาถึงโรงแรม ชามาจึงเดินเข้าไปอาบน้ำส่วนพรยศและปวีนกำลังปรึกษากันว่าต้องทำยังไงต่อไป
ตอนที่ชามาเดินออกมาเห็นมาพรยศใบหน้าตึงเครียด "คุณพ่อคะเรื่องนี้อาจจะไม่ร้ายแรงอย่างนั้นก็ได้คุณนิธานถึงแม้จะร้ายกาจยังไงเมืองเมฆาก็ไม่ใช่ที่ของเขาพวกเราเป็นคนเมืองเมฆาเขาไม่รู้เรื่องของเมืองเมฆาหนูคิดว่าการกดดันทางธุรกิจอาจจะแค่ชั่วคราวก็ได้ คุณพ่อ"
ชามาพูดยังไม่ทันจบ พรยศก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องชายของตัวเอง" พี่ใหญ่ เป็นยังไงบ้างได้เจอคุณนิธานรึยังครับ"
" ยังเลย"พรยศไม่เคยพูดเสียงต่ำอย่างนี้มาก่อน" นายโทรมาเพราะเรื่องอะไร"
" บริษัทเราโดนโจมตีอีกรอบแล้วครับตอนนี้หุ้นในตลาดของเราทรุดตัวลงบรรดาผู้ถือหุ้นก็เรียกร้องขอคำอธิบายจากทางเรายังมีอีดเรื่องสินค้าของเราโดนเจ้าหน้าที่ด่านตรวจยึดไว้บอกว่าต้องทำการตรวจสอบ พี่ใหญ่ถ้ายังไม่ได้เจอกับคุณนิธานน่ากลัวว่าบริษัทเราจะยื้อไว้ได้อีกไม่นานแล้วครับ"
นี่ไม่ใช่คำพูดหลอกให้ตกใจกลัวแต่มันคือเรื่องจริง
พรยศตกใจมากเมื่อตะกี้ได้ฟังคำพูดของชามาแล้วยังรู้สึกว่ามันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นแต่ตอนนี้ทางบริษัทส่งข่าวมากลับเหมือนโดนตีเข้าที่ท้ายทอยทำให้พรยศรู้สึกตัวว่าเขาไม่ควรจะคาดหวังอะไรลมๆแล้งๆ
คุณนิธานคนนั้นบนเส้นทางธุรกิจเขาฆ่าคนไม่เห็นเลือดโดนผู้คนขนานนามว่ายมบาลที่มีชีวิตคนนั้น
"คุณพ่อคะ อาสามพูดว่ายังไงบ้าง" ชามาถามขึ้นมา "บริษัทผ่านอุปสรรคไปแล้วใช่ไหมคะหนูคิดไว้แล้วว่ายังไงคุณนิธานก็ไม่มีอิทธิพลขนาดนั้น เขาก็แค่"
พรยศลุกขึ้นยืนก่อนจะยกมือตบลงไปที่หน้าของชามา "เด็กอกตัญญู คอยแต่จะสร้างปัญหาครั้งนี้บริษัทโดนแกทำลายจนหมดแล้วยังมาบอกว่าคุณนิธานไม่มีปัญญาทำแบบนั้นอีกถ้าบริษัทล้มละลายไปแกก็คือคนบาปของตระกูลกองแก้ว"
ชามาโดนพรยศตบจนงงไปแล้วสองมือกุมที่หน้าของตัวเองมองพรยศอย่างไม่น่าเชื่อ"พ่อคะ" เธอคิดไม่ถึงว่าพรยศจะตบตีเธอตั้งแต่เล็กจนโตพรยศประคบประหงมเธอมาตลอดไม่เคยลงไม่ลงมือกับเธอเธออยากได้อะไรพรยศก็หามาให้เธอทุกอย่าง
พรยศไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อยเมื่อตีเสร็จแต่กลับจ้องชามาด้วยแววตากราดเกรี้ยว "ปัญหาครั้งนี้แกสร้างขึ้นเองแกต้องจัดการเองอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกทำอะไรลงไปบ้าง เดิมทีฉันคิดว่าแกอายุยังน้อยถึงได้ไม่ถือสาแต่แกไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนกลับทำหนักขึ้นเรื่อยๆครั้งนี้แกหาเรื่องตระกูลภูลพิพัฒน์แกก็หาวิธีแก้ไขเองเถอะ"
"พี่คะ"
ชามามองไปทางปวีนแต่ปวีนกับมองท่าทางโง่เง่าของชามานิ่งๆ
ก่อนจะพูดเสียงนิ่ง" ยัยมา น้องต้องเข้าใจคุณลุงด้วยเพราะเรื่องนี้ส่งผลกระทบกับบริษัทมากครั้งนี้ทำเล่นๆไม่ได้ น้องสร้างปัญหาที่ร้ายแรงมาก ดังนั้น"
" หุบปาก แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้ามาสั่งสอนฉัน"ชามาอับอายขายหน้าจนโกรธ
เพราะอยู่ที่ตระกูลกองแก้วบิดาของเธอถึงจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่บิดาของปวีนอย่างนิเษพย์ที่หลายปีก่อนประสบอุบัติเหตุจนกลายเป็นคนพิการดังนั้นครอบครัวอารองจึงไม่มีอำนาจอะไรในบ้านถึงปวีนจะเก่งกาจแค่ไหนชามาก็ไม่เคยสนใจ
" ฉันว่าเป็นแกที่จะต้องหุบปาก ปวีนพูดไว้ไม่ผิด ลองมองปัญหาที่แก้สร้างขึ้นมาสิ ตอนนี้จะให้ทั้งบริษัทรับกรรมแทนแก แกมันเด็กอกตัญญู" พรยศที่เห็นว่าชามายังไม่รู้สึกผิดยังกล้าต่อว่าปวีนอีกก็ยิ่งโกรธ "ปวีนเป็นพี่ชายแก แกคิดว่าเขาเป็นใครล่ะ"
"หนู" ชามาโดนท่าทางของพรยศทำให้ตกใจที่ผ่านมาพรยศไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย
ปวีนหลีบตาลงเก็บทุกความรู้สึกซ้อนไว้ " คุณลุงครับตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยกันเรื่องนี้ ต้องแก้ไขปัญหาด่วนก่อนครับบริษัทยื้อไว้ได้ไม่นานแล้วถ้าหากคุณนิธานเอาจริงละก็"
" หลานพูดถูก"พรยศพยักหน้าอย่างเคร่งเครียดก่อนจะมองหน้าปวีนอย่างขอความช่วยเหลือ "ปวีน ตอนนี้ลุงไม่มีวิธีอะไรเลย หลานคิดได้บ้างไหม"
ปวีนพยักหน้า" คุณนิธานแสดงออกชัดเจนว่าทำเพื่อแก้แค้นให้คุณปาลีผมคิดว่าตอนนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คุณนิธาน"
" หลานหมายความว่า"พรยศตาเป็นประกาย "ใช่แล้ว คุณนิธานไม่ยอมเจอพวกเราแต่พวกเราไปเจอภรรยาของคุณนิธานได้นี่นา ผู้หญิงที่ชื่อปาลีคนนั้นถึงแม้จะร้ายกาจเพียงใดก็ต้องมีใจอ่อนบ้างล่ะในเมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเธอให้เธอช่วยออกปากขอร้องคิดว่าคุณนิธานคงยอมปล่อยมือจากบริษัทเราได้"
"คุณลุง ผมก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน"ปวีนพยักหน้าเห็นด้วย" ตอนนี้เวลาเร่งด่วนเราต้องรีบดูท่าทางของคุณปาลีและพวกเราต้องทำยังไงถึงจะหาเธอเจอ"
" ถูกต้อง ปวีนเรื่องนี้ต้องพึ่งหลานแล้วนะ"ตอนนี้พรยศฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่ปวีน
ปวีนพยักหน้า "คุณลุงวางใจได้ครับ ตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบร้ายแรงกับตระกูลของเราผมไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน"
"ไม่ ไม่ได้นะ นายไปหาเธอไม่ได้" ชามาตกใจขึ้นมาทันทีรีบคว้ามือของปวีนไว้ "ได้ยินไหม ฉันบอกว่าห้ามไปหาปาลี"
ไม่ได้ ปวีนไปหาปาลีไม่ได้เด็ดขาดไม่อย่างนั้นเรื่องที่เธอเคยทำก่อนหน้านี้ต้องถูกเปิดเผยแน่ๆ
ปวีนดีกับชยานีขนาดนั้นไม่มีทางที่ได้เห็นปาลีแล้วจะไม่สงสาร ถ้าหากปวีนทำอะไรขึ้นมาเธอไม่กล้ารับรองจริงๆ
เธอที่เธอทำเมื่อก่อนแล้วยังเรื่องที่ต้องปิดบังอย่างยากบำบากถ้าหากปวีนพูดออกไปเธอก็หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว
"ยัยมา เธอทำอะไรของเธอ" ปวีนขมวดคิ้วคิดจะสะบัดเธอออกไปแต่ชามาจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย "ยัยมา"
"ทำไมต้องไปขอร้องเธอด้วย หนูไม่ไปขอร้องผู้หญิงคนนั้นหรอก" ชามาพูดเสียงแข็งอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "นายก็ไปไม่ได้"
"ยัยมา ปล่อยเดี๋ยวนี้" พรยศดึงมือชามาออกอย่างแรงก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าชามาอีกครั้ง
"ฉันว่าเมื่อก่อนฉันคงดีกับเธอมากเกินไปจนทำให้เธอเอาแต่ใจขนาดนี้แกสร้างปัญหาขึ้นเองยังไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง ดี งั้นปวีนไม่ต้องไป แกไปเอง"
พรยศโกรธมากจริงๆรวมไปถึงท่าทางของชามาน่าผิดหวังมากๆ
"ไม่ หนูไม่ไป ไม่ไป" ให้เธอไปขอร้องปาลีผู้หญิงคนนั้นคงจะสะใจมากแน่ๆแค่คิดถึงสีหน้าของปาลีชามาก็ไม่ยอมไปแล้ว
" คุณพ่อคะ ทำไมถึงต้องบังคับให้หนูไปด้วย คุณพ่อก็รู้ว่าหนูกับปาลีผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นมีความแค้นกัน"
"บังอาจ ผู้หญิงน่ารังเกียจอะไรของแก แกยังอยากให้คุณนิธานจัดการกับตระกูลเราให้ล้มจมใช่ไหม ดี ถ้าแกไม่ไป แกก็ไปหาทัตติขอให้เขาช่วยในเมืองนภาเขายังมีคนรู้จักบ้างไม่เหมือนพวกเราที่ไม่มีใครช่วยแบบนี้"
"หนู" ชามาหน้าซีดรีบส่ายหน้าไปมา "ไม่ได้ค่ะ ทัตติเขาไม่มีเวลา และเรื่องนี้ต้องไม่ให้ทัตติรู้เรื่องไม่อย่างนั้นเขาจะต้องผิดหวังในตัวหนูมากแน่ๆ คุณพ่อคะ หนูขอร้องนะคะ"
"ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วรึไง" พรยศความหวังไม่ได้เป็นดังหวัง "ฉันเคยคิดมาตลอดว่าแกเป็นเด็กที่น่ารักรู้ความถึงแม้จะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้างแต่คงไม่ถึงขั้นไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้่ ดูเหมือนฉันจะมองแกสูงเกินไปแกคิดว่าพวกเราไม่บอกทัตติแล้วเขาจะไม่รู้รึไงบริษัทอัลฟ่าเกิดปัญหาร้ายแรงขนาดนี้ทางทัตติรู้เรื่องตั้งนานแล้ว"
" ไม่ค่ะคุณพ่อไม่ว่าจะยังไงเรื่องนี้ให้ทัตติรู้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่ใช่ว่าจะไปขอร้องปาลีรึไง หนูไป หนูไปพอใจแล้วใช่ไหม"
ชามาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันความเคียดแค้นที่มีตั้งแต่ฟันไปจนถึงหัวใจ เธอเกลียดชยานีเกลียดปาลีที่หน้าตาเหมือนชยานีและเกลียดนิธานด้วย
นิธานผู้ชายคนนั้นคิดไม่ถึงว่าแค่เพื่อผู้หญิงคนเดียวทำให้บริษัทอัลฟ่าต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
บิดาที่เดิมทีรักใคร่เอ็นดูเธอแต่ตอนนี้เพราะว่านิธานกับปาลีทำให้ท่านผิดหวังในตัวเธอ
เธอต้องหาโอกาสแก้แค้นให้ได้อย่างแน่นอน
已经是最新一章了
加载中
