ตอนที่156 คุกเข่าร้องร้องฉันสิ

ต๭นที่156 คุกเข่าร้องร้องฉันสิ "เหอะๆ ฉันว่าคุณชามาไม่ต้องมาขอร้องคนอื่นแล้วล่ะเพราะยังไงซะคุณก็ไม่ได้มีความจริงใจแม้แต่นิดเดียว" ชยานีพูดเสร็จเตรียมจะกดวางสายชามาจึงรีบตะโกนออกมา "ปาลีฉันขอโทษเรื่องนี้เป็นความผิดของฉันคนเดียวเธอจะทำอะไรฉันก็ได้แต่ฉันขอร้องอย่าทำอะไรตระกูลฉันเลยพวกเขาไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด" ชยานีกระพริบตาไม่ได้รู้สึกว่าคำขอโทษของชามาจะทำให้รู้สึกดีใจเธอเพียงแค่ยิ้มนิ่งๆ "ดูเหมือนว่าคุณชามาจะยังมีความรู้สึกนึกคิดที่ดีอยู่บ้างนะคะ" " เธอหมายความว่ายังไง เธออยากให้ฉันขอโทษฉันก็พูดแล้วเธอ" " ฉันพูดตอนไหนว่าต้องการได้คำขอโทษจากคุณรบกวนคุณคิดให้ดี เป็นคุณเองที่มาขอร้องฉัน ฉันไม่เคยขอร้องให้คุณมา อย่าพูดเหมือนกับว่าตัวเองน่าสงสารย่างนั้น"ชยานีพูดเสียงเย็นชา" และอีกอย่างดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยเต็มใจเลยสักนิดตอนนี้ท่าทางของคุณคงแทบอยากจะบีบคอฉันให้ตาย" " ปาลี เธอจะดูถูกคนอื่นก็ต้องมีความพอดีถึงแม้ว่าฉันจะใส่ร้ายเธอแต่ยังไงซะเธอก็ไม่ใช่นิกกี้ตัวจริง เธอก็แค่เหมือนกับคนนั้น" ชามาพูดก่อนจะหยุดชะงักแล้วไม่ยอมพูดต่อ บรรยากาศรอบตัวของชยานีเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมาทันที" ที่คุณพูดคนคนนั้นก็คือนิกกี้ตัวจริงสินะ"ชยานีพูด" ดังนั้นคุณไม่ใช่นิกกี้แต่คุณรู้ว่านิกกี้ตัวจริงคือใคร" " ฉันไม่รู้"ชามารู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในกับดักที่คนอื่นวางไว้ "ไม่ คุณรู้" ชยานีน้ำเสียงมั่นใจมาก "เพราะว่าคุณรู้ถึงได้กล้าปลอมตัวเป็นนิกกี้เพราะคุณรู้ว่าไม่มีใครรู้จักนิกกี้ตัวจริงใช่หรือไม่เมื่อก่อนนิกกี้ทำงานอยู่ที่ห้องเสื้อw&jใช่ไหม" " เธอพูดเรื่องบ้าอะไร" ชามาว้าวุ่นใจ "ไม่มีเรื่องแบบนั้น" "เหรอคะแต่ฟังจากน้ำเสียงของคุณแล้วไม่เหมือนกับที่คุณพูดมาแบบนั้นเลยตอนนี้คุณกำลังตื่นกลัว ที่กลัวก็เพราะว่าการมีอยู่ของนิกกี้เป็นคนที่ทำให้คุณกลัวหรือว่ากลัวที่ตอนนี้นิกกี้จะไม่อยู่ที่ห้องเสื้อจองพวกคุณแล้วกันแน่ใช่แล้วก่อนหน้านี้ฉันรู้มาว่าเดิมทีเจ้าของห้องเสื้อไม่ใช่คุณแต่เป็นอีกคนนึงแต่คนนั้นตายไปแล้วส่วนคุณที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอได้ดูแลแทน คุณชามา ฉันสามารถคาดเดาได้ไหมว่าคนคนนั้นก็คือนิกกี้ตัวจริง" " ไม่ใช่เธออย่ามาพูดบ้าๆพูดเองเออเองแบบนี้ฉันไม่รู้ว่านิกกี้เป็นใครฉันก็แค่ ฉันก็แค่ปลอมตัวเป็นเธอแค่นั้นเอง"ชามาเริ่มกระสับกระส่าย ชยานีกลับยังคงสงบนิ่งในเงลานั้นเองนิธานที่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำโดยที่ผมที่เปียกน้ำอยู่เขาเดินเข้ามาช้าๆขมวดคิ้วแน่นก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องอาบน้ำหยิบไดร์เป่าผมออกมาด้วย " ทำไมยังพูดกับเธออยู่ผมบอกแล้วว่าคุณไม่ต้องไปสนใจเดี๋ยวผมจัดการเอง" นิธานดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ ชยานีเงยหน้าขึ้นมองนิธานก่อนจะพูดขึ้น "เรื่องนี้ฉันจัดการเองค่ะนิธาน" น้ำเสียงของชยานีมั่นคงมาก นิธานหมดหนทางจึงได้แต่พยักหน้ายินยอม "จัดการไม่ได้บอกผม" " ได้ค่ะ"ชยานีพยักหน้าก่อนจะกลับไปพูดกับชามาต่อ" ที่ครูแอนดี้พอเห็นหน้าฉันก็คิดว่าเป็นนิกกี้เพราะว่าหน้าตาของฉันเหมือนกับนิกกี้สินะ" "ไม่ใช่ ปาลี เธออย่ามาโกหก"ชามาเหงื่อไหล่ท้วมตัวเพราะเธอไม่ยอมรับไม่ได้ว่าชยานีพูดถูกทุกอย่าง หรือว่าเธอจะพูดออกมาเยอะเกินไปทำไมชยานีถึงได้รู้เยอะขนาดนี้ ชามาจะรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่ชยานีรู้เยอะแต่เพร่ะว่าเธอก็คือชยานีตัวจริงคือนิกกี้ เรื่องพวกนี้เธอเจอมาด้วยตัวเอง ความเจ็บปวดที่ได้รับเธอจะลืมได้ยังไง แต่ตอนนี้ชามากลัวแล้วจริงๆคิดอะไรไม่ออกรู้แต่เพียงว่าเรื่องที่เธอทำมีโอกาสที่จะโดนเปิดเผยอีกทั้งปาลีคนนี้ร้ายกาจมากที่สามารถเดาได้เยอะขนาดนี้ยิ่งทำให้ชามารู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น "ปาลี ตอนนี้ฉันกำลังพูดเรื่องขอโทษเธออยู่กำลังพูดเรื่องบริษัทของตระกูลฉันเธออย่าเอาเรื่องอื่นมาพูดแทรก ฉันกำลังขอโทษเธอเธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ขอแค่ปล่อยตระกูลฉันไป" "อ้อ" ชยานีจงใจพูดคำนี้ด้วยเสียงที่ยืดยาว "อยากให้ฉันปล่อยตระกูลเธอนั้นง่ายมาก" "เธออยากให้ฉันทำอะไร"ชามารู้ว่าชยานีไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ " ง่ายมาก ฉันต้องการให้เธอคุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วพูดขอร้อง" " ไม่มีทาง"ชามากัดฟัน" ปาลี มันจะมากไปแล้วนะ" " อ้อ หมายความว่าคุณไม่เต็มใจ ดังนั้นการเจรจาของเราก็จบแล้ว"ชยานียิ้มบาง" งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้วค่ะ" ชยานีกดวางสายส่วนนิธานกำลังใช้ผ้าช่วยชยานีเช็ดผมสักพักก่อนจะเสียบปลั๊กของไดร์เป่าผมช่วยเป่าผมของชยานีแล้วพูดขึ้นมา" ต่อไปนี้ไม่ว่าใครจะโทรมาต้องเป่าผมให้แห้งก่อนค่อยคุยไม่อย่างนั้นเป็นหวัดขึ้นมาจะทำยังไง" ชยานีเบ้ปาก" รู้แล้วค่ะ ครั่งนี้มันจำเป็นนี่นา" ชยานีพูดโดยที่สายตาเปล่งประกาย นัยน์ตาสีดำสนิทหมุนสองรอบก่อนจะหยุดอยู่ที่นิธานยกยิ้มนิดๆ "นิธานคะ ทำไมถึงลงมือกับตระกูลกองแก้วล่ะคะ" นิธานที่เปิดเครื่องไดร์เป่าผมกำลังช่วยชยานีเป่าผมอยู่ฟังที่ชยานีพูดได้ไม่ค่อยชัดเจน" คุณพูดว่าอะไรนะ" " ฉันถามว่าทำไมคุณถึงจัดการกับตระกูลกองแก้วคะ" ชยานีถามซ้ำด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม "มีแค่ชามาที่มีปัญหากับฉันเท่านั้นเอง ฉันจัดการกับชามาได้ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องลงมือเองด้วยซ้ำ" นิธานกระพริบตาปริบ "ดังนั้น ตอนนี้คุณกำลังจะต่อว่าผม" " ไม่ใช่ค่ะ"ชยานีส่ายหน้าไปมาเธอจะต่อว่านิธานได้ยังไงเธอรู้ว่าที่นิธานทำไปทั้งหมดก็เพื่อเธอและเธอไม่ใช่คนที่ไม่รู้เรื่องแบบนั้น" ฉันแค่คิดว่าจัดการกับชามาคนเดียวก็พอแล้ว" " นี การอ่อนข้อให้ศัตรูคือการทำร้ายตัวเราเองนะเข้าใจไหม"นิธานลูบผมชยานีเล่น" บนโลกนี้ไม่ใช่ว่าคุณทำดีกับคนเลวพวกนั้นแล้วพวกเขาจะซาบซึ้งในตัวคุณ เรื่องชาวนากับงูเห่าเคยได้ยินมาไหม" อารมณ์ของชยานีนิ่งงันเพราะคำที่นิธานพูดเกิดขึ้นกับตัวเธอเองความเจ็บปวดแบบนั้นของเธอทรมานกว่าชาวนาเยอะ "ผมไม่ได้ต่อว่าคุณนะนี ผมรู้ว่าคุณคิดยังไงแต่เรื่องบางเรื่องไม่ใช่ว่าคุณทำอะไรกับชามาแล้วเธอจะกลัวที่เธอกล้าทำอย่างนี้โดยไม่เกรงกลัวไม่ใช่เพราะว่าเธอมีบิดาที่คอยเอ็นดูเธอไม่เคยเอาผิดเธอและยังมีทั้งบริษัทอัลฟ่าคอยหนุนหลังหรือไงคุณต้องเข้าใจว่าการจะจัดการศัตรูให้อยู่หมัดทางที่ดีที่สุดคือทำให้เธอไม่มีทางให้ถอยทางที่รอเธออยู่เหลือแต่ความตาย" ชยานีสะดุ้งถึงแม้จะรู้ว่านิธานถึงพูดแบบนั้นแต่เธอมีท่าทางสงบนิ่งเหมือนนิธานไม่ได้ " ตกใจเหรอ"นิธานปิดการทำงานของไดร์เป่าผมสองมือวางไว้บนไหล่ของชยานีก่อนจะหมุนตัวเธอกลับมาเผชิญหน้ากับตนเองทั้งสองสบตากัน มือหนาของนิธานจิ้มหน้าชยานีเบาๆ" เรื่องพวกนี้เป็นแค่การจัดการทางธุรกิจแค่นั้นเองผมไม่มีทางทำแบบนั้นกับคุณ ตลอดชีวิตนี้ เข้าใจรึยัง" ชยานีพยักหน้าเข้าใจมึนงงเล็กน้อย "นิธาน ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณที่ช่วยเธออย่างไม่มีข้อแม้ ัชยานีรู้ว่าที่จริงนิธานไม่จำเป็นต้องทำกับตระกูลกองแก้สขนาดนี้แต่ที่เขาทำมาทั้งหมดก็เพื่อเธอเท่านั้นเอง " เด็กโง่"นิธานลูบใบหน้าชยานีเบาๆ" เรื่องนี้ผมรู้ว่าจะทำแค่ไหน" "ค่ะ" ชยานียิ้มบาง "สั่งสอนชามาก็พอค่ะทางด้านตระกูลกองแก้วให้โอกาสเขาสักครั้งตระกูลกองแก้วมีตั้งหลายคนไม่ได้มีแต่คนที่เหมือนชามาทุกคน" ชยานีนึกถึงปวีนขึ้นมาตั้งแต่เธอตายไปแล้วเธอก็ไม่เคยได้เห็นปวีนอีกเลยในตอนนั้นเพราะเธอเคียดแค้นชามาจึงดึงปวีนเข้าไปรวมด้วยแต่ตอนนี้เธอคิดได้แล้วปวีนดีต่อเธอมากช่วงนั้นเธอกับปวันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมากและเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอปวีนก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วยชยานีจำได้ว่าตอนที่เกิดเรื่องขึ้นกับเธอปวีนไม่ได้อยู่ที่เมืองเมฆา อีกทั้งครอบครัวของปวีนเพราะว่าบิดาของปวีนทำให้เขาโดนบรรดาพี่น้องกลั่นแกล้งดังนั้นไม่ง่ายเลยที่ปวีนจะอยู่ในตระกูลกองแก้วอย่างมั่นคง ชยานีกระพริบตาเหมือนเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ก่อนจะหันไปมองนิธาน "คุณรู้เรื่องของตระกูลกองแก้วลึกไหมคะ" "ทำไม" นิธานย่นคิ้ว "คุณอยากจะพูดอะไร" นิธานเห็นดวงตาที่ขยับไปมาของชยานีก็รู้แล้วว่าเด็กน้อยของเขาคงมีความคิดอะไรดีๆเขาไม่คิดว่ามันไม่ดีตรงไหนแต่กลับรู้สึกสบายใจมากเพราะกลัวว่าชยานีจะไม่มีไหวพริบ ถ้าหากเธอเป็นประเภทใสซื่อนิธานกลับกังวลมากกว่า " คุณคิดว่าตอนนี้การจัดการของตระกูลกองแก้วเป็นยังไงบ้างคะ" "งั้นๆ" นิธานยิ้มบางก่อนจะช่วยชยานีเป่าผมต่อ "เมื่อก่อนธุรกิจของตระกูลนับว่าไม่เลวเลยที่เดียวนับว่ายังมั่นคงดังนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงว่าผมจะทำให้พวกเขาล่มจมถึงพวกเขาจะสูญเสียยังไงก็ไม่มีทางล้มละลายได้รวดเร็วอย่างนั้นขอแค่พวกเขามีผู้วางแผนที่ดี" "ที่คุณพูดหมายถึงคุณพรยศผู้นำตระกูลเหรอคะ" ชยานีพูดถาม " เขาไม่ใช่นักบริหารที่เก่งกาจ ตระกูลกองแก้วอยู่ในมือเขาไม่พัฒนาขึ้นเลยแต่กลับเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ เรื่องนี้คนของตระกูลกองแก้วคงไม่มีใครรู้แต่หบังจากผ่านเรื่องร้ายนี้ไปผมคิดว่าพวกเขาคงเริ่มคิดได้แล้วล่ะ" ทางด้านธุรกิจนิธานเก่งกาจมากจริงๆสามารถมองทุกอย่างได้ชัดเจนเรื่องที่คนของตระกูลกองแก้วไม่รู้นิธานกลับรู้ทุกอย่างโดยละเอียด ชยานีรู้ว่าด้วยอำนาจของนิธานสามารถจัดการให้ตระกูลกองแก้วล้มละลายได้แต่ดูจากท่าทางของเขาแล้วดูเหมือนจะไม่ได้ต้องการแบบนั้น "คุณมีวิธีอื่นใช่ไหมคะ" นิธานย่นคิ้ว "ผมเดาว่าคุณคิดแบบเดียวกับผมนะ" เด็กคนนี้เป็นคนมีความสามารถถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่สนใจทางด้านธุรกิจนิธานคิดว่าถ้าให้เขาสั่งสอนด้วยตัวเองชยานีจะต้องเป็นสุดยอดทางธุรกิจอย่างแน่นอน แต่นิธานมาคิดๆดูแล้วเขาไม่อยากให้ผู้หญิงของตัวเองต้องเหน็ดเหนื่อยเรื่องพวกนี้เขาทำก็พอแล้วเธอเพียงแค่ทำในสิ่งที่เธอชอบก็พอ ชยานีรู้สึกว่าเธอกับนิธานเข้ากันได้ดีมากในหลายๆด้านความคิดก็เหมือนกันมาก "ถ้าหากชามาไม่มีคุณพรยศคอยช่วยเหลือเธอไม่มีทางทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้" "ตระกูลกองแก้วรุ่นนี้นังมีคนมีความสามารถต้องดูว่าเขาจะกล้าที่จะมีความคิดเป็นใหญ่รึเปล่าแล้วล่ะ"