ตอนที่158 ทัตติเข้ามาหาชยานี

ต๭นที่158 ทัตติเข้ามาหาชยานี ใขขณะที่พรยศและชามากำลังปวดหัวกับเรื่องนี้ทัตติก็แอบมาที่เมืองนภาแล้วแต่การมาครั้งนี้ปิดเป็นความลับไม่ให้ใครรู้คนที่ตามมาด้วยจึงมีแต่จิรันดน์ผู้ช่วยของเขาแค่นั้น จิรันดน์เข้าใจความคิดของทัตติดีตั้งแต่วันนั้นหลังจากที่ทัตติได้ดูผ่านโทรทัศน์และวีดีโอจากสื่อต่างๆแล้วได้เห็นใบหน้าที่คุ้นตา ทัตติก็เหมือนจะตกอยู่ในภวังค์แล้วยังสั่งให้เขาไปสืบข้อมูลของผู้หญิงที่ชื่อปาลีมาให้ด้วย ถึงแม้จะรู้ว่าปาลีไม่ใช่ชยานีแต่ทัตติก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นยังไงก็จะมาที่นี่แม้แต่จิรันดน์ยังไม่อยากจะเชื่อเพราะปาลีคนนั้นหน้าตาเหมือนชยานีมากบางครั้งแม้กระทั่งน้ำเสียงการพูดยังเหมือนกันมาก แต่จิรันดน์ก็รู้ดีว่าปาลีไม่ใช่ชยานีแต่ทัตติกลับไม่สนใจดังนั้นตอนเช้าของวันนี้พอลงจากเครื่องบินทัตติก็เข้าพักที่โรงแรมธรรมดาแล้วให้เขารีบค้นหาว่าตอนนี้ปาลีอยู่ที่ไหน "ท่านประธานครับคุณปาลีเธอเป็นภรรยาของคุณนิธาน ท่าน" ถึงแม้จิรันดน์จะเข้าใจว่าทัตติยังอาลัยอาวรณ์ชยานีอยู่แต่คนตายได้ไปสู่สุคติแล้วชยานีตายไปครึ่งปีแล้วบนโลกนี้ไม่มีทางมีชยานีอยู่อีกแล้ว ถ้าปาลีเป็นแค่คนธรรมดาจิรันดน์คงไม่ต้องเป็นห่วงเลยถึงแม้ทัตติจะต้องการปาลีก็ยังมีโอกาสแต่ว่าปาลีไม่ใช่คนธรรมดาเป็นถึงภรรยาของคุณนิธานเลยนะและดูจากวีดีโอแล้วคุณนิธานก็รักปาลีมากด้วยทัตติไม่มีโอกาสเลยสักนิด ทัตติได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วแน่นสีหน้าเยือกเย็น "เรื่องพวกนี้นายไม่ต้องยุ่งฉันเป็นเจ้านาย นายแค่ทำตามที่ฉันสั่งก็พอตอนนี้รีบไปสืบมาว่าปาลีอยู่ที่ไหน" ทัตติรู้ว่าทำอย่างนี้มันไม่ถูกแต่จนถึงตอนนี้เขายังไม่ยอมรับว่ามันเป็นความจริงเขาไม่อยากเชื่อว่าชยานีจะตายไปแล้ว เธอรักเขาถึงขนาดนั้นจะยอมทิ้งเขาไปได้ยังไง ดังนั้นตอนที่ทัตติได้เห็นใบหน้าของปาลีจิตใจที่เหี่ยวเฉาของเขาก็กลับมีชีวิตอีกกครั้ง หลายวันมานี้เขามักจะดูวีดีโอของปาลีก่อนนอนทุกคืน เมื่อก่อนเขานอนไม่หลับถึงจะนอนหลับไปเขาก็มักจะฝันร้ายติดต่อกันในฝันเขาฝันเห็นชยานีมาร้องไห้ต่อว่าเขาว่าเขาทำให้เธอต้องตายเธอจะแก้แค้นเขา เป็นอย่างนี้มาตลอดแต่พอเขาได้เห็นวีดีโอของปาลีเขากลับไม่ฝันร้ายอีกเลย ดังนั้นถึงแม้ว่าปาลีจะไม่ใช่คนธรรมดาถึงแม้ว่าเธอจะแต่งงานแล้วถึงแม้ว่าสามีของเธอจะเป็นนิธานเขาก็ไม่ยอมแพ้เขาอยากพบกับเธอสักครั้ง ความปรารถนาที่ยากจะยับยั้งทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จิรันดน์ลำบากใจแต่สุดท้ายก็ต้องไปสืบตามคำสั่ง ไม่นานจิรันดน์ก็สืบจนเจอที่ตั้งของห้องเสื้อของปาลีทัตติรู้ที่อยู่แล้วก็รีบจัดการตัวเองก่อนจะขับรถไปที่ทำงานของปาลีด้วยตัวเอง วันนี้ชยานียุ่งทั้งวันเป็นไปตามการคาดการณ์ของชยานีหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นในโซเชียลที่พูดต่อว่าชยานีก็ออกมาขอโทษแล้วทุกคนนอกจากพวกที่จงใจหาเรื่องกลุ่มนั้น ดังนั้นหลายวันมานี้ที่ทำงานของเธอยุ่งจนแทบไม่มีเวลาหายใจอีกทั้งบิลช่วงก่อนที่ยกเลิกไปกลับมาแล้วอีกทั้งยังเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวเหตุผลเป็นเพราะว่าชุดราตรีที่เธอออกแบบตอนงานประกวดอย่างนภสินธุ์ ชุดราตรีชุดนั้นจนถึงตอนนี้ยังไม่มีเจ้าของและชยานีก็ไม่คิดจะปล่อยขายด้วยแต่เหล่าดารานักแสดงหรือสาวไฮโซกลับไม่ยอมแพ้ดังนั้นหลายวันมานี้นลินรับโทรศัพท์จนมือแทบหมดแรงเลยล่ะ ยังพูดไม่ขาดคำนลินที่เพิ่งวางสายไปอุ้มกองเอกสารการสั่งจองเดินเข้ามาอย่างหมดแรง "คุณปาลีคะ มันโอเวอร์มากๆเลยค่ะคุณไม่รู้หรอกว่าคนพวกนั้นเหมือนจะบ้ากันหมด ล้วนบอกว่าต้องการงานออกแบบของคุณบางคนเจาะจงว่าจะเอาชุดนภสินธุ์แต่ชุดนภสินธุ์มีแค่ชุดเดียวนี่คะจะให้ทุกคนมีได้ยังไงอย่างนั้นไม่ใส่เหมือนกันตามท้องถนนเลยรึไง" ชยานียิ้มบางๆ "เอาเถอะนะ ฉันรู้ว่าช่วงนี้เธอเหนื่อยมากทนอีกสักหน่อยรอเดืนหน้าฉันเพิ่มเงินเดือนให้นะ"ชยานีตบไหล่นลิน " ให้รางวัลที่เธอขยันทำงาน" " จริงเหรอคะ"นลินประกายตาสดใส" ขอบคุณค่ะคุณปาลี ลินจะตั้งใจทำงานมากขึ้นไม่ให้คุณปาลีผิดหวังค่ะ" "พอแล้ว อย่าเรียกแต่คุณอะไรเลยอีกอย่างต่อไปเธอไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณปาลีแล้วนะพวกเราคนกันเองทั้งนั้นเรียกชื่อของฉันก็พอ" " อย่างนั้นไม่ได้นะคะ"นลินส่ายหน้า" ไม่มีกฎระเบียบไม่ได้นะคะลินเป็นผู้ช่วยของคุณเป็นลูกน้องของคุณเหตุผลพวกนี้ลินเข้าใจดีค่ะ" ชยานียักไหล่หมดทนทาง" ก็ได้ แล้วแต่เธอเลยแต่ช่วงนี้คงต้องยุ่งกันหน่อยแล้วนะ" ชยานีมองหน้านลินยิ้มๆ" เส้นทางยังอีกยาวไกล" " ลินทราบค่ะ" พอเห็นว่านลินเดินออกไปแล้วชยานีก็ตั้งใจทำงานต่อ แต่พนักงานต้อนรับต่อสายเข้ามาก่อน" คุณปาลีคะ ด้านนอกมีคุณผู้ชายท่านนึงนามสกุลคำล้อมมาขอพบค่ะ" ผู้ชายนามสกุลคำล้อม ชยานีกุมโทรศัพท์ไว้แน่นแววตาคลุมเครือ เธอรู้จักคนที่นามสกุลคำล้อมไม่เยอะมีเพียงแค่ครอบครัวของทัตติเท่านั้นและปาลีไม่ค่อยมีเพื่อน ดังนั้นคงเป็นทัตติมาแน่ๆ เพราะเห็นวีดีโอพวกนั้นหรือเพราะว่าชามากันแน่นะ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหนชยานีก็ไม่อยากจะเจอ "คุณปาลีคะยังฟังอยู่ไหมคะ" พนักงานต้อนรับถามอย่างไม่แน่ใจ "คุณผู้ชายท่านนี้บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องการพบคุณค่ะ" "ไม่พบฉันไม่รู้จักคนที่นามสกุลคำล้อม" ชยานีปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย "ต่อไปนี้ถ้าหากมีคนมาขอพบฉันนอกจากลูกค้าสำคัญแล้วคนอื่นไม่พบทั้งนั้น" น้ำเสียงที่เยือกเย็นของชยานีทำให้พนักงานต้อนรับอดไม่ได้ที่จัตัวสั่นขึ้นมาไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณปาลีที่อ่อนโยนมาตลอดวันนี้ทำไมถึงได้เย็นชาขนาดนี้แต่เธอเป็นแค่พนักงานต้้อนรับธรรมดาจะเข้าไปยุ่งได้ยังไง "ขอประทานโทษนะคะคุณปาลีบอกว่าไม่รู้จักคุณอีกทั้งตอนนี้เธอยุ่งมากไม่มีเวลามาพบคุณค่ะ" ทัตติย่นคิ้วแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ "คุณได้บอกกับเธอไหมว่าผมมีเรื่องสำคัญต้องการพบเธอ ขอรบกวนเวลาเธอไม่กี่นาทีครับแค่ไม่กี่นาที" "ต้องขอประทานโทษด้วยจริงๆค่ะ" พนักงานต้อนรับลำบากใจ ฟังจากน้ำเสียงที่มั่นคงของชยานีแล้วเห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการพบเขา ทัตติหมดหนทางจึงหยุดรบกวนพวกเธอ "งั้นก็ได้ครับ ผมรอเธอเลิกงานก็ได้" ทัตติเดินออกมานั่งรอที่รถ ชยานียุ่งมาทั้งวันโดนนลินทั้งเร่งเร้าแกมขอร้องจึงยอมเก็บของเดินออกมา แต่ว่าชยานีคิดไม่ถึงว่าเธอเพิ่งเดินลงมาก็ห็นทัตติที่เร่งรีบเดินลงจากรถตรงมาหาเธอ เขาเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็วทำให้ชยานีไม่ทีนได้มีเวลาหนีก็โดนทัตติยืนขวางด้านหน้าแล้ว ชยานีย่นคิ้วระยะเวลาห่างกันครึ่งปีที่ไม่ได้เจอทัตติทำให้ชยานีรู้สึกพูดไม่ออก เธอได้กลิ่นที่คุ้นเคยใบหน้าที่คุ้นตาทำให้ชยานีต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองที่ปะทุออกมา มือของเธอจับกระเป๋าไว้จนแน่นทั้งตัวเต็มไปด้วยอาการระวังตัวและโกรธแค้น ทัตติขมวดคิ้วรู้สึกได้ว่าปาลีมีท่าทางเหมือนเป็นศัตรูกับเขา และพอได้มองเธอใกล้ๆทัตติรู้สึกเหมือนว่าหัวใจของตนเองแทบจะหยุดเต้นความรุนแรงนั้นความรู้สึกคุ้นเคยแบบนั้น "คุณ" "คุณเป็นใคร" ชยานีพูดขึ้นก่อน สายตาที่เย็นชาและรังเกียจของเธอทำให้ทัตติชะงักไป "คุณผู้ชายท่านนี้ ดิฉันไม่รู้จักคุณรบกวนหลีกทางด้วยค่ะ" ชยานีเตรียมจะเดินอ้อมทัตติไปแต่ทัตติกลับดึงแขนชยานีไว้ ตอนที่ชยานีโดนดึงแขนทั้งสองคนอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งไปทั้งตัว ทัตติเพราะว่าคุ้นเคย ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นทำให้ทัตติรู้สึกไปเองว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ปาลีแต่เป็นคนที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดอย่าชยานี ส่วนชยานีตอนที่โดนทัตติดึงแขนไว้ในใจรู้สึกรำคาญและขยะแขยง กัดฟันไว้แน่น "คุณผู้ชายท่านนี้ รบกวนปล่อยมือด้วยค่ะ ดิฉันไม่รู้จักคุณ คุณทำอย่างนี้กับดิฉันไม่กลัวว่าดิฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาล่วงละเมิดเหรอคะ" "ขอโทษครับ คือว่าผม" ทัตติรีบปล่อยมือออกจากแขนของชยานีส่วนชยานีรีบถอยห่างออกมาทิ้งระยะห่างกับทัตติไว้ ทัตติเห็นการกระทำของชยานีแล้วเหมือนโดนมีดทิ่มแทงใจ รู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่ชยานีแต่เขาก็ยังรู้สึกปวดใจโดยเฉพาะได้เห็นสายตารังเกียจของเธอใบหน้าที่เหมือนกับชยานีมองเขาอย่างรังเกียจ "ขอโทษครับ ผมก็แค่เข้าใจผิดว่าคุณเป็นอีกคนนึง คนที่คุ้นเคยมากคนนั้น" ทัตติพูดเสียงแหบด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดมาก ชยานีกลับมองทัตติอย่างเย็นชา "ถ้าอย่างนั้นคงเป็นเกียรติของดิฉันมากดิฉันควรจะซาบซึ้งใจที่ตอนนี้ยังมีคนใช้มุกแบบนี้มาขอทำความรู้จักสินะคะ" ทัตติทำให้เธอรู้สึกอยากอ้วก ตอนนั้นเขาร่วมมือกับชามาวางแผนทำให้เธอตายไม่ใช่เหรอไง ทำไมตอนนี้พอได้เห็นคนที่หน้าตาเหมือนเธอกลับเสียใจหรือว้าเขากำลังแสดงละครคนก็ตายไปแล้วตอนนี้แสดงท่าทางแบบนี้ให้ใครดู ชยานีแววตาเย็นชา" คุณผู้ชายท่านนี้รบกวนคุณดูให้ชัดเจน ดิฉันไม่รู้จักคุณและไม่ใช่คนที่คุณพูดว่าคุ้นเคยคนนั้นด้วย" "ครับ ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เธอ" ทัตติยิ้มอย่างเศร้าหมองแววตาเศร้าโศก "ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนเดียวกันแต่พวกคุณเหมือนกันมากไม่ว่าจะเป็นสไตล์การแต่งตัวหรือแม้แต่ท่าทางการพูดหรือกิริยาท่าทางเหมือนกันมากจริงๆ" " เหรอคะ"ชยานีแสยะยิ้ม" น่าเสียดายแต่ดิฉันไม่ใช่เธอค่ะ" " ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เธอแต่ผมขอรบกวนคุณสักเรื่องช่วยทำตามคำขอของผมหน่อยได้ไหมครับ" ทัตติมองชยานีอย่างรอคอย ชยานีย่นคิ้ว" คุณเป็นใครกันแน่" " ผมนามสกุลคำล้อม ชื่อทัตติครับ"ทัตติพูดก่อนจะหยิบนามบัตรยื่นให้ชยานีแต่ชยานีไม่รับทัตติยิ้นเศร้า" คุณวางใจได้ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณแค่อยากจะเป็นเพื่อนกับคุณคุณเหมือนน้องสาวผมมากเพียงแต่ว่าเธอ" "เธอเป็นยังไงคะ" ชยานีถาม "เธอตายไปแล้วครับประสบอุบัติเหตุเมื่อครึ่งปีก่อน"