ตอนที่ 162 นั่นเป็นเพียงเพราะแค่หัวใจและมดลูกของชยานี

ต๭นที่ 162 นั่นเป็นเพียงเพราะแค่หัวใจและมดลูกของชยานี ชามาช็อกตกใจกลัว เพราะสิ่งที่ทัตติพูดออกมานั้นถูกต้องทั้งหมด แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้แน่นอน! ทัตติจะมารู้ถึงความคิดข้างในใจของเธอได้อย่างไร ในสายตาของทัตตินั้น เธอกับชยานีนั้นคือเพื่อนที่ดีต่อกันและกัน ดังนั้นเธอไม่สามารถที่จะทำกับชยานีแบบนั้นแน่นอน และอะไรกันที่ทำให้ทิตติมีความคิดแบบนี้ได้อย่างไรกันนะ ชามาอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะปาลี ยัยผู้หญิงคนนั้นแน่ๆเลย ต้องเป็นเพราะว่ายัยนั่นยุยงทำให้เขาคิดแบบนี้ สายตาของมาชาเปล่งประกายความโกรธออกมา และทุกอย่างนั้นก็อยู่จ้องมองดูอยู่ด้วยสายตาของทัตติ เขารู้สึกตกตะลึง แต่ก็รีบปกปิดความรู้สึกนั้นไว้ “สิ่งที่ฉันพูดออกไปมันดูเหมือนจะถูกหมดเลยใช่ไหมล่ะ” “ไม่ค่ะ นั่นไม่ใช่ความจริงค่ะ” ชามารีบส่ายหัวปฏิเสธ “ทัตติคะ คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลย ที่ฉันจัดการกับปาลีทุกๆอย่างนั้นก็เพราะว่า เธอมาลอกเลียนแบบงานของนีนะคะ นีเค้าตายจากพวกเราไปแล้ว แต่เธอกล้าที่จะลอกเลียนแบบงานของนี เพราะฉะนั้นฉันจึง.........” “พอสักทีเถอะ！”ทัตติหมดความอดทนและมองไปที่ชามา เพราะเขารู้ว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องถามเธออีก และเขาก็ได้รับคำตอบนั้นทั้งหมดแล้ว “นีตายไปเกือบจะครึ่งปีแล้ว เธอจะยังใส่หน้ากากเรื่องของนีอีกเหรอ มากไปกว่านั้นนอกจากฉันและเธอ ไม่มีใครที่จะรู้ว่านีก็คือ vivi และก็ไม่มีใครรู้ว่านีได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว และคุณปาลีคนนั้นเธอก็อยู่ที่เมืองนภา เธอจะมารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองเมืองเมฆาได้อย่างไร” ทัตติเชื่อคำพูดของปาลีทุกอย่างโดยไม่รู้ตัว เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเขาเลย หากเป็นเพราะเรื่องๆนั้นที่ทำให้เธอเสียชื่อแล้ว เขาคิดว่า “ปาลี”จะต้องไม่มีทางโกรธ เห็นได้อย่างชัดเจนว่า “ปาลี”และคุณนิธานสามีของเธอได้ทำการตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น ปาลีจะไม่มีทางมีทัศนคติกับเขาอย่างแน่นอน ทัตติกำมือแน่น “ตอนนี้นิธานกำลังจะจัดการกับตระกูลกองแก้วของพวกเธอ นี่ยังไม่ใช่การพิสูจน์ที่ชัดที่สุดอีกเหรอ” “ไม่ค่ะ ทัตติ คุณจะมาตัดสินฉันเพราะคนแปลกหน้าคนนั้นไม่ได้นะคะ คุณจะมาทำแบบนี้เพราะว่าเธอมีความคล้ายกับชยานี ก็เชื่อคำพูดของเขาทุกอย่าง เธอต้องการใส่ร้ายฉันค่ะ เธอ......” “ใส่ร้ายเธอเหรอ งั้นเธอลองบอกฉันมาว่าทำไมคุณปาลีจะต้องมาใส่ร้ายเธอด้วย”ทัติพูดอย่างเย็นชาและจ้องมองไปที่ชามา “ฉัน.......”ชามาพูดไม่ออก เพราะสถานะของปาลีนั้น ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาใส่ร้ายคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับเธอ “เมื่อกี้คุณพูดว่าตระกูลกองแก้ว......คุณรู้เรื่องที่นิธานกำลังจัดการกับตระกูลกองแก้ว” “เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ทั้งเมืองเมืองเมฆาเค้าก็รู้กันหมดแล้ว ทำไมเหรอ เธอคิดว่าฉันเป็นคนหูหนวกหรือคนตาบอดล่ะ”ทัตติค้นพบว่าในบางครั้งชามาก็มีมุมที่โง่เขลาเสียเหลือเกิน ชามาส่ายหัว เธอรู้สึกชาทั้งตัวเหมือนกับน้ำแข็ง เธอรู้ว่านิธานกำลังจัดการกับตระกูลกองแก้ว เพราะพรยศและปวีณก็เคยพูดไว้ แต่เธอนึกว่าคุณพ่อและปวีณจะขู่ให้เธอกลัวเฉยๆ ไม่น่าจะมีผลกระทบที่ร้ายแรงขนาดนี้ แต่ชามาคิดไม่ถึงเลยว่านิธานจะจริงจังขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ที่คนทั้งเมืองเมฆาจะรู้เรื่องหมดแล้ว หากเป็นอย่างนั้นบริษัทอัลฟ่าก็ต้องได้รับผลกระทบอยากมากๆแน่นอน “ทัตติคุณมีวิธีใช่ไหมคะ คุณต้องมีวิธีที่จะแก้ไขอย่างแน่นอน” ชามาจับที่มือของทัตติ แต่ทัตติสะบัดทิ้ง “ฉันจะไปหาวิธีอะไรได้ล่ะ ฉันไปเจอคุณปาลีและคุณนิธาน แต่พวกเขาไม่ยอมแม้แต่ที่จะพบฉัน ตอนนี้เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าคนที่เธอไปแหยด้วยคนนั้นเป็นคนอย่างไร ” ชามารู้สึกกลัวอย่างไม่สามารถบรรยายได้ ก่อนหน้านั้นเธอไม่ได้คิดอะไรถี่ถ้วน เพียงแค่เห็นว่าปาลีมีหน้าตาเหมือนกันชยานี หัวใจของเธอก็งอกเงยความอิจฉาและความเกลียดชังออกมา และยิ่งคิดว่านิธานกับปาลีไม่ได้รู้สึกอะไรเลย มันยิ่งทำให้เธอทำทุกอย่างตามอำเภอใจของตัวเอง ตอนนี้เธอไม่สามารถโกหกอะไรต่อไปได้อีก “ทัตติ คุณต้องมีวิธีสิคะ คุณต้องมี........” “ฉันจะสามารถหาวิธีอะไรหรอ เพราะเธอนั่นแหละครั้งที่แล้วบริษัทคำล้อมจำกัดถึงต้องโดนโจมตี เธอรู้ไหมว่าคนที่โจมตีนั้นคือใคร” “คุณนิธานเหรอ” ชามาเดินเซถอยหลังไปสองก้าว “ทำไม ฉันแค่......”ชามาจ้องมองไปที่ดวงตาคู่นั้นของทัตติ อยู่ๆก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก “แค่อะไรเหรอ ” ทัตติถามอย่างเย็นชา“ฉันแค่ใส่ร้ายคุณปาลีแค่นั้นเอง ใช่ไหม! ใช่ไหมชามา! เธอรู้ไว้เลยนะถ้าเกิดว่าคุณนิธานโกรธขึ้นมาจริงๆและถ้าเขาจริงจริงจังขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็ ไม่ว่าจะเป็นบริษัทอัลฟ่าหรือบริษัทคำล้อมจำกัดก็ต้องถูกทำลายไม่เป็นชิ้นดีทั้งนั้น พอถึงนาทีนั้น เธอจะเอาอะไรไปต่อกรกับคุณนิธานและภรรยาของเขา ” “ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้คิดว่าจะไปต่อกรกับคุณนิธานเลย ฉันไม่เคยคิดเลยค่ะ ทั้งหมดเป็นเพราะปาลี ปาลี.........”ชามาถึงกับลำสักออกมา “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะกลับกลายมาเป็นแบบนี้ได้! ” “ เธอแน่ใจเหรอ ว่าเธอไม่เคยคิดเลย เธอแค่ต้องการให้คุณปาลีโกรธและโมโหเฉยๆ อีกอย่างทำไมกัน! ทำไมเธอถึงต้องการให้คุณปาลีรู้สึกอย่างนั้น ห้ะชามา!!”ทัตติเข้าใจทุกๆเรื่องหมดแล้ว “นั่นก็เพราะว่าคุณปาลีเค้ามีความคล้ายคลึงกันกับปาลีใช่ไหม เธอถึงไปรุกรานเขาแบบนั้น” “ไม่ค่ะทัตติ ไม่ใช่แบบนั้นเลย นีเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน ฉันจะไปคิดอย่างนั้นไปอย่างไรคะ........” “เพื่อนที่ดีงั้นเหรอ!” ทัตติพูดออกมาอย่างเย็นชา “เพื่อนที่ดีเค้าปีนมาร่วมเตียงนอนกับคู่หมั้นของเพื่อนตัวเองงั้นเหรอ เพื่อนที่ดีจะมายั่วยวนคู่หมั้นของเพื่อนตัวเองงั้นเหรอ” ชามามองเห็นใบหน้าของทัตติที่ปราศจากความรักและความสงสารใดๆ หลงเหลือแต่สายตาที่รังเกียจเธอ ชามารู้สึกเยือกเย็นไปถึงขั้วหัวใจ“แต่ฉันรักคุณนะคะ!” “ก็ใช่ไงล่ะ! รักฉัน เพราะเธอรักฉัน เธอจึงไม่เคยคำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับนี และไม่สนใจในความสัมพันธ์ความเป็นพี่น้องระหว่างเธอและนี เธอมันเป็นผู้หญิงแบบนี้! ไม่มีอะไรเลยที่จะเหมาะสมในการเป็นเพื่อนกับนี!” ทัตติพูดออกมาอย่างเย็นชา “หึหึ! ฉันไม่เหมาะสมงั้นเหรอ แล้วคุณล่ะเหมาะสมมากสินะ คุณพูดออกมาจากปากว่ารักชยานี แต่สุดท้ายคุณก็มาอยู่กับฉันไม่ใช่เหรอไง”ชามามองไปที่ทัตติที่มีท่าทางไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ หัวใจของเขาดูเหมือนว่าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้กับเธอเลย และยิ่งเพิ่มความเกลียดชังเข้าไปอีก ทัตติจ้องเขม่นไปที่ชามา ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอหลอกล่อให้ฉันเมา เธอคิดว่าฉันจะหลงมาชอบเธองั้นเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้เธอมีหัวใจและมดลูกของนีอยู่ เธอคิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอได้มีชีวิตอยู่ถึงขนาดนี้ไหม ” ทัตติเดินไปข้างหน้า เอาแขนล็อกคอของชามาไว้ “เธอจำเอาไว้เลยนะว่า ที่เธอมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะว่านีให้สิ่งที่มีค่าที่สุดกับเธอ มันเป็นสิ่งที่นีตั้งใจทิ้งไว้ให้กับเธอตั้งแต่ที่นียังมีชีวิตอยู่ ฉันจึงเก็บเธอไว้ แต่ถ้าเธอคิดอย่างอื่น หรือคิดมากกว่านั้นล่ะก็ อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน!” “ฮืออออออออ ฮืออออออ!” ชามาคิดไม่ถึงเลยว่าตั้งแต่ที่นีได้ตายไป และทัตติคอยชปกป้องเธอดูแลเธอนั้นก็เป็นเพียงเพราะว่าหัวใจกับมดลูกของชยานี เธอนึกว่าถ้าหากชยานีตายไป ทุกอย่างก็จะเป็นของเธอ ไม่ว่าจะเรื่องการทำงานของทัตติ ชื่อเสียง หรือฐานะทุกๆอย่าง แต่ตอนนี้สิ่งที่ทัตติพูดออกมานั้นทำลายความฝันของเธอทั้งหมดให้แหลกสลายไป ชามาไม่ยอม เธอไม่ยอมจริงๆ...... มือทั้งสองข้างของเธอตีที่แขนของทัตติ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย หยดลงบนแขนของทัตติ แต่ทัตติกลับไม่รู้สึกตัวเลย จนกระทั่งที่ชามานึกว่าชีวิตของตัวเองอยู่ในกำมือของทัตติแล้ว เขาจึงค่อยๆปล่อยมือออก “เธอต้องดีใจนะ ที่ร่างกายของเธอนั้นได้หล่อเลี้ยงสิ่งของนีไว้ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่กล้ารับรองเหมือนกันว่าฉันจะทำอะไรลงไป!” ชามาลงไปกองอยู่กับเพื่อน เพราะเป็นเวลานานที่เธอเกือบจะขาดอากาศหายใจ ได้ยินทัตติพูดออกมาแบบนั้นเธอก็กระอักหายใจออกมา พลางร้องไห้อย่างหนักไปด้วย “แน่จริงคุณก็ฆ่าฉันเลย ถึงแม่ว่าฉันตายไปให้ชยานีก็ไม่กลับมา และหัวใจของเธอก็ต้องหยุดเต้น แน่จริงคุณก็ฆ่าฉันเลยสิ” “ฆ่าเธอ ฆ่าเธอก็เสียดายเปล่า!” ทัตติมองชามาอย่างเย็นชา “อย่าคิดนะว่าพอนีตายจากโลกนี้ไปแล้ว แล้วฉันจะรักเธอ จะอยู่ด้วยกันกับเธอ สิ่งของๆนีนั้นเธอรักษามันให้ดีที่สุดก็แล้วกัน ดูแลให้ดีที่สุด เธอวางใจได้ ในตอนนี้ฉันไม่ให้เธอตายแน่นอน พรุ่งนี้ไปหาคุณปาลีกับฉัน! ” “ฉันไม่ไป” “เธอไม่มีสิทธิ์เลือก! ” ทัตติพูดจบก็จับๆเสื้อผ้าของตัวเอง และจัดให้ดูดีเรียบร้อย ไม่ทิ้งเหลือไว้แม้แต่ความเมตตา ก็เดินจากไป วันที่สองตอนที่ชยานีกำลังจะไปทำงาน เธอมองเห็นทัตติและชามายืนอยู่หน้าประตูแต่ไกลๆ ทั้งสองคนมองมาที่ชยานี ทัตติพยายามลากดึงชามาที่มีท่าทีไม่เต็มใจให้เดินมาด้วย ชยานีหรี่ตามอง ซ่อนเร้นความโศกเศร้าและการเสียดสีเอาไว้ “คุณปาลีครับ! ” ทัตติเรียกชยานี ฝีเท้าของชนายีหยุดชะงักลง เธอมองไปที่ทัตติและชามาด้วยความสงสัย “คุณทัตติมีอะไรเหรอคะ” ทัตติขมวดคิ้ว มองไปที่ชามา “ยังไม่ขอโทษอีกเหรอ!” ในตอนนั้นชามาตกตะลึงกับทัตติ ถึงแม้ว่าเธอจะมา แต่ในแววตาของเธอนั้นยังคงรู้สึกดูถูกและไม่พอใจต่อชยานี ชยานีเห็นท่าทางแบบนี้ก็ชามา ในใจของเธอก็รู้สึกโกรธเหมือนไฟลุกเผาไหม้ เธออยากจะเดินไปและฉีกชายหญิงคู่นี้ออกเป็นชิ้นๆเหมือนกับเนื้อของสุนัข แต่เธอตั้งสติได้จึงทำให้เธอสงบสติลง เธอทัตติและชามาด้วยสายตาที่ถากถาง “จากที่ดูแล้วคุณชามาไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นะคะ พอดีว่าคนอย่างฉันไม่ค่อยชอบคนที่ไม่จริงใจเท่าไหร่ ฉันยังต้องไปทำงาน คงไม่มีเวลาคุยกับพวกคุณทั้งสองหรอกค่ะ! ” “คุณปาลี!” ทัตติดึงมือของชยานีไว้ ชยานีตัวแข็งทื่อ และเธอก็สะบัดมือทิ้งในทันใดนั้น ราวกับว่าตัวเองได้ถูกต้องของที่สกปรก การเคลื่อนไหวของชยานีเห็นได้ชัดว่ากำลังปฏิเสธ ใบหน้าของทัตตินั้นแข็งทื่อ บรรยากาศก็เปลี่ยนความเก้ๆกังๆ จากนั้นทัตติรีบเก็บมือ “ขอโทษครับ เมื่อกี้ผมแค่.....หวังว่าคุณปาลีจะไม่ถือสา” ในใจของชยานีเดือดพล่าน เธอทำหน้าตาขยะแขยง และยิ้มอย่างเย็นชา “หวังว่าคุณทัตติจะรักนวลสงวนตัวนะคะ พอดีว่าฉันเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว และดูเหมือนว่าคุณเองก็จะมีคู่ครองที่ดีเหมือนกัน ” ชยานีพูดพลางมองไปที่ชามา “คุณทัตติทำแบบนี้มันจะทำให้คนอื่นเค้าเข้าใจผิดได้ง่ายๆนะคะ ฉันไม่อยากโดนคนอื่นเกลียดหรือแม้กระทั่งการโดนแก้แค้นค่ะ ” ทัตติหรี่ตามอง จากนั้นก็เหลือบมองไปที่ชามา แต่ชามากับยืนกัดปากตัวเองด้วยท่าทีที่แข็งทื่อ “ปาลี! จริงๆแล้วเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่” “ไม่ใช่ว่าพวกคุณเป็นคนมาหาฉันหรอกเหรอ” ชยานีประหลาดใจเล็กน้อย และรู้สึกขบขันในใจ “ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนไปหาพวกคุณ เพราะฉะนั้นคำพูดนี้มันควรจะเป็นฉันที่ถามพวกคุณ พวกคุณคิดจะทำอะไรกันแน่ พวกคุณรบกวนเวลานั้นมานานเกินไปแล้วนะ! ” ชยานีไม่สนใจแม้แต่ที่จะพูดคุยกับพวกเขา แต่ทัตติกลับไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ “คุณปาลี ให้โอกาสพวกเราพูดสักหน่อย!”ทัตติพูดออกมา “เกี่ยวกับการแข่งขันงานออกแบบนั้น ไหนจะเรื่องในอินเตอร์เน็ต พวกเราจะต้องรับผิดชอบคุณ!” ทัตติพูดและดึงชามาเข้ามาด้วย และเธอก็คำพูดคุกคาม “ถ้าคุณทำลายบริษัทอัลฟ่า คุณได้กลายเป็นนักโทษแน่ๆ!” ดวงตาของชามาเผยความเศร้าและโมโห แต่ก็ต้องประนีประนอมไว้ และกำมืออย่างแน่และพูดออกมาว่า “ขอโทษค่ะ!”