ตอนที่ 165 ตมนานำเรื่องมาฟ้องกับนิธาน

ต๭นที่ 165 ตมนานำเรื่องมาฟ้องกับนิธาน “ไม่เอาแล้ว ไม่คุยเรื่องนี้แล้วดีกว่า เธอไม่รู้เหรอว่าคำต้องห้ามของผู้หญิงนั้น นอกจากเรื่องอายุแล้ว ก็เรื่องอายุนั่นแหละ ฮ่าๆ และตอนนี้สิ่งที่เธอกำลังจะพูดนั้นมันก็เป็นการพูดถึงเรื่องอายุของฉันแบบอ้อมๆเลยนะ” ชยานี“……” “โอเคได้เลย ทั้งหมดคือความผิดของฉัน ฉันรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก! ”ชยานียิ้มออกมา “แต่ก็พูดจริงๆเลยนะว่า คนๆที่ของคุณนะยอดเยี่ยมจริงๆเลยนะ เพราะเรื่องที่ยัยชามาใส่ร้ายเธอบนโลกอินเตอร์เน็ต และคุณคนนั้นก็ยื่นมืออกมาช่วย นี่ขนาดยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็ทำให้อีกฝั่งกลัวจนตัวเองสั่นแล้ว”ชญาภารู้สึกนับถือชยานีจริงๆ “คงจะอย่างนั้นแหละ! ”นอกจากนิธานแล้ว คงไม่มีใครที่จะสามารถโจมตีบริษัทอัลฟ่าได้ จนทำให้ชามาถึงกับต้องมาขอร้องเธอ “แล้วเธอล่ะ คิดจะปล่อยชามาไปง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ”ชญาภาจือปาก “ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะสั่งสอนอย่างหนัก ยัยผู้หญิงคนนั้นหยิ่งและก็จองหองจริงๆ” “ไม่ต้องรีบร้อนหรอก เดี๋ยวก็มีเวลาของมันเองนั่นแหละ”ชยานีพูด ค่อยๆปล่อยให้เวลาผ่านไป และให้เรื่องของเธอเป็นเรื่องที่ทำให้เธอฝันร้ายที่สุดในชีวิต ให้ชามานั้นได้เสียใจอย่างถึงที่สุดกับสิ่งที่ได้ทำกับเธอไว้ “ฉันคนนี้แค้นต้องชำระด้วยแค้น ต้องไม่โดนกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง และบริษัทอัลฟ่าเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไร” “แหวะๆ นี่แหละที่เค้าเรียกว่าแม่พระของจริง เธอต้องเข้าใจก่อนว่า ถ้าไม่ใช่เพราะบริษัทอัลฟ่าอยู่เบื้องหลังเธอ ชามานะเหรอจะมีความกล้าที่จะทำแบบนี้กับคนอื่นเค้า! ” “ช่างเถอะ สุดท้ายยังไงมันก็ต้องมีโอกาสอย่างแน่นอน” ชยานีก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรบริษัทอัลฟ่า แต่เป็นเพราะชามานั้นมีความหยิ่งผยองจนเกินไป เธอจึงแค่แอบอ้างชื่อของนิธานในการเอามาสั่งสอนชามาก็เท่านั้นเอง “โอเค! พวกเราถึงแล้ว!” ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านสุขวิด้วยกัน คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อเจ้าของร้านมองเห็นชยานีก็รีบทักก่อนเลยว่า “สวัสดีครับคุณชยานี ตอนนี้คุณภัสกรณ์ก็อยู่ที่นี่นะครับ” “นิธานก็อยู่ที่นี่นั้นเหรอ” ชยานีอดไม่ได้ที่จะตกใจ “คงมาคุยเรื่องธุรกิจแหละ” เจ้าของร้านพยักหน้าตอบรับอย่างเก้ๆกังๆ ชยานีหรี่ตามอง คาดว่าไม่น่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่ไม่ปกติ และยิ้มตอบไปว่า “ไม่เป็นไรๆ ให้เขาทำธุระของเขา และฉันก็ทำธุระของฉัน มีที่นั่งไหมคะ ก่อนหน้านั้นฉันให้ผู้ช่วยช่วยสำรองที่นั่งทางโทรศัพท์ให้แล้ว” “มีๆๆๆครับ แต่พอดีว่าคุณนิธานได้ใช้ห้องส่วนตัวไปแล้วก่อนหน้านี้ เดี่ยวผมจะจัดเตรียมห้องส่วนตัว ห้องอื่นให้นะครับ! ” “ได้ค่ะ!”ชยานีถือว่าเป็นคนที่พูดง่ายเลยคนหนึ่ง เจ้าของร้านจึงพาชยานีและชญาภาไปที่ห้องส่วนตัว ทั้งสองคนผลักประตูเข้าใจ ถึงแม้ว่าห้องนี้อาจจะเทียบไม่ได้กับห้องที่นิธานได้ใช้ไป แต่สภาพแวดล้อมของห้องๆนี้ก็ไม่ได้แย่เลย และสุขวิเองก็ขึ้นชื่อมากๆ คาดว่าทุกๆห้องของที่นี่นั้นมีสไตล์การตกแต่งที่โดดเด่นและเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หลังจากที่ชญาภาเดินเข้ามาก็อดไม่ได้ที่จะร้องออกมา “ที่ๆนี่มันเป็นที่ของคนรวยจริงๆ มันสวรรค์ชัดๆเลยค่ะ!” “ใช่ที่ไหนกันล่ะ เธอก็พูดเกินไป”ชยานีอดหัวเราะไม่ได้ “พวกเรามาสั่งอาหารดีกว่านะ” เนื่องจากมากินด้วยกันแค่สองคน ดังนั้นอาหารที่สั่งจึงมีจำนวนไม่มาก ระหว่างทางที่ชยานีไปเข้าห้องน้ำ ตอนออกมาก็ได้พบกับตมนา ชยานีหรี่ตามอง ตมนาเองก็มองที่ชยานีอย่างตื่นตัว ท่าทางของเธอเหมือนกับมองว่าชยานีเป็นสัตว์ร้ายยังไงอย่างนั้นเลย และเมื่อตมนาเห็นชยานีเธอก็มีท่าทีที่รู้สึกผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด แต่ชยานีไม่ได้เอาเรื่องของตมนามาใส่ใจ จึงเดินไปทักทายด้วยร้อยยิ้มอย่างเรียบง่าย “พี่ตมนามาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอคะ” ตมนาได้ยินเช่นกันก็กัดริมฝีปาก และกำมือของตัวเองแน่น สิ่งที่ตมนาเกลียดมากที่สุดคือ การที่คนอื่นมาเรียกเธอว่าพี่สาว โดยเฉพาะ ชยานี ต้องยอมรับว่าชยานีนั้นคือคู่แข่งของเธอ และชยานีนั้นก็ยังอายุน้อยกว่าเธออีก และมองๆไปก็ยังสวยกว่าเธออีกด้วย แต่ก่อนนั้นตมนาเป็นคนที่มีความมั่นใจ เพราะชยานีนั้นวุ่นวายและเลวร้ายจริงๆ ตมนาและนิธานไม่ชอบผู้หญิงที่จิตใจแย่ๆและว้าวุ่น แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เพราะตั้งแต่ค่ำคืนนั้นมาชยานีคนนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะมากจริงๆ แต่ก่อนแต่งตัวทั้งล้าสมัย ทั้งแก่ แต่ตอนนี้เธอมีแฟชั่นที่ทันสมัยสุดๆ ที่มากไปกว่านั้นคือเธอสามารถเปิดบริษัทออกแบบเสื้อผ้าได้ พูดกันง่ายๆ เธอไม่ใช่คู่แข่งที่จะโจมตีกันได้ง่ายๆอีกต่อไป “คุณน้องคะ! ” ชยานีขมวดคิ้ว และยิ้มออกมา ชยานีไม่ได้สนใจกับชื่อที่ตมนาจะเรียกตัวเธอเอง “พี่ตมนามาทานข้าวคนเดียวเหรอคะ” “ไม่ใช่จ้ะ มากับเพื่อน” “อ้อ!”ชยานีอุทานออกมา “เพื่อนที่ไหนหรอคะ ฉันรู้จักไหมคะ ต้องการที่จะแนะนำให้ฉันรู้จักหรือเปล่าคะ” “ไม่ต้องหรอกจ้ะ เธอไม่รู้จักเค้าหรอก”ตมนารีบตอบออกมาอย่างไวๆ แต่เป็นเพราะตอบไวเกินไปจนทำให้คนอื่นเกิดความสงสัย แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าตมนาไม่มีทางยอมรับแน่ๆ แต่ชยานีก็พอจะเดาออกมาคนนั้นคือใคร คงจะเป็นนิธานสินะ ตมนาเป็นคนที่มีนิสัยแข็งกระด้างและแรงเกินไป วันนี้เธอเห็นตนเองก็แสดงออกแบบนี้แล้ว การที่มารับประทานอาหารวันนี้ต้องมีอะไรอย่างแน่นอน “อ้อ แบบนั้นก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนพี่ตมนาแล้วค่ะ เชิญไปรับประทานอาหารเถอะนะคะ”ชยานีไม่อยากเข้าไปพัวพัน ตมนาเห็นชยานีเดินจากไป ก็ถอยหายใจออกมาเบาๆด้วยความโล่งอก จากนั้นถึงกลับไปที่ห้องส่วนตัวของตัวเอง ตมนาเดินเข้าไปผลักประตูห้อง และเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “นิธาน!” นิธานจ้องมองที่ตมนา แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆ “พูดมาเถอะ ก่อนหน้านั้นที่เธอมาหาฉันมีธุระอะไรเหรอ เป็นเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของฉันไหม” ตมนายังคงยิ่งอยู่ นึกถึงเมื่อกี้ที่เธอพบเจอกันชยานี แต่กลับไม่รู้ว่าผู้หญิงนั้นมาที่นี่ หรือว่าเธอรู้แล้วว่านิธานอยู่ที่นี่....ไม่ใช่หรอกมั้ง นิธานคงไม่มีทางบอกชยานีแน่นอนว่าอยู่ที่นี่ “ตมนา!”นิธานตะโกน “ถ้าหากว่าเธอไม่ได้มีธุระอะไรจะคุยกับฉันก็ออกไป!” ใบหน้าของตมนาแข็งทื่อ “นิธาน พวกเราก็มีความสุขและเติบโตมาด้วยกัน นายอย่ามาพูดแบบนี้กับฉันเลยนะ” “ก็ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มีเรื่องอะไรจะพูดแล้ว” นิธานพูดออกมาอย่างเย็นชา “นิธาน”ตมนารีบเรียกชื่อของนิธาน “นายไม่รู้สึกว่าปาลีนั้นแปลกๆไปเหรอ” นิธานยิ่ง และนั่งลง แต่ใบหน้าของเขานั้นยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชา จนทำให้คนที่ได้เห็นนั้นรู้สึกกลัว “พูดมา!” เมื่อตมนาเห็นว่านิธานหยุดนิ่ง ก็สูดหายใจเข้า และพูดต่อ “นิธาน นายลองคิดดีๆว่าก่อนหน้านั้นปาลีเป็นคนอย่างไร และตอนนี้ปาลีไม่เหมือนกับแต่ก่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ก่อนนั้นปาลีทำอะไรก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่เป็น ตอนเรียนหนังสือก็สอบได้คะแนนน้อย ”ตมนาพูด และมองที่นิธานอย่างระมัดระวัง ต้องการที่จะเห็นอะไรบางอย่างจากใบหน้าของนิธาน แต่ตมนาก็ต้องรู้สึกผิดหวัง เพราะใบหน้าของนิธานไม่แสดงความรู้สึกใดๆออกมาเลย ไม่ใช่ว่านิธานไม่ตกใจหรืออะไรเลย แต่เป็นเพราะว่าเรื่องนี้เขาได้รู้แล้ว เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่มีท่าทีใดๆ เขาคิดว่าสิ่งที่ตมนามาพูดกับเขานั้นจะเป็นเรื่องที่มีประโยชน์ต่อเขา ไม่ได้คิดว่าจะเป็นเรื่องนี้ “นิธาน และก็ยังมีอีกเรื่องหนึ่งนะ ฉันคิดว่าฉันคงต้องเตือนเธอสักหน่อย ปาลีนั้น.......เธอเคยคบหากับกันนวีน” “เพล้งงงงง!”มือของนิธานบีบแก้วน้ำแตกจนเป็นเสียงดังขึ้นมา ตมนาตกใจอย่างถึงที่สุด และมองไปที่นิธาน และใบหน้าของนิธานนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ทำให้ตมนาตกใจจนต้องค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอ “นิธาน นายไม่ต้องโกรธขนาดนั้นหรอก เค้าคบกันก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับนาย แต่เพราะว่า.....” ตมนามองที่นิธาน “นิธาน! นาย.......” นิธานเงยหน้ามองไปที่ร่างของตมนาด้วยสายตาที่เย็นชาและน่ากลัว ราวกับว่าต้องการกลืนกินชีวิตของตมนาเข้าไปด้วย ตมนากลัวจนถึงขีดสุดและกำลังจะอ้าปากร้อง แต่เสียงโทรศัพท์ของนิธานก็ดังขึ้นมาสะก่อน สายตาของนิธานไปที่เบอร์โทรศัพท์ตรงหน้าจอ เบอร์โทรศัพท์เบอร์นั้นทำให้อารมณ์ของเขาเย็นลง และเปลี่ยนแปลงกลายเป็นอ่อนนุ่ม นิธานรับสายโทรศัพท์ “ฮัลโหล” “นิธาน คุณอยู่ที่สุขวิเหรอคะ”ชยานีเอ่ยปากถาม นิธานขมวดคิ้ว เพราะน้ำเสียงของชยานีเหมือนกำลังต้องการสอบสวนเขา “ใช่!” “อ้อ เมื่อกี้ฉันมาทานข้าวกับชญาภาที่ร้านสุขวิ คุณเจ้าของร้านบอกว่าคุณก็มาที่นี่เหมือนกัน” น้ำเสียงของชยานีพูดอย่างยิ้มแย้ม “คุณไม่ได้มาทานข้าวกับพี่ตมนาใช่ไหม” นิธานหรี่ตาลง“อื้ม” “เปล่าค่ะ ไม่ได้มีอะไร เมื่อกี้ตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ บังเอิญเจอพี่ตมนา แต่ดูเหมือนเธอไม่ค่อยอยากเจอฉันสักเท่าไหร่ คุณคงไม่ได้มาทานกับเธอใช่ไหมคะ”น้ำเสียงของชยานีทำให้คนฟังไม่รู้สึกโกรธหรือโมโห และนิธานกลับยิ้มออกมา “นี่เธอกำลังหึงฉันเหรอ” “หึง？จะบ้าเหรอ ใครหึง”ชยานีไม่ยอมรับ “ฉันไม่ได้หึงอะไรสักหน่อย เธอมากกว่าสิที่ต้องเป็นฝ่ายมาอิจฉาฉัน” “ยังจะไม่พูดอีกเหรอว่าหึงฉัน หรือว่าเธองอนฉันเหรอ” น้ำเสียงของนิธานดูมีสีสันขึ้นมาทันที ตมนานั่งอยู่ที่ตรงข้ามกับนิธาน ได้ยินนิธานพูดโทรศัพท์กับคนในสาย ทำไมมันช่างอ่อนโยนขนาดนี้ นี่เธอได้เห็นรอยยิ้มนิธานกับตาตัวเอง และเห็นว่านิธานนั้นมีความสุขนาดไหน ถึงขนาดที่พูดจาหยอกล้อออกมา ตมนาอิจฉาตาร้อน มือของเธอบีบแก้วน้ำอย่างแน่น พยายามที่จะควบคุมและบังคับให้ตัวเองอารมณ์เย็นลง “ใครงอนคุณไม่ทราบคะ โอเคพอแล้ว คุณก็ทานข้าวไปเถอะ ฉันจะทานกับชญาภาเนี่ยแหละ !” “มาที่นี่!”นิธานพูด “ด้านนี้มีอาหารที่เธอชอบทานเยอะแยะเลยนะ” ชยานีขมวดคิ้ว “คุณกำลังคุยธุระกับพี่เขา และดูเหมือนว่าพี่ตมนาคงไม่อยากจะเจอฉันสักเท่าไหร่ ฉันไม่ไปดีกว่าค่ะ”ชยานีพูดอย่างยิ้มๆ “ไม่เป็นไร! เพราะฉันอยากเจอเธอ!”นิธานยิ้มกลัว “มาที่นี่นะ!” นิธานตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง และมองที่ตมนา “เมื่อกี้ตอนที่ออกไป เธอเจอภรรยาของฉันเหรอ” ภรรยา ภรรยา! ตมนาอยากจะตะโกนและกรีดร้องออกมาต่อหน้านิธาน ปาลียัยผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรเหมาะสมเขาเลย แต่ตมนาก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป ตมนาได้แต่ยิ้มอย่างเก้ๆกังๆ “ใช่ค่ะ ใช่ เห็นบอกว่ามาทานอาหารกับเพื่อน เมื่อกี้อยากจะเรียกเธอมาด้วย แต่กลัวโดนเธอปฏิเสธค่ะ ” “งั้นเหรอ”นิธานพูดย้อนกลับ “ที่แท้ภรรยาของฉันอยู่ที่นี่ และเรื่องที่เธอมาพูดกับฉันนั้นก็เป็นเรื่องของภรรยาของฉัน ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวรอภรรยาของฉันมาที่นี่แล้วเราก็พูดคุยด้วยกันเลยดีกว่า มีอะไรที่ไม่เข้าใจเธอจะได้ถามภรรยาของฉันด้วยตัวเองเลย” นิธานพูดออกมาอย่างไม่มีความเจ็บปวดใดๆ แต่ในหัวใจขอตมนานั้นชอกช้ำระกำใจแบบสุดๆ ตอนนี้เธอมาเปิดเผยเรื่องของปาลีต่อหน้านิธาน แต่นิธานกลับมาให้เธอพูดเรื่องนี้ต่อหน้าปาลี เธอเองก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะทำอะไรแบบนั้น แต่ดูจากสีหน้านิธานเหมือนเขาต้องการที่จะทำอย่างนั้นจริงๆ ตมนารู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน ตอนนี้เธอคิดอยากจะไปจากที่นี่ก็คงไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้ชยานีและชญาภาได้มาที่นี่แล้ว ตมนากัดฟันด้วยความโกรธแค้น นิธาน!เป็นคนที่ทำให้ทั้งรักและทั้งเกลียดเสียจริง! เธอคงโดนอะไรครอบงำถึงได้มาหลงรักผู้ชายคนนี้และไม่มีทางที่จะได้สมหวัง!