ตอนที่ 167 แค่ลมหายใจของเขา ก็ทำให้รู้สึกอ่อนระทวย

ต๭นที่ 167 แค่ลมหายใจของเขา ก็ทำให้รู้สึกอ่อนระทวย ทั้งสองคนทำเหมือนกับว่าไม่มีทัตติอยู่ตรงนี้ จนที่ทั้งสองคนเดินไปขึ้นรถ ทัตติได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมมองชยานีเดินกับนิธานเดินจากไป ไม่ใช่ เธอต้องไม่ใช่ชยานีสิ ไม่ใช่คู่หมั้นของเขา ชยานีของเขานั้นรักเขามาก ไม่มีทางที่จะไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นได้้ แต่ไม่รู้ว่าทำไม เห็นเธออยู่กับนิธาน ทัตติกลับรู้สึกหึงหวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย ปาลี ปาลี! ทำไมบนโลกใบนี้ถึงมีคนที่เหมือนกันถึงสองคน ในตอนแรกแม้แต่ทัตติก็คิดว่าชยานีของเขานั้นยังไม่ได้ ปาลีคนนั้นก็คือชยานี แต่ทัตติได้ไปสำรวจหาข้อมูลของปาลีมาแล้ว ปาลีเธออยู่ที่เมืองนภามาโดยตลอดมากไปกว่านั้นก็คือเมื่อสองปีครึ่งก่อนเธอได้แต่งงานกับนิธาน แต่ชยานีของเขาเพิ่งจะตายไปแค่เพียงครึ่งปีเท่านั้น ดูจากเวลานั้นก็ไม่ใช่แล้ว ชยานีได้ขึ้นรถไปแล้ว ด้วยความเหนื่อยล้าเธอจึงพิงที่เบาะด้านขวา หรี่ตามองดูท่าทางของนิธาน เห็นเขากำลังจ้องมองผู้ชายคนั้นที่นอกหน้าต่างรถ ทุกๆอย่างคือสิ่งที่เธอเลือกด้วยตัวเธอเองไม่ใช่เหรอ ในส่วนที่เหลือก็ไม่คิดต้องอะไรมากแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วในตอนนี้เขาก็มีเวลาที่จะอยู่กับเธอ คงจะมีสักวันหนึ่งที่เธอจะรักเขาแบบหมดหัวใจ แค่นั้นมันก็พอแล้วหนิ นิธานไม่หยุดที่จะปลอบใจตัวเอง เขากลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เมื่อก่อนนั้นไม่ว่าเขาจะอยากได้อะไร ก็ต้องพยายามทุกอย่างทำทุกวิถีทางจนได้มา แทบจะไม่มีอะไรที่เขาไม่สามารถเอามาไม่ได้ แต่กลับเรื่องของชยานีนั้น เขากลับไม่อยากจะใช้วิธีการแบบนั้นที่จะทำกับเธอ “นิธานคะ! ” อยู่ชยานีก็เปิดปากพูดออกมา นิธานหันไปมองชยานี “ว่าไงเหรอ” “เรื่องของบริษัทอัลฟ่าคุณไม่ได้เป็นคนทำใช่ไหม” นิธานขมวดคิ้ว “คนของบริษัทอัลฟ่ามาหาเธอเหรอ” ชยานีพยักหน้า และเล่าเรื่องราวของวันนี้ที่เกิดขึ้นให้นิธานฟัง ชยานีจ้องเขม่นที่นิธาน แต่นิธานกลับไม่ได้พูดอะไร และใบหน้าก็ไม่มีสีหน้าใดๆ ทำให้ชยานีรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ สุดท้ายแล้วนี่มันก็คือเรื่องการทำธุรกิจของนิธาน บางทีที่นิธานลงมือกับบริษอัลฟ่าอาจจะไม่ใช่เป็นเพราะเธอเองก็ได้ หลังจากนั้นเป็นเวลานานจนชยานีคิดว่านิธานคงจะไม่ตอบคำถามของเธอแล้ว จนกว่าที่นิธานจะยอมเปิดปากพูดออกมา “ถ้าเธออยากให้ฉันวางมือเรื่องบริษัทอัลฟ่าก็ได้นะ” “อะไรนะคะ” ชยานีรู้สึกประหลาดใจ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันกำลังจะพูดเรื่องนี้” “หรือที่ทัตติและชามามาหาเธอเป็นเพราะเรื่องอื่นอย่างนั้นเหรอ” นิธานยิ้มอย่างเย็นชา แต่ชยานีรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อได้ยินนิธานพูดออกมาแบบนั้น เพราะเหมือนกับเธอกำลังใช้ผลประโยชน์ขากเขา ถึงแม้ว่าเรื่องจริงก็คือว่าเธอกำลังใช้เขาอยู่ แต่จิตใต้สำนึกมันทำให้เธอเกิดความไม่สบายใจ “เรื่องที่เกิดขึ้นกับบริษัทอัลฟ่าในครั้งนี้ ๆ ไม่ใช่แค่เรื่องความสัมพันธ์ของชามาเท่านั้น ช่วงที่ผ่านมานั้นบริษัทอัลฟ่ามีความเย่อหยิ่งและก้าวร้าวเป็นอย่างมาก ไม่มีทักษะความสามารถ แต่กลับมีความคิดหลายด้านที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง เจ้าวัดไม่ดี หลวงชีสกปรก (หมายความว่าผู้ใหญ่ระดับบนประพฤติมิชอบ ผู้น้อยระดับล่างก็จะเลียนแบบในทางเสีย)” ชยานีก็เข้าใจทุกอย่างขึ้นมาในทันนี้ เพราะเธอก็คิดว่านิธานเองไม่ใช่คนที่จะทำอะไรแบบั้น และที่เขาจะจัดการกับบริษัทอัลฟ่านั้น บางทีเขาก็คงจะมีเหตุผลของเขาเอง แต่ก็มีหลายฝ่ายหลายเหตุผลที่ทำให้บริษัทอัลฟ่านั้นจะต้องเจอกับเรื่องที่น่าเวทนา แต่เรื่องราวเกี่ยวกับธุรกิจนั้นชยานีก็ไม่ค่อนเข้าใจสักเท่าไหร่ และก็ไม่รู้ว่าควรจะคุยกับนิธานอย่างไร นิธานขมวดคิ้ว “เรื่องๆนี้ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยเอง!” “บริษัทอัลฟ่า ไม่สามารถแบกมือรับไหวจริงๆหรอ ฉันหมายถึงว่า......บริษัทอัลฟ่าไม่มีคนที่สามารถใช้การได้เลยเหรอคะ” “แล้วเธอคิดว่าใครเหมาะสมเหรอ” นิธานพูดและยิ้มออกมา ชยานีเม้มปาก “ฉันก็ไม่รู้ค่ะ!” “ยัยโง่เอ๋ย เธอเป็นคนฉลาดหลักแหลม อยู่กับฉันยังจะแกล้งเสแสร้งอีกเหรอ”นิธานรู้สึกหงอยๆในใจ แต่เขาก็รู้ว่าชยานีไม่ใช่ปาลี ชยานีมีความคิดเป็นของตัวเอง และเธอก็มีเรื่องที่เธออยากจะทำ นิธานได้แต่ปลอมตัวเองในใจครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็ได้พูดออกไป “ปวีณเป็นคนนำวัสดุมาทำมาก่อสร้าง แต่ก็เห็นว่าในที่สุดนั้นเขาไม่ได้ที่ความสามารถในด้านนั้นเลย” ชยานีได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา “นิธาน ขอบคุณนะคะ!” “แค่เปิดปากพูดำว่าขอบคุณนะเหรอ ไม่มีความจริงใจเสียเลยนะ !”นิธานพูดและจิ้มไปที่จมูกของชยานี ปากอันเล็กเยวของชยานีแสดงท่าทีไม่พอใจเล็กน้อย “คุณช่วยเลิกเอานิ้วมาจิ้มที่จมูกฉันได้ไหมคะ โชคดีแค่ไหนที่จมูกของฉันนั้นเป็นของจริง ถ้าเกิดว่ามันเป็นของปลอม แล้วฉันจะทำยังไงล่ะคะ” เดิมที่นิธานรู้สึกหงอยๆอยู่ในใจ แต่เพราะชยานีหลอกล้อเขา อารมณ์ของเขาจึงเปลี่ยนไป “ถ้าหากว่าเป็นของปลอมล่ะก็ ฉันก็จะออกเงินให้เธอไปทำใหม่ไงล่ะ!” “แหวะๆๆ ไม่เอาหรอกค่ะ ทั้งตัวของฉันเป็นของจริงทั้งหมดเลยค่ะ” “ของจริงทั้งตัวเลยหรอ......ไหน! มานี่สิ มาให้ฉันตรวจสอบหน่อย! ” นิธานพูดจบก็ดึงชยานีเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด “เฮ้ยยยย คุณนิธานคะ” ชยานีตกใจ แต่ทั้งตัวก็เธอก็พลาดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา โดนนิธานกอดอย่างเต็มอ้อมแขน มือทั้งสองข้างของเธอกุมคอของนิธานไว้ หัวติดอยู่กับไหล่และคอของนิธาน นิธานรีบอุ้มชยานีขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง ดังนั้นชยานีจึงถูกเลื่อนตัวให้ไปนั่งเป็นบนหน้าตักขนาดใหญ่ของเขา ตีรณที่นั่งอยู่ข้างหน้าได้มองเห็นสถานการณ์ ก็ได้แต่นั่งทำสมาธิในใจและทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และรีบยกกระจกรถที่อยู่ตรงข้างหน้าขึ้น เมื่อชยานีได้ยินเสียงเลื่อนกระจกขึ้น ก็อดรู้สึกผิดในใจไม่ได้ จึงเอากรงเล็บในมือจิกลงไปที่ใบหน้านิธาน “ทั้งหมดเป็นเพราะคุณเลยนะ ที่ทำให้ตีรณเข้าใจเราสองคนผิดเนี่ย!” “เข้าใจผิดเหรอ เข้าใจผิดอะไรกัน” นิธานขมวดคิ้ว กอดลงไปที่เนื้อนุ่มๆบนลำตัวของชยานี อดไม่ได้ที่จะจุบลงไปที่ปากของชยานี “พวกเราสองคนคือสามีภรรยากัน เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกตินะ” “นิธานคะ คุณช่วยจริงจังหน่อยได้ไหมคะ” ชยานีเขินอายจนหน้าแดงก่ำ คิดที่อยากจะลงมาจากขาของนิธาน แต่นิธานจับมือของชยานีไว้ ดวงตาสีเข้มของเขา “อย่าขยับไปเรื่อยสิ! ” ชยานีกลับจริงจังอยู่แบบแข็งทื่อโดยที่ไม่กล้าขยับอะไรเลย เพราะเธอสัมผัสได้ว่ามีบางส่วนที่ถูกปลุกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นมา ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงก่ำ “คุณมันคนบ้ากาม! ” คนอะไรกันไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ตอนไหนเวลาไหน ก็คิดแต่ที่จะทำเรื่องแบบนั้น แต่นิธานกลับยิ้มออกมา หัวพิงที่ไหล่และคอของชยานีและหัวเราะออกมาเบาๆ “แต่ก็เป็นคนบ้ากามแค่ตอนที่อยู่กับเธอเท่านั้นนะ ชยานีเธอรู้ไหม เจ้าหนูน้อยของฉัน มันไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร ไม่เคยชอบใครเลย นอกจากเธอคนเดียว!” “คุณขยับออกไปจากฉันเลยนะ! ” นิธานเป็นมือเซียนเรื่องอย่างว่างั้นเหรอ ทำไมทุกครั้งที่เปิดปากพูดเรื่องอย่างว่าออกมาได้สบายๆเลย ชยานีเกิดความสงสัยอย่างแท้จริงว่า ก่อนหน้านี้นั้นนิธานไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาก่อนจริงๆเหรอ ถ้าไม่อย่างงั้นทำไมถึงช่ำชองเรื่องแบบนี้จังเลย “นี ผู้ชายหนะเรื่องแบบนี้ไม่ต้องมีคนสอน เขาก็สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง ฉันไม่ใช่ว่าพูดจาเรื่องรักใคร่ หรือไม่ใช่ว่าทำเรื่องแบบนั้นไม่เป็น แต่ฉันแบบนี้แค่กับเธอเท่านั้น” เมื่อชยานีได้ยินแบบนั้นหัวใจของเธอเต้นรัว จนแทบจะหลุดออกมา ทำให้ชยานีไม่สามารถที่จะอดได้ “นิธานคะ......” นิธานพยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง และจูบลงไปที่ริมฝีปากของชยานี อุณหภูมิในรถก็เปลี่ยนเป็นอบอุ่นขึ้นมา ทั้งสองคนก็มีแต่ความร้อนแรง จนกระทั่งมีเสียงเคาะที่ประตูดังขึ้น ชยานีรีบผลักนิธานออก สีปากของเธอก็เปลี่ยนไป ลิปสติกที่บนปากก็ได้เลือนหายไปแล้ว เสื้อผ้าครึ่งหนึ่งเป็นตัวของเธอ ก็ถูกนิธานเปิดออกแล้วครึ่งหนึ่ง ยุ่งเหยิงไปทั้งตัว เธอมองไปที่ตรงข้ามด้วยความไม่พอใจ เพราะสภาพกายของเขานั้นยังแต่งตัวดีอยู่ เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ชยานีจ้องเขม่นที่เขา “นิธาน! คุณมันคนบ้ากาม!” นิธานหรี่ตามองครึ่งหนึ่ง รีบนำเสื้อคลุมด้านนอกของชยานีมาใส่ และช่วยแต่งตัวใส่เสื้อผ้า พร้อมกับจัดทรงผมของเธอให้ ปลายนิ้วของเขาแตะที่ริมฝีปากของชยานี จากนั้นเขายิ้มด้วยความพอใจและค่อยปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด แต่ตีรณคนที่ยืนอยู่ข้างนอกนั้น จริงๆแล้วในใจของเขารู้สึกตกอกตกใจ ถ้าเป็นไปได้เขารู้สึกไม่อยากรบกวนเจ้านายและภรรยาของเจ้านายเลย แต่ว่ารถได้จอดอยู่ที่หน้าบ้านเป็นเวลานานแล้ว และคุณท่านบวรวิชญ์ก็กำลังยืนมองอยู่ที่หน้าประตู และพ่อบ้านก็เดินมาทักทายอยู่หลายครั้ง ตีรณถึงจะเคาะที่ประตูรถ นิธานเปิดประตูออก มืออันใหญ่ๆของเขาได้อุ้มตัวของชยานี ดูจากใบหน้าของนิธานแล้วเขาดูไม่พอใจสักเท่าไหร่ แล้วคุณท่านบวรวิชญ์จะมายืนอยู่ตรงนั้นทำไมกันนะ คุณท่านบวรวิชญ์และพ่อบ้านก็ได้ยืนรออยู่ที่หน้าประตูเป็นเวลานานแล้ว คุณปู่ก็มองเห็นนิธานอุ้มกอดชยานีมาแต่ไกล คุณท่านบวรวิชญ์และพ่อบ้านมองหน้ากัน และเกลือกตาไปมา รอยแบบนั้นเค้าเรียกว่า ดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานอย่างมีความสุข นิธานอุ้มชยานีเข้าไป ไม่มีแม้กระทั่งที่จะทักทายปู้ของเขาแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่านิธานอุ้มชยานี เหลือแต่เพียงลมที่ใต้ฝ่าเท้า คุณท่านบวรวิชญ์ตบที่ไหลของพ่อบ้านและปลอมใจ “ไอ๊หยา ในที่สุดมันก็เป็นเรื่องของหัวใจสักที ฉันก็พูดแล้วว่าภรรยาที่ฉันเลือกให้นิธานต้องดีแน่นอน นายดูสิว่าความรู้สึกแบบนี้มันดีขนาดไหน เจ้านิธานที่ก็สุดยอดไปเลย จะรอให้ถึงบ้านก่อนก็ไม่ได้ พอขึ้นรถเท่านั้นแหละก็...........” ถึงแม้ว่าคุณท่านบวรวิชญ์จะพูดแบบนั้น แต่ท่านก็ดูเหมือนจะถูกทอดทิ้งไว้ตรงนี้ แต่ว่าบนใบหน้ามีดอกไม้เบ่งบาน จริงๆแล้วหมายความว่าอะไรกันนะ “ตีรณ นายมานี่!” คุณท่านบวรวิชญ์หรี่ตายิ้มๆและมองที่ตีรณ ตีรณรู้สึกตื่นตระหนกและกลัวจนถึงที่สุด เหงื่อออกไปทั้งตัว “คุณท่านเรียกผมมีอะไรเหรอครับ” “ฉันอยากจะถามนาย นิธานช่วงนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปใช่ไหม ...............กับยัยหนูปาลีใช่ไหม” “คุณท่านทายไม่ผิดเลยครับ ช่วงนี้ท่านประธานไปทำงานก็อารมณ์ดีมาก ยิ้มแย้มแจ่มใสทุกวันเลย และพอเลิกงานก็เอาแต่จะไปหาคุณภรรยา บางครั้งในช่วงกลางวันก็ยังโทรหาด้วยครับ แบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไหมครับ” “นับสิ นับว่าเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน!” คุณท่านบวรวิชญ์กลับดีใจมากกว่าเดิม “ตีรณ นายก็ตั้งใจนะ พยายามเป็นผู้ช่วยที่ดี นายวางใจได้เลย มันจะมีแต่ผลประโยชน์ดีๆ และเรื่องดีๆแน่นอน” “ขอบคุณครับคุณท่านบวรวิชญ์” ส่วนนิธานด้านนี้ก็อุ้มชยานีขึ้นไปด้านบน ชยานีเหมือนกับลูกไก่อยู่ในกำมือ ได้แต่หลบอยู่ในอ้อมกอดของนิธานไม่กล้าออกมาเจอหน้าใคร พระเจ้าช่วย！เธอโตมาขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เธอทำเรื่องขายหน้าขนาดนี้ ทั้งหมดต้องโทษนิธาน ลงไปเถอะน่าดู! ตอนนี้คนในตระกูลภูลพิพัฒน์ต่างคิดว่าเธอกับนิธานมีเรื่องอย่างว่ากันบนรถ! ถึงแม้ว่าเธอทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไร แต่ว่าเธอก็ไม่สามารถที่จะอธิบายอะไรได้อีกต่อไป “กำลังคิดอะไรหะ” นิธานพอชยานีวางลงบนเตียงนอน แต่ชยานียังคงทำหน้าอารมณ์เสียอยู่ และใบหน้าของเธอยังแดงก่ำอีกด้วย นิธานก็รู้สึกเขินอาย ลูบไปที่ใบหน้าของชยานี ใบหน้าอันใหญ่ขอนิธาน เข้าไปใกล้ใบหน้าของชยานี “นี” “คะ คะ คุณขยับออกไปไกลจากฉันเลยนะ ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้! ” แต่นิธานกลับเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม มือของเขาค่อยๆสัมผัสไปทีละจุด ทีละจุด ชยานีรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวๆ จนตอนนี้ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ ยิ่งได้มองใบหน้าของนิธานในระยะใกล้ ไม่มีอะไรบกพร่องเลย ใบหน้าของเขาทำให้หญิงต้องศิโรราบยอมจำนน และยิ่งเธอได้เห็นใบหน้าของเขา ได้สัมผัสลมหายใจของเขา เธอก็ไม่มีแรงขัดขืนอีกต่อไป