ตอนที่170ทั้งสองคนแสดงความรู้สึกที่มีต่อกัน

ต๭นที่170ทั้งสองคนแสดงความรู้สึกที่มีต่อกัน นิธานมองเข้าไปในดวงตาของชยานีในแววตาของเธอนั้นไม่มีความหมายหรือเรื่องอื่นๆในนั้นและไม่เห็นความรู้สึกอะไรที่ชยานีจะมีต่อทัตติและไม่มีความรู้สึกแบบชู้สาวในทางกลับกันความรู้สึกที่ชยานีมีต่อทัตตินั้นเป็นความรู้สึกที่รังเกียจด้วยซ้ำไป นิธานรู้สึกโล่งอกขึ้นมาแต่ก็ยังจับมือชยานีอย่างแน่นๆจริงๆแล้วชยานีรู้สึกเจ็บแต่ตอนการที่นิธานจับมือเธอแบบนี้มันทำให้ชีวิตของชยานีรู้สึกมีชีวิตชีวา ก่อนหน้านั้นชีวิตของเธอไปจบลงไปแล้วครั้งหนึ่งเดินทีเธอคิดว่าที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ก็เพื่อแก้แค้นและคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะได้พบกับผู้ชายคนนี้ในตอนนี้ชยานีไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดีใจมีความสุขหรือควรที่จะโศกเศร้ากันแน่ ยี่สิบกว่าปีในช่วงชีวิตของเธอนั้นเหมือนกับคนที่โดนหลอกลวงแต่นิธานผู้ชายคนนี้คือช่วงเวลาแค่ครึ่งปีเท่านั้นก็เข้ามาอยู่ในใจของเธอและทำให้โลกของเธอนั้นเป็นโลกที่สวยงาม ก่อนหน้านั้นชยานีไม่มั่นใจว่าตัวเองนั้นควรจะรับความรู้สึกของนิธานไว้หรือเปล่าเธอกลัวว่าถ้าเธอไม่รับแล้วเธอจะต้องการมันมากกว่าเดิมกลัวว่าถ้านิธานรู้ความลับของเธอแล้วเขาจะไม่ต้องการเธออีกแต่ในตอนนี้ชยานีไม่ต้องการที่จะคิดมากจนเกินไปเพราะผู้ชายคนนี้ได้เข้ามาในชีวิตเธอและรู้เรื่องราวหลายอย่างในชีวิตจนถึงจุดนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทัตติไม่มีอะไรที่จะเทียบนิธานได้เลยแต่เขาก็ยังคงกลัวจะเสียเธอไปนั่นไม่ใช่เพราะว่าความสามารถของเขาไม่มากพอแต่เพราะกลัวว่าเธอจะผันแปรไป “โอเคนะคะฉันกับทัตติไม่ได้มีอะไรจริงๆที่เขาเข้ามาใกล้ๆฉันเพราะเขาคิดว่าฉันนั้นมีรูปร่างคล้ายกับน้องสาวของเขาคุณคิดว่าฉันจะไปไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาจริงๆเหรอคุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอถึงจะถูก” “เธอพูดว่าอะไรนะ”นิธานมองชยานีอย่างไม่ค่อยแน่ใจที่ผ่านมานั้นเขาพยายามแสดงความรู้สึกออกมาให้เธอได้รู้ตลอดแต่ชยานีกลับแกล้งทำเป็นไม่รู้หรือไม่ก็ปฏิเสธเขาแต่ตอนนี้ชยานีกลับพูดแบบนี้กับเขา นิธานมองชยานีไม่รู้ว่าที่ชยานีพูดออกมานั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือว่าโกหกถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องโกหกแต่เขาก็ยังคงจำมันได้“นี...ที่เธอพูดออกมานั้นเธออย่ากลับคำและเสียใจภายหลังนะ!” “ทำไมฉันจะต้องเสียใจภายหลังด้วยล่ะ”ชยานีรู้สึกขบขันเอานิ้วชี้ไปที่จมูกของนิธาน“แต่ถ้าพูดกันแบบจริงๆคุณ....มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”เพราะจากเมืองนภามาเมืองเมฆานั้นวันนี้มีแค่เที่ยวบินเดียวและตอนที่เธอขึ้นเครื่องนั้นเธอมั่นใจว่าเธอไม่เห็นนิธานอย่างแน่นอนไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา เมื่อเทียบกับสถานการณ์ถ้าเมื่อกี้นิธานอยู่บนเครื่องลำเดียวกันกับเธอเขาต้องไม่ยอมให้เธอนั่งข้างทัตติเป็นเวลานานๆแน่เลย นิธานหรี่ๆตาและหลบตาชยานีรู้สึกไม่เป็นตัวเองสักเท่าไหร่ชยานีมองหน้านิธานด้วยสายที่สงสัยยากมากเลยที่จะได้เห็นท่าทีของนิธานที่มีความไม่เป็นตัวของตัวเอง “คุณณณณณนิธานนนนนนน”ชยานีใช้มือทั้งสองข้างจับที่หน้าของนิธานจับๆไปที่หน้าของเขานิธานก็ไม่ได้ปัดมือชยานีออกปล่อยให้เธอจับตามที่เธออยากจะทำ เล่นไปสักพักจนชยานีรู้สึกเหนื่อยและมองที่นิธานอย่างละเอียดและค่อยๆถอนหายใจออกมา“คุณไม่ได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาที่นี่ใช่ไหม” นิธานไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นแต่ชยานีก็ได้รับคำตอบของเขาแล้วมันคือเรื่องจริง “ฉันจะบอกคุณนะคะ........”ชยานีรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่รู้จะเสียใจหรือว่าร้องไห้ดี“ฉันมีเรื่องที่ต้องมาจัดการจริงๆไม่ได้มาทำอะไรไม่ดีเลย” “แต่เธอก็ไม่ได้บอกฉัน!”เป็นน้ำเสียงที่นุ่นนวลที่เปิดเผยถึงความเจ็บปวด“และเธอก็ยังรีบมากๆรีบจนไม่เอากระเป๋าเดินทางมาด้วยฉันคิดว่าเธอจะ.........” “พอได้แล้วน่า!”ชยานีไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรแต่พอได้ยินนิธานพูดมาแบบนี้อยู่ๆหัวใจของเธอก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมามันเป็นความรู้สึกที่ทำให้คนๆนึงรู้สึกดีมากๆ“ฉันมาที่เมืองเมฆาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับทัตติเลยคุณต้องเชื่อใจฉันนะ” “อื้ม!”นิธานยิ้มมือของเขายังกอดอยู่ที่เอวของชยานีหัวของเขาอยู่ตรงหน้าผากของเธอลมหายใจอ่อนๆและยิ้มออกมา“ฉันเชื่อใจเธอ!” “โอเคหยุดทำตัวแบบนี้กันได้แล้ว”ชยานีผลักนิธานออกคิดได้ว่าที่นี่คือสนามบินอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากกว่าเดิม“ฉันรีบร้อนไปหน่อยไม่ได้เอาสัมภาระมาเลยตอนนี้พวกเราไปที่โรงแรมกันก่อนเถอะนะ” “โอเค!”นิธานพยักหน้า และยังมีธนวิทย์ที่มองสถานการณ์อยู่ไม่ไกลนักและจากนั้นก็รีบวิ่งเข้ามา“คุณนิธานคุณผู้หญิงครับ!” “คุณผู้จัดการธนวิทย์”ชยานีตกตะลึง“คุณธนวิทย์มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” “อ่อเรื่องทั้งหมดที่บริษัทฉันให้ตีรณเป็นคนจัดการแทนทั้งหมดก็เลยต้องพาธนวิทย์” ชยานี“……” เจ้านายเป็นใหญ่เสมออยู่เหนือและครอบครองทุกอย่างเฮลิคอปเตอร์ผู้จัดการส่วนตัวก็มาด้วยกันหมดชยานีจะพูดอะไรได้ “ทานประธานครับตอนนี้โรงแรมเราจองไว้แล้วเรียบร้อยนะครับเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดของเมืองเมฆา”ธนวิทย์ยังคงอธิบายต่อไป“จัดเตรียมรถไว้ให้ข้างนอกแล้วครับ” “โอเค” ทั้งสามคนเดินเข้าไปในโรงแรมของเมืองเมฆาชยานีอดที่จะตะโกนร้องออกมาไม่ได้“แค่ออกมาไม่กี่วันไม่ต้องจองโรงแรมดีขนาดนี้ก็ได้หนิ!” “ต้องสิ!”นิธานดึงมือชยานีให้เดินมา นิธานกอดชยานีจูบลงไปอย่างร้อนแรงและอบอุ่น เรื่องราวอย่างว่าและความรู้สึกต้องการที่จะมีความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาชยานีไม่ได้รังเกียจรอยจูบของนิธานอีกต่อไปและทั้งสองคนก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะว่าอยู่ธนวิทย์ก็เคาะประตูทำลายช่วงเวลาแสนหวานของพวกเขาทั้งสองคนล่ะก็ชยานีคิดว่าพวกเขาคงจะกลิ้งไปนอนอยู่บนเตียงและกกกันจนถึงเช้า ชยานีรีบจัดแต่งเสื้อผ้าและมองนิธานอย่างโกรธๆ นิธานยิ้มออกมาอย่างไม่มีเหตุผลยื่นมือออกไปลูบที่ผมของเธอ“มองฉันแบบนี้ทำไมหรือเป็นเพราะว่าอยากจะทำต่อให้เสร็จก็เลยหงุดหงิด” “นิธานคุณช่วยจริงจังหน่อยได้ไหม”เมื่อก่อนเธอคิดว่าเธอเป็นคนที่รักนวลสงวนตัวแต่ตั้งแต่ที่เธอได้พบเจอกับนิธานก็เหมือนกับว่าเธอจะกลายเป็นคนแบบนั้นไปเลยทีเดียว “แล้วฉันไม่จริงจังตรงไหนล่ะผู้ชายกับผู้หญิงที่เค้ารักกันมีเรื่องอย่างว่าก็เป็นเรื่องปกตินิอีกอย่างชยานีเธอคือภรรยาของฉันทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้ผิดศีลธรรมอะไรเลยถ้าว่าวันไหนที่ฉันไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นกับเธอแล้วฉันคิดว่าเธอต้องร้องไห้ออกมาแน่นอน!”นิธานพูดพลางยิ้มออกมา ชยานีรู้สึกโกรธในคำพูดของนิธาน“ฉันคิดว่าคุณน่าจะมีความผิดปกตินะ”ผู้ชายคนนี้เอาแต่พูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้ “โอเคงั้นเธอก็พักผ่อนไปก่อนนะฉันจะไปหาธนวิทย์ก่อน” นิธานเอามือไปลูบที่หน้าของชยานีชยานีอดไม่ได้ที่จะกรี๊ดออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้วค่อยออกไป ธนวิทย์ยืนรออยู่ที่หน้าประตูเป็นเวลานานคิดอยู่ในใจเกรงว่าจะเห็นว่าเจ้านายของตัวเองจะกำลังทำเรื่องอย่างว่าๆอยู่ นิธานเปิดประตูออกมามองที่หน้าของธนวิทย์สายตาอันเย็นชาของเขาทำไมธนวิทย์ต้องเหยียดตัวตรง“ท่านประธานครับที่คุณให้ผมไปหาข้อมูลมาผมหามาได้แล้วนะครับ” “พูดมา!” “ไม่กี่วันมานี้คุณผู้หญิงเอาแต่ติดต่อหาผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าคุณธนิดา”เขาพูดพลางยื่นเอกสารส่งให้กับนิธาน“คุณธนิดาคือลูกสาวนอกสมรสของคุณไตรภบ” “นายหมายถึงตระกูลคชหิรัญของเมืองเมฆานะเหรอ”นิธานหรี่ตามองดวงตาของเขาประกายความคมกริบ “ใช่แล้วล่ะครับก่อนหน้านั้นคุณธนิดาก็อยู่ในเมืองเมฆามาโดยตลอดไม่กี่คนที่จะรู้ว่าคุณธนิดาคือลูกสาวนอกสมรสเพราะคนในตระกูลคชหิรัญนั้นค่อนข้างให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องสถานะมากๆครับก็คือได้ว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลคชหิรัญแต่ไม่ได้เป็นคนทั่วไปเหมือนคนในวงศ์ตระกูลสถานะของคุณธนิดาในตระกูลนั้นไม่ค่อยสูงสักเท่าไหร่เพราะฉะนัน้จึงโดนดูถูกและก็รังแกบ่อยในครั้งหลังจากที่คุณธนิดาโตขึ้นมาเธอก็ย้ายออกมาจากบ้านและหลังจากนั้นก็ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง” นิธานพยักหน้า“และความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับธนิดาล่ะ” “ท่านประธานคุณคาดไม่ผิดเลยคุณธนิดานั้นจริงๆแล้วเป็นเพื่อนสนิทของคุณชยานีถ้าจะพูดให้ถูกจริงๆก็คือคุณชยานีคุณธนิดาและคุณชามาพวกเขาสามคนคือเพื่อนสนิทกันแต่ว่าชามานั้นมีนิสัยไม่ค่อยคล้ายคลึงกับคุณชยานีและคุณธนิดาสักเท่าไหร่ภายนอกเธออาจจะดูเหมือนว่าชอบที่จะอยู่กับสองคนนั้นแต่ในความเป็นจริงแล้วก็รู้สึกดูถูกทั้งสองคนเช่นกันครับ” “ก็พอจะดูออก!”นิธานหรี่ตามองนึกถึงสิ่งที่ชามาได้ทำไว้กับชยานี“แล้วมีอะไรอีกไหม” “ครั้งนี้คุณธนิดาไปถ่ายทำละครที่เมืองนภาเมื่อนั้นก็อยู่ได้หลายเดือนอยู่จริงๆแล้วตระกูลคชหิรัญก็ไม่ค่อยชอบใจและไม่ค่อยเห็นด้วยที่คุณธนิดาเข้ามาในวงการบันเทิงและครั้งนี้คุณธนิดาก็โดน คุณไตรภบเรียกกลับมาวัตุประสงค์ก็เพื่อที่จะคุยเรื่องแต่งงานคู่ครองก็คือคุณปูรณ์” “คุณปูรณ์ใช่เด็กที่ไม่เอาไหนและไม่ยอมเรียนรู้อะไรเลยหรือเปล่า” “ใช่แล้วครับ!” นิธานใช้นิ้วมืออันเรียวยาวชี้และเคาะจิ้มไปที่โต๊ะเหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่ “คุณนิธานครับผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่คุณผู้หญิงของเขามีความเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาเหรอครับทำไมถึง.........” อยู่ๆนิธานก็เงยหน้าขึ้นมามองขวางไปที่ธนวิทย์ธนวิทย์รีบร้องออกมาทันที“ขอโทษที่ล้ำเส้นครับ!” แต่นิธานกลับมองไปที่เอกสารข้อมูลที่อยู่บนโต๊ะพอจะดูออกเลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างชยานีและธนิดาคงจะแน่นและผูกพันกันมากจริงๆเพราะธนิดาเองก็รู้ว่าปาลีที่อยู่กับเขาในตอนนี้คือชยานี นิธานคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนก็รู้สึกโล่งใจ ยัยโง้เอ๋ยอยู่ๆก็รีบร้อนออกมาทำอะไรแบบนี้เธออ้างอิงสิทธิ์อะไรที่จะเข้าไปช่วยธนิดาล่ะ ไม่มีทางเลยที่ตระกูลคชหิรัญจะยอมวางมืออย่างง่ายๆ ตระกูลคชหิรัญต้องการใช้เรื่องแต่งงานมาเป็นพันธะทางธุรกิจบ้านสวันนีย์เป็นหุ้นส่วนและผู้ร่วมที่ดีเพราะฉะนั้นไตรภบที่เห็นแก่ธุรกิจจึงคิดที่จะเอาธนิดามาผูกมัดไว้ นิธานดูข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลคชหิรัญจริงๆในตระกูลนี้ยังมีผู้หญิงอีกสองคนที่เป็นรุ่นราวคราวเดียวกันกับธนิดาแต่เพราะว่าพวกเขานั้นเป็นเหมือนไข่มุกของตระกูลคชหิรัญแต่ปูรณ์นั้นเป็นคนไม่เอาไหนไม่เคยสนใจในเรื่องของการเรียนหนังสือแต่นอนว่าคนในตระกูลคชหิรัญต้องไม่ยอมให้คู่กับไข่มุกของตระกูแลแน่นอนดังนั้นจึงบังคับธนิดาแทน “ท่านประธานครับตอนนี้พวกเรา......” “เอาแบบนี้ไปก่อนก็แล้วกัน!”เพราะยัยโง่นั่นอยากคิดที่จะทำเองจัดการเองก็รอดูให้เธอลองแก้ไขไปเองก่อนถ้าหากว่าไม่สามารถแก้ไขได้จริงๆค่อยยื่นมือเข้าไปช่วย ธนวิทย์พัวพันและก็อยู่กับนิธานมาเป็นเวลานานตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยคาดเดากับใจของนิธานได้เลยสักครั้ง ก็ใช่เพราะนิธานเป็นบุคคลแบบนี้คนอื่นจะมาคาดเดาได้หมดได้อย่างไร “นายลงไปก่อน!”นิธานโบกมือไล่แต่แล้วก็เรียกธนวิทย์“เดี๋ยวก่อน” “ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าครับ!” “นายช่วยเช็คหน่อยว่าในเมืองเมฆาห้างสรรพสินค้าเมจีอยู่ที่ไหน”นิธานชี้ไปที่เดสก์ทอป“เตรียมรถไว้ให้พร้อมนะบ่ายสามครึ่งรอที่ใต้ตึก” ยัยโง่เอ๋ยเพราะเรื่องของธนิดาเลยทำให้เธอถึงกลับรีบร้อนชนาดนี้เลยเหรอไงในสถานการณ์แบบนี้ไม่น่าจะกลับไปได้ภายในไม่กี่วันเธอกลับนอนหลับอย่างสบายใจไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย! นิธานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมารู้สึกว่าตัวเองหลงรักยัยโง่คนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นเสียแล้วตั้งแต่ที่รู้จักเธอเรื่องราวที่ทำให้เขาต้องกังวลนั้นมากขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้รู้สึกรำคานหรือเบื่อเลยในทางกลับกันเขากลับรู้สึกเต็มใจที่จะรับมัน