ตอนที่171เมืองเมฆาไม่ใช่เมืองที่คุณสั่งได้

ต๭นที่171เมืองเมฆาไม่ใช่เมืองที่คุณสั่งได้ พอชยานีตื่นก็บ่ายสามครึ่งแล้วเมื่อเธอลืมตาก็ได้สบตากับนิธานที่กำลังจ้องมองเธออยู่เธอตกใจและรีบผลักเขาออก“นายจ้องฉ้นทำไม?” นิธานอมยิ้มเห็นชยานีตื่นก็หยิกแก้มเธอ“ตื่นยัง?ตื่นแล้วก็ลุกเถอะ!เราไปข้างนอกกัน!” “ไปทำไมอ่ะ?”ชยานีสงสัยแต่เธอก็หลับจนเต็มเปี่ยมแล้วเลยลุกจากเตียงและไปล้างหน้าล้างตาจากนั้นพอเธอเดินออกมาก็เห็นนิธานแต่งตัวเสร็จจึงถามว่า“เราไปทำอะไรเหรอ?” “หิวมั้ย?”นิธานถามและโบกมือให้ชยานีเดินไปหาเขา นิธานยื่นมือจัดผมให้เธอและพูดว่า“ไปเที่ยวเมืองเมฆากันแต่ก่อนมาก็ไปเคยเที่ยวดีๆเลย!” “โอ้!”ชยานีลองคิดๆดูยังไงวันนี้ก็สายแล้วเธอก็ยังไม่อยากกลับตระกูลคชหิรัญจึงตอบว่า“งั้นดีเลย!” นิธานเดินจุงมือเธอแต่เขาเดินค่อนข้างไวพอเห็นชยานีเดินตามไปทันเขาก็เดินช้าลงและดึงเธอไปชิดเขายิ่งขึ้นทั้งสองเดินเคียงคู่ไปด้วยกันมองดูช่างอบอุ่นและหวานชื่น หัวใจทั้งดวงของชยานีอยู่ที่นิธานหมดแล้วและในตอนนี้นิธานไม่ได้ดูเคร่งครัดเหมือนแต่ก่อนและยังดูเรียบง่ายสักอีก พอธนวิทย์เห็นคู่สามีภรรยาที่เดินจับมือกันมาอย่างหวานแว่วก็คิดในใจว่าทำไมคนที่ต้องมาไม่ใช่ตีรณ?แต่เป็นเขา?แทงใจดำคนโสดจริงๆ “ท่านประธานนิธาน”ธนวิทย์เปิดประตูรถนิธานหยุดเดินและให้ชยานีขึ้นรถก่อน พอทั้งสองนั่งประจำที่ธนวิทย์ก็เดินไปนั่งที่คนขับและสตาร์ทรถออกไป ที่จริงชยานีคุ้นเคยกับเมืองเมฆามากเพราะที่นี่เป็นสถานที่ที่เธอใช่ชีวิตมายี่สิบกว่าปีเธอรู้สึกผูกพันกับเมืองเมฆา ครั้งก่อนที่มาเธอมัวแต่เสียใจจึงไม่ได้เที่ยวเมืองเมฆาดีๆยังไงวันนี้ก็มีเวลาพอดีลองเที่ยวชมวิวกับนิธานก็ไม่เลวเหมือนกันเป็นโอกาสยากที่นิธานจะได้เห็นชยานีทำตัวตามสบายแบบนี้พอเห็นสีหน้ามีคสามสุขของเธอเขาก็ยิ้มตามเธอด้วย ธนวิทย์หันหน้ามากะจะถามนิธานแต่เมื่อเห็นสถานการณ์นี้เขาก็รีบหันหน้ากลับไปทำเป็นว่าไม่ได้เห็นอะไรเลย และแล้วรถก็ถึงห้างสรรพสินค้าเมจีจากนั้นรถก็ลงจอดข้างทางชยานีรู้สึกสงสัยเลยถามนิธานว่า“มาทางนี้ทำไม?” “ไหนเธอบอกว่ามาเมืองเมฆาเพราะมีเรื่องสำคัญไง?งั้นคงต้องใช่เวลาเป็นอาทิตย์ไม่งั้นคงจัดการไม่เสร็จหรอก!”นิธานเดินลงจากรถจากนั้นก็เปิดประตูรถให้ชยานีและจับมือเธอเดินลงมา ชยานีเบะปาก“ทำอย่างกะว่านายรู้เรื่องทุกอย่าง!” “แน่อยู่แล้วในฐานะสามีเธอเรื่องทุกอย่างของเธอต้องจัดการให้เรียบร้อยไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็ตาม!ไปเลือกของใช้ประจำวันกันเถอะไม่งั้นเดี่ยวเธอก็ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนล่ะ!” “จ้า!” ต้องยอมรับเลยว่านิธานเป็นคนละเอียดรอบคอบมาก! นิธานจุงมือชยานีตลอดทางเพื่อมุ่งไปยังร้านขายเสื้อผ้าหญิงที่ชั้นสามระหว่างทางชยานีคิดอยากจะปล่อยมือหลายรอบแต่นิธานก็ไม่ยอม “อย่าขัดขืนเลยเข้าไปดูเสื้อก่อนดีกว่า!” พอนิธานพาชยานีเดินเข้าร้านก็มีพนักงารีบมาถามว่า“คุณผู้หญิงคุณผู้ชายมีอะไรต้องการให้ดิฉันช่วยมั้ยค่ะ?” ชยานีขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฉันขอดูเองก่อนค่ะ!” นิธานโบกมือให้พนักงานไปพักก่อนและพาชยานีเดินเลือกทั่วร้านสุดท้ายสายตาของชยานีก็ไปหยุดอยู่ที่กระโปรงสีขาวตัวหนึ่งพอนิธานเห็นเธอเอาแต่จ้องกระโปรงตัวนั้นจึงยิ้มเบาๆและถามว่า“ลองดูมั้ย?” ชยายีพยักหน้าตอบ“อืมโอเค!” รสนิยมของทั้งสองคล้ายกันมากและทั้งสองก็เลือกชุดอีกหลายตัวโดยรวมแล้วนิธานเป็นคนเลือกเสื้อทั้งหมดซึ่งชุดที่เลือกมาชยานีก็รู้สึกไม่เลวเหมือนกัน! “ไปลองก่อนเถอะ”นิธานให้ชยานีไปลองชุดจากนั้นเขาก็เดินออกนอกร้านและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“มีเรื่องอะไร?” “ประธานนิธานคะรองผู้จัดการทั่วไปปมุ่นถามว่าท่านจะกลับมาเทื่อไหร่คะ!”เสียของตีรณดังขึ้น“เรื่องการขยายตัวกับทางยุโรปรอไม่ได้จริงๆแล้วนะคะยิ่งไปกว่านั้นที่วันนี้ไม่ได้ประชุมผู้อำนวยการหลายท่านไม่พอใจมากแล้วนะคะ” “งั้นเหรอ?”นิธานหัวเราะเยาะ“พวกเขาคงไม่เห็นผมในสายตาแล้วสิ!” “ประธารนิธานข่วงนี้ทางด้านคุณนวีนเหมือนเริ่มจะเคลื่อนไหวบางแล้วค่ะสายของเรารายงานมาว่าคุณนวีนใกล้ชิดกับรองผู้จัดการมากยิ่งขึ้น!”ตีรณรู้สึกลำบากใจ“ท่านว่า……” “เรื่องเล็กแค่นี้ไม่ต้องรายงานผมก็ได้ถึงเขาจะมีความสามารถแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเรื่องแค่นี้เธอจัดการเองเถอะเดี่ยวประมาณสักอาทิตย์กว่าๆผมก็กลับ” นิธานวางสายอย่างรำคาญใจและหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าออกมาแต่พอคิดไปคิดมาเขาก็เก็บมันเข้าในกระเป๋าเหมือนเดิม เขายืนเหม่ออยู่หน้าร้านตั้งนานสายตาเขามองออกไปไกลเหมือนว่ากำลังมองอะไรอยู่ ชยานีเดินออกจาห้องลองชุดไม่เห็นนิธานก็คิดว่าเขาคงไปรับโทรศัพท์คนที่ยุ่งอย่างนิธานจะพาเธอมาเลือกชุดเธอก็ตกใจแย่แล้ว “คุณผู้หญิงคุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมากค่ะ!”พนักงานถอนหายใจออกมา“ชุดนี้เหมือนสั่งตัดเพื่อคุณโดยเฉพาะใส่แล้วเหมาะมากเลยค่ะ!” “ขอบคุณค่ะ!”ชยานีอมยิ้มเธอส่องกระจกอยู่สักพักเธอไม่รอนิธานก็บอกว่า“งั้นฉันไปถอดชุดก่อนดีกว่า!” ขณะนั้นก็มีคนเดินเข้ามาพอดีซึ่งคนที่เดินเข้ามาคือชามาและพวกของเธอ พอชามาเห็นชยานีก็ตกใจจนหน้าสีดไปทั้งใบ“แกแกเป็นใคร!” ชยานีหยุดเดินและหันมาส่งยิ้มให้ชามาเธอก็ได้เห็นสีหน้าสีดขาวของชามา สายตาชยานีเมือนส่องประกายจากนั้นเธอเดินไปหาชามาชยานีนั้นสวยอยู่แล้วยิ่งวันนี้ใส่ชุดนี้ยิ่งทำให้เธอดูสวยเหมือนเป็นนางฟางเข้าไปอีก เธอเดินยิ้มมาหาชามาและย้อนถามว่า“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใครล่ะ!” “ผีไปไปไกลๆนะ!”ชามายกมือขึ้นคิดจะผลักชยานีออก แต่ชยานีเหมือนรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรเลยถอยหลังไปสองก้าวไม่ให้ชามาแตะตัวเธอ ส่วนชามาใช่แรงผลักเยอะเกินจึงทำให้เธอล้มไม่เป็นท่า “ชามา!”ลูกน้องของชามาคิดจะรับเธอแต่ชามาล้มไวไปและตอนที่ชามาล้มเธอเผลอดึงมือลูกน้องทั้งสองทำให้ทั้งสองล้มทับเธอ “โอ๊ย!” ชามากรีดร้องออกมาเธอโดนทับจนเจ็บไปทั้งตัวทำให้สีหน้าเธอยิ่งสีดไปกว่าเดิม “ชามาเป็นไรมากมั้ย!”ลูกน้องชามารีบลุกขึ้นมา ชามาโมโหและรีบลุกขึ้นยื่นมือไปตบหน้าลูกน้อง“ตาบอดหรือไง?ไม่เห็นว่าฉันล้มหรอ?ไม่รับฉันก็ว่าไปแต่ดันมาทับฉันอีก” ลูกน้องโดนตบจนหน้าแดงและพูดอย่างน้อยใจว่า“ไม่ชามาฉันคิดจะดึงเธออยู่แต่……” “แกไม่ใช่ชยานีแกมันเป็นปาลี!”ชามานึกได้ชยานีตายไปแล้วเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมายืนอยู่ตรงนี้ เมื่อกี้เธอแค่ตกใจมากไปหน่อยทำให้นึกไม่ออก!และเธอไม่คิดว่าปาลีที่เมืองนภาจะมาเมืองเมฆา “ปาลีแกมาเมืองเมฆาทำไม?”พอรู้ว่าคนที่มาไม่ใช่ชยานีเธอก็ไม่กลัวอีกต่อไป เรื่องทุกเรื่องที่ปาลีเคยทำให้เธอวันนี้เธอจะเอาคืนทั้งหมดยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่เมืองนภาปาลีทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เธอหัวเราะเยาะชยานี“ทำไม?อยู่เมืองนภาเอาตัวไม่รอดล่ะสิท่า?ก็เพราะว่านิธานไม่เอาเธอไม่ใช่หรือไง?” “ฮาฮา!”ชยานีอดไม่ไหวเลยหัวเราะออกมา“ชามาเธอนี่ชอบคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจริงๆถึงนิธานจะไม่เอาฉันแต่ยังไงฉันก็เคยเป็นภรรยาของเขาก็ดีกว่าเธอนะฉันได้เห็นทัตติบอกว่าเธอไม่ใช่คู่หมั้นของเขาแต่คู่หมั้นเขาเป็นเพื่อนของชยานีต่างหากเพราะคู่หมั้นเขาตายไปแล้วส่วนเธอ……ก็เป็นได้แค่ตัวแทนเท่านั้นแหละ!” “ปาลีแกคิกว่าที่นี่เป็นเมืองนภาเหรอ?เรื่องคราวก่อนที่แกเคยทำให้ฉันวันนี้ฉันจะเอาคืนให้สาสมแน่!”ชามาส่งสายตาให้ลูกน้อง ลูกน้องยังคงยืนจ้องชนานีอยู่ห่างๆ “ลงมือสิมัวรอไรอยู่!”ชามาตบไปที่หน้าลูกน้องอีกครั้ง“ไม่ได้ยินที่จะฉันพูดหรือไง?” “โถ่ฉันว่านะชามาเธอนี่ยังชอบรังแกคนไม่เปลียนเลยนะสงสัยการสั่งสอนคราวก่อนยังไม่พอสินะ!”ชยานีเห็นชามาทำตัวแบบนี้ก็รู้ว่านิธานยังสั่งสอนเธอไม่เพียงพอ หลังจากที่ชามากลับบ้านตระกูลกองแก้วคงไม่ได้ต่อว่าเธอเลยสิท่า? พอคิดถึงนี่แววตาชยานีก็เย็นชายิ่งขึ้น“คิดจะสั่งสอนฉันอย่างเธอเนี่ยนะ?คิดให้ดีล่ะถ้าเธอกล้าตบฉันรับรองว่าฉันจะทำให้ตระกูลกองแก้วไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่!” คำพูดและสีหน้าของชยานีทำให้ชามารู้สึกกลัวขึ้นมา ชามาตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว“แกแกอย่าขู่ฉันมากไปหน่อยเลยปาลีแกคิดว่านิธานจะเอาเรื่องการค้ามาเล่นตลกเพราะแกคนเดียวหรอ?แกก็รู้ว่าการทำร้ายศัตรูตนก็ต้องได้รับความเสียหายด้วยถ้าตระกูลกองแก้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาแกคิดว่านิธานจะอยู่เป็นสุขหรอ?” “งั้นหรอ?”ชยานีหัวเราะเยาะ“ยังไงเธอก็ไม่กลัวสินะ?” “ปาลีแกอย่าทำตัวเก่งไปหน่อยเลยเห็นมั้ยตอนนี้แกอยู่เมืองเมฆานะเมืองเมฆาไม่ใช่เมืองที่แกจะสั่งอะไรก็ได้!” “แล้วใครมีอำนาจสั่งการล่ะเธอหรอ?”เสียงเย็นชาของผู้ชายดังขึ้นจากทางหน้าประตู ชามาตกใจมาก“นินิธาน!”