ตอนที่175ธนิดาแกล้งทำเป็นยอม

ต๭นที่175ธนิดาแกล้งทำเป็นยอม ตามที่วางแผนไว้วันต่อวันธนิดาก็ไปบอกกับไตรภบว่าเธอยอมไปพบหน้ากับปูรณ์ถ้าอีกฝ่ายชอบเธอเธอก็ยอมแต่งงานด้วยแต่มีข้อแม้ว่าไตรภบต้องดูแลแม่เธอให้ดีๆเพราะนี่เป็นคนสำคัญคนเดียวของธนิดาที่อยู่บนโลกใบนี้ เมื่อไตรภบได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจและสั่งให้คนรีบปล่อยตัวธนิดาแต่พอเห็นธนิดาที่บาดเจ็บทั้งตัวก็อาละวาดหาคนที่ทำร้ายร่างกายธนิดาแต่ก็ไม่มีใครกล้ายอมรับผิด ส่วนธารีก็จ้องมองธนิดาอยู่ไกลถ้าธนิดากล้าบอกว่าเธอเป็นคนทำร้ายธนิดาล่ะก็เธอจะทำให้ธนิดารู้ว่านรกคืออะไรแต่โชคดีที่ธนิดาไม่ได้พูดอะไร ไตรภบก็ไม่ได้สนใจอะไรธนิดาแต่ถ้าให้ปูรณ์เห็นสภาพตอนนี้ของธนิดามันจะลำบากเอาเขาจึงรีบหาหมอมาดูอาการของธนิดา“ในเมื่อเธอคิดได้มันก็เป็นเรื่องดี!ถึงปูรณ์จะเกเรไปหน่อยแต่ฐานะเขาก็ถือว่าดีต่อไปแต่งงานกับเขาเธอจะได้ดีความสุขตลอดชีวิต!” “ค่ะพ่อ!”ธนิดามองไตรภบด้วยสายตาที่เย็นชามีความสุขอะไรกันก็แค่เห็นเธอมีประโยชน์กับเขาก็เท่านั้นแหละ!ถ้าอีกฝ่ายดีจริงทำไมไม่ให้ธารีเป็นคนแต่งงานล่ะ?แต่กลับมาให้เธอแต่ง? แต่ตอนนี้ธนิดาไม่กล้าเถียงอะไรกับไตรภบนิธานบอกให้เธอรอก่อนรอให้ปูรณ์มาทุอย่างก็จะลงตัวเองแม้ตอนนี้ธนิดาจะไม่รู้ว่าแผนของนิธานคืออะไรแต่เธอก็ฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เขา ริษาพยุงธนิดาไปกลับห้องระหว่างทางเธอร้องไห้จนไม่เป็นท่า“คุณท่านกับคุณธารีนี้โหดจริงทำไมถึงได้ทำแบบนี้กับคุณดากัน!” “เอาล่ะริษาฉันไม่เจ็บหรอกต่อไปเธอต้องพบหน้าฉันให้น้อยลงนะไม่งั้นพวกนั้นระบายกับเธอ!”ถึงแม้ว่าธนิดาจะกลับมาไม่นานแต่ริษาดีกับเธอมาก ยิ่งวันนี้ริษามาหาเธออีกเธอดีใจมากแต่ก็ไม่สร้างภาระให้กับริษา “ไม่ค่ะดิฉันเป็นแค่คนใช้ธรรมดาพวกคุณหนูไม่มีวันสนใจฉันหรอกค่ะแต่คุณสิเจ็บมั้ยคะ?”ริษาพูดไปก็อยากร้องไห้ไปธนิดาปลอบใจเธอ“โถ่คนที่บาดเจ็บคือฉันนะฉันยังไม่ทันร้องไห้เลยแต่เธอกลับร้องแทนฉันสักงั้น?ไปเอาเสื้อมาให้ฉันเถอะฉันจะอาบนํ้าล่ะ!” “ค่ะ!” ธนิดารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและมาทำแผล“ริษาเรื่องคราวนี้ขอบใจมากนะ!”ธนิดารู้ถ้าไม่ใช่เพราะริษาเธอไม่ทันได้เจอกับนิธานหรอก “พูดอะไรกันคะดิฉันเป็นคนใช้ของคุณก็ต้องทำอะไรเพื่อคุณอยู่แล้ว!” “ไม่เธอเป็นเพื่อนฉันริษาเรื่องนี้ฉันจะจัดการเองฉันไม่อยากแต่งงานกับปูรณ์เธอห้ามบอกใครนะเข้าใจมั้ย?” “คุณดาทำไมเมื่อคืนคุณไม่หนีไปกับคนคนนั้นล่ะคะ!”ตอนแรกริษาคิดว่าเขาจะมาพาธนิดาออกไปแต่เช้านี้เธอแอบไปที่ห้องใต้ดินเห็นว่าธนิดายังอยู่เธอตกใจมาก “มันไม่ใช่โอกาสที่ดี!”เธอไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลคชหิรัญอีกแล้วถ้าเมื่อคืนเธอหนีไปไม่ว่าไตรภบหรือธารีพวกเขาต้องหาตัวเธอได้แน่ ที่จริงธนิดาคิดว่าตนคิดน้อยไปเพราะชีวิตแม่เธอยังอยู่ในกำมือไตรภบอยู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เธอไม่สามารถหลุดพ้นจากตระกูลคชหิรัญได้ก็เพราะมีแม่เธออยู่ แม่เธอเป็นโรคมะเร็งวิธีเดียวที่จะรักษาได้คือต้องหาเซลล์กระดูกที่เข้ากันได้ซึ่งมันต้องใช้เงินจำนวนมาก แม้ธนิดาจะหาเงินได้ไม่น้อยจากวงการบันเทิงแต่มันก็ไม่เพียงพอสำหรับค่ารักษาเพราะเหตุนี้ช่วงนี้เธอจึงขยันถ่ายละครเป็นพิเศษแต่ก็ไม่เพียงพอเธอจึงต้องมาขอจากไตรภบ ตอนนี้เธอคิดจะตัดขาดกับตระกูลคชหิรัญสิ่งแรกที่เธอกังวลคือค่ารักษาของแม่เธอ เธอคิดว่าเธอคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากนิธานล่ะ ไตรภบกลัวว่าแผลของธนิดาจะไม่หายจึงค่อยสั่งคนให้ดูแลธนิดาอยู่ตลอดเวลาและยังใช้ยาแพงนำเข้าจากต่างประเทศอีกแถมยังจ่างครูมาสอนมารยาทให้เธอโดยพิเศษทำให้สองสามวันนี้เธอไม่ได้พักเลย ส่วนด้านชยานีนิธานบอกว่าต้องรอเวลาทั้งสองจึงไม่ได้ทำอะไรและชยานีก็กังวลธนิดาจนอารมณ์ไม่ค่อยดีนิธานทนดูไม่ไหวจึงพาเธอไปเที่ยว “นายพาฉันมาสวนสนุกทำไม?”ชยานีขมวดคิ้วพอนึกถึงควรก่อนที่นิธานพาเธอไปสวนสนุกและเรื่องความเชื่อบนชิงช้าสวรรค์อีก! พอคิดถึงนี่ชยานีก็หน้าแดงขึ้นมาและหันไปมองนิธานเมื่อเห็นว่านิธานก็มองเธอเหมือนกันหน้าเธอก็ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่“ฉันถามทำไมนายต้องจ้องฉันตลอด?” “เธอสวยไง!”นิธานพูดอย่างอ่อนโยนดวงตาทั้งดวงก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน! โอ้มายกอด! หัวใจชยานีหวั่นไหวอย่างแรงและเต้นไปเป็นจังหวะไปหมดแล้ว! เธอใช้มือไปจับหน้าเหมือนอุณหภูมิจะสูงมากเธอไม่กล้าสบตากับนิธานแต่ในใจเธอหวานยิ่งกว่าอะไร ผู้ชายคนนี้ปากหวานได้ทุกเวลาเลยจริงๆ “ยาคิดไรอยู่?” “หา?เปล่าไม่มีไร!”ชยานีไม่วันบอกให้เขาแน่นอนว่าเมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่! ไม่งั้นผู้ขายคนนี้คงต้องหลงตัวเองแน่ๆ “ไปกันเถอะลองดูว่าเธออยากเล่นอะไร!”นิธานจับมือเธอและเดินเข้าสวนสนุกด้วยกัน ชยานีรู้สึกเขินเพราะควรก่อนนิธานจองทั้งสวนสนุกแต่วันนี้ไม่ใช่วันนี้มีคนมากและคนส่วนเขาพาลูกมาเล่นกันคู่หนุ่มสาวอย่างเธอและนิธานมีไม่มาก “กลัวอะไรสวนสนุกไม่ใช่แค่ที่เที่ยวของเด็กสักหน่อยไม่งั้นจะมีป้ายเขียนห้ามเด็กเล่นหรอ?”นิธานพูดนั้นมีเหตุผลมากพูดจนทำให้ชยานีเชื่อไปหมดพอชยานีคิดได้ทั้งสองก็นั่งอยู่บนเรือโจรสลัดแล้ว ถึงชยานีจะเล่นมาแล้วหลายรอบและชอบความสนุกท้าทายแต่เธอก็ยังคงกลัวอยู่นิดๆเธอจึงกอดแขนนิธานโดยที่ไม่รู้ตัว“นิธาน!” “ไม่ต้องกลัวมีฉันอยู่ด้วยทั้งคน!”เสียงอ่อนโยนของเขาพัดมาตามสายลมทำให้ชยานีเริ่มกลัวน้อยลง ทั้งบ่ายนี้พวกเขาได้เล่นทั่วสวนสนุกไม้ว่าจะเครื่องเล่นอะไรแค่เธอบอกว่าอยากเล่นเขาก็เล่นตามเธอหมดพอเธอเล่นจนเหนื่อยก็ควงแขนนิธานและบ่นให้เขาฟัง“เพราะนายคนเดียวตอนนี้ฉันเหนื่อยจนหมดแรงแล้วเสียงก็หายอีก!” “จ้าเพราะฉันคนเดียวฉันผิดเอง!”นิธานยิ้มและตอบ ชยานีรู้สึกขำ“ทั้งที่รู้ว่าฉันพูดเอาแต่ใจทำไมถึงยังตามใจฉันอีก?” “ภรรยาพูดอะไรก็คืออันนั้นถึงจะผิดแต่ถ้าอยู่กับสามีคนนี้มันก็คือถูกเรื่องขอโทษให้สามีพูดคนเดียวก็ดีแล้ว!”นิธานยื่นมือไปจัดผมให้เธอ คงเพราะเล่นสนุกเกินใบหน้าชยานีเต็มไปด้วยเหงื่อ“อย่าดิ้น!”นิธานพูดจบก็หยิบผ้าเช็ดหน้าสีนํ้าเงินขาวขึ้นมาเช็ดหน้าเธอ ชยานีได้แต่ยืนอึ้งและหัวใจหัวใจเต้นแรงขึ้นใบหน้านิธานนั้นหล่อมากเธอดูเพลินจนเผลอยิ้มออกมา “ยายโง่ยิ้มอะไร?”นิธานเช็ดหน้าให้เธอไปก็บีบจมูกเธอไป ชยานีหายใจเข้าออกจากนั้นก็จับมือเขาและพูดว่า“นิธานขอบใจนะ!” เธอยื่นมือไปกอดคอเขาไว้และมอบจูบหวานๆให้กับเขา นิธานตัวแข็งไปชั่วครู่พอหน้าชยานีเข้ามาใกล้ใกล้ขึ้นสุดท้ายริมฝีปากทั้งสองก็ได้สัมผัสกันแต่จูบนี้สั้นมากนิธานหวั่นไหวและรู้สึกยังไม่พอ ใจเขาเต้นแรงเขายื่นมือเรียวยาวกอดเอวบางๆของเธอไว้และมอบจูบอันร้อนแรงลงบนริมฝีปากเธอ จูบนี้ช่างร้อนแรงจนชยานีทนไม่ไหวแต่เธอก็ทำได้แค่ตอบรับเขาเท่านั้น นิธานสอนเธอเอามือไปกอดคอเขาอย่างใจเย็นและสอนเธอตั้งใจจูบกับเขาโดยไม่สนใยคนรอบข้าง ยามเย็นท่ามกลางสวนสนุกที่กว้างขวางมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดกันอย่างมีความสุข!