ตอนที่190 เอารัศมีความเป็นเจ้าของของเธอออกมา

ต๭นที่190 เอารัศมีความเป็นเจ้าของของเธอออกมา เสียงที่ดูเย็นชาของผู้ชายลอยเข้ามาเป็นเสียงที่เหมือนมาจากนรกเสียงนั้นทำให้คนที่ฟังอยู่ต้องขอความเห็นใจทุกคนหยุดนิ่งจากนั้นก็เหงื่อแตก นิธานในอยู่ตระกูลภูลิพัฒน์ในฐานะอะไรกัน? เพราะคุณท่านบวรวิชญ์ก็อายุมากแล้วดังนั้นเรื่องส่วนมากท่านก็ไม่ดูแลแล้วในบ้านภูลพิพัฒน์ตอนนี้คนที่ดูแลคือนิธานถึงแม้นิธานจะยังไม่ใช้เจ้าของแต่ทุกคนในบ้านก็คิดว่าเขาเป็นเจ้าของแล้ว การมาเยือนของเค้าทำให้ทุกคนกลัวและในขณะเดียวกันทุกคนก็รู้สึกดีใจที่เมื่อกี้ไม่ได้ทำอะไรชยานีเพราะฟังจากคำพูดของนิธานเมื่อกี้คือถ้าใครกล้าทำอะไรชยานีก็อย่าหวังว่าจะได้เดินออกไปจากที่นี่เลย ชยานีก็ทองนิธานอย่างแปลกใจเพราะที่เธอทำเมื่อกี้ก็ทำด้วยความจงใจ เพราะตำแหน่งของเธอในครอบครัวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับการแก้ไขที่จริงชยานีก็ไม่ได้คิดมากกับอะไรพ่วงนี้แต่ในขณะเดียวกันชยานีก็เข้าใจหลักการหนึ่งหลักการคือถ้าไม่อยากถูกคนอื่นรังแกเราก็ต้องแข็งแกร่งขึ้น ชยานีไม่รู้ว่าเมื่อก่อนปาลีอยู่ในบ้านหลังนี้ยังไงคงไม่ให้ทำตัวไม่รู้เรื่อง?แต่ตอนนี้เธอคือชยานีไม่ใช่ปาลีเธอทำแบบนั้นไม่เป็น เพื่อไม่ให้ถูกคนอื่นรังแกชยานีจึงก่อเรื่องเมื่อกี้ขึ้นและในขณะเดียวกันก็ช่วยนิธานแก้แค้น นวีภาพกับนวิราไม่ดีกับนิธานตั้งแต่เมื่อก่อนและตอนนี้พวกเขาก็ยังมาในที่ของนิธานตอนที่นิธานไม่อยู่มาทำเป็นเก่ง?คิดว่าตัวเองเก่งจริงเหรอ! ชยานีดูแล้วไม่ชอบก็เลยก่อเรื่อง ดูจากตอนนี้ชยานีไม่เสียใจที่ทำแบบนี้เลยเพราะอย่างน้อยนิธานก็อยู่ข้างเธอ ชยานีมองนิธานแล้วยิ้ม”ธานนายกลับมาแล้วเหรอ?” ตอนแรกนิธานยังทำหน้าเข้มอยู่เลยพอเห็นชยานีก็เปลี่ยนไปทันทีเขายิ้มและพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปหาชยานี นิธานก้าวแต่ล่ะก้าวไม่ได้ก้าวใหญ่เดินแบบหนักแน่นการเดินของเขาเหมือนกำลังตอกตะปูหนึ่งเก้าเท่ากับต่อหนึ่งครั้งตอกอยู่กลางใจทุกคน นิธานเขา……ไม่เคยเป็นคนดีและไม่ใช่คนดี จับมือชยานีนิธานมองชยานีแล้วยิ้ม”ตื่นแล้วเหรอ?กินข้าวหรือยัง?” “ยังเลยเมื่อกี้กำลังจะกินแล้วแต่เหมือนมีคนไม่พอใจฉันบอกว่าฉันคือเด็กไม่มีมารยาทไม่มีคนสั่งสอนแล้วยังจะส่งฉันไปที่ศาลเจ้าย่อมของภูลิพัฒน์ด้วย!”ชยานีก็ไม่ใช่คนใจดีอะไรเธอเป็นคนแบบใครทำอะไรเธอเธอจะคืนไปร้อยเท่า! เมื่อก่อนชยานีไม่เคยทำแบบนี้ดังนั้นจึงไม่เคยมีใครเห็นชยานีเป็นแบบนี้แต่ตอนนี้ชยานีกับนิธานอยู่ด้วยกันแล้วอยู่ด้วยกันนานไปจากเดิมใจชยานีที่ไม่ได้ขาวก็กลายเป็นดำเหมือนนิธานไปเลย นิธานฟังชยานีฟ้องไปสีหน้าก็เข้มไปตาม”ส่งไปศาลเจ้าย่อมของภูละพิพัฒน์”นิธานพูดที่ละคำ”ไม่มีคำสั่งจากเจ้าของภูลพิพัฒน์ใครกล้าส่งเธอไปศาลเจ้าย่องของภูละพิพัฒน์!” “ก็……เธอไง!”ชยานีไม่ได้ชี้นวีภาพแต่ชี้ไปทางนวิรา”เธอบอกว่าคือผู้ใหญ่ฉันควรดูแลเขาแบบผู้ใหญ่แต่ธานฉันเป็นภรรยาของนายผู้ใหญ่ฝ่ายนายถึงจะเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายฉันแล้วนายดูแลผู้ใหญ่คนนี้ยังไงเหรอ?” นิธานหรี่ตามองเจ้าแมวน้อยชยานีแมวเจ้าชยานีก็ใช่เล่นแมวน้อยของเขาก็กำลังจะข้วนคนแล้ว “เธอ?คนที่ไม่ถูกคนในตระกูลภูลพิพัฒน์ยอมรับก็แค่นั้นยังจะเป็นผู้ใหญ่ของผม?”นิธานตอบแบบเย็นชาไม่แม้แต่จะมองนวิราด้วยซ้ำ พอนวิราได้ยินแบบนี้สีหน้าก็ขาวไปทั้งหมดเธอกำหมัดแน่น”นวีภาพคุณยอมให้ลูกคุณทำกับฉันแบบนี้เหรอ?” “ธานนาย……” “คุณนวีภาพเราสนิทกันเหรอ?”นิธานพูดต่อ”ยังมีเธอไม่ใช่คนของตระกูลภูลิพัฒน์ยังจะมาที่นี้อีกรีบออกไปได้แล้วอย่ารอจนผมอารมณ์เสียไม่งันจะไม่ได้เดินออกไปแบบสวยงาม!” “นิธานนายกล้าทำแบบนี้กับฉันเหรอ!”นวิราอยู่กับนวีภาพก็หลายปีครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่โกรธขนาดนี้ เมื่อก่อนถึงแม้นิธานจะไม่ชอบพวกเขาแต่ก็ไม่เคยหน้าเย็นกับพวกเขาเพราะยังให้เกียรติคุณท่านบวรวิชญ์บ้างไม่ทำอะไรพวกเขา ดังนั้นถึงนวิราจะได้อยู่แค่ที่หอนามอินถึงจะไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะพวกเขายังสามารถมากินข้าวที่นี้ได้นวิราคิดว่านิธานไม่ได้เกลียดพวกเขาขนาดนั้น เธอคิดอยู่ตลอดว่าถ้าวันนึงลูกเธอเก่งแล้วเธอก็จะได้เข้ามาอยู่ที่นี้แต่จะคำที่นิธานพูดเมื่อกี้เหมือนส่งเธอไปอยู่ที่นรกเลยทำให้นวิรารู้ว่าที่จริงแล้วไม่มีใครในตระกูลยอมรับเธอเลย “ทำไมผมจะไม่กล้า?เธอก็แค่คนรักของนวีภาพนวีภ่พผมยังไม่เอามาอยู่ในสายตาเลยแล้วเธอตัวอะไร?”นิธานพูดเสร็จสีหน้าของนวีภาพกับนวิราก็ซีดเซียว “นิธานฉันเป็นพ่อนายถึงนายจะไม่ชอบฉันยังไงก็แก้ไขข้อนี้ไม่ได้!นายทำกับฉันยังนี้ไม่กลัวฟ้าผ่าเหรอ!”นวีภาพพูดด้วยความโกรธ”วันนี้นายทำอย่างนี้กับพ่อนายเพราะผู้หญิงที่ไม่มีคนสั่งสอนคนนี้นายไม่กลัว……” “กลัวอะไร?ฟ้าผ่าเหรอ?”นิธานพูด”ผมนิธานโตมาขนาดนี้เคยกลัวอะไร?ก็แค่ตายอยากได้ชีวิตผมนิธานก็มาเอาไปตายอยู่ในมือพวกเธอถือว่าผมนิธานไม่มีฝีมือ!” นิธานไม่เคยเห็นนวีภาพอยู่ในสายตาอยู่แล้วอย่าว่าตอนนี้ที่ไม่มีอำนาจอะไรเลยเมื่อก่อนที่มีอำนาจก็ไม่เคยอยู่ในสายตา ผู้ชายแบบนวีภาพตัวเองไม่มีความสามารถอะไรยังจะโทษภรรยาที่มีความสามารถมากกว่าแล้วยังมีเมียน้อยเพราะเรื่องแบบนี้อีกหาผู้หญิงที่ต้องให้เขาช่วยทุกอย่างเหมือนว่าแบบนี้จะสามารถทำให้ตัวเองดูเก่ง นิธานไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาและจากไม่กลัวเพราะแบบนี้ “ฟังเอาไว้ทุกคนปาลีเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของผมนิธานเมื่อก่อนใช่ตอนนี้ใช่อนาคตยิ่งใช่ผมนิธานไม่คิดที่จะหย่าและแต่งานใหม่ปาลีเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของผมทั้งชีวิตนี้ปาลีจะเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของผมหลังจากวันนี้ปาลีคือนายหญิงของที่นี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ถูกเสมอพวกเธอแค่ทำตามก็พอถึงหลังจากนี้ปาลีจะทำร้ายผมพวกเธอก็ต้องฟังเธอ!” “คุณนิธาน”คนดูแลบ้านอึ่งไม่คิดเลยว่านิธานจะให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้! “ทำไม?หรือมีอะไรที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง!”นิธานถาม”เมื่อกี้ได้ยินให้ไปทำอะไร?ก็ไปทำ?” เพียงแค่แป๊บเดียวก็คนใช้ในคฤหาสน์ภูลิพัฒน์ก็ได้เชิญนวีภาพกับนวิราออกจากคฤหาสน์ไป และทั้งทางนวีภาพกับนวิราก็บ่นว่านิธานมโนธรรมจะถูกฟ้าผ่าอะไรประมาณนี้ทางจารุณีก็ไม่คิดเลยว่านิธานจะรักผู้แพศยาคนนี้ได้ขนาดนี้ “ปาลีนางผู้หญิงแพศยาคนแบบเธอต้องไม่ตายดีต้องมีสักวันที่นิธานจะทิ้งเธอไปเธอรอไว้ฉันจะรอดูวันนั้นของเธอ!” ชยานีขมวดคิ้วนิธานยกมือขึ้นตบจารุณีต่อหน้าคนใช้ทันที “ไม่เคารพคุณผู้หญิงตบปากให้เธอไปคุกเข่าที่หอนามอินสองชั่วโมง!”นิธานสั่ง”เพราะเธอไม่มีสิทธิ์ของไปที่ศาลเจ้าย่อมของภูลพิพัฒน์!” จารุณีถูกตบจนหน้าเป็นรอยร้องจนไม่เป็นผู้เป็นคน”พี่ใหญ่หนูต่างหากที่เป็นน้องพี่น้องแท้ๆทำไมพี่ถึงได้ทำแบบนี้กับหนู!” จารุณีเป็นลูกแท้ๆของนวิราก็จริงแต่เธอชื่นชมนิธานตั้งแต่เด็กชื่นชมอย่างกับเป็นเทวดา เธอคิดว่านิธานแค่เย็นชาไปบางแต่ก็ดีกับตัวเองอยู่นิธานไม่เคยลงโทษเธอมาก่อนและไม่เคยด่าเธอเธออยู่ที่โรงเรียนก็เป่าประการไปทั่วว่ามีพี่ชายที่เก่งมากนักเรียนอิจฉาหนักมากกก แต่จารุณีไม่เคยรู้เลยว่าที่นิธานไม่ทำอะไรเธอเพราะไม่เห็นเธออยู่ในสายตาจารุณีในสายตาของนิธานเป็นแค่ตัวตลกไม่แค่เห็นตัวตนเธอด้วยซ้ำเขาเลยไม่คิดที่จะเสียเวลาในตัวจารุณี แต่ตอนนี้จารุณีได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่ควรสัมผัสแตะสุดที่รักของนิธานแตะระเบิดในตัวเขางั้นเขาก็ไม่ใส่ใจที่จะสั่งสอนเธอให้เธอรู้ว่าในคฤหาสน์ภูลิพัฒน์ต้องฟังใครและเธอคือตัวอะไร! “ขอโทษนะธาน”ชยานีรู้สึกไม่ดี”ที่จริงเรื่องในวันนี้ก็เป็นแค่เรื่องเล็กฉันกลับทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่!”ชยานีเล่าความจริงให้นิธานฟัง”ฉันแค่ใช่พวกเขาเป็นเครื่องมือเท่านั้นเอง!” “ยัยโง่ไม่ต้องขอโทษผมเธอทำถูกแล้ว!”นิธานหยิกแก้มชยานี”คุณเป็นภรรยาผมหลังจากนี้ก็เป็นคุณผู้หญิงของคฤหาสน์ภูลิพัฒน์ก็ควรจะรัสมีของคุณผู้หญิงพวกเขาอยู่ที่นี้ไม่ใช่ผู้อาวุโสของเธอแต่ต้องฟังคำสั่งจากเธอถ้ามีใครไม่ฟังก็ควรจะสั่งสอนนี้คืออำนาจของเธอ!” “แต่……”ชยานีหยุดไปแป๊บนึง”ตอนนี้เป็นยุคปัจจุบันแล้วไม่ใช่เหรอ?ยังจะใช่ความคิดแบบเดิมอีกเหรอ!” “มีหลายตระกูลที่เก่าแก่ยังใช่กฎเดิมอยู่เธอไม่รู้ก็ไม่แปลกเธอรู้แค่ว่าตระกูลภูลพิพัฒน์ไม่เลี้ยงคนว่างคนที่ซื่อสัตย์กับตระกูลภูลพิพัฒน์เขาเต็มใจทำเองไม่ได้บังคับมาและคนที่ซิก็ต้องฟังคนในตระกูลภูลพิพัฒน์แต่ไม่ใช่ฟังทุกคนฟังเฉพาะคนที่มีอำนาจเท่านั้นเข้าใจมั้ย?” ชยานีพยักหน้า”ฉันเข้าใจแล้ว!”ทำไมถึงเหมือนเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย”แต่ธานเมื่อกี้นายเท่มากเลย!” นิธานเม้มปาก”เธอก็เท่!”เขาถอนหายใจไปนึงที่แล้วกอดชยานีไว้ในอ้อมแขน”นีขอแค่คุณจำได้ถึงผมจะไม่อยู่คุณในตระกูลภูลพิพัฒน์คือที่หนึ่งมีแค่พวกเขาที่ต้องฟังคุณคุณไม่ต้องฟังใครผมไม่สามารถอยู่กับคุณได้ตลอดเวลาดังนั้นคุณต้องเอารัสมีของคุณออกมา”เขายิ้ม”ที่จริงฉันชอบเวลาที่นายปกป้องฉันมากกว่า!”