ตอนที่193 นิธานคนดุ

ต๭นที่193 นิธานคนดุ นิธานเป็นคนเลือกสถานที่ หรือก็คือที่สุขวินั่นเอง! เหตุผลคือเพราะที่นั่นอาหารรสชาติค่อนข้างอ่อนนอกจากนั้นยังดีต่อสุขภาพ ชยานีบอกว่าญาณีไม่ใช่พวกเลือกกิน แต่ก็ไม่ชอบอาหารรสจัดเกินไป ถึงญาณีจะเป็นคนประเทศเปรม แต่ว่าก็ตามพ่อแม่ไปต่างประเทศตั้งแต่เด็ก หลังจากนั้นก็อาศัยอยู่ที่นั่นมาโดยตลอด เพราะฉะนั้นปกติจึงทางอาหารตะวันตกเสียส่วนมาก แต่ว่าญาณีก็ยังชอบอาหารจีนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นสุดท้ายแล้วนิธานจึงเลือกสถานที่เป็นที่สุขวิ ชยานีไม่ออกความเห็นอะไรทำเพียงส่งสถานที่ให้ญาณี บอกให้เธอไปตามเวลา ส่วนทางฝั่งชยานี นิธานเลิกงานก่อนเวลาเพื่อที่จะไปรับเธอที่สตูดิโอ เพราะฉะนั้นตอนที่ทุกคนเห็นสามีของเจ้านายมาที่บริษัทก็อดที่จะมองไม่ได้ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้มีคนเคยเห็นนิธานมาบ้าง แต่ต่อมาพนักงานที่เข้ามาหลังจากนั้นก็ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขาเลย อีกอย่างคือผู้ชายระดับโคตรเพชรอย่างนิธาน ใครจะอดใจไหวขอมองแค่รอบเดียวกันล่ะ? ชยานีเห็นนิธานกระจายฟีโรโมนดึงดูดสาวน้อยสาวใหญ่ก็ชักไม่พอใจ “คุณมาก่อนเวลาทำไมกัน?” “มารอคุณภรรยาเลิกงาน!” นิธานยิ้มตอบ ครู่ต่อมานลินก็ยกถ้วยชาเข้ามา “คุณนิธาน!” “ขอบใจ!” นิธานผงกหัว สงสัญญาณให้นลินออกไป ไม่นานห้องทำงานก็เหลือเพียงชยานีกับเขาสองคน ชยานีกลอกตาไปที่นิธาน “ฉันหาทางไปเองได้ อีกอย่างบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดของคุณว่างนักหรือไง? คุณอย่ามาที่นี่ให้เสียเวลางานเลย!” “งานมันมีทำไม่หมดหรอกคุณ อีกอย่างหนึ่ง ถ้าประสิทธิภาพการทำงานของสามีของคุณต่ำเตี้ยขนาดนั้นก็คงไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้หรอก เอาล่ะ คุณเสร็จรึยัง?” นิธานยิ้มประจบวางแก้วน้ำตรงหน้าชยานี “ผมชิมไปนิดหน่อย รู้สึกรสแปลกๆ คุณลองดูสิ” ชยานีสงสัย “น้ำมันก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันก็ดื่ม ไม่เห็นว่ามันแปลกตรงไหนเลย” “คุณลองดูสิ จริงๆนะ!” นิธานยื่นแก้วไปตรงหน้าเธอ ชยานีจนใจ จิบไปหน่อยนึงแล้วย่นคิ้วมองนิธาน “ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย!” ปกติน้ำก็รสชาติเหมือนๆกันไม่ใช่หรือ? “คุณไม่ดื่มน้ำสิแปลก เมื่อกี้ปากคุณแห้งมากเลยรู้มั้ย?” นิธานตอบหน้าตาเฉย ชยานีอึ้งไปขณะเดียวกันก็รู้สึกอบอุ่นทีหัวใจอย่างบอกไม่ถูก! ผู้ชายคนนี้นี่ เป็นห่วงก็บอกมาตามตรงสิ จะอ้อมโลกไปทำไมกัน หรือเขาคิดว่าถ้าบอกให้ดื่มดีๆเธอจะไม่ยอมทำตาม? แต่ว่าทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะเขาหวังดีจริงๆ “เอาล่ะ ถ้างานตรงนี้เสร็จฉันก็ไปได้แล้ว คุณนั่งไปรอตรงนั้นก่อนดีกว่า” นิธานพยักหน้า เห็นดังนั้นชยานีก็หันกลับไปทำงานต่อ ในที่สุดเธอก็ทำงานเสร็จก่อนถึงเวลาเลิกงาน อีกทั้งยังมีนิธานที่กำลังอ่านนิตยสารในมืออยู่ ตอนที่ชยานีเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นท่าทางงามสง่าจนทำเธอตกใจทุกวันของเขา มีคำพูดกล่าวไว้ว่าผู้ชายตอนที่ดูดีที่สุดคือตอนตั้งใจทำอะไรสักอย่าง ชยานีไม่มีความคิดเห็นต่ออะไรจนตอนนี้ นิธานเป็นผู้ชายที่ดูดีไปทั้งสามร้อยหกสิบองศา เพราะฉะนั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ไม่สามารถมารถทำลายความสง่างามของเขาลงได้ “มองอะไร?” นิธานรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าถูกสอดแนม แววตาร้อนแรงนั่นทำเอาใจเขารู้สึกร้อนไปหมดซึ่งเขาเองก็ชอบความรู้สึกนี้ไม่น้อยเลย ในที่สุดในสายตาเธอก็มีเขาไปอยู่ในนั้นแล้ว นิธานปิดนิตยสารลง มุมปากกระตุกยิ้มประจบสอพลอ เทียบกับรอยยิ้มของเฉลิมพลแล้วดูต่างกัน รอยยิ้มของนิธานดูสงบและเป็นธรรมชาติ ชยานีมองดูเขาอย่างนั้นหัวใจก็พลอยจะโดนเขายึดครองไปด้วย “อื๋อ?” นิธานก้าวมาตรงหน้าเธอ ยกมือขึ้นลูบผมเธอย่างอ่อนโยน “เสร็จแล้ว?” “อืม เสร็จแล้วล่ะ ฉันเก็บของก่อนแล้วเดี๋ยวพวกเราไปกันเถอะ ญาณีจะไม่ต้องรอนาน!” เพราะคำนึงถึงญาณีที่อยู่คนเดียวอาจจะเบื่อเอาได้ชยานีจึงอยากรีบไปถึงให้เร็วที่สุด เวลานี้เป็นช่วงเลิกงานพอดี นิธานจึงหักเลี้ยงรถไปทางอีกสายที่ไม่ติดจนเกินไปนัก กว่าจะถึงสุขวิก็ปาเข้าไปหนึ่งทุ่มแล้ว เจ้าของร้านสุขวิรู้ว่าวันนี้นิธานจะมาจึงรีบออกมาต้อนรับ “คุณนิธาน คุณชยานี!” “อืม แขกมาถึงรึยัง?” นิธานปลดเสื้อคลุมออกอย่างเป็นธรรมชาติแล้วถือไว้ ชยานีที่ยืนอยู่ข้างๆสอดแขนไว้ที่ข้อศอกของเขา สองชายหญิงยืนข้างกันราวกับเป็นคู่ฟ้าประทานอย่างไรอย่างนั้น “มาถึงแล้วครับ คุณญาณีมาถึงตั้งแต่สิบนาทีก่อน ตอนนี้พาเธอไปที่ห้องรับรองที่คุณจองเรียบร้อยแล้วครับ!” เจ้าของร้านกล่าว “คุณนิธาน คุณชยานี เชิญทางนี้ครับ!” ห้องที่นิธานจองไว้ก็คือห้องที่เขากับพวกเฉลิมพลเคยมาจัดงานเลี้ยงกัน เป็นห้องที่หากเป็นแขกปกติที่ไม่สำคัญเขาจะไม่ยอมพาเข้าไป ชยานีที่รู้ดังนั้นเงยหน้ามองเขาด้วยความรู้สึกประทับใจ นิธานก้มหน้ากวาดตามองเธอพลางยกนิ้วคีบจมูกเธอเบาๆ “เป็นอะไรไป?” ชยานีสั่นศีรษะ “ไม่ทำไมหรอกค่ะ แค่อยู่ๆก็รู้สึกว่าคุณดีดูขึ้นอีกเป็นกองเลย!” “งั้นรึ?” ญาณีมาถึงได้สักพักหนึ่งแล้ว ความจริงตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าชยานีแต่งงานแล้วทั่วทั้งตัวก็คล้ายจะถูกทำให้ช็อกไปหมด เธอยังคิดว่ายังจะมีผู้ชายคนไหนที่สามารถเหมาะสมกับผู้หญิงอย่างเพื่อนของเธอได้ ชยานีเป็นคนที่สมบูรณ์แบบในสายตาของทุกคน ต่อให้เป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เธอก็สามารถทำให้พวกหล่อนใจเต้นผิดจังหวะได้ หลังจากที่ญาณีได้รับสถานที่นัดพบจากชยานีแล้วเธอก็ยังขบคิดปัญหานี้มาตลอดทาง ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร! ตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในร้านและเห็นที่เจ้าขอสุขวิปฏิบัติต่อเธอ ญาณีก็เข้าใจอะไรไม่น้อย ต่อให้ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นยังไง แต่อย่างน้อยต้องเป็นคนที่มีอำนาจมากแน่ๆ ประตูห้องรับรองถูกเปิดออก ชยานีที่ควงแขนนิธานก้าวเข้ามา ดวงตาของญาณีก็มองคนทั้งคู่อย่างสับสน วินาทีต่อมาก็เข้าใจแต่ก็ยังสงสัย “นิกกี้!” “ญาณี!” ชยานียิ้ม ปล่อยมือจากนิธานเพื่อสวมกอดเพื่อนสาว “ไม่เจอกันตั้งนาน!” “นานจริงๆ นิกกี้ ตั้งแต่ที่เธอจากประเทศAไป พวกฉันก็คิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว!” ทุกคนทำเพียงแค่ติดต่อกันผ่านอีเมล์บ่อยๆเท่านั้น จนเมื่อครึ่งปีก่อน ไม่ว่าทำยังไงทุกคนก็ติดต่อชยานีไม่ได้ ดังนั้นญาณีกับทีปต์จึงจากประเทศAมาประเทศเปรมเพื่อตามหาเธอ แต่กลับยังติดต่อไม่ได้ “ใช่แล้ว เวลาผ่านมานานจริงๆ!” “ครึ่งปีก่อนเธอไปอยู่ไหนมากันแน่? ฉันกับทีปต์เป็นห่วงเธอจนแทบบ้าแน่ะ!” ญาณียังสงสัยกับปัญหาข้อนี้ ชยานีค่อนข้างลังเลใจ เธอมองไปที่นิธานกลับพบว่าแววตาของเขาสงบนิ่ง ทำราวกับไม่สนใจเรื่องที่เธอปิดบังเขา ชยานีผละออกจากอ้อมกอด “เรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะ ฉันมีคนแนะนำให้เธอรู้จักแน่ะ นี่นิธาน สามีของฉันเอง!” ชยานีประสานมือกับเขา ดึงให้เขามาอยู่ตรงหน้าญาณี “นิธาน นี่คือญาณี เรารู้จักกันที่ต่างประเทศ!” “สวัสดีครับ!” นิธานทักทาย ไม่หยิ่งยโสหรือถ่อมตัวจนเกินไป เผชิญหน้าสาวสวยอย่างญาณีแต่ไม่ได้มีพฤติกรรมออกนอกลู่นอกทางกับเธอ ทำให้ญาณีประเมินเขาสูงขึ้นมาอีกหน่อย “สวัสดีค่ะ ญาณีค่ะ” “เชิญนั่ง!” นิธานไม่ได้จับมือกับญาณีทำเพียงแค่ลากเก้าอี้ให้ชยานีและดูแลตอนเธอนั่งลงเท่านั้น เห็นภาพตรงหน้าส่งผลให้มุมปากของญาณีก็ปรากฏรอยยิ้มบางๆ ก่อนหน้านี้เธอยังกังวลว่าชยานีจะแต่งงานกับผู้ชายประเภทไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมากเกินไปเอง อาศัยความสามารถและสายตาของชยานี จะใช้สายตาเลือกผู้ชายสักคนก็คงไม่ยากนัก อีกอย่างก็คงมีแต่ผู้ชายแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับเธอ เพียงแต่ว่าทีปต์คงต้องผิดหวังเอาเสียแล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น เขายังพอจะมีหวัง แต่นี่คือนิธาน ยังไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องอื่น แค่ทางด้านรูปลักษณ์ทีปต์ก็เทียบเขาไม่ติดฝุ่นแล้ว นอกจากนี้เมื่อครู่ชยานียังแนะนำเธอก็รู้แล้วว่าเขาคือนิธานคนดังของประเทศเปรม ประธานคณะกรรมการบริหารของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดแห่งเมืองนภา คนยังหนุ่มยังแน่นแบบเขากลับมีความสามารถระดับนี้ คงไม่ต้องพูดถึงว่าอนาคตเขาจะก้าวไปอยู่ในตำแหน่งอะไร เพราะว่าชยานีไม่ได้เจอกับญาณีมานานมากแล้ว ทั้งคู่จึงสนทนากันอย่างออกรส ตอนแรกญาณียังคงพิจารณานิธานอยู่ ไม่กล้าคุยซุกซนกับชยานีเท่าไหร่นัก แต่พอเห็นว่าเขาไม่สนใจทำเพียงคอยรินน้ำชา คอยดูแลเอาใจใส่ชยานี ญาณีก็รู้ว่านิธานนั้นเป็นผู้ชายที่ไม่เลวทีเดียว รายการอาหารวันนี้นิธานเป็นคนเลือก ที่สั่งมาทั้งหมดล้วนเป็นอาหารขึ้นชื่อของประเทศเปรม ดูสวยงามประณีตทั้งยังรสชาติอร่อย ญาณีชิมแล้วเอ่ยชมไม่ขาดปาก “ไม่รู้มาก่อนว่าฉันจะเป็นพวกคนหัวสูง คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะถูกกระตุ้นสันชาติญาณนักกินของตัวเองขึ้นมา อร่อยจริงๆ อร่อยเสียจนฉันไม่อยากจากไปเลย!” ชยานีมองสองแก้มนี่นูนขึ้นของญาณีก็อดเตือนไม่ได้ “ช้าๆหน่อยเถอะ มีทั้งเวลามีทั้งเงิน ถ้าเธออยากมาอีกฉันกับนิธานจะเป็นคนพามาเอง!” “เธอเป็นคนพูดเองนะ อย่าเปลี่ยนใจทีหลังล่ะ!” ญาณีว่า “เฮ้อ เธอห้ามเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกนะ เพราะอยากจะหนี...ก็เลยกลับประเทศไม่ยอมเจอฉัน รู้มั้ยว่าฉันเสียใจแค่ไหนน่ะ!” “ไม่แล้วน่า ถ้ามีเวลาเธอก็มาเถอะ ยังไงซะต่อจากนนี้ฉันก็ยังอยู่ที่นี่ ที่เมืองนภา” ชยานีบอกขณะจับมือนิธารแน่น “ที่นี่เป็นบ้านของฉัน มีคนที่ฉันแคร์!” นิธานที่ได้ยินประโยคนั้นดวงตาก็พลันเกิดประกาย เพิ่มน้ำหนักมือที่จับอยู่ชยานีแน่นขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้โอกาสไม่เหมาะสมล่ะก็ นิธานก็คงจะกระชากชยานีเข้ามาในอ้อมกอดจนอยากจะหลอมรวมเป็นหนึ่งกับเธอทั้งแน่ๆ ชยานีถูกจับจนรู้สึกเจ็บ ใช้อีกมือหยิกที่มือนิธานไปรอบหนึ่งไม่ลืมที่จะถลึงตาใส่อีกฝ่าย นิธานที่ถูกประทุษร้ายรีบคลายมือเธอออกแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือ ใบหน้าของนิธานไม่ปรากฏความรู้สึกใดๆ ริมฝีปากกระตุกยิ้มเล็กๆและยามที่เขามองชยานีในดวงตาก็คล้ายจะมีประกายราวกับดวงดาวอยู่ในนั้น ญาณีเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ถอนใจแทนทีปต์ เธอคิดว่าต่อให้ทีปต์จะไม่ได้ดีพร้อม แต่ก็อาจะพอมีโอกาสอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้โอกาสนั้นคงไม่เหลือแล้วล่ะ ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาก็คงไม่มีพื้นที่พอให้ใครเข้าไปแทรกได้อีก หลังจากมื้ออาหารเพราะว่าชยานีกับญาณีมีเรื่องต้องคุยส่วนตัว นิธานจึงรู้สึกว่าตัวเองควรจะออกไปก่อน พอหลังจากนิธานออกไปแล้ว ญาณีก็พ่นลมหายใจหนักๆออกมา “ให้ตายสิ ตกใจจะตายแล้ว!” “หืม? ตกใจอะไรกัน” ชยานีไม่เข้าใจ “ก็สามีเธอน่ะสิ!” ญาณีแบะปาก “สามีเธอนี่ดูท่าดุไม่เบาเลยนะ ทำคนตกใจตายได้เลยนะเนี่ย นิกกี้ แต่งงานกับคนแบบนี้เธอไม่กดดันเหรอ?”