ตอนที่ 210 สนามแข่งรถ

ต๭นที่ 210 สนามแข่งรถ ชยานีไม่เคยเล่นของพวกนี้ เมื่อก่อนตอนคบกับทัตติก็ไม่เคยเล่น แม้ว่าทัตติจะรวยแต่เขาก็ไม่ใช้ชีวิตแบบคนรวยพวกนั้น ของพวกนี้เขาแทบจะไม่แตะเลย คนอย่างทัตติจะยุ่งอยู่แต่กับเรื่องธุรกิจตั้งแต่เด็ก หลายครั้งที่ชยานีเองก็รู้สึกว่าเขาน่าเบื่อ ชยานีไม่เคยมาที่แบบนี้และไม่เคยเล่นเกมพวกนี้ เฉลิมพลรู้สึกถึงความแปลกใจจากสายตาของชยานี แต่ชยานีก็รีบเปลี่ยนสีหน้าทันที เฉลิมพลเคาะขี้บุหรี่ด้วยความพิถีพิถัน แล้วแอบเหลือบไปมองธนิดาคู่หนึ่ง "พี่สะใภ้ลองสักหน่อยไหม?" "ไหนๆพี่สะใภ้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว!งั้นก็ไปเล่นด้วยกันเลยสิ!" ดนพเป็นคนขี้เล่นอยู่แล้ว แม้จะมีเรื่องให้คิดหนักแต่ก็สามารถโยนมันทิ้งไปได้เพื่อความสนุกสนาน ดนพมองไปที่ธนิดาและชญาภา "ว่าไงสองสาวมาด้วยกันไหม!?" ชญาภายักไหล่ ชญาภาเป็นคนหยิ่งยะโสพอตัว แต่ใครที่อยู่ในวงการบันเทิงมานาน ก็ต้องมีนิสัยที่แก้ไม่ขาดบ้างแหละ อย่างเช่นการมองคน ชญาภารู้ว่าชายสองคนตรงหน้านี้ไม่ธรรมดา และเธอเองก็รู้ความสัมพันธ์ของชยานีกับสองคนนี้ดี เธอคงปฏิเสธไม่ได้จึงพยักหน้าตอบ พนิดาเองก็ไม่รู้กำลังมองอะไร พอเห็นว่ามีคนเรียกก็รีบหลบสายตาแล้วพูดว่า "ยังไงก็มากับยัยนีแล้ว ยัยนีว่าไงก็ว่ากัน!" แม้ว่าธนิดาจะพูดแบบนี้ แต่ในใจก็แอบหวังอยู่ไม่น้อย ชญานีเหล่ตามองแล้วพยักหน้าพูดว่า "ก็ได้!ยังไงวันนี้ก็ว่างอยู่แล้วนี่ งั้นเราไปกันเลยไหม?" "โอเค!" เฉลิมพลดับบุหรี่ในมือแล้วคุยโทรศัพท์เดินนำไป ดนพ ชญานีและเพื่อนๆก็เดินตามไปทันที ดนพเป็นคนพูดมาก หาเรื่องคุยกับชญานีตลอดทั้งทาง เพราะกลัวว่าสาวๆจะอึดอัดด้วยการดูแลที่รอบคอบ สายตาของธนิตากับจ้องมองไปที่หลังของคนที่เดินนำอย่างไม่วางตา แม้ว่าชยานีจะคุยอยู่กับดนพ แต่เธอก็สังเกตธนิดามาตลอดทั้งทาง แล้วเรียกออกไปว่า "ดา?" ธนิดารีบหันกลับไปยิ้มหวาน "มีอะไรหรอ?" ชยานีมองไปที่ธนิดาแป๊บนึงแล้วมองไปยังคนที่เดินนำ สุดท้ายก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ดนพลูบคางตัวเองเบาๆ ในแววตาแสดงให้เห็นถึงความหมายบางอย่าง "เออ!พี่สะใภ้ แล้วพี่ 3 ได้บอกไว้ไหมว่าจะกลับมาเมื่อไหร่?" "ไม่รู้สิ น่าจะ 2-3 วันนี้แหละ!นิธานบอกว่าเรื่องทางฝั่งยุโรปยังไม่ลงตัว ไว้ทุกอย่างลงตัวแล้วจะรีบกลับมา!" ชญานียิ้ม "ทำไม?นิธานไม่ได้บอกพวกนายไว้หรอ?" "มันจะมาบอกอะไรกับหมออย่างผมล่ะ ผมไม่ได้รู้เรื่องธุรกิจอะไรหรอก แต่ว่าธุรกิจทางฝั่งยุโรปมีนิธูรคอยดูแลอยู่ไม่ใช่หรอ?" "นายเองก็รู้จักนิธูรหรอ?" ชยานีถามด้วยความแปลกใจ ดนพยักไหล่แล้วพูดว่า "รู้จักสิ!นิธูรเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันกับพวกเราเลยนะ แต่จะว่าไปนิธูรเองก็ไม่ได้กลับมาหลายปีแล้วนะ!" "นิธูรเพิ่งกลับมาปีที่แล้วเองไม่ใช่หรอ?" ชยานีแปลกใจเล็กน้อย ถ้าเธอจำไม่ผิดปีที่แล้วนิธูรกลับมาจริงๆนะ แต่ความทรงจำพวกนั้นมันเป็นของปาลี เธอเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ ดนพทำหน้างุนงง "น่าจะ!นิธูรอาจจะยังยุ่งอยู่กับงานทางฝั่งยุโรป เพลินมีเรื่องด่วนต้องรีบกลับมาก็เลยไม่ได้บอกกันมั้ง! จะว่าไปมันอายุก็เท่าๆกับผมนะ!" "ใช่ๆ" ชยานีพยักหน้า เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่านิธูรจะสนิทกับดนพและเฉลิมพลขนาดนี้ แต่นิธูรก็คงเป็นคนที่เชื่อถือได้จริงๆ แถมยังสนิทกับนิธานด้วย "คุยอะไรกันน่ะ!" เฉลิมพลคุยโทรศัพท์เสร็จพอดี ยืนพิงกำแพงแล้วกอดอกด้วยสีหน้าสบายใจ เฉลิมพลมองมา แต่ไม่ได้มองมาทางเธอและดนพแต่กลับมองผ่านไปยังธนิดาที่อยู่ข้างหลัง "ไม่มีอะไร!ก็แค่คุยเรื่อยเปื่อยไปงั้นแหละ!" ชยานียิ้ม "คุณชายเฉลิมพลจะพาพวกเราไปไหนเนี่ย?" "สนามแข่งรถไง เมื่อกี้พี่สะใภ้รับปากจะเล่นด้วยแล้วไม่ใช่หรือไง?" เฉลิมพลลูบคางเบาๆแล้วมองชยานีด้วยสายตาทะเล้น "โอกาสดีๆที่นิธานมันไม่อยู่แบบนี้ ต้องแกล้งภรรยามันสักหน่อยแล้ว!" "คุณชายเฉลิมพลไม่กลัวนิธานกลับมาเอาคืนรึไง?" ชยานีรู้ว่าเฉลิมพลไม่ได้หวังร้ายจึงเล่นย้อนกลับไป เฉลิมพลทำหน้าทะเล้น บุหรี่ในมือก็ไม่ได้จุดไฟ "จากที่นี่ไปอีกไม่ไกล ยังไงพี่สะใภ้ก็มาแล้ววันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องเล่นให้ได้นะ!" "แค่พวกเราหรอ?" ดนพถาม "เดี๋ยวก็มีคนตามมาน่ะ!" เฉลิมพลพูด "พี่สะใภ้เลือกวันได้เหมาะเจาะดีจัง วันนี้มีการแข่งขันพอดี!" เฉลิมพลหยิบบุหรี่มาคาบไว้ที่มุมปาก ดูแล้วมีความทะเล้นไม่น้อย สายตาของเขามองผ่านชยานีไปยังธนิดา "คุณธนิดา คุณชญาภา ไหนๆก็มาแล้วลงเล่นสักเกมไหม?" ชญาภายิ้มรับด้วยความตื่นเต้น "ได้สิ!เคยได้ยินว่าพวกคุณชายทั้งหลายชอบเล่นของแบบนี้แต่ก็ไม่เคยเจอจริงๆเลยสักครั้ง ครั้งนี้ต้องขอบคุณยัยนีเลยจริงๆ" ธนิดากลับไม่มีอารมณ์จะเล่น แต่ด้วยสายตาที่จ้องมาของเฉลิมพล เธอจึงฝืนยิ้มตอบกลับไปว่า "ได้สิ!" เฉลิมพลกอดอกแล้วใช้มือเคาะข้อมืออีกข้างเบา "ถ้างั้นไปกันเถอะ!" ดนพและเฉลิมพลได้พาชยานีและเพื่อนๆของเธอเดินเข้าลิฟท์ไป ตามหลังมาด้วยผู้จัดการ ผู้จัดการมัวแต่ยุ่งเรื่องแข่งรถแต่เช้า ไม่เห็นจะมีใครแจ้งเลยว่าคุณชายพวกนี้จะมาร่วมด้วย การแข่งรถอย่างวันนี้ไม่ได้มีตลอดนานๆถึงจะมีที แต่คุณชายพวกนี้จะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่อารมณ์ของพวกเขา ลูกค้าส่วนใหญ่ของที่นี่ก็เป็นพวกคุณหนูคุณชายที่มีฐานะ ต่างคนต่างมา ต่างคนต่างเที่ยวจนคุ้นชินกับที่นี่ไปแล้ว ไอคนคลับแห่งนี้ก็เป็นเพียงสถานที่บริการความสนุกเท่านั้นแหละ ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่พวกเขาต่างก็ได้รับความสนุกที่เหลือล้นเช่นกัน ชยานีไม่เคยคิดจะมาในที่แบบนี้เลย จนถึงวันนี้เธอเพิ่งรู้สึกได้ว่าโลกของเธอนั้นช่างเล็กเหลือเกิน เธอก็เหมือนกับกบในกะลานี่เอง เฉลิมพลและดนพเงินนามอยู่ข้างหน้า ผู้จัดการเองก็ก้มหน้าก้มตารายงาน เฉลิมพลค่าบุหรี่ไว้ที่มุมปาก ดูยังไงก็ไม่เหมือนเจ้านายปกติ ดูยังไงก็ไม่เหมือนประธานเอาแต่ใจในความคิดของชยานีเลยแม้แต่น้อย เมื่อเทียบกับนิธานแล้วก็ยิ่งไม่ปกติไปกันใหญ่ ประธานเอาแต่ใจในความคิดของชยานีนั้น นิธานถือว่าเป็นต้นแบบที่ปกติเลยก็ว่าได้ นี่!ยัยนี?" ธนิดาเดินมากระตุกแขนเสื้อของชยานี แล้วถามว่า "ที่พวกนี้เป็นของสามีแกหรอ?" ชญานียักคิ้วด้วยสีหน้าปกติ เธอไม่แปลกใจเลยที่ธนิดาถามออกมาแบบนี้ เพราะเธอเองในตอนที่รู้ใหม่ๆก็ตกใจเหมือนกัน ยิ่งเห็นสีหน้าตกใจของชญาภาและธนิดาแล้วเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองปกติ "ใช่!" ชยานียิ้ม ชญาภาตื่นเต้น "ยัยนี ฉันเคยถ่ายละครมาตั้งหลายเรื่องหลายแบบ ทั้งหนังวัยรุ่น วัยเรียน แนวประธานเอาแต่ใจก็มีหรือแม้แต่หนังราชวงศ์ต่างๆนานา ฉันก็แสดงมาหมดแล้ว ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องจริง แต่พอมาวันนี้ฉันก็ได้เห็นสักทีว่า’ประธานเอาแต่ใจ’ที่แท้จริงมันเป็นยังไง!" ดูออกชัดเจนเลยว่าชญาภาตื่นเต้นมาก กระตุกแขนเสื้อชยานีแล้วพูดไม่หยุด ชยานีหลุดขำ "ไม่เวอร์ขนาดนั้น!" แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็เวอร์จริงๆนั่นแหละ "ไม่เวอร์เลยสักนิด ไม่เชื่อแกถามยัยดาสิ จริงไหม?" ธนิดาพยักหน้าตอบ "ชญาภาพูดถูก แหมๆยัยนี สามีแกยังมีทรัพย์สินเงินทองอีกเท่าไหร่กันเนี่ย!" ไม่ว่ายังไงธนิดาก็รู้สึกได้ว่านิทานยังมีทรัพย์สินอีกมากมายที่ตนไม่รู้ "ไม่รู้สิ!ไปเถอะ เราเข้าไปดูจะได้รู้กัน!" สนามแข่งรถใต้ดินนี้เป็นที่ลับมาก ปกติแล้วจะไม่เปิดให้คนนอกเข้า จะมีก็แต่แขก VIP ของไอคนคลับเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ เพราะจะมีแต่คนพวกนั้นที่มีเงินมากพอที่จะเล่นเกมนี้ เป็นเกมที่ไม่เลว! เฉลิมพลเรียกของพวกนี้ว่า’เกม’นั้นแปลว่าเฉลิมพลต้องเก่งมากๆแน่ ชยานีเดินไปในลิฟท์พร้อมเฉลิมพลและเพื่อนๆ เฉลิมพลกดไปที่ชั้น E2 เราทุกคนก็ยืนรออย่างเงียบๆ เฉลิมพลยืนกำบุหรี่ในมือ แต่สายตาของเขามองมาทางด้านหน้าเป็นระยะ ชยานีหันไปจ้องสวนสายตาของเฉลิมพล เฉลิมพล เห็นเลยยิ้มและพยักหน้าเบาๆ เขาไม่มีความประสงค์ร้ายแต่ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนไว้ ลิฟท์ลงมาถึงชั้น E2 เฉลิมพลก้าวเท้าออกจากลิฟท์ ดนพ ชยานีและเพื่อนๆก็รีบเดินตามออกไป พอเดินออกจากลิฟท์ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมาต้อนรับเฉลิมพลอย่างดี "สวัสดีครับคุณชาย!" "อืม!" "คุณชายเชิญด้านนี้ครับ ผมเตรียมห้องไว้เรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างตามเดิมไหมครับ?" ชายสวมเสื้อสูทสีดำ ผมดำมันเงาที่แต่งตัวเรียบร้อยคนหนึ่งถามขึ้น ชายชุดดำกวาดสายตาไปยังคนกลุ่มที่อยู่ด้านหลังของเฉลิมพล เห็นว่ามีผู้คนแปลกหน้าอยู่ 2-3 คนจึงขมวดคิ้วแล้วยื่นหัวไปพูดข้างหูเฉลิมพลว่า "วันนี้คนทางนั้นก็มานะครับ พวกผมไม่รู้ว่าคุณชายจะมาก็เลยเอาห้องนั้นให้ทางนั้นไปแล้ว!" เฉลิมพลมองแล้วโบกมือไปมา "ไม่เป็นไร ถ้าพวกฉันเข้าไปก่อนละกัน!" "ครับ!" ชายชุดดำเดินนำไปยังห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง จะเรียกว่าห้องดักฟังเลยก็ได้ การตกแต่งและบรรยากาศในห้องเป็นเหมือนห้องดักฟังแต่เป็นห้องดักฟังที่หรูหราน่าดู เพราะข้างในมีทุกอย่างที่ต้องการ เฉลิมพลเปิดประตูแล้วมองไปยังชยานีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "เชิญครับ พี่สะใภ้!"